Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/415-1062/14-4/TR
z 4 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2014 r. (data wpływu 29 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty zakładowej z Niemiec – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty zakładowej z Niemiec.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 28 stycznia 2015 r. nr ILPB2/415-1062/14-2/TR Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 28 stycznia 2015 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 31 stycznia 2015 r.), zaś w dniu 4 lutego 2015 r. (data nadania 3 lutego 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 2001 r. Wnioskodawca pobiera niemiecką rentę zakładową w euro z konta bankowego. Należny od niej podatek do urzędu skarbowego w oparciu o Ordynację podatkową był odprowadzany comiesięcznie do 2005 r., Zainteresowany zaś składał corocznie wg instrukcji urzędu skarbowego formularze PIT-36 jako swoje zeznania podatkowe, wykazując rentę zakładową z RFN jako swój dochód. Od roku 2005 weszła w życie umowa polsko-niemiecka o unikaniu podwójnego opodatkowania i od renty zakładowej Wnioskodawca nie miał obowiązku – zdaniem jej płatnika wg ww. umowy – płacenia zaliczek na podatek dochodowy. Podatek od niemieckiej renty zakładowej powinien być opłacany do Finanzamtu Neubrandenburg, jak to ma miejsce w przypadku emerytury Wnioskodawcy ze środków publicznych NRF, ale z powodu jej małej kwoty – 29,81 euro nie jest pobierany. Od obu świadczeń Zainteresowanego odprowadzana jest przez ich płatnika w RP składka do ZUS, na NFZ.

Od sierpnia 2014 ze względu na wiek (83 l.) i stąd zły stan zdrowia Wnioskodawca przeniósł swoje konto w euro do bliżej położonego od miejsca zamieszkiwania innego banku. Bank ten podjął jednak niekorzystną finansowo – i wg zdania Zainteresowanego, sprzeczną z umową polsko-niemiecką o unikaniu podwójnego opodatkowania – decyzję potrącania zaliczki od renty zakładowej Wnioskodawcy, co mu Wnioskodawca zareklamował. W odpowiedzi na reklamację bank stwierdził, że jeżeli Wnioskodawca nie zgadza się z jego stanowiskiem to ma zwrócić się na piśmie o indywidualną interpretację do izby skarbowej, a jej interpretacja będzie dla niego obowiązująca. Zainteresowany zaznaczył, że rentę zakładową z RFN otrzymuję za staż pracy w prywatnej firmie, wg zasad jej regulaminu, zgodnie z układem zbiorowym przemysłu chemicznego.

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku o doprecyzowanie opisanego we wniosku stanu faktycznego przez jednoznaczne wskazanie, czy przedmiotowa renta zakładowa jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, Zainteresowany podał, co następuje.

Renta zakładowa Zainteresowanego nie jest wypłacana z obowiązującego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, tj. wskutek płacenia na ten cel obowiązkowych składek w czasie zatrudnienia w tym kraju, lecz w wyniku nabrania uprawnienia do jej pobierania w skutek przepracowania w tym samym zakładzie pracy w okresie powyżej 10-ciu lat. Stanowił o tym regulamin zakładu pracy Wnioskodawcy, zgodnie z obowiązującym go niemieckim prawem dotyczącym wypłacania rent zakładowych na terenie RFN. Prawo niemieckie regulujące zasady wypłacania rent zakładowych oparte jest o niemieckie prawo emerytalne i zobowiązuje zakłady pracy do wypłacania byłym pracownikom o stażu pracy ponad 10 lat rent zakładowych oraz daje im prawo występowania do sądu o rozstrzyganie spornych kwestii w tym względzie. Dodatkowo w stosunku do emerytur z obowiązkowego systemu ubezpieczenia społecznego, obowiązkowe dla pracodawców zabezpieczenie finansowe ich emerytowanych byłych pracowników w postaci rent zakładowych stanowi w RFN dodatkowy filar ich ubezpieczenia socjalnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy decyzja banku-płatnika niemieckiej renty zakładowej Zainteresowanego o potrącaniu od tej renty zaliczki na podatek dochodowy jest dla Zainteresowanego i urzędu skarbowego obowiązująca w świetle postanowień polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i stąd wykazywanie renty zakładowej Zainteresowanego z RFN w zeznaniu podatkowym PIT-36 jako dochodu do urzędu skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, do pracy w przemyśle chemicznym RFN został oddelegowany przez P. (eksport specjalistów) jako inżynier chemik do pracy w przemyśle chemicznym w RFN w 1984 r. Od wynagrodzenia Zainteresowanego za ww. pracę P. pobierał opłatę za pośrednictwo w niej i załatwienie formalności pozwolenia na wyjazd do pracy za granicę w wysokości ok. 27% w celu zwiększenia dochodów dewizowych polskiego państwa.

W 1994 r. Zainteresowany przeszedł na emeryturę w RFN i nie płacił tam żadnego podatku ani od renty zakładowej, ani od emerytury ze środków publicznych. Po powrocie w 2001 r. do Polski Wnioskodawca pobierał oba świadczenia za pośrednictwem bankowych kont dewizowych. Od 2005 r. uległo w RFN zmianie prawo podatkowe obejmując swym zasięgiem emerytów i rencistów oraz weszła w życie umowa polsko-niemiecka o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zainteresowany podał, że przestudiował sam dokładnie treść art. 18 ww. umowy i nie widzi stąd podstaw do potrącania od renty zakładowej zaliczek na podatek dochodowy do urzędu skarbowego.

Wnioskodawca wskazał, że w dniu 26 listopada 2012 r. uzyskał ustną informację z Infolinii Krajowej Informacji Podatkowej, że brak jest podstaw prawnych do opodatkowania jego renty zakładowej w oparciu o postanowienia ww. międzypaństwowej umowy, która jest nadrzędna w stosunku do polskiej Ordynacji podatkowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Na podstawie art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a ww. ustawy, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany pobiera niemiecką rentę zakładową.

Zatem, w niniejszej sprawie znajdują zastosowanie uregulowania zawarte w polsko-niemieckiej umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie. Innymi słowy, renty z Niemiec, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają opodatkowaniu tylko w Polsce.

Określenie „renta” oznacza kwotę wypłacaną regularnie w ustalonych terminach, dożywotnio lub przez ściśle określony albo możliwy do określenia czas, w wyniku zobowiązania, które przewiduje takie płatności w zamian za spełnione świadczenie dające się wymierzyć w pieniądzu lub w równoważniku pieniężnym (art. 18 ust. 6 ww. umowy).

Na podstawie art. 18 ust. 2 ww. umowy, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie. Oznacza to, że na zasadzie wyłomu (wyjątku) od zasady wynikającej z art. 18 ust. 1 ww. umowy, jedynie renty otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec, podlegają opodatkowaniu tylko w Niemczech.

Jak wynika natomiast z uzupełnienia opisanego we wniosku stanu faktycznego, przedmiotowa renta zakładowa nie jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że otrzymywana przez Wnioskodawcę przedmiotowa renta zakładowa – stosownie do art. 18 ust. 1 ww. umowy polsko-niemieckiej – podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, ponieważ nie jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych Niemiec.

Zgodnie zaś z zasadą powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 9 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. renta.

Przez emeryturę lub rentę rozumie się łączną kwotę świadczeń emerytalnych i rentowych, w tym kwoty emerytur kapitałowych wypłacanych na podstawie ustawy o emeryturach kapitałowych, wraz ze wzrostami i dodatkami, z wyłączeniem dodatków rodzinnych i pielęgnacyjnych oraz dodatków dla sierot zupełnych do rent rodzinnych (art. 12 ust. 7 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

W myśl art. 35 ust. 3 ww. ustawy, zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w ust. 3-8, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez płatnika ze środków podatnika (art. 35 ust. 9 ww. ustawy).

W tym miejscu należy wskazać, że niepobranie przez płatnika (np. bank) zaliczek na podatek dochodowy od dochodów uzyskanych z ww. renty nie zwalnia z opodatkowania ww. dochodów w Polsce. Stosownie bowiem do treści powołanego art. 9 ust. 1 ww. ustawy opodatkowaniu podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem podlegających zwolnieniu od opodatkowania oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, co w analizowanej sprawie nie miało miejsca.

W myśl art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Reasumując: na gruncie stanu faktycznego opisanego we wniosku i jego uzupełnieniu otrzymywana przez Wnioskodawcę niemiecka renta zakładowa podlega opodatkowaniu tylko w Polsce, w konsekwencji czego na Zainteresowanym ciąży obowiązek rozliczenia tejże renty w rocznym zeznaniu podatkowym.

Jednocześnie należy wskazać, że z tytułu wypłacania Wnioskodawcy przedmiotowej renty winny być odprowadzone zaliczki przez podmiot wypłacający tę rentę, czyli bank.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.