Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/4511-197/15-3/MM
z 19 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2015 r. (data złożenia 2 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z przyznaniem wynagrodzeń dla biegłych sądowych prowadzących działalność gospodarczą – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W trakcie prowadzenia postępowań przygotowawczych prokuratorzy powołują biegłych o różnych specjalnościach. Jeżeli stwierdzenie okoliczności mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy wymagają wiadomości specjalnych, zasięga się opinii biegłego, stosownie do art. 193 Kodeksu postępowania karnego. Na okoliczność powołania biegłego wydawane jest przez prokuratora postanowienie, które określa między innymi nazwisko i imię, specjalność biegłego oraz zakres opinii, którą biegły ma opracować. Oprócz biegłych indywidualnych, będących osobami fizycznymi, powoływane są także do sporządzenia opinii instytucje naukowe, bądź specjalistyczne (np. uczelnie wyższe, laboratoria kryminalistyczne Policji). Biegłymi indywidualnymi mogą być osoby będące na liście biegłych sądowych, albo niebędące na takiej liście, ale posiadające wiadomości specjalne, istotne w danej sprawie (tzw. biegli ad hoc). Należność za wykonanie opinii przez biegłych obliczana jest według zasad przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 kwietnia 2013 r. w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu karnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 518), na podstawie wystawianych przez biegłych rachunków, bądź faktur VAT. Jeśli w charakterze biegłego powoływana jest osoba fizyczna, od wypłat wynagrodzenia biegłego potrącana jest zaliczka na podatek dochodowy, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), gdyż biegły powołany przez prokuratora do wykonania czynności osiąga przychody, o których mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy. Do obliczenia dochodu z tego źródła stosowane są koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 4 i ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do końca lutego roku następującego po roku, w którym dokonano wypłaty, bądź wypłat dla danego biegłego, sporządzana jest i przesyłana biegłym oraz właściwym urzędom skarbowym informacja PIT-11, stosownie do art. 42 ust. 2 ww. ustawy. Zdarzają się przypadki, że biegły prowadzi działalność gospodarczą, której zakres pokrywa się z dziedziną, z której jest powoływany, jako biegły i wraz z rachunkiem, bądź fakturą VAT składa oświadczenie, że przychód z tytułu sporządzenia opinii zaliczył do przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wraz z wnioskiem, aby w związku z tym nie potrącać mu zaliczki na podatek dochodowy od tego przychodu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, kiedy biegły będący osobą fizyczną oświadczy, że wykonywane przez niego czynności wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zobligowany jest do poboru zaliczki na podatek dochodowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji nie ma możliwości odstąpienia od potrącenia biegłemu zaliczki na podatek dochodowy, ponieważ stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oświadczenie podatnika mówiące o rozliczeniu danego przychodu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zwalnia płatnika z obowiązku pobierania zaliczek na podatek jedynie w przypadku wypłat należności, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8. A więc a contrario, zaliczkę na podatek dochodowy należy zawsze potrącać osobom fizycznym w przypadku wypłat należności z tytułu przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 6, czyli między innymi biegłych w postępowaniach prokuratorskich, gdyż art. 41 ust. 1 nakłada na płatnika obowiązek poboru zaliczek od wszystkich wypłat z tytułów określonych w art. 13 pkt 2 i 4-9, a wyjątek od tej zasady zawarty jest jedynie w art. 41 ust. 2. Rozstrzygnięcie odmienne musiałoby bazować na założeniu, że przychody biegłych sądowych z racji wykonywania ich funkcji nie należą w ogóle do przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 2 i w art. 13 pkt 6, jeśli dany biegły prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w tej samej dziedzinie, z której został powołany do pełnienia funkcji biegłego, lecz że są to przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3. Należy jednak zauważyć, że w art. 13, który zawiera enumeratywnie wyszczególnione rodzaje przychodów z działalności wykonywanej osobiście, jedynie w pkt 8 ustawodawca dopisał zastrzeżenie, że do przychodów tam wymienionych nie zalicza się takich, które wykonywane są w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej. W art. 13 pkt 6 takiego zastrzeżenia nie ma, ponieważ pełnienie funkcji, np. biegłego sądowego, jest ze swojej istoty czymś odmiennym, od prowadzenia działalności gospodarczej. Można natomiast wykonywać umowę, np. o dzieło, z której przychody, w przypadku wykonywania jej w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, są przychodami z tej działalności. Z przepisem tym koherentny jest przepis art. 41 ust. 2 mówiący o przypadkach wyłączenia obowiązku pobierania zaliczki na podatek dochodowy. Należy przy tym zauważyć, że pomiędzy prokuratorem powołującym biegłego, a biegłym, nie zachodzi stosunek cywilnoprawny, lecz że jest to stosunek publicznoprawny, gdyż prokurator nie umawia się z biegłym na wykonania określonych czynności, lecz z mocy swoich uprawnień powołuje biegłego na podstawie art. 193 Kodeksu postępowania karnego, a biegły (także biegły ad hoc) nie może odmówić wykonania czynności bez uzasadnionych przyczyn. Nie stosuje się tutaj procedury określonej w przepisach o zamówieniach publicznych, gdyż nie dochodzi do zawarcia żadnej umowy pomiędzy jednostką prokuratury, a danym biegłym. Tym samym, przychody biegłego z tytułu sporządzenia opinii na zlecenia prokuratora należy – zdaniem Wnioskodawcy – kwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli do przychodów z działalności osobistej.

W przypadku prowadzenia przez biegłego działalności gospodarczej, także w tej dziedzinie z której jest powoływany jako biegły, nie powinien on przychodów z tytułu wydania opinii wykonanych na zlecenie prokuratora ewidencjować w ewidencji prowadzonej do celów rozliczania działalności gospodarczej (np. księgi przychodów i rozchodów), gdyż są to przychody z innego źródła. Art. 193 § 2 Kodeksu postępowania karnego dotyczy możliwości powołania w charakterze biegłego instytucji naukowej lub specjalistycznej, lecz zdaniem Wnioskodawcy, nie powinno to mieć znaczenia dla rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie. Należy bowiem zauważyć, że osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą z pewnością nie jest instytucją naukową, gdyż sytuacja prawna takich instytucji jest regulowana osobnymi przepisami. Są to, np. uczelnie, instytuty naukowe PAN, instytuty badawcze w rozumieniu przepisów o instytucjach badawczych. Pojęcie instytucji specjalistycznej nie zostało sprecyzowane w żadnych przepisach, ale nawet przy założeniu, że jednoosobowa firma może, pod pewnymi warunkami, pełnić funkcję instytucji specjalistycznej w rozumieniu art. 193 § 3 Kodeksu postępowania karnego, to w przypadku powołania wymienionego z imienia i nazwiska biegłego – właściciela tej firmy, podatnikiem pozostaje dana osoba fizyczna i w przypadku wykonywania funkcji biegłego, nie powinna ta osoba fizyczna łączyć przychodów z tego tytułu z przychodami z działalności gospodarczej, w ramach której może wykonywać także zlecenia dla innych podmiotów, nie tylko dla organów wymienionych w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody osoby fizycznej, także będącej właścicielem firmy mogącej pretendować do miana „instytucji specjalistycznej”, jeśli ta osoba została powołana przez prokuratora do wykonania opinii z imienia i nazwiska, są także przychodami z działalności osobistej, a nie przychodami z działalności gospodarczej. Wystawienie przy tym faktur VAT przez biegłego nie powinno wpływać na rozliczenie podatku dochodowego, gdyż w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, przychody z tytułu wydawania opinii na zlecenie prokuratora, bądź innych organów, o którym mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegają opodatkowaniu tym podatkiem tak samo, jak przychody z działalności gospodarczej i do celów podatku od towarów i usług zarówno przychody z działalności gospodarczej, jak i z tytułu sporządzania opinii na zlecenie prokuratora, należy ujmować w jednej ewidencji. Może się też tak zdarzyć, że dany biegły nie prowadzi w ogóle działalności gospodarczej, ale z tytułu sporządzania opinii na zlecenie prokuratorów (bądź innych organów, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) osiągnął przychód przekraczający próg uprawniający do podmiotowego zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, oświadczenie biegłego, że przychody z tytułu wykonania opinii są rozliczane w ramach wykonywanej działalności gospodarczej, nie zwalnia Wnioskodawcy, jako płatnika, z obowiązku poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłat należności biegłego za wydanie opinii na zlecenie Prokuratora.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są m.in.:

• pkt 2 – działalność wykonywana osobiście,
  

• pkt 3 – pozarolnicza działalność gospodarcza.
  
  

Zgodnie z art. 5a pkt 6 cyt. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej − oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Definicję powyższą uzupełnia regulacja zawarta w art. 5b ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którą za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Zatem – co do zasady − nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ww. ustawy), tj. m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródła przychodu m.in. z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej; dokonany podział ma charakter rozłączny.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Jak z powyższego wynika, ustawodawca wyraźnie rozróżnia działalność wykonywaną osobiście i działalność gospodarczą jako dwa różne źródła przychodu.

Na gruncie powołanych wyżej przepisów prawa pojawiły się jednak wątpliwości w zakresie kwalifikacji przychodów do właściwego źródła w sytuacji, gdy przychody uzyskiwane przez podatnika są wymienione w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście i jednocześnie działalność prowadzona przez podatnika spełnia warunki określone w definicji działalności gospodarczej.

W związku z powstałymi wątpliwościami, kierując się orzecznictwem, Minister Finansów w dniu 22 maja 2014 r. wydał interpretację ogólną Nr DD2/033/30/KBF/14/RD-47426. Minister Finansów wskazał w niej, że podatnik może, jeżeli uzyskuje przychody w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej, zakwalifikować te przychody do źródła – działalność gospodarcza, nawet w sytuacji, gdy wymienione są w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Do takiego wniosku doprowadza analiza przepisu art. 13 pkt 8 i 9 oraz art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tylko w art. 13 pkt 9 ustawodawca wyraźnie zastrzegł, że przychody w nim wymienione zawsze będą kwalifikowane do źródła przychodów – „działalność wykonywana osobiście”, nawet jeżeli będą uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej. Ustawodawca dopuszcza więc możliwość zaliczenia przychodów – z działalności wykonywanej osobiście do działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej.

Zatem, nie ma też powodów, aby inaczej traktować przychody osób, które działają na zlecenie prokuratora.

W związku z powyższym, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza, aby przychody uzyskiwane z działalności wykonywanej osobiście zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej, jeśli wykonywane są one właśnie w warunkach spełniających przesłanki „działalności gospodarczej”. Powyższy sposób kwalifikacji należy stosować wobec wszystkich grup zawodowych wymienionych w art. 13 pkt 2-8 ustawy, a zatem także wobec biegłych sądowych, tj. osób działających na zlecenie podmiotów wymienionych w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć przy tym należy, że skoro ustawa dopuszcza możliwość takiej kwalifikacji, jak wskazano powyżej, to nie oznacza to, że przychody uzyskiwane przez ww. osoby muszą być zawsze zaliczane do działalności gospodarczej. Analiza wskazanych przepisów doprowadza do wniosku, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wyklucza możliwości osiągania przychodów z działalności wykonywanej osobiście we wskazanym zakresie w ramach działalności gospodarczej. A zatem wskazane przychody mogą być kwalifikowane zarówno do działalności gospodarczej, jak i działalności wykonywanej osobiście. Zależy to od warunków w jakich osoba je uzyskująca wykonuje daną czynność.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w trakcie prowadzenia postępowań przygotowawczych prokuratorzy powołują biegłych o różnych specjalnościach. Na okoliczność powołania biegłego wydawane jest przez prokuratora postanowienie, które określa między innymi nazwisko i imię, specjalność biegłego oraz zakres opinii, którą biegły ma opracować. Biegłymi indywidualnymi mogą być osoby będące na liście biegłych sądowych, albo niebędące na takiej liście, ale posiadające wiadomości specjalne istotne w danej sprawie (tzw. biegli ad hoc). Należność za wykonanie opinii przez biegłych obliczana jest według zasad przewidzianych w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości w sprawie określenia stawek wynagrodzenia biegłych, taryf zryczałtowanych oraz sposobu dokumentowania wydatków niezbędnych dla wydania opinii w postępowaniu karnym, na podstawie wystawianych przez biegłych rachunków, bądź faktur VAT. Zdarzają się przypadki, że biegły prowadzi działalność gospodarczą, której zakres pokrywa się z dziedziną, z której jest powoływany, jako biegły i wraz z rachunkiem, bądź fakturą VAT, składa oświadczenie, że przychód z tytułu sporządzenia opinii zaliczył do przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej wraz z wnioskiem, aby w związku z tym nie potrącać mu zaliczki na podatek dochodowy od tego przychodu.

Wnioskodawca do końca lutego roku następującego po roku, w którym dokonano wypłaty, bądź wypłat dla danego biegłego, sporządza i przesyła biegłym oraz właściwym urzędom skarbowym informację PIT-11, stosownie do art. 42 ust. 2 ww. ustawy, przyjmując, że jeśli w charakterze biegłego powoływana jest osoba fizyczna to osiąga przychody, o których mowa w art. 13 pkt 6 ww. ustawy

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić. Jak już wyżej wskazano, na gruncie prawa podatkowego nie ma przeszkód, aby dochody z działalności wykonywanej osobiście kwalifikować do przychodów z działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej. Taka sytuacja dotyczy osób prowadzących działalność gospodarczą z tytułu wykonywanych w ramach tej działalności – na zlecenie prokuratury – czynności, o których mowa w art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody te można kwalifikować do działalności gospodarczej. Takiej też kwalifikacji należy dokonać w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny. Jeżeli biegły swoją działalność zawodową wykonuje w formie organizacyjnej, w ramach której osiąga dochody kwalifikowane do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, a czynności podejmowane przez niego w charakterze biegłego są wykonywane w ramach tej działalności, to nie ma podstaw, aby przychód tej osoby kwalifikować do innego źródła niż działalność gospodarcza.

Obowiązki płatnika jakie będą ciążyć na Wnioskodawcy zależne będą od tego, czy biegły, zadeklaruje zakwalifikowanie osiągniętego przychodu z tytułu wykonania zleconych przez Wnioskodawcę czynności do przychodów z działalności wykonywanej osobiście czy też do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Zależeć to będzie od dokumentacji przedstawionej przez osobę wykonującą dane czynności. Jeżeli Wnioskodawca będzie dysponował dokumentem, z treści którego będzie wynikało, że biegły sądowy prowadzi działalność gospodarczą i czynności wykonywane na zlecenie Prokuratury wchodzą w zakres prowadzonej działalności, wówczas na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika.

Wnioskodawca nie ma obowiązku badania treści tego dokumentu pod kątem aktualności, czy też w inny sposób weryfikowania jego prawdziwości.

Ponadto, podkreślić należy, że dokumentu (oświadczenia), o którym mowa powyżej, nie należy utożsamiać z oświadczeniem, do którego odwołuje się art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany przepis dotyczy bowiem przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8. Art. 41 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zamyka jednakże drogi, by do przychodów z działalności gospodarczej zaliczyć inne przychody niż określone w art. 13 pkt 2 i 8, a zatem także, np. określone w art. 13 pkt 6 ww. ustawy. W konsekwencji, art. 41 ust. 2 ww. ustawy dopuszcza możliwość zaliczenia przychodów z działalności wykonywanej osobiście (a zatem art. 13 pkt 2-8), do działalności gospodarczej, jeżeli są uzyskiwane w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej.

W świetle powyższych argumentów nie można było zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że niezależnie od formy prowadzonej działalności biegły sądowy winien mieć potrącane zaliczki na podatek dochodowy. Wobec powyższej stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w… , po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.