Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/4510-386/15/MO
z 16 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 marca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 marca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej przedmiotu leasingu dla celów amortyzacji podatkowej (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej przedmiotu leasingu dla celów amortyzacji podatkowej.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W związku z planowanym rozwojem działalności gospodarczej Wnioskodawca rozważa możliwość zawarcia w przyszłości z polską kapitałową spółką prawa handlowego - spółką z ograniczoną odpowiedzialnością („Sp. z o.o.”) - umowy nienazwanej używania znaku towarowego („Umowa”), umożliwiającej Wnioskodawcy odpłatne korzystanie z tego znaku. Na dzień zawarcia Umowy znak towarowy („Znak”) będzie zarejestrowany we właściwym urzędzie patentowym.

Umowa używania Znaku zostanie zawarta na czas określony. Planowany okres trwania Umowy to minimum 5 lat. Dodatkowo Umowa będzie przewidywać, że odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej Znaku będzie dokonywać Wnioskodawca.

Umowa używania będzie zawierać opcję wykupu Znaku przez Spółkę po jej zakończeniu.

Suma netto (tj. pomniejszona o należny podatek od towarów i usług) opłat należnych za używanie Znaku przez okres obowiązywania Umowy oraz ceny, po której Spółka będzie mogła nabyć przedmiot używania po zakończeniu Umowy, odpowiadać będzie co najmniej wartości początkowej Znaku u korzystającego (Wnioskodawcy). Wartość początkowa Znaku zostanie ustalona w wartości ceny netto wykazanej w Umowie (alternatywnie w wartości, jaką potencjalnie wykazałby finansujący, tj. Sp. z o.o., gdyby to on dokonywał odpisów amortyzacyjnych od Znaku) i będzie odpowiadać wartości rynkowej Znaku, ustalonej na podstawie wyceny przygotowanej przez niezależny podmiot. Tak skalkulowana suma opłat nie będzie uwzględniać ewentualnych płatności za dodatkowe świadczenia na rzecz Sp. z o.o., lub kaucji (naliczane będą odrębnie).

Umowa, zgodnie z art. 17f ust. 2 Ustawy CIT, będzie przewidywać również harmonogram spłat z podziałem na cześć kapitałową i odsetkową.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

W przypadku potwierdzenia przez organ podatkowy, że przedmiotowa Umowa stanowi umowę leasingu finansowego w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, wartość początkowa przedmiotu leasingu wykazana dla celów amortyzacji podatkowej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy powinna zostać ustalona w wysokości:

1. ceny netto wykazanej w Umowie; alternatywnie
2. wartości początkowej Znaku, jaką potencjalnie wykazałby finansujący (Sp. z o.o.) gdyby to Sp. z o.o. dokonywała odpisów amortyzacyjnych od Znaku?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku potwierdzenia przez organ podatkowy, że Umowa stanowi leasing finansowy w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, wartość początkowa Znaku, wykazana dla celów amortyzacji podatkowej w ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy, powinna zostać ustalona:

1. w wysokości ceny netto wykazanej w Umowie; alternatywnie
2. jako wartość równa wartości początkowej, którą ustaliłby finansujący (Sp. z o.o.), gdyby to ten podmiot amortyzował Znak.
   
   

Zgodnie z art. 17f ust. 1 Ustawy CIT, do kosztów uzyskania przychodów korzystającego nie zalicza się opłat ustalonych w umowie leasingu, ponoszonych przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w części stanowiącej spłatę wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1. umowa leasingu została zawarta na czas oznaczony,
2. suma ustalonych w umowie leasingu opłat pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
3. umowa zawiera postanowienie, że odpisów amortyzacyjnych w podstawowym okresie umowy leasingu dokonuje korzystający.
   
   

Cytowany wyżej przepis wskazuje, w jaki sposób należy rozliczać umowę leasingu finansowego dla celów podatkowych. Nie zawiera jednak żadnych dyspozycji odnośnie sposobu ustalenia wartości początkowej przedmiotu leasingu w księgach korzystającego.

Sposób ustalenia wartości początkowej przedmiotu leasingu wynika natomiast pośrednio z definicji pojęcia „spłaty wartości początkowej”, określonego w art. 17a pkt 7 Ustawy CIT. Zgodnie z tą definicją, wartość początkowa przedmiotu leasingu powinna zostać ustalona zgodnie z art. 16g Ustawy CIT.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny (winno być: zdarzenie przyszłe), wartością początkową Znaku dla celów amortyzacji podatkowej w księgach Wnioskodawcy będzie określona zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT cena nabycia, czyli cena netto Znaku wykazana w Umowie. Jak zostało stwierdzone w opisie zdarzenia przyszłego, cena ta będzie odpowiadać wartości rynkowej Znaku, ustalonej na podstawie wyceny przygotowanej przez niezależny podmiot.

Alternatywnie można argumentować, że za wartość początkową z przepisu art. 17f ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT należy rozumieć wartość, jaką ustaliłby finansujący (Sp. z o.o.), gdyby to on dokonywał odpisów amortyzacyjnych (potencjalną wartość początkową w Sp. z o.o.). Jak zostało stwierdzone w opisie zdarzenia przyszłego, wartość ta - gdyby miała być ustalona przez Sp. z o.o. - odpowiadałaby wartości rynkowej Znaku.

W rezultacie, niezależnie od przyjęcia, czy - w rozumieniu art. 17f ust. 1 pkt 2 Ustawy CIT - przez wartość początkową należy rozumieć wartość początkową ustaloną przez korzystającego, czy wartość początkową, jaką ustaliłby potencjalnie finansujący, w opisanym zdarzeniu przyszłym w obu przypadkach wartości te będą identyczne (równe wartości rynkowej Znaku), a suma opłat (bez VAT) będzie odpowiadać co najmniej tak przyjętej wartości początkowej.

Poprawność stanowiska Wnioskodawcy, wyrażonego we wniosku, potwierdzają również interpretacje prawa podatkowego. Przykładowo, odpowiadając na pytanie zbliżone do pytania sformułowanego we wniosku, w interpretacji z 22 grudnia 2014 r., nr IBPBI/2/423-1484/14/CzP, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że spółka winna ustalić wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem leasingu w wysokości wartości ceny netto wynikającej z umowy odpowiadającej wartości rynkowej Znaku. Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Dodatkowo zauważyć należy, że Wnioskodawca zawarł alternatywne stanowisko w sprawie, zgodnie z którym Spółka powinna ustalić wartość początkową Znaku w wysokości wartości początkowej jaką potencjalnie wykazałby finansujący gdyby to on dokonywał odpisów amortyzacyjnych. Z uwagi na okoliczność, iż w niniejszej sprawie jest to taka sama wartość jak cena netto wynikająca z umowy, tj. wartość rynkowa Znaku, tut. Organ odstąpił od stwierdzenia nieprawidłowości w tym zakresie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest ustalenie, czy umowa użytkowania praw ochronnych do znaków towarowych będzie stanowiła umowę leasingu finansowego. W interpretacji indywidualnej z 16 czerwca 2015 r. znak IBPBI/2/4510-328/15/MO, Dyrektor Izby Skarbowej, działający w imieniu Ministra Finansów, uznał za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym umowa o oddaniu do używania prawa ochronnego do znaku towarowego będzie stanowić umowę leasingu finansowego, o której mowa w art. 17f ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „updop”).

Zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 4 updop, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością, na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami albo uprawnionymi do korzystania z tych wartości - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Umowa leasingu finansowego zdefiniowana w art. 17f ust. 1 updop charakteryzuje się m.in. tym, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będących jej przedmiotem dokonuje korzystający. Prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych nakłada na podatnika wymóg określenia w prawidłowej wysokości wartości początkowej podlegających amortyzacji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Przepisy rozdziału 4a ustawy - opodatkowanie stron umowy leasingu - nie określają szczególnych zasad ustalania przez korzystającego wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, będących przedmiotem podatkowej umowy leasingu finansowego, lecz odsyłają w tym zakresie do zasad ogólnych wyrażonych w art. 16g updop.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się:

1) w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia;

1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu określonego w art. 12 ust. 5a;

2) w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia;

3) w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości;

w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni - ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej;

4a) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki niebędącej osobą prawną:

1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne - jeżeli przedmiot wkładu był amortyzowany, wydatki poniesione na nabycie lub
   
2. wytworzenie przedmiotu wkładu, niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli przedmiot wkładu nie był amortyzowany,
   
3. wartość określoną zgodnie z art. 14 - jeżeli ustalenie wydatków na nabycie lub wytworzenie przedmiotu wkładu przez wspólnika wnoszącego wkład, będącego osobą fizyczną, jest niemożliwe i przedmiot wkładu nie był wykorzystywany przez wnoszącego wkład w prowadzonej działalności gospodarczej, z wyłączeniem wartości niematerialnych i prawnych wytworzonych przez wspólnika we własnym zakresie;

4b) w razie przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną w jednoosobową spółkę kapitałową:

1. wartość początkową, od której dokonywane były odpisy amortyzacyjne,
2. wartość poniesionych wydatków na nabycie albo wytworzenie składników majątku, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów w jakiejkolwiek formie - jeżeli rzeczy te lub prawa nie były amortyzowane;

4c) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego komercjalizowanej własności intelektualnej wniesionej do spółki kapitałowej przez podmiot komercjalizujący - wartość, o której mowa w art. 15 ust. 1s;

5) w razie otrzymania w związku z likwidacją osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 10b - ustaloną przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej,

6) w razie nabycia, w następstwie wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w art. 14a - wartość wierzytelności (należności) uregulowanej w wyniku wykonania świadczenia niepieniężnego, o którym mowa w tym przepisie; przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio,

7) w przypadku prowadzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2, działalności na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczny zakład lub przeniesienia przez spółki zawiązane na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) i spółdzielnie zawiązane na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 1435/2003 z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie statutu spółdzielni europejskiej (SCE) ich siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - wartość, o której mowa w art. 15 ust. 1y, nie wyższą jednak od wartości rynkowej składnika majątku.

Odnosząc powyższe przepisy do przedmiotowej sprawy, Spółka winna ustalić wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem leasingu w wysokości wartości netto wynikającej z umowy odpowiadającej wartości rynkowej Znaku.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Dodatkowo zauważyć należy, że Wnioskodawca zawarł alternatywne stanowisko w sprawie, zgodnie z którym Spółka powinna ustalić wartość początkową Znaku w wysokości wartości początkowej jaką potencjalnie wykazałby finansujący gdyby to on dokonywał odpisów amortyzacyjnych. Z uwagi na okoliczność, że w niniejszej sprawie jest to taka sama wartość jak cena netto wynikająca z umowy, tj. wartość rynkowa Znaku, tut. Organ odstąpił od stwierdzenia nieprawidłowości w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

>

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.