Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/443-1258/14-4/ISZ
z 23 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24 grudnia 2014 r. (data wpływu 24 grudnia 2014 r.), uzupełnionym w dniu 2 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 stycznia 2015 r.) oraz uzupełnionym w dniu 26 lutego 2015 r. (data wpływu 26 lutego 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 20 lutego 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 24 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT oraz sposobu dokumentowania sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia stawki podatku VAT oraz sposobu dokumentowania sprzedaży nieruchomości.

Wniosek uzupełniony został osobiście w dniu 2 stycznia 2015 r. oraz w dniu 26 lutego 2015 r., na wezwanie Organu z dnia 20 lutego 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 15 maja 2013 r., działając jako syndyk masy upadłościowej prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą PHU w upadłości likwidacyjnej , wystawił fakturę sprzedaży nieruchomości zabudowanej za kwotę 1.620.000,00 zł plus VAT wg stawki 23%. Nieruchomość zabudowana była budynkiem stacji paliw czynnej, użytkowanej (wybudowanej na podstawie pozwolenia na budowę z 2004 r. i oddanym do użytkowania w styczniu 2008 r.) oraz nieukończonej i nieoddanej do użytkowania bazy paliw. Faktura opiewała na całą zabudowaną nieruchomość bez wyszczególnienia budynków.

Budynek bazy paliw nie był użytkowany i zasiedlony w dniu sprzedaży. W stosunku do zasiedlonej od 2008 r. stacji paliw podatnik dokonywał odliczeń podatku naliczonego od zakupów wykorzystywanych na jego budowę.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 2 stycznia 2015 r., Wnioskodawca wskazał, że od dnia 30 listopada 2007 r. do dnia sprzedaży tj. do dnia 15 maja 2013 r., zasiedlona stacja paliw była wydzierżawiana najpierw przez upadłego , a następnie przez syndyka masy upadłościowej. Umowa dzierżawy stacji paliw została zawarta w dniu 30 listopada 2007 r. na okres 10 lat, przez samego upadłego przed datą ogłoszenia jego upadłości. Z chwilą zaś ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku , co nastąpiło w dniu 28 października 2008 r., syndyk masy upadłościowej kontynuował ww. umowę dzierżawy do dnia sprzedaży nieruchomości.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku z dnia 26 lutego 2015 r., Wnioskodawca dodał, że przedmiotem umowy dzierżawy w okresie od 30 listopada 2007 r. do 25 maja 2011 r. była tylko część nieruchomości upadłego obejmująca stację paliw, tj. z wyłączeniem budynku bazy paliw. Natomiast w okresie od 26 maja 2011 r. do dnia sprzedaży tj. do dnia 15 maja 2013 r. przedmiotem umów dzierżawy była cała nieruchomość, bez żadnych wyłączeń.

Przedmiotowa dzierżawa nieruchomości przez cały okres jej trwania stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Zbywca i nabywca nieruchomości w momencie jej dostawy byli zarejestrowani jako podatnicy czynni VAT. Zbywca i nabywca nie złożyli przed dniem dokonania dostawy tej nieruchomości naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla nabywcy (ani innemu naczelnikowi urzędu skarbowego), zgodnego oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT.

W związku z budową bazy paliw upadłemu - Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.

Budynek bazy paliw w dniu 30 listopada 2007 r., jak też w momencie oddania bazy w dzierżawę od 26 maja 2011 r. był budynkiem w pełni zamkniętym, posiadającym ściany, dach, okna, drzwi. Budynek nie ukończony, a do wykonania pozostały następujące elementy: okładziny podłóg (częściowo); okładziny ścian (częściowo), montaż armatury, oświetlenia, balustrad. Wg informacji upadłego , po dacie 30 listopada 2007 r. nie czynione były nakłady, czy też ulepszenia. Od chwili ogłoszenia upadłości , tj. od 28 października 2008 r. do dnia sprzedaży nieruchomości (15 maja 2013 r.), nie były czynione nakłady, ani ulepszenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wystawiona faktura na kwotę 1.620.000,00 zł plus VAT 23%, dokumentująca sprzedaż nieruchomości jest prawidłowo wystawiona w zakresie podatku VAT – tzn., czy stawka 23% jest właściwa dla całej nieruchomości, czy też faktura powinna oddzielnie traktować, pod względem VAT, sprzedaż zasiedlonego budynku, a oddzielnie niezasiedlonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, faktura jest prawidłowo wystawiona i nie podlega korekcie albowiem zawiera dostawę budynku zasiedlonego jak i niezasiedlonego a obydwie są objęte stawką 23%.

W stosunku do budynku niezasiedlonego wynika to z art. 43 ust. 1 pkt 10, zaś w stosunku do budynku zasiedlonego stawka VAT jest również 23%, a to dlatego, że podatnik dokonywał odliczeń podatku naliczonego przy zakupie materiałów przeznaczonych na jego budowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że przedmiotem wniosku jest określenie stawki podatku VAT oraz sposobu dokumentowania sprzedaży nieruchomości dokonanej w dniu 15 maja 2013 r., zatem niniejszą interpretację oparto o przepisy prawa obowiązujące w tym okresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Co do zasady, stosownie do art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 cyt. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
   
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
   
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik (bądź podmiot trzeci) wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, że zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Podkreślić należy w tym miejscu, że pojęcie „oddanie do użytkowania”, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy, należy rozumieć jako objęcie faktycznego władztwa nad budynkami, budowlami lub ich częściami, możliwości dysponowania nimi, używania ich jak właściciel. Obiekty te nie muszą zostać faktycznie zamieszkane przez nabywcę, aby były oddane do użytkowania.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Zgodnie natomiast z dyspozycją art. 29 ust. 5 cyt. ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są budynki lub budowle trwale z gruntem związane albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki, budowle lub ich części posadowione na tym gruncie. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzystać będzie ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 15 maja 2013 r., działając jako syndyk masy upadłościowej, wysławił fakturę sprzedaży nieruchomości zabudowanej wg stawki 23%. Nieruchomość zabudowana była budynkiem stacji paliw czynnej, użytkowanej (wybudowanej na podstawie pozwolenia na budowę z 2004 r. i oddanym do użytkowania w styczniu 2008 r.) oraz nie ukończonej i nie oddanej do użytkowania bazy paliw.

Budynek bazy paliw nie był użytkowany i zasiedlony w dniu sprzedaży. W stosunku do zasiedlonej od 2008 r. stacji paliw podatnik dokonywał odliczeń podatku naliczonego od zakupów wykorzystywanych na jego budowę.

W uzupełnieniu Wnioskodawca dodał, że od dnia 30 listopada 2007 r. do dnia sprzedaży tj. do dnia 15 maja 2013 r., zasiedlona stacja paliw była wydzierżawiana. Przedmiotem umowy dzierżawy w okresie od 30 listopada 2007 r. do 25 maja 2011 r. była tylko część nieruchomości upadłego obejmująca stację paliw, tj. z wyłączeniem budynku bazy paliw. Natomiast w okresie od 26 maja 2011 r. do dnia sprzedaży tj. do dnia 15 maja 2013 r. przedmiotem umów dzierżawy była cała nieruchomość, bez żadnych wyłączeń.

Przedmiotowa dzierżawa nieruchomości przez cały okres jej trwania stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT.

Zbywca i nabywca nieruchomości w momencie jej dostawy byli zarejestrowani jako podatnicy czynni VAT. Zbywca i nabywca nie złożyli przed dniem dokonania dostawy tej nieruchomości naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu dla nabywcy (ani innemu naczelnikowi urzędu skarbowego), zgodnego oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT.

W związku z budową bazy paliw Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.

Budynek bazy paliw w dniu 30 listopada 2007 r., jak też w momencie oddania bazy w dzierżawę od 26 maja 2011 r. był budynkiem w pełni zamkniętym, posiadającym ściany, dach, okna, drzwi. Po dacie 30 listopada 2007 r. nie czynione był nakłady, czy też ulepszenia. Od chwili ogłoszenia upadłości, tj. od 28 października 2008 r. do dnia sprzedaży nieruchomości (15 maja 2013 r.), nie były czynione nakłady, ani ulepszenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy stawka VAT 23% jest właściwa dla całej nieruchomości, czy też faktura powinna oddzielnie traktować, pod względem VAT, sprzedaż zasiedlonego budynku, a oddzielnie niezasiedlonego.

W opisie prawy, Wnioskodawca wskazał, że budynek stacji paliw od dnia 30 listopada 2007 roku do dnia sprzedaży był przedmiotem dzierżawy. Natomiast sprzedaż przedmiotowego budynku nastąpiła w dniu 15 maja 2013 roku.

Tym samym do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku stacji paliw, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT doszło w chwili oddania tej nieruchomości w dzierżawę, tj. w dniu 30 listopada 2007 r. Skoro zatem transakcja sprzedaży odbyła się w dniu 15 maja 2013 r., zostały spełnione obie przesłanki warunkujące zwolnienie dostawy budynku stacji paliw na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, tj. dostawa przedmiotowego budynku stacji paliw nie odbyła się w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a ww. dostawą upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
   
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

W myśl art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
   
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
   
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zatem, podatnik po spełnieniu określonych warunków może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części.

Jednym z bezwzględnych warunków, aby wybrać opodatkowanie dostawy budynku jest fakt złożenia, przed dniem dokonania dostawy tego obiektu właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodnego oświadczenia, że Strony wybierają opodatkowanie dostawy przedmiotowego budynku.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że zbywca i nabywca nieruchomości w momencie jej dostawy byli zarejestrowani jako podatnicy czynni VAT, lecz nie złożyli przed dniem dokonania dostawy tej nieruchomości zgodnego oświadczenia, o którym mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy o VAT.

Wobec tego z uwagi na brak złożenia przez Strony zgodnego oświadczenia o którym mowa w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy, dostawa budynku stacji paliw nie mogła korzystać z opodatkowania podstawową stawką podatku, lecz podlegała zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jak wskazano w niniejszej interpretacji, zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są budynki, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Tym samym, dostawa budynku stacji paliw wraz z gruntem na którym jest on posadowiony, korzysta ze zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku z art. 29 ust. 5 ustawy.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem sprzedaży był również niedokończony budynek bazy paliw. Budynek ten w dniu sprzedaży był budynkiem w pełni zamkniętym, posiadającym ściany, dach, okna, drzwi. Budynek był budynkiem nieukończonym, a do wykonania pozostały następujące elementy: okładziny podłóg (częściowo); okładziny ścian (częściowo), montaż armatury, oświetlenia, balustrad.

W celu zdefiniowania pojęcia „budynek”, należy odwołać się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r., Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.).

W myśl art. 3 pkt 2 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Odnosząc przytoczoną powyżej definicję do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że będąca przedmiotem dostawy niedokończona inwestycja budynku bazy paliw, wypełnia definicję budynku w rozumieniu przepisów ustawy prawo budowlane. Budynek ten był budynkiem w pełni zamkniętym, posiadającym ściany, dach, okna, drzwi.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazuje, że budynek ten do dnia sprzedaży nie został oddany do użytkowania (był niedokończony), natomiast od 26 maja 2011 r. do 15 maja 2013 r., tj. w dacie sprzedaży był przedmiotem dzierżawy, łącznie z budynkiem stacji paliw. Na przedmiotowy budynek nie były ponoszone nakłady, ani ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym.

Zatem stwierdzić należy, że do pierwszego zasiedlenia (w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy) ww. budynku bazy paliw doszło w momencie oddania tego budynku w dzierżawę, łącznie z całą nieruchomością, tj. w dniu 26 maja 2011 r. Jednakże zbycie tego budynku nastąpiło w dniu 15 maja 2013 r.

Tym samym zwolnienie o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy względem przedmiotowej dostawy nie znajduje zastosowania. Nie została spełniona bowiem druga przesłanka warunkująca zwolnienie tej transakcji, gdyż od momentu pierwszego zasiedlenia (w rozumieniu przepisów ustawy), do dnia sprzedaży budynku bazy paliw upłynął okres krótszy niż dwa lata.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazuje, że od nabycia towarów i usług w związku z budową przedmiotowego budynku bazy paliw przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W tym miejscu wskazać należy, że warunkiem koniecznym do zwolnienia danej transakcji od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, jest aby w stosunku do tego obiektu nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem, dostawa budynku bazy paliw nie korzysta również ze zwolnienia od podatku o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Wobec tego dostawa budynku bazy paliw wraz z gruntem na którym jest on posadowiony, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podstawową stawką podatku, w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1, w powiązaniu z art. 29 ust. 5 ustawy.

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 7-9 oraz pkt 11-14 ww. rozporządzenia, faktura powinna zawierać:

• (pkt 7) nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
  
• (pkt 8) miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
  
• (pkt 9) cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
  
• (pkt 11) wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
  
• (pkt 12) stawkę podatku;
  
• (pkt 13) sumę wartości sprzedaży netto z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
  
• (pkt 14) kwotę podatku, od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
  
• (pkt 15) kwotę należności ogółem.
  
  

Z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać faktura VAT. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na tym dokumencie stawki podatku oraz kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT. Wystawiona faktura VAT powinna spełniać wymogi, o których mowa w § 5 ust. 1 rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. W świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, faktury VAT są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wystawił fakturę dokumentującą sprzedaż całej nieruchomości (obejmującej budynek stacji paliw oraz budynek bazy paliw wraz z gruntem) w stawce 23%.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z transakcją sprzedaży nieruchomości w postaci gruntu zabudowanego budynkami, tj. budynkiem stacji paliw oraz budynkiem bazy paliw.

Jak wskazano wyżej, sprzedaż budynku stacji paliw wraz z gruntem na którym jest on posadowiony korzysta ze zwolnienia od podatku, zaś sprzedaż budynku bazy pali wraz z gruntem na którym jest on posadowiony podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku.

Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca wystawiając fakturę VAT dokumentującą dokonanie przedmiotowej sprzedaży był obowiązany wykazać sprzedaż budynku stacji paliw wraz z gruntem na którym jest on posadowiony oraz sprzedaż budynku bazy paliw wraz z gruntem na którym jest on posadowiony, w odrębnych pozycjach faktury (z uwzględnieniem elementów wynikających z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Wskazać również należy, że dokonując sprzedaży nieruchomości zarówno zwolnionych z opodatkowania, jak również opodatkowanych podatkiem VAT, Wnioskodawca nie może naliczyć podatku od wartości sprzedaży ustalonej dla wszystkich nieruchomości lecz powinien dokonać wyodrębnienia rzeczywistej wartości sprzedaży nieruchomości podlegających opodatkowaniu i rzeczywistej wartości sprzedaży nieruchomości zwolnionych.

Fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury ( § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia).

Zatem, jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na jej treść, lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Jak bowiem wynika z cytowanych powyżej regulacji aktu wykonawczego, fakturę korygującą wystawia się również w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokumentując dostawę nieruchomości (budynku stacji paliw oraz budynku bazy paliw wraz z gruntem) względem całej dostawy zastosował stawkę 23%.

Tym samym, Wnioskodawca jest zobowiązany wystawić fakturę korygującą i udokumentować prawidło przebieg transakcji, zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, stosując względem dostawy budynku stacji paliw wraz z gruntem zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w powiązaniu z art. 29 ust. 5 ustawy, natomiast względem budynku bazy paliw wraz z gruntem, podstawową stawkę podatku w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1, w powiązaniu z art. 29 ust. 5 ustawy.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.