Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-774/13/15-7/S/KBr
z 10 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2013 r. (data wpływu 29 lipca 2013 r.) uzupełnionym w dniu 2 października 2013 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 24 września 2013 r. IPPP2/443-774/13-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 26 września 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku skorygowania uprzednio odliczonego podatku VAT w trybie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 lipca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku skorygowania uprzednio odliczonego podatku VAT w trybie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

Złożony wniosek został uzupełniony w dniu 2 października 2013 r. (data wpływu 4 października 2013 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 24 września 2013 r. IPPP2/443-774/13-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 26 września 2013 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dokonał w lipcu 2012 r. zapłaty należności z tytułu umowy w formie potrącenia na zasadach wskazanych w przepisach kodeksu cywilnego - Wnioskodawca przedstawił do potrącenia wierzytelność nabytą wcześniej od osoby trzeciej. W wyniku potrącenia cała wskazana w wystawionej przez kontrahenta fakturze VAT należność została zapłacona. Kontrahent Wnioskodawcy zakwestionował skuteczność potrącenia, kierując sprawę na drogę postępowania sądowego. W dniu 22 lipca 2013 r. Wnioskodawca otrzymał zawiadomienie, że kontrahent skorygował podatek należny w trybie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem skorzystał z ulgi na złe długi. Z uwagi, na fakt iż 150 dniowy termin płatności wskazany w fakturze upływał przed dniem 31 grudnia 2012 r. w niniejszej sprawie zastosowanie mają przepisy ustawy VAT w brzmieniu obowiązującym do końca 2012 r.

W dniu 2 października 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił złożony wniosek wskazując, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wniosek dotyczy dwóch wierzytelności:

1. wierzytelność w wysokości X wynikająca z faktury wystawionej dnia 31 grudnia 2011 r., której termin płatności upłynął 21 czerwca 2012 r.,
   
2. wierzytelność w wysokości Y wynikająca z faktury wystawionej dnia 2 lipca 2012 r., której termin płatności upłynął 16 lipca 2012 r.
   
   
   

Od daty wystawiania faktur dokumentujących wierzytelności nie upłynęły dwa lata licząc od końca roku, w którym zostały wystawione. Między wierzycielem a dłużnikiem istnieją powiązania o charakterze majątkowym, gdyż Wnioskodawca i wierzyciel są współwłaścicielami nieruchomości, a wierzytelności, których dotyczy wniosek wynikają z realizacji inwestycji znajdującej się na stanowiącej współwłasność nieruchomości. Ponadto wierzytelności dotyczą obiektu - budynku użytkowego zrealizowanego wspólnie i wspólnie wynajmowanego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy we wskazanym we wniosku stanie faktycznym Wnioskodawca powinien skorygować naliczony podatek VAT wskazany w fakturze VAT zapłaconej w formie potrącenia kwestionowanego przez dłużnika, na zasadach wskazanych w art. 89a i 89b ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, uregulowanie wskazanej w fakturze VAT należności dokonane w formie potrącenia oznacza, że nie będą spełnione przesłanki wskazane w przepisie art. 89a ust. 1a VAT-u z uwagi na fakt, że wierzytelność została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Powyższej kwalifikacji stanu faktycznego (przynajmniej do momentu prawomocnego zakończenia postępowania sądowego) nie może zmieniać fakt, że kontrahent Wnioskodawcy kwestionuje skuteczność potrącania.

Wnioskodawca poprzez potrącenie wierzytelności w oparciu o stosowne przepisy Kodeksu cywilnego, uregulował zobowiązanie wynikające z faktury. Wobec tego, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i rozporządzeń wykonawczych do niej nie regulują kwestii formy w jakiej musi się odbyć uregulowanie należności przez dłużnika, przyjąć należy, że dopuszczalnym jest stosowanie w rozliczeniach między kontrahentami instytucji uregulowanych w Kodeksie cywilnym, w tym zapłaty w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności. Z tych też względów w sytuacji, gdy Wnioskodawca dokonał regulacji zobowiązań z wystawcą faktury w formie potrącenia wzajemnych wierzytelności, nie został wypełniony warunek z art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług uzależniający dokonanie korekty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu nie tylko od uzyskania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a tej ustawy, lecz również od faktu nieuregulowania należności.

W dniu 22 października 2013 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2/443-774/13-4/KG, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe. W uzasadnieniu stwierdzono, że w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzymał zawiadomienie od wierzyciela o skorygowaniu podatku należnego wynikającego z nieuregulowanej skutecznie należności udokumentowanej fakturą VAT wystawioną przez Kontrahenta, jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego na podstawie przepisów art. 89b ustawy o VAT.

Pismem z dnia 4 listopada 2013 r. (data wpływu 13 listopada 2013 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2/443-774/13-6/KG z dnia 16 grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 16 stycznia 2014 r. (data wpływu 20 stycznia 2014 r.) Spółka wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 22 października 2013 r. nr IPPP2/443-774/13-4/KG.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 8 września 2014 r., uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, że zaskarżona interpretacja narusza prawo, choć z innych powodów, niż wskazane w skardze.

W ocenie Sądu, stanowisko Organu przedstawione w wydanej interpretacji nie wypełnia w sposób prawidłowy dyspozycji art. 14c § 2 ordynacji podatkowej w zakresie uzasadnienia prawnego. Wyrażone stanowisko zgodnie z którym uznanie wierzytelności nabytej od osoby trzeciej daje prawo do możliwości skorzystania z instytucji "ulgi za złe długi" jest wewnętrznie sprzeczne i nie ma odniesienia w obowiązujących przepisach.

Sąd zobowiązał Organ do ponownego rozpatrzenia sprawy i odniesienia się do wskazanych w uzasadnieniu okoliczności, które stanowiły podstawę do uchylenia interpretacji, w tym zwłaszcza do jednoznacznego zajęcia stanowiska co do kwestii nabytej przez Wnioskodawcę od osoby trzeciej wierzytelności i możliwości jej potrącenia oraz wpływu na zastosowanie art. 89a i 89b ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2014 r. - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązku skorygowania uprzednio odliczonego podatku VAT w trybie art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów usług dostawa towarów bądź świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu, gdy mają charakter odpłatny, przy czym ustawodawca nie zdefiniował pojęcia odpłatności, jak również nie wskazał formy, w jakiej ma ona nastąpić.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342), do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), w brzmieniu dotychczasowym, z zastrzeżeniem ust. 2.

W świetle art. 23 ust. 2 ww. ustawy zmieniającej, przepisy art. 89a i art. 89b ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się również do wierzytelności powstałych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, których nieściągalność została, zgodnie z art. 89a ust. 1a ustawy zmienianej w art. 11, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, uprawdopodobniona po dniu 31 grudnia 2012 r.

Nowe zasady stosowania tzw. ulgi za złe długi mają zastosowanie do wierzytelności, które powstały od dnia 1 stycznia 2013 r. oraz wierzytelności powstałych przed tą datą, których nieściągalność została uprawdopodobniona (zgodnie z nowymi zasadami) już w 2013 r. tj. w 2013 r. upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu ich płatności. Oznacza to, że tylko w takich sytuacjach dłużnik jest zobowiązany do dokonania obowiązkowej korekty podatku naliczonego niezależnie od zachowania wierzyciela, a więc obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od tego, czy jego wierzyciel skorzystał z ulgi za złe długi, o których mowa w art. 89a ustawy, czy też nie.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonał w lipcu 2012 r. zapłaty należności z tytułu umowy w formie potrącenia na zasadach wskazanych w przepisach kodeksu cywilnego - Wnioskodawca przedstawił do potrącenia wierzytelność nabytą wcześniej od osoby trzeciej. W wyniku potrącenia cała wskazana w wystawionej przez kontrahenta fakturze VAT należność została zapłacona. Kontrahent Wnioskodawcy zakwestionował skuteczność potrącenia, kierując sprawę na drogę postępowania sądowego. W dniu 22 lipca 2013 r. Wnioskodawca otrzymał zawiadomienie, że kontrahent skorygował podatek należny w trybie art. 89a ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem skorzystał z ulgi na złe długi. Wnioskodawca uzupełnił złożony wniosek wskazując, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wniosek dotyczy dwóch wierzytelności, z których termin płatności jednej z nich upłynął 21 czerwca 2012 r., natomiast drugiej w dniu 16 lipca 2012 r. Od daty wystawiania faktur dokumentujących wierzytelności nie upłynęły dwa lata licząc od końca roku, w którym zostały wystawione.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy, należy wskazać, że w niniejszej sprawie będą miały zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące przed dniem 1 stycznia 2013 r.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Natomiast, w myśl art. 89a ust. 1a ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.
   
   

Zgodnie z art. 89a ust. 7 ustawy, przepisów ust. 1-6 nie stosuje się, jeżeli pomiędzy wierzycielem a dłużnikiem istnieje związek, o którym mowa w art. 32 ust. 2-4.

W myśl art. 32 ust. 2 ustawy, związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

W świetle powyższych okoliczności należy wskazać, że przepis art. 89a ustawy, nie ma zastosowania do korekt dokonywanych przez Wnioskodawcę jako dłużnika. Przepis art. 89a ustawy odnosi się do korekt podatku należnego, dotyczy więc korekty dokonywanej przez kontrahenta Wnioskodawcy.

Odnośnie sytuacji, w której znalazł się Wnioskodawca, należy przeanalizować przepis art. 89b ustawy. Zgodnie z art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6 i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest zobowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Zgodnie natomiast z art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności.

Regulacje dotyczące potrącania wzajemnych wierzytelności zawierają przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Zgodnie z art. 498 § 1 i 2 tej ustawy, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wierzytelności niższej.

W myśl art. 499 Kodeksu cywilnego, potrącenia dokonuje się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, że mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca – dłużnik przedstawił wierzycielowi do potrącenia wierzytelność nabytą od osoby trzeciej. Wierzyciel zakwestionował skuteczność potrącenia kierując sprawę o zapłatę na drogę postępowania sądowego. W dniu 22 lipca 2013 r. Wnioskodawca otrzymał zawiadomienie o skorygowaniu przez kontrahenta podatku należnego w trybie art. 89a ustawy o VAT.

Jak wynika z powołanych powyżej regulacji zawartych w ustawie Kodeks cywilny, potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie zatem stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

Ze złożonego wniosku wynika, że w analizowanej sprawie Wnioskodawca przedstawił do potrącenia wierzytelność nabytą od osoby trzeciej, co wskazuje na to, że nie jest to wierzytelność zdefiniowana w przepisach ustawy Kodeks cywilny, która stanowiłaby wierzytelność wzajemną skutkującą wygaśnięciem obustronnych roszczeń.

Zakres pojęciowy zwrotu użytego w art. 89b ustawy, tj. „uregulowania należności” nie budzi wątpliwości. Jego istotą jest zaspokojenie wierzyciela, zatem należy przyjąć, że „uregulowanie” następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony.

Pomimo, że pojęcie „uregulowania” należności jest pojęciem szerokim (szerszym od pojęcia „zapłaty należności”), oraz że poprzez użycie tego pojęcia dopuszcza się różne sposoby uregulowania należności dokonywane pomiędzy kontrahentami, to w analizowanej sprawie nie można uznać, że pomiędzy stronami nastąpiło wygaśnięcie wzajemnych roszczeń. Dokonując analizy zakresu pojęciowego zwrotu użytego w art. 89b ustawy VAT, tj. „uregulowania należności”, należy wskazać, że uregulowanie to następuje z chwilą, z którą wierzyciel zostaje zaspokojony, ale jednocześnie dokonanego przez Strony potrącenia nie można uznać za „uregulowanie należności”, gdyż nie stanowi ona w realiach sprawy wierzytelności wzajemnej Dłużnika i Wierzyciela, a temu sprzeciwia się przepis art. 498 § 1 i 2 Kc (nie są to wierzytelności wzajemne między stronami, lecz do potrącenia została przedstawiona wierzytelność nabyta od osoby trzeciej). Skoro w analizowanej sprawie mamy do czynienia z potrąceniem wierzytelności, która nie jest wierzytelnością zdefiniowaną w przepisach ustawy kodeks cywilny, a więc która stanowiłaby wierzytelność wzajemną skutkującą wygaśnięciem obustronnych roszczeń, to tym samym zastosowanie znajdzie przepis art. 89b ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem, w sytuacji gdy Wnioskodawca otrzymał zawiadomienie od wierzyciela o skorygowaniu podatku należnego wynikającego z nieuregulowanej skutecznie należności udokumentowanej fakturą VAT wystawioną przez Kontrahenta, jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego na podstawie przepisów art. 89b ustawy o VAT. W myśl obowiązujących do dnia 31 grudnia 2012 r. przepisów ustawy o VAT, w sytuacji otrzymania przez dłużnika zawiadomienia o skorygowaniu przez wierzyciela podatku należnego na podstawie art. 89a ustawy o VAT, dłużnik, jest zobowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 89b ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.