Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-1184/14-6/SJ
z 11 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. sp. k., przedstawione we wniosku z 27 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.) uzupełnionym pismem sygnowanym datą 8 października 2014 r. (data wpływu 22 stycznia 2015 r.) oraz pismem z 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 5 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktur korygujących z tytułu udzielonego skonta, braku obowiązku posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej oraz obowiązku wystawienia faktury korygującej i obowiązku posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej w związku z rabatem z tytułu wcześniejszej zapłaty – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktur korygujących z tytułu udzielonego skonta, braku obowiązku posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej oraz obowiązku wystawienia faktury korygującej i obowiązku posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej w związku z rabatem z tytułu wcześniejszej zapłaty. Wniosek uzupełniono 22 stycznia 2015 r. o wskazanie przedmiotu wniosku, własnego stanowiska oraz uiszczenie dodatkowej opłaty. Natomiast w dniu 5 lutego 2015 r. uzupełniono wniosek o pełnomocnictwo dla osoby występującej w imieniu Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma D. sp. z o.o. sp. k. chce udzielać skonta wybranym klientom. Warunki jego udzielenia będą zwarte w umowach pomiędzy spółką a Klientem. Jednym z tych warunków będzie oczywiście przedterminowa zapłata za fakturę. Spółka planuje wystawiać faktury sprzedaży w wartościach bez uwzględniania skonta, czyli na wystawionych fakturach widoczna będzie kwota netto, brutto oraz VAT w wartościach bez rabatu, a informacja o możliwości skorzystania ze skonta będzie napisana w uwagach na fakturze jako np. 2% wartości faktury. Spółka odprowadzi do Urzędu Skarbowego VAT należny w pełnej wartości, tzn. sprzed udzielenia skonta. Gdy Klient zapłaci za fakturę przed umówionym terminem, Wnioskodawca wystawi i wyśle mu fakturę korygującą in minus. Ponieważ strony transakcji podpiszą umowę cywiloprawną, z której wyniknie możliwość udzielenia skonta, sprzedawca nie będzie oczekiwał potwierdzenia odbioru korekty. W jego rozumieniu przelew w wartości pomniejszonej o skonto stanowić będzie dowód, że kupujący odliczy wartość VAT pomniejszoną o skonto, a tym samym sprzedawca może czuć się uprawniony do pomniejszenia podstawy VAT za okres, w którym nastąpiła zapłata.

Firma przewiduje indywidualne podejście do Klientów, którzy mimo nie wywiązania się ze wszystkich warunków udzielenia skonta skorzystają z niego, czyli np. zapłacą już po terminie ale wartość faktury pomniejszoną o rabat. Takie sytuacje będą rozpatrywane indywidualnie i w zależności od Klienta będzie zgodą na udzielenie skonta lub nie, gdyż obniżka cen sprzedaży względem niektórych Klientów, może przyczynić się do zabezpieczenia źródła przyszłych przychodów. W sytuacji gdy skonto udzielane będzie mimo przekroczenia umówionego terminu na zapłatę, Spółka również wystawi fakturę korygującą o wartość rabatu ale dla uzasadnienia pomniejszenia podstawy opodatkowania gromadzić będzie potwierdzenia odbioru faktur korygujących.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu).

1. Czy wystawienie faktur sprzedaży dla Klientów, z którymi Spółka zawrze umowy umożliwiające im uzyskanie skonta, po spełnieniu określonych warunków, na wartość bez rabatu, a następnie po spełnieniu wszystkich warunków rabatu wystawienie faktury korygującej jest właściwe?
2. Czy dla wystawionych faktur korygujących in minus w sytuacjach z pytania nr 1 konieczne jest otrzymanie potwierdzenia odbioru?
3. Czy wystawienie faktury korygującej in minus mimo nie spełnienia wszystkich warunków rabatu określonych w umowie oraz konieczność oczekiwania na potwierdzenie otrzymania faktury korygującej jest właściwe?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Pierwotna faktura powinna być w wysokości bez rabatu, dopiero kiedy rabat się zmaterializuje – czyli Klient zapłaci Zainteresowanemu przed terminem, kwotę pomniejszoną o wartość skonta wówczas Spółka będzie miała podstawę do pomniejszenia podstawy VAT z pierwotnej faktury.

Spółka zawrze ze swoimi Klientami umowę, gdzie będą określone warunki jakie trzeba będzie spełnić aby otrzymać skonto. Na moment dokonywania sprzedaży Spółka nie będzie miała informacji, czy wszystkie warunki zostały spełnione, stąd pierwotna faktura nie będzie zawierała upustu w postaci skonta, bo nie ma przesłanek, aby Spółka pomniejszała podstawę opodatkowania w momencie, kiedy nie wszystkie warunki uzyskania upustu zostaną spełnione.

W sytuacji kiedy Wnioskodawca otrzyma zapłatę od Klienta przed wskazanym terminem płatności i wszystkie warunki skonta, zgodnie z umową zostaną wypełnione, Spółka wystawi fakturę korygującą in minus. Prawo do tego rabatu Klient uzyska płacąc Spółce przed terminem, nie w momencie zakupu towaru.

Ad. 2

W ocenie Spółki, w sytuacji opisanej powyżej nie ma konieczności oczekiwania na potwierdzenie odebrania faktury korygującej przez Klienta.

W świetle art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy o VAT obowiązek posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej nie jest konieczny jeśli ma się dowód jej wysłania, np. pocztowe awizo albo e-mail, a z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie o zrealizowaniu transakcji zgodnie z warunkami określonymi w korekcie, co potwierdzają przelewy pomniejszone o wartość przyznanego skonta.

Dlatego też Wnioskodawca pomniejszy podatek należny w deklaracji za miesiąc, w którym otrzyma płatność pomniejszoną o skonto.

Ad. 3

Mimo, iż Klient nie wywiąże się ze wszystkich warunków udzielenia skonta, Spółka stoi na stanowisku, że udzielenie rabatu jest jej indywidualną decyzją, bo może stanowić o współpracy z danym Klientem, a co za tym idzie o zabezpieczeniu przychodów na przyszłość.

W takiej sytuacji Spółka nie będzie tego rabatu traktowała jako skonta a jak zwykły rabat handlowy, a co za tym idzie będzie wystawiała faktury korygujące in minus i oczekiwała potwierdzenia otrzymania faktur korygujących. Podstawę podatku VAT pomniejszy w miesiącu kiedy Klient potwierdzi otrzymanie dokumentów korygujących.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie może w takim przypadku powoływać się na warunki skonta bo one nie zostały spełnione. Zgoda na udzielenie rabatu nie będzie wydawana za każdym razem i każdemu Klientowi, stąd nie można domniemywać, iż Klient wie, że ten rabat dostanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że przepis art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Zauważyć należy, że ogólna zasada ustalania podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, jest w pełni zgodna z definicją podstawy opodatkowania zawartą w art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.). Zmiana przepisów dokonana po 1 stycznia 2014 r. miała więc na celu dostosowanie regulacji krajowych do przepisów unijnych.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy – w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
   
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Zatem ze wskazanych wyżej przepisach ustawodawca precyzyjnie określił katalog elementów wliczanych do podstawy opodatkowania oraz elementów niemających wpływu na jej wielkość.

W oparciu o art. 29a ust. 10 ustawy – podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze,o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 29a ust. 13 ustawy – w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Według art. 29a ust. 14 ustawy – przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Z treści art. 29a ust. 15 ustawy wynika, że warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku:

1. eksportu towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;
3. sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
4. gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej.
   
   

Natomiast stosowanie do art. 106a ustawy – przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   

2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy – faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
12. stawkę podatku;
13. sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
15. kwotę należności ogółem (…).
    
    

Faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży – art. 106g ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy – w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1;
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

– podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy – faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy „FAKTURA KORYGUJĄCA” albo wyraz „KOREKTA”;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte na fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego -odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 – prawidłową treść korygowanych pozycji.
   
   

Przepis art. 106j ust. 3 ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik udziela upustu lub obniżki ceny w odniesieniu do wszystkich dostaw towarów lub usług dokonywanych lub świadczonych na rzecz jednego odbiorcy w danym okresie, faktura korygująca, o której mowa w ust. 2:

1. powinna zawierać dodatkowo wskazanie okresu, do którego odnosi się udzielany opust lub obniżka;
2. może nie zawierać danych określonych w art. 106e ust. 1 pkt 5 i 6 oraz nazwy (rodzaju) towaru lub usługi objętych korektą.
   
   

W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka zamierza udzielać skonta wybranym klientom. Warunki jego udzielenia będą zwarte w umowach pomiędzy spółką a Klientem. Jednym z tych warunków będzie oczywiście przedterminowa zapłata za fakturę. Spółka planuje wystawiać faktury sprzedaży w wartościach bez uwzględniania skonta, czyli na wystawionych fakturach widoczna będzie kwota netto, brutto oraz VAT w wartościach bez rabatu, a informacja o możliwości skorzystania ze skonta będzie napisana w uwagach na fakturze jako np. 2% wartości faktury. Spółka odprowadzi do Urzędu Skarbowego VAT należny w pełnej wartości, tzn. sprzed udzielenia skonta. Gdy Klient zapłaci za fakturę przed umówionym terminem, Wnioskodawca wystawi i wyśle mu fakturę korygującą in minus. Ponieważ strony transakcji podpiszą umowę cywiloprawną, z której wyniknie możliwość udzielenia skonta, sprzedawca nie będzie oczekiwał potwierdzenia odbioru korekty. W jego rozumieniu przelew w wartości pomniejszonej o skonto stanowić będzie dowód, że kupujący odliczy wartość VAT pomniejszoną o skonto, a tym samym sprzedawca może czuć się uprawniony do pomniejszenia podstawy VAT za okres, w którym nastąpiła zapłata.

Na tle powyższego opisu sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy wystawienie faktur sprzedaży na wartość bez rabatu dla Klientów, z którymi Spółka zawrze umowy umożliwiające im uzyskanie skonta po spełnieniu określonych warunków, a następnie po spełnieniu wszystkich warunków rabatu wystawienie faktury korygującej, jest właściwe.

Należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „skonto”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Skonto to procentowe zmniejszenie sumy należności, przyznane nabywcy towaru na warunkach kredytowych, w razie zapłaty należności gotówką przed umówionym terminem („Mały słownik języka polskiego”, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1999, str. 849). Natomiast przez rabat, w myśl Słownika języka polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN SA, strona internetowa – www.sjp.pwn.pl), należy rozumieć obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę.

Rabaty funkcjonujące w obrocie gospodarczym można podzielić na dwa rodzaje – te przyznane przed ustaleniem ceny i te, które zostały przyznane po ustaleniu ceny, a wynikające zarówno z działania (zachowania) sprzedawcy, jak i zachowań nabywcy.

Wskazać bowiem należy, że rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty (skonto) ma charakter warunkowy. Jest on przyznawany pod warunkiem zawieszającym – dopiero z chwilą ziszczenia się warunku – w razie wcześniejszej zapłaty udzielany jest rabat. Jeśli zaś warunek ziszcza się już po dostawie, to wówczas rabat jest przyznawany po dokonaniu transakcji. Tym samym trzeba uznać, że nie może być uwzględniany w cenie jednostkowej już w momencie wystawienia faktury pierwotnej, a zatem również w podstawie opodatkowania. Na tym etapie nie wiadomo bowiem czy rabat ten faktycznie zostanie przyznany, czy też nie.

Rabat taki bowiem byłby, tzw. rabatem transakcyjnym, a więc takim którego nie ma obowiązku wykazywać w wystawionej fakturze, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdują swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży. Powyższe znajduje potwierdzenie w treści art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy, który stanowi, że gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu (o którym mowa w art. 29 ust. 7 pkt 1 ustawy, czyli skonta) podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę korygującą.

Wskazać należy, że odmienna analiza powyższych przepisów byłaby sprzeczna z właściwością skonta – jako czynności istniejącej pod warunkiem zawieszającym – przyznanie bowiem rabatu uzależnione jest od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej zapłaty. W związku z tym nie należy odgórnie zakładać, że każdy z klientów skorzysta ze skonta i tym samym rabat będzie należny. Dopiero bowiem z chwilą skorzystania ze skonta istnieje podstawa prawna do uznania tego rodzaju rabatu za prawnie skuteczny. Zatem z chwilą ziszczenia się tego warunku (tzn. skorzystania ze skonta przez nabywcę) ma miejsce wpływ na podstawę opodatkowania w związku z czym należy wystawić fakturę korygującą, co potwierdza powołany art. 106j ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Spółka w momencie wystawienia faktury nie będzie wiedziała, czy skonto faktycznie zostanie przyznane, czy też nie – uzależnione to będzie od spełnienia przesłanki w postaci wcześniejszej zapłaty. Jak wskazuje Wnioskodawca, przyznanie skonta będzie miało charakter warunkowy, tj. od Klienta będzie zależało, czy zapłaci za wystawioną przez Zainteresowanego fakturę przed terminem płatności.

Zauważyć należy, że udzielenie skonta skutkuje obniżeniem ceny dostarczonych towarów, co implikuje obowiązki na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Ze względu na fakt, że zapłata za dostarczone towary zostanie dokonana po wystawieniu faktury (warunek wcześniejszej zapłaty ziści się już po wystawieniu faktury), skonto nie będzie mogło być uwzględnione w wystawionej fakturze (tj. podstawa opodatkowania nie zostanie obniżona o skonto). Dlatego – zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy – Spółka będzie zobowiązana wystawić fakturę korygującą, w której uwzględni skonto przyznane z tytułu dotrzymania warunku wcześniejszej zapłaty za dokonaną dostawę towarów.

A zatem, w świetle obowiązujących przepisów nie można uwzględniać skonta „od razu” w podstawie opodatkowania pierwotnie wystawionej faktury. Dopiero bowiem z chwilą zrealizowania skonta przez kontrahenta (ziszczenia się warunku) staje się ono prawnie skuteczne i tym samym wpływa na podstawę opodatkowania. W konsekwencji czego należy wystawić fakturę korygującą „in minus” do faktury wcześniej wystawionej na rzecz danego klienta.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy wskazać, że Spółka winna wystawić faktury z uwzględnieniem w fakturze wartości podstawy opodatkowania netto i brutto bez wykazywania wartości skonta oraz bez wykazywania podstawy opodatkowania po zastosowaniu skonta z tytułu wcześniejszej płatności. Jednak kiedy Klient zapłaci za daną fakturę w umówionym krótszym niż standardowy terminie płatności od jej wystawienia, przez co skorzysta ze skonta Wnioskodawca powinien wystawić fakturę korygującą. W analizowanym przypadku bowiem przedmiotowe skonto stanowi rabat z tytułu wcześniejszej zapłaty, który jest przyznawany po wystawieniu faktury.

Zatem, Zainteresowany wystawiając faktury sprzedaży na wartość bez rabatu dla Klientów, z którymi zawrze umowy umożliwiające im uzyskanie skonta po spełnieniu określonych warunków, a następnie w sytuacji, gdy Klient spełnieni wszystkie warunki rabatu wystawi fakturę korygującą, będzie postępował prawidłowo.

Wątpliwości Spółki dotyczą również kwestii, czy dla faktur korygujących in minus wystawionych z tytułu udzielonego skonta konieczne jest otrzymanie potwierdzenia odbioru.

Należy zauważyć, że przytoczone powyżej regulacje prawne stanowią, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę powoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i daje prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy.

Ponadto faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest bowiem doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowania zawarte w ustawie mają na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług. Konieczność posiadania potwierdzenia odbioru faktury korygującej potwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 26 stycznia 2012 r. w sprawie C-588/10 Kraft Food Polska S.A. W wyroku tym Trybunał orzekł, że: „wymóg polegający na uzależnieniu obniżenia podstawy opodatkowania wynikającej z pierwotnej faktury od posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania korekty faktury doręczonego przez nabywcę towarów lub usług mieści się w pojęciu warunków, o których mowa w art. 90 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.). Zasady neutralności podatku od wartości dodanej oraz proporcjonalności co do zasady nie sprzeciwiają się takiemu wymogowi”. Jednocześnie Trybunał w niniejszym wyroku uznał, że: „jeżeli uzyskanie przez podatnika, będącego dostawcą towarów lub usług, tego rodzaju potwierdzenia jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to nie można mu odmówić wykazania przed organami podatkowymi danego państwa członkowskiego przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią oraz, po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury”.

Z wniosków płynących z przytoczonego orzeczenia wynika zatem, że podatnik winien podejmować działania mające na celu uzyskanie potwierdzenia odbioru przez nabywcę faktury korygującej. Obniżenie podatku należnego bez posiadania stosownego potwierdzenia jest bowiem możliwe jedynie w przypadku, gdy uzyskanie takiego potwierdzenia w rozsądnym terminie jest niemożliwe lub nadmiernie utrudnione. W takiej sytuacji podatnik musi wykazać, że dochował należytej staranności celem upewnienia się, że nabywca jest w posiadaniu korekty faktury i że się z nią zapoznał a transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.

Zasady te odzwierciedla obowiązujący od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że w sytuacji, gdy Klient zapłaci za fakturę przed umówionym terminem, Wnioskodawca wystawi i wyśle mu fakturę korygującą in minus. Ponieważ strony transakcji podpiszą umowę cywiloprawną, z której wyniknie możliwość udzielenia skonta, sprzedawca nie będzie oczekiwał potwierdzenia odbioru korekty. W jego rozumieniu przelew w wartości pomniejszonej o skonto stanowić będzie dowód, że kupujący odliczy wartość VAT pomniejszoną o skonto, a tym samym sprzedawca może czuć się uprawniony do pomniejszenia podstawy VAT za okres, w którym nastąpiła zapłata.

W tym miejscu ponownie należy wskazać na art. 29a ust. 13 ustawy, który to przepis warunkuje rozliczenie faktury korygującej, zmniejszającej kwotę podstawy opodatkowania i kwotę podatku należnego, uzyskaniem potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę tylko w przypadkach wymienionych w art. 29a ust. 10 pkt 1-3. Przepis ten nie odnosi natomiast tego obowiązku do sytuacji uregulowanej w art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, tj. obniżki ceny w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty. Ponieważ przepis art. 29a ust. 13 ustawy nie odwołuje się do art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy, dla obniżenia kwoty podstawy opodatkowania i podatku nie jest konieczne uzyskanie potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę. Pogląd ten jest również uzasadniony z tego względu, że uzyskanie prawa do skonta jest uzależnione od dokonania zapłaty w terminie zastrzeżonym dla skonta. Otrzymanie zapłaty (udokumentowane) jest dowodem ziszczenia się przesłanki do skonta, co umożliwia zarówno Klientowi (nabywcy), jak i Spółce określenie rzeczywistego przebiegu zdarzenia gospodarczego. Jest też podstawą do wystawienia faktury korygującej, skoro kwota odpowiadająca wartości skonta przestaje stanowić podstawę opodatkowania. Uzyskiwanie potwierdzenia doręczenia faktury korygującej nie jest w związku z tym konieczne.

Zatem, rozliczenie faktury korygującej z tytułu obniżenia podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego, w przypadku dokonania przez nabywcę zapłaty w terminie uprawniającym do skonta, nie jest uwarunkowane uzyskaniem potwierdzenia doręczenia faktury korygującej Klientowi (nabywcy).

Wobec powyższego Spółka nie będzie zobowiązana do uzyskania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez Klienta również z uwagi na uregulowania przepisu art. 29a ust. 15 pkt 4 ustawy, zgodnie z którym warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik nie uzyskał potwierdzenia mimo udokumentowanej próby doręczenia faktury korygującej i z posiadanej dokumentacji wynika, że nabywca towaru lub usługobiorca wie, że transakcja została zrealizowana zgodnie z warunkami określonymi w fakturze korygującej – co ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Z uwagi na powyższe, dla wystawionych faktur korygujących in minus w tytułu uzyskania prawa do skonta, nie jest konieczne otrzymanie potwierdzenia odbioru.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Spółki dotyczących możliwości wystawienia faktury korygującej in minus oraz oczekiwania na potwierdzenie otrzymania tej faktury w sytuacji nie spełnienia wszystkich warunków rabatu określonych w umowie zauważyć należy, że stosowanie do art. 29a ust. 7 pkt 1 ustawy – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty.

Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna nabywcy już uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Natomiast, jeżeli udzielenie rabatu ma miejsce po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wówczas czynność ta wymaga wystawienia faktury korygującej rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów lub usług.

Na mocy art. 106j ust. 1 pkt 1 ustawy – w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1, podatnik wystawia fakturę korygującą.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca przewiduje indywidualne podejście do Klientów, którzy mimo nie wywiązania się ze wszystkich warunków udzielenia skonta skorzystają z niego, czyli np. zapłacą już po terminie ale wartość faktury pomniejszoną o rabat. Takie sytuacje będą rozpatrywane indywidualnie i w zależności od Klienta będzie zgodą na udzielenie skonta lub nie, gdyż obniżka cen sprzedaży względem niektórych Klientów, może przyczynić się do zabezpieczenia źródła przyszłych przychodów. W sytuacji gdy skonto udzielane będzie mimo przekroczenia umówionego terminu na zapłatę, Spółka również wystawi fakturę korygującą o wartość rabatu, ale dla uzasadnienia pomniejszenia podstawy opodatkowania gromadzić będzie potwierdzenia odbioru faktur korygujących.

Zdaniem Spółki, w takim przypadku nie może powoływać się na warunki skonta bo one nie zostały spełnione. Zatem Wnioskodawca nie będzie tego rabatu traktował jak skonta, ale jak zwykły rabat handlowy.

Należy zauważyć, że podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży, w efekcie których udzielane są klientom rabaty, które końcowo mają wpływ na wartość wystawionej faktury.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić, że zawarty we wniosku opis sprawy pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawca nie będzie udzielał w takich sytuacjach skonta lecz będzie udzielał rabatu. W konsekwencji Spółka będzie zobowiązana do wystawienia faktury korygującej in minus do faktury wcześniej wystawionej na rzecz Klienta, zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, a Zainteresowany będzie zobowiązany do uzyskania potwierdzenia odbioru faktury korygującej przez Klienta, na podstawie art. 29a ust. 13 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Spółki, iż wystawienie faktury korygującej in minus oraz oczekiwanie na potwierdzenie otrzymania tej faktury w sytuacji nie spełnienia wszystkich warunków skonta określonych w umowie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.