Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-102/15-2/EK
z 2 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2015 r. (data wpływu 6 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego oraz obowiązku wystawienia faktur z tytułu dzierżawy (pytanie nr 1)– jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 6 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku podatkowego oraz obowiązku wystawienia faktur z tytułu dzierżawy, obowiązku wystawienia faktur oraz rozliczenia podatku należnego z tytułu najmu Nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Parafia [dalej: Wnioskodawca] nabyła nieruchomości składające się z prawa własności działki gruntu, położonej w W., zabudowanej budynkiem biurowym, prawa własności lokalu niemieszkalnego położonego we Wr. wraz z udziałem we własności działki gruntu oraz lokali mieszkalnych znajdujących się we Wr. [dalej: Nieruchomości]. Nieruchomości zostały nabyte w drodze zamiany, której stronami będą trzy spółki z siedzibą w Polsce. Nabycie Nieruchomości podlegało opodatkowaniu VAT (kwestia opodatkowania nabycia Nieruchomości nie jest przedmiotem niniejszego wniosku).

Nieruchomości są wynajmowane różnym najemcom przez dotychczasowych właścicieli. Na podstawie art. 678 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., nr 121 - j.t.), [dalej: Kodeks cywilny], wskutek nabycia Nieruchomości Parafia wstąpiła w miejsce spółek w stosunki najmu dotyczące powierzchni w budynku i lokalach.

Niezwłocznie po nabyciu Nieruchomości, Wnioskodawca zawarł umowy dzierżawy Nieruchomości [Umowy dzierżawy], których stroną jest Wnioskodawca, jako wydzierżawiający, natomiast spółki, od których zostały nabyte Nieruchomości i które były stronami umowy zamiany - dzierżawcami [dalej: Dzierżawcy].

Na mocy Umów dzierżawy, Wnioskodawca oddał Dzierżawcom Nieruchomości w dzierżawę i udzielił Dzierżawcom prawa do korzystania z całości wszystkich Nieruchomości na zasadzie wyłączności i pobierania z nich wszelkich pożytków. Dzierżawcy z tytułu zawarcia Umów dzierżawy będą płacić Wnioskodawcy czynsz dzierżawny.

Jako że Nieruchomości są przedmiotem istniejących umów najmu [dalej: Umowy najmu], Wnioskodawca oddał Dzierżawcom w dzierżawę wszystkie prawa i wierzytelności z wszystkich Umów najmu odnoszące się do przewidywanego okresu dzierżawy.

Dzierżawcy będą uprawnieni do pobrania i zachowania na własną rzecz wszelkich pożytków z Nieruchomości. Na mocy Umowy dzierżawy, Dzierżawcy mają w szczególności prawo do pobierania pożytków w postaci czynszu, opłat eksploatacyjnych, opłat za korzystanie z mediów oraz wszelkich innych kwot należnych od najemców w okresie dzierżawy na podstawie Umów najmu. Stosownie do treści art. 509 Kodeksu cywilnego, Wnioskodawca przeniósł na Dzierżawców wszystkie przysługujące mu, jako wynajmującemu w rozumieniu Umów najmu prawa i wierzytelności wynikające z Umów najmu.

Z uwagi na powyższe, Dzierżawcy będą uprawnieni do pobierania płatności z tytułu najmu działając we własnym imieniu i na własny rachunek oraz do wystawiania i doręczania najemcom faktur z tytułu świadczenia usług najmu Nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu Umów dzierżawy oraz obowiązek wystawienia faktur z tego tytułu?

W ocenie Wnioskodawcy, po jego stronie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu Umów dzierżawy oraz obowiązek wystawiania faktur VAT z tego tytułu.

Uzasadnienie

1. Instytucja dzierżawy nie została zdefiniowana na gruncie przepisów ustawy o VAT. Konieczne jest więc odwołanie się do regulacji przewidzianych w Kodeksie cywilnym.
2. Na podstawie art. 693 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Zgodnie z art. 694 Kodeksu cywilnego, do dzierżawy stosuje się odpowiednio przepisy o najmie z zachowaniem przepisów poniższych. Z kolei, zgodnie z art. 709 Kodeksu cywilnego, przepisy o dzierżawie rzeczy stosuje się odpowiednio do dzierżawy praw.
3. Istotą umowy dzierżawy jest więc używanie rzeczy lub prawa i pobieranie z tego tytułu pożytków w zamian za zapłatę wydzierżawiającemu umówionego czynszu.
4. Jak zostało to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca na podstawie Umowy dzierżawy, wydzierżawi Dzierżawcom Nieruchomości, jak również wszystkie prawa i wierzytelności z Umów najmu odnoszące się do okresu dzierżawy. Z tego tytułu będzie uprawniony do pobierania czynszu dzierżawnego od Dzierżawców.
5. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
6. Przez świadczenie usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Czynności polegające na oddaniu w odpłatne używanie rzeczy i prawa i pobieranie z tego tytułu pożytków na podstawie umów dzierżawy stanowić będą świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.
7. W związku z zawarciem Umów dzierżawy, Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia podatku VAT.
8. Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.
Przepis ten jest zgodny z regulacją art. 63 Dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, (Dz. Urz. UE L z 2006 r nr 347/1 ze zm.), który stanowi że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.
9. W przypadku usług dzierżawy, obowiązek podatkowy, stosownie do art. 19a ust. 5 pkt 4 ustawy o VAT powstaje z chwilą wystawienia faktury. Moment wystawienia faktury wpływa więc na moment powstania obowiązku podatkowego u sprzedawcy z tytułu świadczenia usług dzierżawy.
10. Obowiązek wystawienia faktury w przypadku świadczenia usług dzierżawy wynika z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.
11. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia VAT z tytułu świadczenia usług dzierżawy w stosunku do Dzierżawców oraz wystawienia faktur VAT z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył nieruchomości składające się z prawa własności działki gruntu, położonej w W., zabudowanej budynkiem biurowym, prawa własności lokalu niemieszkalnego położonego we Wr. wraz z udziałem we własności działki gruntu oraz lokali mieszkalnych znajdujących się we Wr.. Nieruchomości te zostały nabyte w drodze zamiany, której stronami będą trzy spółki z siedzibą w Polsce. Nieruchomości są wynajmowane różnym najemcom przez dotychczasowych właścicieli. Na podstawie art. 678 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny wskutek nabycia Nieruchomości Parafia wstąpiła w miejsce spółek w stosunki najmu dotyczące powierzchni w budynku i lokalach. Niezwłocznie po nabyciu Nieruchomości, Wnioskodawca zawarł umowy dzierżawy Nieruchomości, których stroną jest Wnioskodawca, jako wydzierżawiający, natomiast spółki, od których zostały nabyte Nieruchomości i które były stronami umowy zamiany – dzierżawcami. Na mocy Umów dzierżawy, Wnioskodawca oddał Dzierżawcom Nieruchomości w dzierżawę i udzielił Dzierżawcom prawa do korzystania z całości wszystkich Nieruchomości na zasadzie wyłączności i pobierania z nich wszelkich pożytków. Dzierżawcy z tytułu zawarcia Umów dzierżawy będą płacić Wnioskodawcy czynsz dzierżawny.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższych przepisów wynika, że umowa dzierżawy jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. A zatem, umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i pobierania pożytków, w związku z czym stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu dzierżawy przez dzierżawcę.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Generalna zasada wynikająca z treści powołanego powyżej art. 19a ust. 1 ustawy, wskazuje, że obowiązek podatkowy powstawać będzie z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Zgodnie z tą regulacją podatek stanie się wymagalny w rozliczeniu za okres dokonania dostawy towaru lub wykonania usługi i co do zasady winien zostać rozliczony za ten okres rozliczeniowy.

Natomiast zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług:

1. telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych,
2. wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy,
   
3. najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze,
   
4. ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,
   
5. stałej obsługi prawnej i biurowej,
6. dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego

‒ z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.

Stosownie do treści art. 19a ust. 7 ustawy – w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

Art. 2 pkt 31 ustawy wprowadza definicję faktury, przez którą rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zgodnie z art. 106a ustawy, przepisy rozdziału dotyczącego faktur stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   
   

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl pkt 4 ww. art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 1 ustawy – na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1 oraz jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy – fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności – w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4.

Faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi (art. 106i ust. 7 pkt 1 ustawy).

Przepis ust. 7 pkt 1 nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4, jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy (art. 106i ust. 8).

Z uwagi na treść powołanych wyżej przepisów należy wskazać, że obowiązek podatkowy z tytułu usług dzierżawy powstaje:

• na rzecz podatników i osób prawnych niebędących podatnikami – z chwilą wystawienia faktury (lub z upływem terminu na jej wystawienie, gdy jej nie wystawiono lub wystawiono z opóźnieniem),
  

• na rzecz pozostałych podmiotów z upływem terminu płatności.
  
  
  

Zatem należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w niniejszej sprawie z tytułu dzierżawy opisanych Nieruchomości Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozliczenia podatku VAT z tytułu świadczenia usług dzierżawy w stosunku do Dzierżawców jak również będzie on zobowiązany do wystawienia faktur VAT z tytułu świadczonych usług dzierżawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie Organ informuje, że niniejsza interpretacja rozstrzyga w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, natomiast w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.