INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2013 r. (data wpływu 19 września 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2013 r. (data wpływu 5 grudnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych oraz obowiązku naliczania podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnych przekazań tych artykułów spożywczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów nabycia towarów spożywczych;

• podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia czy wydatki na artykuły spożywcze należy doliczać do wynagrodzenia pracowników i opodatkować podatkiem dochodowym;

• podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów artykułów spożywczych oraz obowiązku naliczania podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnych przekazań tych artykułów spożywczych.
  
  

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 grudnia 2013 r. w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego oraz o opłatę i pełnomocnictwo.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny. (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Spółka Akcyjna to firma specjalizująca się w budowie i utrzymaniu nowoczesnych rozwiązań informatycznych przeznaczonych w dużej części dla kontrahentów z sektora telekomunikacyjnego, finansowego i publicznego. Firma posiada siedzibę oraz kilka oddziałów na terenie kraju, za pośrednictwem których świadczy działalność gospodarczą. Podstawowym zasobem, z którego firma czerpie korzyści przekładające się na przychody z działalności gospodarczej są zespoły ludzkie.

W toku bieżących realizacji licznych projektów informatycznych istnieje potrzeba wymiany informacji i transferu wiedzy pomiędzy pracownikami, podwykonawcami i klientami firmy. W celu zwiększenia efektywności wymiany informacji i usprawnienia transferu wiedzy, firma dokonuje zakupu artykułów spożywczych, w szczególności zakupu: wody pitnej, kawy, herbaty, cukru, cytryn, jabłek, soków, mlek do kawy. Artykuły te, a także ciastka i cukierki są zużywane jako drobny poczęstunek podczas wewnętrznych spotkań, w których uczestniczą pracownicy. Poza tym podczas spotkań, w których uczestniczą pracownicy, podwykonawcy i klienci zużywane są także wybrane artykuły spożywcze - przeważnie kawa i ciastka.

Niniejszy opis stanu faktycznego dotyczy zużycia artykułów spożywczych podczas roboczych spotkań w obrębie siedziby i na terenie poszczególnych oddziałów. Są to służbowe spotkania o charakterze formalnym, w trakcie których omawiane są zagadnienia związane z realizacją projektów informatycznych, które to projekty stanowią dla firmy źródło utrzymania.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że koszty przedmiotowych artykułów spożywczych podawanych podczas prowadzenia rozmów dotyczących realizacji projektów informatycznych na spotkaniach pracowniczych oraz spotkaniach z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów są ponoszone w celu zwiększenia efektywności wymiany informacji i usprawnienia transferu wiedzy co ma bezpośrednie przełożenie na sprawną realizację i w konsekwencji na finalizowanie projektów informatycznych. Tym samym koszty te są ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Należy jeszcze raz podkreślić, że spotkania z udziałem samych pracowników, jak i z udziałem pracowników, podwykonawców i klientów to spotkania o charakterze formalnym, w trakcie których omawiane są zagadnienia związane z realizacją projektów informatycznych, które to projekty stanowią dla firmy źródło przychodów.

W części dotyczącej podatku od towarów i usług Wnioskodawca wskazał, że Spółka jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. W tym charakterze Spółka występuje jako nabywca na fakturach dokumentujących zakup przedmiotowych artykułów spożywczych. Zakupy wymienionych we wniosku artykułów spożywczych dokonywane są wyłącznie na cele związane z działalnością gospodarczą wnioskodawcy oraz związane są wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania. (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1. Czy od zakupu artykułów spożywczych, opisanych w stanie faktycznym, Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony... (pytanie oznaczone we wniosku jako pytanie nr 3a)
2. Czy jeżeli odpowiedź na pytanie z punktu 3a jest twierdząca - to czy Spółka ma obowiązek naliczania podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnych przekazań artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym... (pytanie oznaczone we wniosku jako pytanie nr 3b)
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zdaniem wnioskodawcy zakup wymienionych artykułów spożywczych, zużywanych przez pracowników, podwykonawców i klientów firmy w trakcie spotkań w toku pełnienia bieżących obowiązków służbowych, ma pośredni związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Zatem firma ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony.

Ad. 2

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się również - stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny,

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z analizy wyżej powołanego zapisu art. 7 ust. 2 ustawy wynika, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Wskazane w opisie stanu faktycznego spotkania mają charakter roboczy i są związane z działalnością firmy zatem zużycie przez pracowników w ich trakcie przedmiotowych artykułów spożywczych nie będzie nosiło znamion zużycia towarów przez pracowników na ich cele osobiste. Podwykonawcy oraz klienci firmy nie są wymienieni w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, zatem zużycie przez nich artykułów spożywczych nie stanowi nieodpłatnego przekazania towarów i nie rodzi obowiązku naliczania podatku VAT należnego.

Reasumując - nie ma obowiązku naliczania podatku należnego od wartości zużytych przez pracowników, podwykonawców i klientów artykułów spożywczych opisanych w stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zatem, stosownie do cyt. art. 86 ust. 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wobec powyższego, przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca specjalizuje się w budowie i utrzymaniu nowoczesnych rozwiązań informatycznych przeznaczonych dla sektora telekomunikacyjnego, finansowego i publicznego. Spółka posiada siedzibę i kilka oddziałów na terenie kraju, za pośrednictwem których świadczy działalność gospodarczą.

Podstawowym zasobem, z którego Spółka czerpie korzyści przekładające się na przychody z działalności gospodarczej są zespoły ludzkie.

W toku bieżących realizacji licznych projektów informatycznych istnieje potrzeba wymiany informacji i transferu wiedzy pomiędzy pracownikami i klientami firmy.

W celu zwiększenia efektywności wymiany informacji i usprawnienia transferu wiedzy, Spółka dokonuje zakupu artykułów spożywczych, w szczególności zakupu: wody pitnej, kawy, herbaty, cukru, cytryn, jabłek, soków, mlek do kawy. Artykuły te, a także ciastka i cukierki są zużywane jako drobny poczęstunek podczas wewnętrznych spotkań, w których uczestniczą pracownicy. Poza tym podczas spotkań, w których uczestniczą pracownicy, podwykonawcy i klienci zużywane są także wybrane artykuły spożywcze – przeważnie kawa i ciastka.

Faktury dokumentujące zakup przedmiotowych artykułów spożywczych są wystawiane na Wnioskodawcę.

Zakupy artykułów spożywczych dokonywane są wyłącznie na cele związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy oraz związane są wyłącznie z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy, prawa obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż nabywane artykuły spożywcze (kawa, herbata, ciastka, cukierki, woda, cukier, cytryny, jabłka, soki, mleko do kawy) na potrzeby spotkań służbowych, które są zużywane przez pracowników, a także podwykonawców i klientów będą miały związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane towary nie będą służyć dalszej odsprzedaży, ani nie będą wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu, natomiast poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczyniają się do generowania przez Spółkę obrotu.

Zatem Spółka będzie mogła dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem artykułów spożywczych na potrzeby spotkań służbowych, które są zużywane jako drobne poczęstunki przez pracowników, a także podwykonawców i klientów, ze względu na fakt, że poniesione wydatki służyć będą w sposób pośredni do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii obowiązku naliczania podatku VAT należnego w związku z nieodpłatnym przekazaniem artykułów spożywczych należy wskazać że, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również – zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy – przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek – art. 7 ust. 3 ustawy.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie – tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby firmy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „potrzeb osobistych”. Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami „osobistymi” są takie potrzeby, które „dotyczą danej osoby” i które są jej potrzebami „prywatnymi”, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Odnosząc treść powołanych przepisów do przedstawionego opisu sprawy należy uznać, iż nieodpłatne przekazanie artykułów spożywczych, które są zużywane jako drobne poczęstunki pracowników podczas spotkań służbowych, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czynność ta nie będzie bowiem przekazaniem lub zużyciem towarów na cele osobiste pracowników. Ponadto, nie podlegają opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) – osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.