Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/4511-333/15/JG
z 12 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 9 marca 2015 r. (data otrzymania 12 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z uczestnictwa w planie opcyjnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika wynikających z uczestnictwa w planie opcyjnym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce („Wnioskodawca” lub „Spółka”) i pozostaje podmiotem w 100% zależnym od spółki z siedzibą w Luksemburgu („Wystawca Opcji”).

W celu większego zmotywowania członków Zarządu, kierowników wyższego szczebla oraz wybranych pracowników Spółki – planowane jest wprowadzenie w Spółce z przeznaczeniem dla wspomnianych wcześniej osób – specjalnego programu określanego jako Plan przyznania Opcji („Plan”).

Podstawą uczestnictwa ww. osób („Uczestnicy Programu”) w Planie będzie „Porozumienie dotyczące wprowadzenia planu przyznania Opcji” („Umowa”). Wystawcą Opcji będących przedmiotem Planu pozostawać będzie owa spółka z siedzibą w Luksemburgu. Sam Plan polegał będzie na przyznaniu Uczestnikom Programu (wybranym przez Wnioskodawcę) warunkowych praw majątkowych w postaci Opcji Menedżerskich („Opcje”). Każda z Opcji będzie uprawniać Uczestnika Programu do uzyskania określonej wypłaty, pieniężnej, z zastrzeżeniem spełnienia warunków opisanych w Umowie. Wartość otrzymanych środków uzależniona będzie od Wartości Instrumentu Bazowego. Natomiast Wartość Instrumentu Bazowego ustalana będzie w oparciu o cenę udziałów Spółki (lub też akcji Spółki, w razie gdyby Spółka zmieniła formę prawną w wyniku przekształcenia np. w spółkę akcyjną czy komandytowo-akcyjną).

Uczestnik Programu nabędzie Opcje po opłaceniu ceny w wysokości 1 zł za jedną Opcję.

Wnioskodawca zaznaczył, że kwota z tytułu realizacji praw z Opcji stanie się należna Uczestnikowi Programu jedynie w przypadku łącznego ziszczenia się następujących warunków:

1. Wystawca Opcji dokona zbycia wszystkich posiadanych przez siebie udziałów (akcji) w Spółce,
2. Wystawca Opcji uzyska odpowiednią stopę zwrotu w związku z dokonaniem transakcji, o których mowa w pkt 1).
   
   

Wnioskodawca wskazał, że kwota wypłacana będzie przez Wystawcę Opcji bezpośrednio na rzecz Uczestników Programu. Wnioskodawca nie będzie zaangażowany w realizację opisanego Planu.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie:

Czy przychód uzyskiwany w przyszłości przez Uczestników Programu w związku z realizacją praw wynikających z Opcji powinien zostać zakwalifikowany jako przychód z kapitałów pieniężnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowany na zasadach określonych w art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w związku z czym Wnioskodawca w opisanej sytuacji nie będzie pełnił funkcji płatnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód w formie rozliczenia pieniężnego, uzyskany przez Uczestników Programu z tytułu realizacji Opcji, stanowić będzie dla Uczestników Programu przychód, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. przychód z kapitałów pieniężnych i w związku z tym podlegać będzie opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w opisanej sytuacji, zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on pełnił funkcji płatnika podatku dochodowego. Zgodnie z założeniami Planu, Uczestnik Programu ma zostać stroną umowy z Wystawcą Opcji, na podstawie której będzie on uprawniony do nabycia za wynagrodzeniem Opcji.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Natomiast − zgodnie z ust. 2 ww. artykułu − dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających. Jak stanowi przy tym art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − przychód określony w ust. 1 pkt 10 powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Wnioskodawca zaznaczył, że nabycie Opcji nie wiąże się z jakimkolwiek przysporzeniem majątku Uczestnika Programu, przyznanie Opcji stanowi jedynie możliwość uzyskania korzyści w przyszłości tj. właśnie w związku z realizacją praw wynikających z Opcji.

Zgodnie z brzmieniem wyżej przywołanych przepisów, przyporządkowanie uzyskanych przez Uczestników Programu przychodów z tytułu realizacji Opcji do przychodów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 10 uzależnione jest od kwalifikacji Opcji do instrumentów pochodnych.

W myśl art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − przez pochodne instrumenty finansowe należy rozumieć instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi („o.i.f.”).

Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) o.i.f − instrumentami finansowymi w rozumieniu ustawy są niebędące papierami wartościowymi: opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne.

Jednocześnie − zgodnie z § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 grudnia 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad uznawania, metod wyceny, zakresu ujawniania i sposobu prezentacji instrumentów finansowych (Dz.U. Nr 149, poz. 1674 ze zm.) − instrument pochodny to instrument finansowy, którego

• wartość jest zależna od zmiany wartości instrumentu bazowego, to jest określonej stopy procentowej, ceny papieru wartościowego lub towaru, kursu wymiany walut, indeksu cen lub stóp, oceny wiarygodności kredytowej lub indeksu kredytowego albo innej podobnej wielkości i
• nabycie nie powoduje poniesienia żadnych wydatków początkowych albo wartość netto tych wydatków jest niska w porównaniu do wartości innych rodzajów kontraktów, których cena podobnie zależy od zmiany warunków rynkowych, i
• rozliczenie nastąpi w przyszłości.
  
  

Podstawową cechą pochodnych instrumentów finansowych jest zatem uzależnienie ich wartości od wartości instrumentów bazowych, tj. np. wartości akcji, obligacji, wartości indeksu giełdowego itp. Zgodnie z treścią wyżej przywołanych przepisów jednym z instrumentów pochodnych jest opcja. Opcje oferowane Uczestnikom Programu przez Wystawcę Opcji odpowiadają tej ogólnej charakterystyce − ich wartość została uzależniona od wartości instrumentu bazowego tj. udziałów (akcji) Spółki.

W doktrynie i judykaturze przyjmuje się, że opcja jest pochodnym instrumentem finansowym, dającym posiadaczowi prawo do zawarcia transakcji powiązanej z określonym instrumentem bazowym (a więc do kupna lub sprzedaży akcji, walut, indeksów giełdowych itd.) w przyszłym terminie, po z góry określonej cenie. Posiadacz pochodnego instrumentu finansowego jest uprawniony do udzielenia świadczenia zaś jego wystawca jest zobowiązany do realizacji zobowiązania w określonym terminie i na określonych warunkach, wyznaczanych w odniesieniu do wartości aktywa (instrumentu bazowego), na którym oparty został pochodny instrument finansowy.

Kontrakt opcyjny powstaje wskutek zawarcia umowy, na mocy której jedna strona zobowiązuje się, na żądanie drugiej strony, do kupna lub sprzedaży w określonym momencie w przyszłości oznaczonej liczby akcji po z góry ustalonej cenie albo do dokonania rozliczenia pieniężnego, gdzie nie ma miejsca faktyczna dostawa instrumentu bazowego a jedynie realizacja kwoty pieniężnej odpowiadającej wartości tego instrumentu.

Realizacja opcji może zatem następować „zarówno przez dostarczenie instrumentów bazowych (tzw. fizyczna dostawa, physical settlement) jak i przez tzw. rozliczenie finansowe (cash settlement)” (Aleksander Chłopecki, Opcje i transakcje terminowe. Zagadnienia prawne, LEX).

W przedstawionym opisie zdarzenia, realizacja praw z Opcji nabytych przez Uczestników Programu nastąpi poprzez realizację kwoty pieniężnej odpowiadającej wartości instrumentu bazowego, która to wartość zostanie ustalona w oparciu o cenę udziałów (akcji) w Spółce. Umowa nie przewiduje przy tym możliwości odkupienia Opcji przez Wystawcę Opcji. Uczestnicy Programu nie będą mieli zatem pewności uzyskania przychodu, ponosząc ryzyko charakterystyczne dla źródła przychodów jakim są kapitały pieniężne − w przypadku gdy nie zostaną spełnione warunki określone w Umowie, Opcje nie będą mogły zostać zrealizowane. Wnioskodawca zaznaczył, że zarówno ustawa o obrocie instrumentami finansowymi (art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c) o.i.f.) jak i literatura przedmiotu wskazują na szeroki katalog wartości mogących stanowić instrumenty bazowe opcji. „W świetle aktualnych przepisów u.o.i.f. instrumentami bazowymi mogą być zarówno papiery wartościowe (prawa pochodne), jak również inne zmienne (...). W literaturze finansowej, za instrumenty pochodne uważa się „produkty finansowe”, których wartość jest określana na podstawie wartości innych aktywów takich jak papiery wartościowe, waluty, towary lub na podstawie wysokości indeksów ekonomicznych”. (Andrzej Dmowski, Opodatkowanie pochodnych instrumentów finansowych podatkiem dochodowym od osób prawnych, LEX).

Przywołana powyżej charakterystyka instrumentów pochodnych (ze szczególnym uwzględnieniem opcji), pozwala − zdaniem Wnioskodawcy − na zakwalifikowanie Opcji do pochodnych instrumentów finansowych w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 2 ust. 1 pkt 2 o.i.f. Tym samym przychody uzyskane z realizacji Opcji stanowić będą dla Uczestników Programu przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Określony w art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy przychód powstanie natomiast w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych (art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), tj. w momencie spełnienia przez Uczestników Programu warunków uprawniających do realizacji praw z Opcji, a zatem gdy płatność z Opcji stanie się należna.

Zasady opodatkowania przychodów z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów zostały określone w art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym − od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Stosownie do treści art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych − dochodem, o którym mowa w art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a.

W związku z powyższymi okolicznościami, uzyskany przez Uczestników Programu dochód, obliczony zgodnie z treścią art. 30b ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z zastosowaniem stawki podatku 19%. Przy czym zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – Uczestnik Programu zobowiązany będzie do złożenia we właściwym urzędzie skarbowym zeznania według ustalonego wzoru (formularz PIT-38) w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym uzyskania dochodu (poniesionej straty). Rozliczenie podatku dochodowego od osób fizycznych następować zatem będzie na zasadzie samoobliczenia. Wnioskodawca podkreślił, że kwota przychodu z realizacji Opcji wypłacana będzie na rzecz Uczestników Programu bezpośrednio przez Wystawcę Opcji tj. podmiot z siedzibą w Luksemburgu. Spółka polska nie będzie w tym zakresie pełnić żadnych funkcji, w tym szczególności funkcji płatnika. Zaznaczył, że zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej – do obowiązków płatnika należy obliczenie podatku, pobranie podatku z kwoty przypadającej do wypłaty oraz wpłata kwoty pobranego podatku na rachunek właściwego organu podatkowego. W analizowanym przypadku – Spółka nie miałaby faktycznej możliwości pobrania podatku z wypłacanej kwoty, ponieważ to nie Spółka polska jest zobligowana do realizacji Opcji i wpłaty na rzecz Uczestników programu określonych świadczeń.

Biorąc pod uwagę powyższą kwalifikację uzyskiwanego przez Uczestników Programu przychodu z realizacji Opcji tj. jako przychodu określonego w art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – Spółka nie będzie zobligowana do pełnienia obowiązków płatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) – płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższą definicję na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

–podatku, zaliczki lub raty.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że w myśl przepisu art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy – płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ww. ustawy – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na podstawie treści powyższych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania świadczeń przez ten podmiot na rzecz osób będących pracownikami tego podmiotu, na rzecz osób związanych z podmiotem umową cywilnoprawną czy też powołanych i należących do składu zarządu tego podmiotu.

W myśl art. 42a ww. ustawy – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest Spółką z o.o. mającą siedzibę w Polsce i podmiotem zależnym od spółki z siedzibą w Luksemburgu. W celu większego zmotywowania członków Zarządu, kierowników wyższego szczebla oraz wybranych pracowników Spółki planowane jest z przeznaczeniem dla tych osób wprowadzenie programu przyznania opcji polegającego na przyznaniu ww. Uczestnikom Programu warunkowych praw majątkowych w postaci Opcji uznanych za pochodne instrumenty finansowe. Każda Opcja uprawniać będzie Uczestnika Programu do uzyskania określonej wypłaty pieniężnej. Wnioskodawca wskazał, że Wystawcą Opcji będących przedmiotem Planu będzie spółka z siedzibą w Luksemburgu a kwota z Opcji będzie wypłacana przez Wystawcę Opcji bezpośrednio na rzecz Uczestników Programu. Wnioskodawca nie będzie zaangażowany w realizację tego planu.

Wobec tego, że Wnioskodawca nie będzie zaangażowany w Plan opcyjny a więc to nie on będzie wypłacał kwoty z Opcji na rzecz Uczestników Programu, brak jest zatem związku pomiędzy uczestnictwem w programie a zakresem obowiązków i wynagrodzeniem otrzymywanym przez Uczestników Programu, to po stronie Wnioskodawcy nie powstaną obowiązki płatnika w opisanym zdarzeniu ani obowiązki informacyjne.

Stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanym zdarzeniu przyszłym nie będzie pełnił funkcji płatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.