INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2011r. (data wpływu 27 września 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 grudnia 2011r. (data wpływu 27 grudnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• w zakresie obowiązku opodatkowania przekazania posiłków na rzecz pracowników – jest nieprawidłowe,
• w zakresie możliwości częściowego odliczenia od podatku należnego podatku od towarów i usług zawartego w fakturze dotyczącej usług gastronomicznych – jest nieprawidłowe,
• w zakresie możliwości częściowego odliczenia od podatku należnego podatku od towarów i usług zawartego w fakturze dotyczącej usług kateringowych – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie usług gastronomicznych i kateringowych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 grudnia 2011r. (data wpływu 27 grudnia 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 grudnia 2011r. znak IBPP1/443-1493/11/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 25 czerwca 2010r. (data potwierdzenia złożenia w Urzędzie Skarbowym formularza VAT-R). Przedmiotem działalności Spółki jest pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych (PKD 2007 – 6209Z). Nabywane przez Spółkę towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

STAN FAKTYCZNY:

Spółka, na mocy ustnych porozumień dokonanych z pracownikami, zdecydowała o tym, że będzie współfinansowała (ze środków obrotowych firmy) posiłki pracownicze w formie obiadów (przy czym nie chodzi tutaj o posiłki wydawane pracownikom w oparciu o przepisy BHP). Posiłki te są przygotowywane poza terenem przedsiębiorstwa przez firmę obcą i są przywożone do siedziby Spółki w określonych godzinach (dwa razy dziennie, raz w trakcie każdej zmiany pracowniczej). Konieczność zapewnienia zorganizowanego sposobu spożywania posiłków wynika w głównej mierze z charakteru pracy: pracownicy nie mogą bowiem w trakcie czasu pracy opuszczać wyznaczonych miejsc w budynku. Temu właśnie służy spożywanie przez pracowników posiłków w ściśle określonym miejscu i czasie. Korzystanie z posiłków jest dobrowolne, każdy pracownik deklaruje danego dnia, czy skorzysta czy też nie skorzysta z możliwości zjedzenia (jednego) obiadu. Nieskorzystanie z obiadu nie uprawnia pracownika do otrzymania z tego tytułu jakiegokolwiek ekwiwalentu. Cena każdego posiłku (obiad lub sałatka – do wyboru) jest taka sama. Regułą jest, że Spółka dofinansowuje poszczególnym pracownikom koszt obiadów do kwoty 190 zł miesięcznie. Każda kwota takiego świadczenia jest doliczana pracownikowi do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast na podstawie § 2 ust. 1 pkt 11 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998r. (wraz z późniejszymi zmianami) w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wartość finansowanych przez pracodawcę posiłków udostępnianych pracownikom do spożycia bez prawa do ekwiwalentu z tego tytułu - nie stanowi podstawy wymiaru składek do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 190 zł). Jeżeli pracownik w danym miesiącu zadeklaruje i skorzysta z posiłków, których wartość przekroczy 190 zł, ponosi on samodzielnie koszty ponad kwotę 190 zł. Firma zewnętrzna, która dostarcza Spółce posiłki wystawia na koniec każdego miesiąca zbiorczą fakturę, w której wykazana wartość netto wynika z przemnożenia ilości dostarczonych w danym miesiącu obiadów przez ich cenę jednostkową. Firma zewnętrzna dolicza do wartości netto faktury podatek od towarów i usług wg stawki 8%.

Spółka rozksięgowuje wartość faktury zgodnie ze zbiorczą listą potwierdzającą, kto i w jakiej wartości skorzystał w danym miesiącu z usług firmy cateringowej. Wartość finansowana przez pracodawcę (do kwoty 190 zł dla każdego konkretnego pracownika) jest odnoszona w koszty w kwocie netto, podatek od towarów i usług wyliczony proporcjonalnie od tej kwoty jest odliczany. Natomiast część wartości usługi cateringowej ponad to, co finansuje pracodawca (ponad kwotę 190 zł przypadającą na każdego poszczególnego pracownika) jest ewidencjonowana jako należność Spółki od pracowników i jest za ich zgodą wyrażoną na piśmie potrącana w kwocie brutto z wynagrodzenia. Usługa zafakturowana przez dostawcę nazwana jest „usługą gastronomiczną”, choć faktycznie ze względu na jej charakter jest „usługą cateringową”.

DOKUMENTACJA:

Umowa „o świadczeniu usługi gastronomicznej” zawarta z dostawcą usługi w brzmieniu do dnia 30 września 2011r. obejmowała wydawanie posiłków na terenie siedziby usługodawcy. Dostawca wystawiał faktury na „usługę gastronomiczną” – symbol (nieaktualny) PKWiU 55.33.11, po interwencji zmieniony na 56.10.11.0. Zupełnie nie odzwierciedlało to jednak stanu faktycznego, a mianowicie tego, że posiłki są dostarczane do siedziby usługobiorcy. Po kilkukrotnych interwencjach podpisano aneks do umowy. Umowa „o świadczenie usług kateringowych” precyzuje, że posiłki sa dostarczane do siedziby usługobiorcy. Kolejne faktury wystawiane sa już na „usługę cateringową” – symbol PKWiU 56.21.19.0. Jest to jednak jedynie zmiana formalna, gdyż od samego początku Wnioskodawca nabywał posiłki gotowe wraz z dowozem, jedynie źle została przygotowana umowa ramowa oraz nieprawidłowo były wystawiane faktury przez dostawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy podatek od towarów i usług zawarty w fakturze może zostać częściowo odliczony od podatku należnego (Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług i w swej działalności świadczy usługi opodatkowane)... Chodzi o odliczenie podatku naliczonego od tej części usługi, która jest finansowana przez Spółkę (czyli o podatek naliczony będący częścią – maksymalnie – kwoty brutto 190,00 zł przypadającej na jednego pracownika – po przemnożeniu przez ilość pracowników).
2. Czy nie istnieje obowiązek naliczenia podatku od towarów i usług w związku z częściowym finansowaniem posiłków przekazywanych pracownikom w ramach nabywanej na zewnątrz usługi kateringowej...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Podatek od towarów i usług zawarty w fakturze podlega częściowemu odliczeniu od podatku należnego na zasadach ogólnych na mocy art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.
   Niezależnie od tego, że opis na fakturze mówi o nabyciu „usług gastronomicznych”, w rzeczywistości Spółka nabywa „usługi kateringowe” (usługi przygotowania i dostarczenia na zamówienie gotowych potraw). Nie są one objęte katalogiem usług, w stosunku do których nie przysługuje odliczenie podatku VAT. Spółka nie może też ponosić negatywnych konsekwencji związanych z nieprawidłowym wystawieniem faktury przez dostawcę.
2. Wartość nabytych usług kateringowych, w części nieodpłatnie przekazanej pracownikom, nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Przekazanie posiłków nie służy bowiem osobistym celom pracowników, ale poprzez umożliwienie lepszej organizacji pracy w przedsiębiorstwie, służy celom działalności gospodarczej Spółki.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe – w zakresie obowiązku opodatkowania przekazania posiłków na rzecz pracowników,
• nieprawidłowe – w zakresie możliwości częściowego odliczenia od podatku należnego podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dotyczących usług gastronomicznych,
• prawidłowe – w zakresie możliwości częściowego odliczenia od podatku należnego podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dotyczących usług cateringowych.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

W myśl natomiast art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność usługową w zakresie technologii informatycznych i komputerowych. Nabywane przez Spółkę towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Spółka, na mocy ustnych porozumień dokonanych z pracownikami, zdecydowała o tym, że będzie współfinansowała (ze środków obrotowych firmy) posiłki pracownicze w formie obiadów (przy czym nie są to posiłki wydawane pracownikom w oparciu o przepisy BHP). Posiłki te są przygotowywane poza terenem przedsiębiorstwa przez firmę obcą i są przywożone do siedziby Spółki w określonych godzinach. Konieczność zapewnienia zorganizowanego sposobu spożywania posiłków wynika w głównej mierze z charakteru pracy: pracownicy nie mogą bowiem w trakcie czasu pracy opuszczać wyznaczonych miejsc w budynku. Temu właśnie służy spożywanie przez pracowników posiłków w ściśle określonym miejscu i czasie. Korzystanie z posiłków jest dobrowolne. Każdy pracownik deklaruje danego dnia, czy skorzysta, czy nie skorzysta z możliwości jedzenia obiadu. Regułą jest, że Spółka dofinansowuje poszczególnym pracownikom koszt obiadów do kwoty 190 zł miesięcznie. Każda kwota takiego świadczenia jest doliczana pracownikowi do podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Część wartości usługi ponad to, co finansuje pracodawca (ponad kwotę 190 zł przypadającą na każdego poszczególnego pracownika) jest ewidencjonowana jako należność Spółki od pracowników i jest za ich zgodą wyrażoną na piśmie potrącana w kwocie brutto z wynagrodzenia.

Treść powołanych wyżej przepisów wskazuje, iż aby uznać dane świadczenie za opodatkowane podatkiem VAT musi ono być odpłatne w myśl art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, bądź też nieodpłatne, ale spełniające warunki wynikające z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Dlatego, dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie podlega opodatkowaniu, istotne jest więc ustalenie celu takiego świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca finansuje pracownikom obiady do kwoty 190 zł miesięcznie, natomiast spożycie posiłków przez pracownika za kwotę wyższą niż 190 zł miesięcznie, jest już finansowane przez pracownika (nadwyżka ponad 190 zł) poprzez potrącenie w kwocie brutto z wynagrodzenia pracownika.

Należy w tym miejscu podkreślić, że przepisy ustawy o VAT nie przewidują „częściowo” odpłatnych usług, usługa albo jest odpłatna, (niezależnie od tego jak skalkulowana jest cena), jeśli usługobiorca płaci sprzedawcy jakąkolwiek cenę, albo nieodpłatna, jeśli usługobiorca w ogóle nie płaci za nią usługodawcy.

Zatem posiłek, za który w części płaci Wnioskodawca (pracodawca), a w części pracownik, jak i posiłek, za który w całości płaci pracownik stanowi usługę w całości odpłatną i jako taką, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych wynikających z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Natomiast aby nieodpłatne świadczenie usług podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, musi ono służyć celom innym niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Za usługi niezwiązane z działalnością gospodarczą należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego na tle powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę posiłków dla pracowników służy co do zasady celom prywatnym pracowników i osób współpracujących. Decyzja o możliwości zakupu posiłków leży bowiem w gestii pracowników. Wnioskodawca jedynie udostępnił im dodatkową możliwość skorzystania z posiłku za swoim pośrednictwem. Ponadto Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż zakupione posiłki nie są posiłkami wydawanymi pracownikom w oparciu o przepisy BHP.

Zatem cel jaki wskazał Wnioskodawca we wniosku, jakim jest umożliwienie lepszej organizacji pracy w przedsiębiorstwie, a także okoliczność jaką jest charakter pracy, w trakcie której pracownicy nie mogą opuszczać wyznaczonych miejsc w budynku czemu służy spożywanie przez pracowników posiłków w ściśle określonym miejscu i czasie, nie może przesądzać o tym, iż nieodpłatne przekazanie przez Wnioskodawcę tych usług na rzecz pracowników służy celom prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W przedmiotowej sprawie osobiste cele i korzyści pracowników mają w tym przypadku znaczenie pierwszorzędne w stosunku do korzyści pracodawcy (korzyści gospodarczych). W sytuacji, gdy charakter prowadzonej działalności gospodarczej nie wymusza na pracodawcy zapewnienia posiłku, wówczas uznać należy, że usługi te nie są wykonywane na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem nieodpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT należy uznać za odpłatne świadczenie usług opodatkowane według właściwej stawki podatku VAT zarówno w odniesieniu do usług gastronomicznych świadczonych na podstawie umowy w brzmieniu do dnia 30 września 2011r., jak i w odniesieniu do usług kateringowych świadczonych na podstawie umowy w brzmieniu od dnia 30 września 2011r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż wartość nabytych usług (gastronomicznych bądź kateringowych) w części nieodpłatnie przekazanej pracownikom, nie podlega obowiązkowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług – uznano za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika ponadto, że usługa zafakturowana przez dostawcę nazwana jest „usługą gastronomiczną”, choć Wnioskodawca uważa, że faktycznie ze względu na jej charakter jest „usługą cateringową”.

Umowa „o świadczeniu usługi gastronomicznej” zawarta z dostawcą usługi w brzmieniu do dnia 30 września 2011r. obejmowała wydawanie posiłków na terenie siedziby usługodawcy. Dostawca wystawiał faktury na „usługę gastronomiczną” – symbol (nieaktualny) PKWiU 55.33.11, po interwencji zmieniony na 56.10.11.0. Wnioskodawca podnosi natomiast, że jego zdaniem zupełnie nie odzwierciedlało to jednak stanu faktycznego, a mianowicie tego, że posiłki są dostarczane do siedziby usługobiorcy. Po kilkukrotnych interwencjach podpisano aneks do umowy. Umowa „o świadczenie usług kateringowych” precyzuje, że posiłki sa dostarczane do siedziby usługobiorcy. Kolejne faktury wystawiane sa już na „usługę cateringową” – symbol PKWiU 56.21.19.0. Ponadto Wnioskodawca twierdzi, że zmiana ta miała jedynie charakter jedynie formalny, gdyż od samego początku Wnioskodawca nabywał posiłki gotowe wraz z dowozem, jedynie źle została przygotowana umowa ramowa oraz nieprawidłowo były wystawiane faktury przez dostawcę.

Odnosząc się do pytania Wnioskodawcy obejmującego możliwość częściowego odliczenia od podatku należnego podatku od towarów i usług zawartego w fakturach dotyczących nabycia usług gastronomicznych według umowy w brzmieniu do dnia 30 września 2011r. i kateringowych według umowy w brzmieniu od dnia 30 września 2011r., należy zauważyć, że zgodnie z art. 86 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a tej ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem, stosownie do cytowanego art. 86 ust. 1 ww. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostają spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter pośredni lub bezpośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy bezpośrednio więc wiąże się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa, mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo – skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić, gdy zakup towarów i usług nie przyczynią się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

W omówionych wcześniej przypadkach, gdy za posiłek w części płaci Wnioskodawca (pracodawca), a w części pracownik oraz gdy za posiłek w całości płaci pracownik, mamy do czynienia z usługami w całości odpłatnymi. Jako takie, są one opodatkowane podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych wynikających z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W takiej sytuacji, również na zasadach ogólnych, zastosowanie znajdzie cytowany przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, dotyczący możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z wykonywaniem przez podatnika czynności opodatkowanych.

Natomiast, jak wykazano powyżej, nieodpłatne świadczenie usług przez Wnioskodawcę do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT należy uznać za odpłatne świadczenie usług opodatkowane według właściwej stawki podatku VAT zarówno w odniesieniu do usług gastronomicznych świadczonych na podstawie umowy w brzmieniu do dnia 30 września 2011r., jak i w odniesieniu do usług kateringowych świadczonych na podstawie umowy w brzmieniu od dnia 30 września 2011r.

Tym samym, z uwagi na związek nabycia przez Wnioskodawcę usług gastronomicznych oraz kateringowych z opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy stwierdzić należy, iż spełniony został warunek wyznaczony dyspozycją normy prawnej ujętej w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednakże w art. 88 cytowanej ustawy o VAT, ustawodawca przewidział także ograniczenia prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Należy zauważyć, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje ani usług gastronomicznych ani usług kateringowych.

W świetle obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r., art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podkreślić zatem należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług (PKWiU). Od dnia 1 stycznia 2011r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). Powyższa Klasyfikacja Wyrobów i Usług zawiera Sekcję I – Usługi związane z zakwaterowaniem i usługi gastronomiczne wskazując, iż sekcja ta obejmuje m.in:

• usługi gastronomiczne,
• usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering),
• usługi stołówkowe,
• usługi przygotowywania i podawania napojów.
  
  

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 sklasyfikował „Usługi związane z wyżywieniem”; w grupowaniu 56. 10 – „Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych”, w ramach którego mieści się symbol 56.10.11.0 – „Usługi przygotowywania i podawania posiłków w restauracjach”, natomiast w grupowaniu 56.21 – „Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)”, w ramach którego mieści się symbol 56.21.19.0 – „Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)”.

Z powyższego wynika, że usługi gastronomiczne zostały wymienione w grupowaniu 56.1 – „Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych” Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, a zatem mieszczące się w ramach tego grupowania usługi sklasyfikowane pod symbolem 56.10.11.0 stanowią usługi gastronomiczne.

Jak wynika z wniosku, na podstawie „umowy o świadczeniu usług gastronomicznych” – w brzmieniu do dnia 30 września 2011r. – na rzecz Wnioskodawcy świadczona była usługa gastronomiczna, dla której podano symbol PKWiU 56.10.11.0 zafakturowana przez dostawcę jako „usługa gastronomiczna”.

Natomiast, jak podano powyżej, przepis art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, wyłącza prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabywanych usług gastronomicznych.

Należy w tym miejscu podkreślić, że faktury wystawiane przez sprzedawcę winny odzwierciedlać i dokumentować rzeczywisty przebieg zdarzenia gospodarczego. Zatem to do obowiązków stron umowy należy ustalenie jaka usługa faktycznie miała miejsce pomiędzy stronami i taka winna być uwidoczniona na fakturze. Ponieważ przepis wyraźnie wyłącza prawo do odliczenia podatku naliczonego w przypadku nabycia usług gastronomicznych, to jeśli taka usługa będzie wynikała z umowy i faktury, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku. Możliwość odliczenia podatku pojawi się dopiero po odpowiednim, zgodnym ze stanem faktycznym, skorygowaniu faktury przez sprzedawcę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż podatek od towarów i usług zawarty w fakturze dotyczącej usług gastronomicznych podlega częściowemu odliczeniu od podatku należnego na zasadach ogólnych na mocy art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług – uznano za nieprawidłowe.

Jednocześnie, z powołanej powyżej Polskiej klasyfikacji Wyrobów i Usług wynika również, że usługi kateringowe zostały wyodrębnione od pozostałych usług gastronomicznych, a zatem tych, które nie zostały wymienione w grupowaniu 56.1 – „Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych”. Powyższa klasyfikacja wskazuje zatem, iż usługi kateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych.

W przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, zostały wymienione jedynie usługi gastronomiczne. Tym samym, z uwagi na odmienny charakter tych usług, nie można uznać, iż do usług kateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunek ten został spełniony, co wykazano powyżej w analizie przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem, z uwagi na związek nabycia przez Wnioskodawcę usług kateringowych z opodatkowaną działalnością Wnioskodawcy oraz wobec braku zaistnienia przesłanek ograniczających prawo do odliczenia wynikające z art. 88 ust. 1 pkt 4 tej ustawy stwierdzić należy, iż na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, związanego z zakupem usług kateringowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż podatek od towarów i usług zawarty w fakturze dotyczącej usług kateringowych w części objętej finansowaniem przez Wnioskodawcę podlega odliczeniu od podatku należnego na zasadach ogólnych na mocy art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług – uznano za prawidłowe.

Odliczeniu podlega bowiem, w przedmiotowej sprawie, cały podatek naliczony związany zarówno z nabyciem usług kateringowych przekazywanych nieodpłatnie, jak i odpłatnie na rzecz pracowników, gdyż są to czynności opodatkowane, tak więc część tego podatku związana z usługami nieodpłatnymi, podlega odliczeniu.

Ponadto tut. organ zauważa, że zgodnie z art. 14b § 1 cytowanej w sentencji ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych (art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej). Zgodnie zaś z § 3 art. 14b Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

W tym kontekście wskazać należy, iż przepisy podatkowe nie regulują zasad zawierania umów cywilnoprawnych między kontrahentami (kwestie te zostały zawarte w przepisach Kodeksu cywilnego), a treść umowy cywilnoprawnej jest indywidualną sprawą stron tych umów, które ją zawierają i zależy od ich wzajemnych uzgodnień. Organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie postępowania podatkowego przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji. Organy podatkowe nie są również właściwe do rozstrzygania sporów zaistniałych pomiędzy kontrahentami w zakresie stosunków cywilnoprawnych.

Ponadto, stosownie do przepisów art. 199a § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności, a jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Jednakże – co wymaga podkreślenia – przepis ten w postępowaniu o wydanie interpretacji indywidualnej nie ma zastosowania.

Zgodnie bowiem z art. 14h Ordynacji podatkowej, przepisy dotyczące jurysdykcyjnego postępowania stosuje się w ograniczonym zakresie.

Wobec powyższego niniejsza interpretacja została udzielona w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz przy założeniu, że zawarte pomiędzy kontrahentami umowy są zgodne z odpowiednimi przepisami prawa cywilnego i wywołują skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego, bądź zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.