Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1107/14-4/MK
z 3 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2014 r. (data wpływu 4 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2015 r. (data wpływu 9 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania zestawu startowego oraz prawa do odliczenia podatku od towarów i usług od nabycia zestawu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania zestawu startowego oraz prawa do odliczenia podatku od towarów i usług od nabycia zestawu. Dnia 9 lutego 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„A” S.A. (dalej: "Spółka", "A", lub "Wnioskodawca") jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, rozliczającym się za okresy miesięczne. Podstawowa działalność gospodarcza Spółki obejmuje wykonywanie czynności (sprzedaży towarów i usług), które podlegają opodatkowaniu VAT (stawkami innymi niż "ZW"). Spółka, w znikomym zakresie wykonuje również czynności objęte zwolnieniem od VAT oraz czynności będące poza zakresem VAT (np. sprzedaż posiadanych udziałów w innych podmiotach). Proporcja sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 90 ustawy VAT w latach ubiegłych stanowiła corocznie ponad 99,94%, co daje Spółce pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego (w tym, w odniesieniu do zakupów związanych z ogółem działalności „A”, jak również od zakupów o charakterze mieszanym, tj. związanych z działalnością zwolnioną jak i opodatkowaną VAT).

W związku z realizowaną przez Spółkę strategią globalnego rozwoju i umacniania swojej pozycji na rynku, jako czołowego globalnego producenta, kontrahenta i pracodawcy, „A” podjął działania mające na celu zmianę wizerunku, poprzez zbudowanie spójnego, odpowiadającego najwyższym standardom światowym, systemu wartości, tożsamości, architektury marki, systemu identyfikacji wizualnej oraz komunikacji dla całej Grupy Kapitałowej „A”.

W konsekwencji określenia nowego wizerunku, w tym m.in. opracowania nowego logo Spółki, Wnioskodawca planuje podjęcie działań w zakresie rozpowszechnienia nowej marki Spółki, a w szczególności przeprowadzenie kampanii informacyjno-promocyjnej wśród pracowników „A” mającej na celu ich identyfikację z nowym wizerunkiem Spółki.

W ramach tych działań Wnioskodawca planuje przekazanie nieodpłatnie każdemu pracownikowi Spółki tzw. „zestawu startowego” opatrzonego logo firmy, promującego nową markę Spółki składającego się z drobnych przedmiotów wykorzystywanych głównie w miejscu pracy, takich jak np.: kubek termiczny, torba śniadaniowa, długopis czy tzw. „smycz” na służbowy identyfikator.

Nabycie towarów składających się na zestawy startowe, które mają być przedmiotem przekazania na rzecz pracowników, nastąpi od podmiotów gospodarczych - czynnych podatników VAT, co zostanie udokumentowane fakturami.

Wnioskodawca nadmienia, że towary będące przedmiotem planowanego nabycia nie dotyczą przypadków, co do których ustawodawca wyłączył możliwość odliczenia podatku naliczonego w art. 88 ustawy o VAT.

Dnia 9 lutego 2015 r. Zainteresowany uzupełnił opis zdarzenia przyszłego wskazując, że:

1.

W ocenie Spółki, przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów składających się na zestawy startowe przeznaczone dla pracowników Spółki i w związku z tym oczekuje oceny swojego stanowiska w tym zakresie przez Organ.

2.

Zdaniem Spółki, ustalenie kwestii związku nabywanych zestawów startowych z jego działalnością gospodarczą w zasadzie wyczerpywałoby odpowiedź na pytanie skierowane do Organu, albowiem co do zasady - wyrażonej w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem wyjątków, co do których Spółka wskazała, że nie znajdują zastosowania do rozpatrywanej sprawy.

Stad też w ocenie Spółki, odpowiedź twierdząca na zadane przez Organ pytanie, nie rodziłaby po jej stronie wątpliwości interpretacyjnych dot. ww. przepisu. Spółka w tym miejscu ponownie wskazuje, że w związku ze zmianą wizerunku Spółki i opracowaniem nowego logo planuje przekazanie pracownikom zestawu startowego opatrzonego logo firmy, w celu promocji nowej marki Spółki. Czynność ta ma na celu przeprowadzenie kampanii informacyjno-promocyjnej wśród pracowników.

Wobec powyższego, mając wątpliwość co do charakteru planowanych wydań towarów, Spółka stwierdziła w uzasadnieniu swojego stanowiska, że dokonane w tym zakresie zakupy są w jej ocenie związane z działalnością gospodarczą (co jednak podlega ocenie Organu w drodze interpretacji).

3.

Podobnie jak w przypadku poprzedniego pytania, Spółka nie jest w stanie udzielić w tym zakresie jednoznacznej odpowiedzi (dotyczącej czy przedmioty stanowią "prezenty o małej wartości", których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług), albowiem ma wątpliwość co do charakteru przedmiotowych wydań towarów na rzecz pracowników i w związku z tym oczekuje, zgodnie z obowiązującą procedurą, oceny jej stanowiska przez Organ. W ocenie Wnioskodawcy bowiem, przedmioty wchodzące w skład zestawu startowego nie stanowią „prezentów o małej wartości", o których mowa w ustawie VAT, a niepewność co do tego twierdzenia podyktowana jest wątpliwością Spółki czy wydania przedmiotowe na gruncie ustawy VAT należy traktować jako wydania „na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika”.

4.

Łączna wartość ww. przedmiotów przekazanych jednej osobie nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 100 zł.

5.

Wnioskodawca nie planuje prowadzenia ewidencji osób w związku z wydaniem zestawów startowych. Niemniej jednak w przypadku uznania przez Organ, że przedmiotowe wydania towarów spełniają definicję „prezentów o małej wartości” Spółka będzie taką ewidencję prowadziła.

6.

Cena jednostkowa netto części przedmiotów, wchodzących w skład zestawu startowego przekroczy 10 zł (natomiast cena zakupu np. długopisu nie przekroczy 10 zł).

7.

Spółka nie jest w stanie bezpośrednio przyporządkować kosztów nabycia ww. przedmiotów do czynności opodatkowanych VAT, zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu VAT, co wynika z faktu, że zakup tego rodzaju towarów jest zakupem pośrednio związanym z działalnością Spółki, dotyczącym ogółu jej działalności. Charakter tego rodzaju wydatków jest tożsamy z wydatkami na materiały biurowe, w przypadku których nie jest możliwe fizyczne przyporządkowanie do konkretnych czynności podlegających opodatkowaniu bądź nie, a w sytuacji Spółki daje jej prawo do odliczenia VAT - co też jest akceptowane przez organy skarbowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na nabycie towarów wchodzących w skład zestawów startowych, o których mowa w niniejszym wniosku?
2. Czy wartość zestawu startowego, otrzymanego przez pracownika od Wnioskodawcy w związku z opracowaniem i wprowadzeniem w Spółce nowego wizerunku i logo, stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu, na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

W ocenie Spółki, kwota podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie przez Spółkę towarów wchodzących w skład zestawu startowego, będącego przedmiotem przekazania Jej pracownikom, podlega odliczeniu na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Ad. 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość otrzymanych przez pracowników zestawów startowych, nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT i w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY.

Ad. 1)

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem, stosownie do ww. regulacji, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wobec powyższego, przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Biorąc pod uwagę okoliczności wskazane w opisie sprawy stwierdzić należy, że nabywane towary składające się na zestawy startowe opatrzone logo firmy, mające na celu promocję wśród pracowników nowego wizerunku Spółki, które są przeznaczone do użytku służbowego, będą miały związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane towary nie będą służyć dalszej odsprzedaży, ani nie będą wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, natomiast poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczyniają się do generowania przez Spółkę obrotu.

Prezentowane przez Spółkę stanowisko znajduje również potwierdzenie w wyrokach ETS, według których neutralność podatku VAT znajduje odzwierciedlenie w „systemie odliczeń mającym na celu całkowite uwolnienie podatnika od ciężaru podatku VAT należnego lub zapłaconego w ramach jego działalności gospodarczej. Wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób w zakresie ciężaru podatkowego neutralność jakiejkolwiek działalności gospodarczej, pod warunkiem, że co do zasady podlega on samu podatkowi VAT” (vide: wyrok C-268/83 w sprawie Rompelman, wyrok C-37/95 w sprawie Ghent Coal Terminal, wyrok C-98/98 w sprawie Midland Bank, wyrok C-110/98 w sprawie Gabalfrisa).

We wskazanych wyrokach TSUE podkreślał, że prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym uprawnieniem podatnika, jeśli podatnik przy nabyciu towarów lub usług zamierza wykorzystać je w związku z działalnością podlegającą opodatkowaniu VAT. Zdaniem ETS prawo to przysługuje podatnikowi nawet wtedy, jeśli nabywanych towarów lub usług nie można połączyć z konkretną czynnością opodatkowaną VAT. Odmienne stanowisko naruszyłoby, bowiem zasadę neutralności podatku VAT, stanowiącą podstawowe założenie wspólnego europejskiego systemu podatku od wartości dodanej.

Analogiczne stanowisko zostało również wyrażone m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, który w interpretacji z 16 grudnia 2013 r. znak IPTPP4/443-678/13-4/MK, uznał, że nabywane przez firmę artykuły spożywcze przeznaczone dla jej pracowników oraz klientów/kontrahentów służą w sposób pośredni wykonywaniu przez tą Spółkę czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że będzie mogła dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów składających się na zestawy startowe przeznaczone dla pracowników Spółki w celach informacyjno- promocyjnych, ze względu na fakt, że poniesione wydatki służyć będą w sposób pośredni do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2)

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części. prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z powyższej regulacji wynika zatem, że opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów uzależnione jest od łącznego wystąpienia następujących przesłanek:

• przekazania lub zużycia towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników,
• przysługiwania prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych towarów.
  
  

Odnosząc wskazane przesłanki opodatkowania VAT nieodpłatnych świadczeń do okoliczności przedstawionego stanu sprawy, stwierdzić należy, że spełniona zostanie jedynie przesłanka w zakresie odliczenia podatku naliczonego od nabycia towarów.

W przypadku natomiast przesłanki drugiej, polegającej na zaspokojeniu potrzeb osobistych, Spółka uważa, że beneficjenci tych świadczeń nie odniosą żadnych korzyści z tytułu otrzymania zakupionych przez Spółkę zestawów, promujących wśród pracowników nową markę/logo firmy.

Tego rodzaju towary, jak smycz, długopis czy kubek, opatrzone logo firmy przeznaczone są do wykorzystania służbowego i zdecydowanie nie nadają się do użytku prywatnego poza miejscem pracy.

Z tego względu, w ocenie Wnioskodawcy, wykluczona zostaje możliwość zaspokojenia potrzeb/celów osobistych pracownika.

Co istotne w tej kwestii, to fakt, że w konsekwencji wręczenia pracownikom przedmiotowych towarów spełnione zostaną cele założone przez Spółkę jako pracodawcę, ukierunkowane na promocję wśród pracowników K nowej marki i ich identyfikację z nowym wizerunkiem Spółki.

Prezentowana przez Spółkę interpretacja art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, znajduje potwierdzenie w przepisach wspólnotowych, tj. w art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym opodatkowane są wyłącznie te wydania, których efektem jest konsumpcja towarów. Oznacza to, że opodatkowane VAT będą wszelkie świadczenia realizowane przez pracodawcę na rzecz pracowników, których nie da się zaliczyć do kategorii służbowych. Tezę tą potwierdzają rozliczne wyroki, w tym m.in. wyrok ETS w sprawie C-371/07 Danfoss A/S, AstraZeneca, C-258/95 J.F. Sohne. W tym przypadku Sąd wskazał, że w sytuacji, gdy określona rzecz, stanowiąca część majątku przedsiębiorstwa, jest wykorzystywana częściowo do celów działalności gospodarczej, a częściowo prywatnie, należy ocenić, który sposób wykorzystania ma charakter przeważający. Jeśli decydujące jest przekazanie do celów osobistych, to będzie ono musiało być opodatkowane. Gdy przekazanie nastąpi głównie do celów innych niż osobiste przedsiębiorca nie będzie obowiązany do opodatkowania, skoro nie wystąpiła konsumpcja. Z tej perspektywy winny być ocenione wszelkie wydatki, wymienione w poprzednim akapicie.

W związku z powyższym, Spółka uważa, że przekazane pracownikom zestawy towarów promujących nowy wizerunek „A” nie spełniają definicji nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, a zatem ich przekazanie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika (art. 7 ust. 3 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 4 ustawy, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Wyjątkiem jest przekazanie towarów stanowiących prezenty o małej wartości lub próbki.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka w związku z realizowaną strategią globalnego rozwoju i umacniania swojej pozycji na rynku, jako czołowego globalnego producenta, kontrahenta i pracodawcy, podjął działania mające na celu zmianę wizerunku, poprzez zbudowanie spójnego systemu wartości, a także systemu identyfikacji wizualnej oraz komunikacji dla całej grupy spółek wchodzących w skład Wnioskodawcy. W konsekwencji określenia nowego wizerunku, w tym m.in. opracowania nowego logo Spółki, Wnioskodawca planuje podjęcie działań w zakresie rozpowszechnienia nowej marki Spółki, a w szczególności przeprowadzenie kampanii informacyjno-promocyjnej wśród pracowników K mającej na celu ich identyfikację z nowym wizerunkiem Spółki. W ramach tych działań Wnioskodawca planuje przekazanie nieodpłatnie każdemu pracownikowi Spółki tzw. „zestawu startowego” opatrzonego logo firmy, promującego nową markę Spółki, składającego się z drobnych przedmiotów wykorzystywanych głównie w miejscu pracy, takich jak np.: kubek termiczny, torba śniadaniowa, długopis czy tzw. „smycz” na służbowy identyfikator. Wnioskodawca nadmienia, że towary będące przedmiotem planowanego nabycia nie dotyczą przypadków, co do których ustawodawca wyłączył możliwość odliczenia podatku naliczonego w art. 88 ustawy o VAT.

W związku z nabyciem towarów - stanowiących zestawy startowe - w opinii Spółki, przysługuje jej prawo do odliczenia podatku VAT. Zakupy te - w ocenie Wnioskodawcy - związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą, i nie stanowią „prezentów o małej wartości”. Łączna wartość przedmiotów stanowiących zestaw startowy nie przekracza w roku podatkowym kwoty 100 zł. Cena jednostkowa netto części przedmiotów stanowiących zestaw startowy przekroczy jednakże kwotę 10 zł. Z wniosku wynika również, że zestaw startowy przeznaczony jest do użytku służbowego. Spółka uważa, że beneficjenci tych świadczeń nie odniosą żadnych korzyści z tytułu otrzymania zakupionych przez Spółkę zestawów, promujących wśród pracowników nową markę/logo firmy. Tego rodzaju towary, jak smycz, długopis czy kubek, opatrzone logo firmy przeznaczone są do wykorzystania służbowego i zdecydowanie nie nadają się do użytku prywatnego poza miejscem pracy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wskazania czy wartość zestawu startowego, otrzymanego przez pracownika od Wnioskodawcy w związku z opracowaniem i wprowadzeniem w Spółce nowego wizerunku i logo stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

W celu dokonania analizy opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów zasadnym jest odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. U podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku.

Należy zauważyć, że podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta. Zatem należy ustalić czy przekazywane towary mają wartość użytkową z punktu widzenia konsumenta.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy zdarzenia przyszłego wskazać należy, że przekazanie przedmiotów wchodzących w skład zestawu startowego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że przedmioty te nie spełniają potrzeb osobistych pracowników, gdyż służą wyłącznie do użytku służbowego. Celem zestawu startowego jest zintegrowanie pracownika ze zmianami zachodzącymi w Spółce. Istota tych zmian wymaga zaistnienia w świadomości (najpierw) pracowników (by Ci zintegrowali się z nowym podmiotem i stanowili jego zorganizowaną i efektywną grupę), następnie kontrahentów, a na końcu zmiana ta winna być właściwie dostrzeżona w całej branży i świecie gospodarczym. Zarówno sens, jak i cel zestawu startowego nie odnosi się zatem do potrzeb osobistych pracownika, lecz do złożonych procesów marketingowych związanych z podmiotami biznesowymi (gospodarczymi).

Z regulacji ustawowych wynika, że nieodpłatne przekazanie przez przedsiębiorcę określonych towarów uznawane jest za odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, w przypadku wystąpienia dwóch przesłanek:

1. przekazania lub zużycia towarów na cele osobiste np. pracownika,
2. wystąpienia prawa do odliczenia w związku z nabyciem przekazywanych następnie towarów.
   
   

W niniejszej sprawie obie łącznie przesłanki nie występują, gdyż przekazywany zestaw startowy nie służy do realizacji celów osobistych, lecz do użytku służbowego, tj. do realizacji zadań pracowniczych i ściśle związanych z funkcjonowaniem w przedsiębiorstwie.

W takim kształcie sprawy nieodpłatne przekazanie zestawu startowego nie może być uznane za nieodpłatne przekazanie towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, i być czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Z uregulowań ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wynika, że dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług a wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług, będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze, jednak transakcja nie podlega opodatkowaniu.

Ponadto w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zauważyć należy, że w przypadku, gdy podatnik dokonuje zakupów, w stosunku do których przysługuje mu prawo do jego odliczenia i niedających takiego prawa, zastosowanie znajduje przepis art. 90 ust. 1 ustawy, mający na celu określenie wartości podatku naliczonego, służącego wyłącznie czynnościom opodatkowanym, z pominięciem tej części podatku naliczonego, w jakiej nabyte towary i usługi nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie zatem z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 (art. 90 ust. 2 ustawy).

W myśl ust. 3 powołanego artykułu, proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo. Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej (art. 90 ust. 4 cytowanej ustawy).

Zatem w liczniku tak ustalanej proporcji uwzględnia się roczny obrót z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, tzn. wartość transakcji, które zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, dają podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. W mianowniku natomiast, uwzględnia się całkowity obrót uzyskany z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (czyli kwotę z licznika), oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo, a więc czynności zwolnionych od podatku VAT.

Podkreślić jednocześnie należy, że czynności niepodlegające opodatkowaniu nie są w ogóle objęte zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie uwzględnia się ich w proporcji.

Jak wynika z konstrukcji cytowanych wyżej przepisów, obowiązkiem podatnika w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów czynności, z którymi wydatki te są związane (czynności podlegające opodatkowaniu, zwolnione, bądź niepodlegające opodatkowaniu). Natomiast zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju czynności.

W myśl natomiast art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowa działalność gospodarcza Spółki obejmuje wykonywanie czynności (sprzedaży towarów i usług), które podlegają opodatkowaniu VAT (stawkami innymi niż "ZW"). Spółka, w znikomym zakresie wykonuje również czynności objęte zwolnieniem od VAT oraz czynności będące poza zakresem VAT (np. sprzedaż posiadanych udziałów w innych podmiotach). Proporcja sprzedaży opodatkowanej, o której mowa w art. 90 ustawy VAT w latach ubiegłych stanowiła corocznie ponad 99,94%, co daje Spółce pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego (w tym, w odniesieniu do zakupów związanych z ogółem działalności „A”, jak również od zakupów o charakterze mieszanym, tj. związanych z działalnością zwolnioną jak i opodatkowaną VAT). Spółka nie jest w stanie bezpośrednio przyporządkować kosztów nabycia przedmiotów wchodzących w skład zestawu startowego do czynności opodatkowanych VAT, zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu VAT, co wynika z faktu, że zakup tego rodzaju towarów jest zakupem pośrednio związanym z działalnością Spółki, dotyczącym ogółu jej działalności. Charakter tego rodzaju wydatków jest tożsamy z wydatkami na materiały biurowe, w przypadku których nie jest możliwe fizyczne przyporządkowanie do konkretnych czynności podlegających opodatkowaniu bądź nie, a w sytuacji Spółki daje jej prawo do odliczenia VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na nabycie towarów wchodzących w skład zestawów startowych, o których mowa w niniejszym wniosku.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o VAT, obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi wydatki te są związane. Zainteresowany ma zatem obowiązek odrębnego określenia, czy podatek wynikający z otrzymanych faktur związany będzie z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, czyli opodatkowanymi i zwolnionymi oraz niepodlegającymi opodatkowaniu. Następnie powinien dokonać tzw. bezpośredniej alokacji pomiędzy czynnościami opodatkowanymi i zwolnionymi, a jeżeli to jest niemożliwe, na podstawie art. 90 ustawy rozliczyć proporcją podatek naliczony dotyczący zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną.

Jeżeli dokonanie bezpośredniej alokacji nie jest możliwe, czyli w przypadku gdy dokonane zakupy służą obu rodzajom działalności, podatnik może odliczyć tylko tę część podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom dającym prawo do odliczenia. A zatem zasada proporcjonalnego odliczania podatku ma zastosowanie do tej kategorii zakupów, których nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży, czyli „zakupów związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną”.

W świetle powyższego zastosowanie proporcji, o której mowa w art. 90 ustawy dla określenia kwoty podatku naliczonego do odliczenia możliwe jest tylko w przypadku, gdy Wnioskodawca nie ma możliwości wyodrębnienia całości lub części kwot w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując zakupów związanych z zestawem startowym, które dotyczą zarówno działalności opodatkowanej jak i zwolnionej a ponadto czynności niepodlegających opodatkowaniu, uprawniony jest odliczyć podatek naliczony od zakupów ww. zestawów.

Podsumowując:

1. Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na nabycie towarów wchodzących w skład zestawów startowych, o których mowa w niniejszym wniosku.
2. Zestaw startowy otrzymany przez pracownika od Wnioskodawcy w związku z opracowaniem i wprowadzeniem w Spółce nowego wizerunku i logo, nie stanowi dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu, na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.
   
   

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Dotyczy to w szczególności sprawy prawa do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług dotyczącego nabycia przedmiotów wchodzących w skład zestawu startowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.