Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-158/15-4/MS1
z 28 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 kwietnia 2015 r. (data nadania 22 kwietnia 2015 r., data wpływu 24 kwietnia 2015 r.) na wezwanie z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data nadania 20 kwietnia 2015 r., data doręczenia 22 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych ze środków otrzymanych w ramach jednorazowej pomocy de minimis z Urzędu Pracy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych ze środków otrzymanych w ramach jednorazowej pomocy de minimis z Urzędu Pracy.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB1/4511-158/14-2/MS1 z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data nadania 20 kwietnia 2015 r., data doręczenia 22 kwietnia 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez jednoznaczne wskazanie, czy pytanie dotyczy wydatków na nabycie środków trwałych czy też składników majątku nie będących środkami trwałymi?

Pismem z dnia 22 kwietnia 2015 r. (data nadania 22 kwietnia 2015 r., data wpływu 24 kwietnia 2015 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W grudniu 2014 r. Wnioskodawczyni otrzymała jednorazową pomoc z Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej - jako osoba bezrobotna.

Przyznawanie środków na podjęcie działalności gospodarczej odbyło się w oparciu o przepisy:

• ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r., o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2013 r., poz 674 ze zm.),
  
• ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej (tekst jednolity Dz. U. z 2007 r. Nr 59, poz. 404 z późn. zm.),
  
• ustawa z dnia 13 czerwca 2003 r. o zatrudnieniu socjalnym (Dz. U. z 2011 r., Nr 43 poz. 225 ze zm.),
  
• rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznawania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2012r., poz,457 z późn. zm.),
  
• rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1).
  
  

Środki na podjęcie działalności gospodarczej przyznano w ramach projektu „C.” współfinansowanego przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. Umowa o przyznaniu środków została zawarta ze piw. Starostą za pośrednictwem Dyrektora Powiatowego Urzędu Pracy, dnia 12 grudnia 2014 r. Przyznane środki stanowią pomoc de minimis.

Zgodnie z umową Wnioskodawca zobowiązany jest rozpocząć działalność gospodarczą w terminie do 60 dni od daty podpisania umowy przedmiotowej dotacji, tj. do 10 lutego od 2015 r. i prowadzić tą działalność minimum przez 12 miesięcy.

Za przyznane środki w kwocie 21500 zł Wnioskodawczyni zakupi środki trwałe (komputer), wartości niematerialne i prawne (oprogramowanie) oraz wyposażenie takie jak: sprzęt biurowy, meble biurowe oraz materiały biurowe i reklamowe.

Dotacja została przyznana w kwocie brutto wydatków. Z tytułu podatku dochodowego Wnioskodawczyni będzie rozliczać się na zasadach ogólnych (księga przychodów i rozchodów). Wnioskodawczyni będzie czynnym podatnikiem podatku VAT. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawczyni będzie wykonywała wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Są to usługi sklasyfikowane wg PKWiU w klasach 69.20.Z - usługi rachunkowo-księgowe oraz usługi doradztwa podatkowego oraz 70.22.Z - Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.

Z otrzymanej dotacji Wnioskodawczyni dokona zakupów związanych wyłącznie z wykonywaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT w ramach prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Pismem z dnia 22 kwietnia 2015 r. Wnioskodawczyni uzupełniła przedmiotowy wniosek, wskazując, że pytanie dotyczy wydatków na nabycie składników majątku nie będących środkami trwałymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki pokryte środkami z dotacji, których wartość nie przekroczyła 3.500 zł będą mogły stanowić koszt uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Wydatki, których wartość nie przekroczyła 3.500 zł sfinansowane dotacją mogą stanowić koszt uzyskania przychodu, ponieważ spełniają kryteria zawarte w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie zostały wymienione w art. 23 ww. ustawy. W punkcie 56 tego artykułu zawarto wyłączenie z kosztów wydatków sfinansowanych niektórymi dochodami, wyłączenie to nie dotyczy jednak jednorazowej pomocy dla bezrobotnego z Funduszu Pracy art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej wydatków sfinansowanych ze środków otrzymanych w ramach jednorazowej pomocy de minimis z Urzędu Pracy - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy,
  
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Przychodem z działalności gospodarczej na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymywane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a- 22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
  
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W odniesieniu do wydatków na zakup towarów i usług niestanowiących środków trwałych należy stwierdzić, że sfinansowanie tych wydatków ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z urzędu pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, mimo iż przyznane środki mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawczyni wskazała, że otrzymała jednorazową pomoc z Urzędu Pracy na rozpoczęcie działalności gospodarczej - jako osoba bezrobotna. Za przyznane środki w kwocie 21500 zł Wnioskodawczyni zakupi środki trwałe (komputer), wartości niematerialne i prawne (oprogramowanie) oraz wyposażenie takie jak: sprzęt biurowy, meble biurowe oraz materiały biurowe i reklamowe. Wątpliwość Wnioskodawczyni dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, pokrytych ww. dotacją wydatków na nabycie składników majątku nie będących środkami trwałymi.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że analiza zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że sfinansowane przez Wnioskodawczynię ze środków z przyznanej jednorazowej dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej wydatki na zakup składników majątku niezaliczonych do środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tej działalności.

Końcowo, ponownie zauważyć należy, że to na podatniku spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu. Zwraca się także uwagę na konieczność właściwego udokumentowania poniesionych wydatków.

Tutejszy organ zastrzega, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego będzie różnił się od zdarzenia występującego w rzeczywistości wówczas wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.