2015.02.19 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-1072/14-4/MK
z 19 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki jawnej przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2014 r. (data wpływu 21 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 stycznia 2015 r. (data wpływu 30 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla montażu zabudowy meblowej (mebli kuchennych, łazienkowych i szaf wnękowych) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla montażu zabudowy meblowej (mebli kuchennych, łazienkowych i szaf wnękowych). Dnia 30 stycznia 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podatnikiem podatku VAT, wykonującym czynności wyłącznie opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Spółka jest firmą meblarską, działającą na tym rynku od kilkunastu lat w obecnej formie prawnej. Podstawową działalnością Spółki jest wykonywanie mebli do zabudowy dla indywidualnego klienta. Każda sprzedaż jest realizowana na indywidualne zamówienie. Spółka nie oferuje odbiorcom ani detalicznym, ani hurtowym gotowych produktów, gotowych mebli wolnostojących. Ponadto Spółka nie oferuje mebli bez montażu.

Spółka świadczy kompleksowe (złożone) usługi składające się z następujących czynności dokonanie pomiaru, projektowanie, kompletacja materiałów, produkcja, dopasowywanie, montaż. Poszczególne czynności wykonywane są w różnej kolejności i nieraz powtarzane są kilkakrotnie. Świadczy to o indywidualnym podejściu do każdego zlecenia. Wszystkie te czynności tworzą z gospodarczego punktu widzenia jedną całość, a jej efekt w postaci trwałej zabudowy spełnia swoje funkcje użytkowe.

Czynności składające się na świadczenie kompleksowe:

pomiar w domu klienta, w pomieszczeniu gdzie będzie montaż;
projektowanie zabudowy ze szczególnym uwzględnieniem warunków jakie panują w miejscu montażu (krzywizny ścian, podłóg), dzięki czemu zabudowa meblowa staje się konstrukcją dopasowaną do indywidualnie określonego miejsca i nie sposób jest ją zamontować w innym pomieszczeniu bez przeróbek, czy wymiany jej elementów;
kompletacja materiałów oraz przygotowanie poszczególnych elementów zabudowy;
próbny montaż połączony z docinaniem i dopasowywaniem do ścian, sufitów, podłóg;
przygotowanie miejsca pod zabudowę;
montaż elementów.

Szczegółowe informacje na temat świadczonych usług:

Montaż zabudowy komponentów meblowych w sposób istotny wykorzystuje elementy konstrukcyjne obiektu zaliczanego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (zwanego dalej obiektem). Są tego trzy powody:
- elementy zabudowy są zbyt wiotkie, aby mogły samodzielnie spełniać swoją funkcję bez nadmiernego odkształcenia się i muszą być sztywno mocowane do elementów obiektu,
- część elementów nie posiada własnych podpór, ponieważ jest wieszana na ścianach, np. szafy, półki, okładziny ścienne,
- warunki użytkowe wymagają szczelności pomiędzy obiektem i zabudową, dlatego szczeliny wypełniane są tynkiem lub masą trwale elastyczną. Ochrona tego uszczelnienia wymaga trwałego połączenia elementów zabudowy i obiektu.

Wykonanie polega na zaprojektowaniu, doborze materiałów i montażu, w trakcie którego elementy są dodatkowo pasowane (np. przez docinanie do krzywizn ścian). Następnie są przytwierdzane przy pomocy kołków rozporowych lub wklejanych do ścian, sufitu lub podłogi. Część elementów takich jak: okładziny dekoracyjne kamienne i szklane są klejone do ścian i słupów podobnie jak kafle. Styk zabudowy z obiektem budowlanym jest uszczelniany masami trwale plastycznymi, a większe ubytki tynkowane i malowane. Na koniec podłączone są instalacje elektryczne oświetlenia i gniazda urządzeń elektrycznych, oraz zasilanie w wodę, kanalizację, wentylację mechaniczną, a w zależności od potrzeb podłączana jest instalacja gazowa.
Zabudowa meblowa jest wykonana z drewna, materiałów drewnopochodnych, szkła, aluminium, kamienia naturalnego, konglomeratów kamiennych i płyt kartonowo gipsowych. Jest to wynikiem rozwiązań przyjętych na etapie projektowania. Np. oparcie na ścianach nośnych blatu granitowego ważącego 300 kg wymaga zastosowania specjalnych kotew wklejanych. W budynkach szkieletowych Zainteresowany projektuje wzmocnienia ścian specjalnie pod oparcie zabudowy meblowej.
Sposób mocowania zabudowy umożliwia późniejszy demontaż, a raczej dewastację. Tak samo jak możliwe jest oderwanie paneli podłogowych i wyrwanie futryny drzwiowej oraz wanny. Demontaż zabudowy wpływa ujemnie na estetykę obiektu niszcząc ściany i podłogi. W wielu wypadkach pod zabudową nie ma tynku i kafli. Blat stanowi też parapet okienny, wyrwanie blatu spod okna uszkadza obróbkę okna i może zniszczyć ramę. Ponadto demontaż zabudowy prowadzi do jej częściowego zniszczenia i jej ponowne wykorzystanie jest bardzo problematyczne, jeśli nie niemożliwe np. niemożliwe jest oderwanie okładzin kamiennych i szklanych bez ich potłuczenia. Próba rozłączenia sklejonych blatów skończy się zniszczeniem jednego z nich lub obu.
Demontaż zabudowy nie powoduje naruszenia elementów konstrukcyjnych obiektów bo nie może. Wymagałoby to zgody projektanta konstrukcji, wykonania projektu konstrukcyjnego wyburzenia, zgłoszenia w Wydziale Budownictwa Starostwa Powiatowego. Demontaż zabudowy meblowej narusza jedynie elementy osłonowe tynki, kafle, zabudowy gipsowo kartonowe, instalacje. Jest równie niszczący jak wyrwanie wanny, czy futryny drzwi.
Technika montażu blatów – w przypadku montażu wszystkich blatów rausolidowych oraz blatów laminowanych, w których przewiduje się problemy z kątami czy łączeniem blatów, montaż odbywa się dwuetapowo. Najpierw montowane są szafki dolne, na których wykonuje się lustro blatu, czyli wykrój wykonany z płyty pilśniowej. Z takowym „szablonem” grupa montażowa wraca na produkcję i docina blat według wyciętego wzoru. Taka procedura pozwala wykroić blat z dokładnością co do milimetra i dopasować nietypowe blaty, np. te, które są wpuszczane w parapet. Należy podkreślić, że taka procedura jest możliwa, ponieważ dokonywany jest rozkrój blatów na miejscu w fabryce. Klient jest każdorazowo uprzedzany o przedłużonym okresie trwania montażu. Z analiz dyrektora produkcji wynika, że taka procedura jest stosowana w co drugim montażu.

Spółka jest podwykonawcą wyposażenia do mieszkań „pod klucz”. Współpraca z deweloperami i inwestorami polega na świadczeniu kompleksowych usług projektowania produkcji i montażu mebli kuchennych do apartamentów. Pomimo, że są to ilości liczone w dziesiątkach (np. jeden z apartamentowców – ponad 40 kuchni), projekty poszczególnych mieszkań są zawsze zindywidualizowane ze względu na różne wymiary pomieszczeń czy inne koncepcje wystroju.

Efektem świadczonych usług jest trwała zabudowa meblowa (kuchenna, łazienkowa, wnękowa), wykorzystująca elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego lub jego części. Zdecydowana większość usług świadczona jest w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W przypadku mebli kuchennych, jak i szaf wnękowych Spółka stosuje stawkę podatku VAT 23%.

Dnia 30 stycznia 2015 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu stanu faktycznego wskazując, że:

Cena za wykonaną usługę jest kalkulowana indywidualnie dla każdego klienta. Cena obejmuje wartość materiałów zużytych do wykonania usługi oraz nakład pracy, jaki w związku z tą usługą należy ponieść. Każda usługa ma indywidualny charakter. Ilość towarów zużytych do wykonania mebli musi być wzięta pod uwagę przy kalkulowaniu ceny za usługę, gdyż klienci mają różne wymagania i nieraz zamawiają drogie materiały, służące do wykonania kuchni.
Udział zużytych materiałów: ok. 20-25% wartości zamówienia (może się różnić w zależności od konkretnego zamówienia, gdyż klienci mają różne wymagania i nieraz zamawiają drogie materiały, służące do wykonania kuchni).
Nie następuje odrębne fakturowanie (zużytych materiałów i robocizny).
Elementem dominującym jest usługa montażu - ta część zamówienia ma wpływ na decyzję klienta o zawarciu umowy na wykonanie mebli. Bez usługi montażu kuchnia zamówiona przez klienta nie powstanie - bo jest wykonana na indywidualne zamówienie pod konkretne pomieszczenie, a wiele elementów tej kuchni jest wykańczanych na miejscu montażu.
Czynności inne niż usługa montażu mają charakter uboczny, pomocniczy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ww. czynności należy traktować jako kompleksowe usługi polegające na modernizacji, opodatkowane stawką VAT 8%, jeżeli wykonywane są w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane we wniosku czynności należy traktować jako usługi kompleksowe (nie jako dostawę towarów) polegające na modernizacji, które na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o VAT opodatkowane są stawką obniżoną 8%.

Niniejsze stanowisko dotyczy usług wykonywanych w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o VAT. Podstawą prawną do zastosowania stawki VAT 8% jest art. 41 ust. 12 ustawy o VAT: stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Opis wykonywanych przez spółkę czynności jednoznacznie wskazuje, że spółka świadczy usługi kompleksowe na indywidualne zamówienie każdego klienta. Wykonywane czynności spełniają definicję usługi, jaka została zawarta w art. 8 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Pomimo że w ramach wykonywanych przez Spółkę czynności dochodzi również do wydania towarów, to ta dostawa ma charakter pomocniczy. Zarówno z punktu widzenia wykonawcy, jak i klienta, istotą zamówienia jest usługa zamontowania zaprojektowanych wcześniej, dopasowanych do konkretnego pomieszczenia mebli do zabudowy. Jest tu mowa o świadczeniu kompleksowym, w ramach którego konieczne jest przeprowadzenie przez spółkę wielu czynności prowadzących do efektu końcowego przy czynnym udziale klienta. Orzecznictwo ETS wyraźnie wskazuje, że usługi kompleksowe to szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone. O tym, czy w danej sytuacji dochodzi do dostawy towarów, czy świadczenia usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE z dnia 2 maja 1996 r. sprawa C-231/94, Faaborg - Gelting Linien, z dnia 25 lutego 1999 r. Sprawa G-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise, z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/2004, Levob Verzekeringen BV, OV Bank NV v. Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl., Lex/el 2010). Z opisu wykonywanych przez Spółkę czynności jednoznacznie wynika, że elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie zamontowanie mebli do zabudowy, przygotowanych wcześniej według indywidualnego zamówienia do konkretnego pomieszczenia. Spółka w tym się właśnie specjalizuje i dlatego wybierana jest przez klientów. W związku z powyższym należy uznać, że Spółka świadczy usługi kompleksowe.

Do zastosowania stawki 8% VAT na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, oprócz tego, że podatnik musi świadczyć usługę to jeszcze ważny jest rodzaj wykonywanych czynności w ramach obiektów objętych społecznym programem mieszkaniowym. Ustawodawca nie zdefiniował użytych w tym przepisie rodzajów usług, dlatego w oparciu o autonomiczność prawa podatkowego należy sięgnąć do rozumienia tych pojęć w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części. Należy przyjąć, że świadczenie oferowane przez Spółkę prowadzi właśnie do modernizacji określonego obiektu mieszkalnego poprzez zamontowanie komponentów meblowych z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W konsekwencji przeprowadzonych przez Spółkę czynności powstaje trwała zabudowa meblowa, spełniająca jako całość określoną funkcję użytkową. Jest to typowa usługa modernizacyjna.

Stanowisko Spółki w niniejszej sprawie oparte jest w całości na uchwale składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013 r. o sygn. akt: I FPS 2/13 (dalej: uchwała), stosownie do którego: w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. świadczenie kompleksowe polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową, wykonywane w obiektach budowlanych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stanowi usługę modernizacji opodatkowaną stawką obniżoną podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.). NSA zwraca uwagę, że wykonane na wymiar do konkretnego budynku lub lokalu i trwale powiązane z jego elementami konstrukcyjnymi komponenty meblowe nie funkcjonują w obrocie tak, jak ma to miejsce w przypadku mebli wolnostojących. Z tego względu do celów podatkowych nie można ich utożsamiać z dostawą towarów w postaci gotowych mebli, które nie mają żadnego trwałego związku z obiektem budowlanym lub jego częścią. Obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). Ponadto sąd podkreśla, że montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Tylko po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu.

W tym miejscu nie można się zgodzić ze stanowiskiem Ministra Finansów, który zarówno w interpretacji ogólnej z dnia 31 marca 2014 r. (nr PT 10/033/5/133/WLI/141RD30577), jak i w licznych interpretacjach indywidualnych dokonał zbyt daleko idącej interpretacji uchwały NSA. Minister uznał, że zastosowanie stawki 8% VAT jest możliwe tylko w takich sytuacjach, gdy zabudowa meblowa jest przytwierdzana do ściany lub podłogi tak, że nie można jej zdemontować bez uszkodzenia samej zabudowy, jak i konstrukcji budynku lub lokalu.

Jest to jednak stanowisko niezgodnie z treścią powołanej uchwały - chodzi o rozumienie pojęcia trwałe połączenie. W przedmiotowej uchwale wyraźnie zaznaczono, że chodzi o takie wykorzystanie elementów konstrukcyjnych budynku, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Potwierdzeniem niech będzie stanowisko WSA we Wrocławiu z dnia 25 czerwca 2014 r. (sygn. akt I SA/Wr 1030/14), w treści którego sąd uznał, że „organ niesłusznie pojęcie „trwałości zabudowy” (oraz „trwałości połączenia”), wiąże z „nierozerwalnością” łączenia, z tym, że zabudowy nie będzie można zdemontować bez istotnego uszkodzenia elementów konstrukcyjnych budynku”. WSA zwraca uwagę, że w przypadku mebli wykonywanych na zamówienie, w odróżnieniu od mebli wolnostojących, można zamontować jedynie w konkretnym pomieszczeniu i w ściśle określonej konfiguracji. Fakt, że meble do zabudowy są zespolone z elementami konstrukcyjnymi budynku (ścianami, stropami) zabudowa ta nie może być w łatwy sposób przemieszczana, lecz tylko po uprzednim demontażu. To zdaniem WSA wystarczy, aby uznać, że zabudowa ma cechę trwałości, to jest zdatności do użytku przez dłuższy czas. W znaczeniu potrzebnym dla przedmiotowej kwalifikacji podatkowej „trwałość” zabudowy meblowej jest oderwana od faktycznego okresu wykorzystywania, lecz wynika, tak jak to wskazano, z jej zindywidualizowanego charakteru (dopasowania do konkretnego pomieszczenia) oraz odpowiedniego połącznia z elementami konstrukcyjnymi budynku, uniemożliwiającego przemieszczanie elementów zabudowy bez ich uprzedniego demontażu (rozłączenia z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego). W ten sam sposób wypowiedział się WSA w Białymstoku w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. (sygn. akt I SA/Bk 140/14), który orzekł, że z trwałym charakterem zabudowy mamy do czynienia również wówczas, gdy demontaż powoduje uszkodzenie elementów tej zabudowy. Ponadto WSA we Wrocławiu z dnia 30 lipca 2014 r. (sygn. akt I SA/Wr 1366/14) również uznał stanowisko organów podatkowych za zbyt „daleko idące”. „Zdaniem Sądu, z zabudową meblową o charakterze trwałym mamy do czynienia także wówczas, gdy demontaż takiej zabudowy powoduje uszkodzenie elementów tej zabudowy, a także uszkodzenia trwałych elementów konstrukcyjnych budynku (lokalu), wynikające z usunięcia mocowania elementów meblowych. Wnioski organu o konieczności uszkodzenia konstrukcji budynku, w ocenie Sądu, są zbyt daleko idące i niczym nieuzasadnione nie wynikają też ani z sentencji, ani z uzasadnienia uchwały”.

W tym miejscu należy podkreślić znaczenie cytowanej powyżej uchwały NSA. Jakkolwiek moc wiążąca uchwał formalnie nie wiąże organów administracji publicznej, stron uczestników postępowania Strony oraz inni uczestnicy postępowania są pośrednio związani mocą prawną uchwał, która polega na tym, że podmioty te nie są w stanie swoją interpretacją przełamać wykładni przyjętej w uchwale (zob. B. Dauter, S. Gruszczyński, A. Kabat, M. Niezgódka-Medek Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Komentarz do art. 269. LEX 2013) Potwierdza to również WSA w Białymstoku w wyroku z dnia l4 maja 2014 r. (sygn. I SA/Bk 140/14).

W niniejszym uzasadnieniu stanowiska spółki powołano liczne orzeczenia sądów administracyjnych na poparcie własnego stanowiska, dlatego argumentację użytą przez te sądy należy traktować jak argumentację własną spółki. Najnowsze orzecznictwo sądów administracyjnych potwierdza stanowisko zaprezentowane przez spółkę. M.in wyrok NSA z dnia 2 czerwca 2014 r. (sygn. akt I FSK 843/13), wyrok WSA w Białymstoku z dnia 14 maja 2014 r. (sygn. akt I SA/Bk 140/14), wyrok WSA w Gdańsku z dnia 25 czerwca 2014 r. (sygn. akt I SA/Gd 496/14), wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 25 czerwca 2014 r. (sygn. akt I SA/Wr 1030/14), wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 lipca 2014 r. (sygn. akt I SA/Wr 1366/14).

Podsumowując, opisane w niniejszym wniosku czynności mają złożony charakter i jako takie stanowią świadczenie kompleksowe, będące ze swej istoty usługą modernizacji obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, a zatem mieszczą się w hipotezie normy prawnej wyprowadzonej z art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 2 ustawy o VAT, w konsekwencji czego, wobec braku dodatkowych ustawowych warunków, powinny być opodatkowane obniżoną stawką podatku VAT 8%. Zabudowa meblowa wykonywana przez Spółkę tworzy całość konstrukcyjną, jednocześnie, jej poszczególne komponenty są wbudowywane w sposób trwały we wskazanym przez klienta lokalu (budynku), stając się jego integralną częścią oraz podnosząc jego wartość użytkową.

Należy przyjąć, że z zabudową o charakterze trwałym mamy do czynienia także wówczas, gdy demontaż takiej zabudowy powoduje tylko uszkodzenie elementów tej zabudowy, a także uszkodzenia trwałych elementów konstrukcyjnych budynku (lokalu), wynikające z usunięcia mocowania elementów meblowych (nie ma wymogu, aby konieczne było uszkodzenie konstrukcji budynku). Trwałość zabudowy meblowej wynika z jej zindywidualizowanego charakteru (dopasowania do konkretnego pomieszczenia) oraz odpowiedniego połączenia z elementami konstrukcyjnymi budynku, uniemożliwiającego przemieszczanie elementów zabudowy bez ich uprzedniego demontażu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z brzmieniem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Podstawowa stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jak stanowi art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym – zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m2,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.

Zgodnie z brzmieniem ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Powołany przepis (art. 41 ust. 12 ustawy) stanowi implementacje art. 98 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.). Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W myśl art. 98 ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE, stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W załączniku tym, zatytułowanym: „Wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98”, w poz. 10 wskazano na dostawę, budowę, remont i przebudowę budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Przepis art. 2 pkt 12 ustawy określa, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zatem w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. opodatkowaniu stawką w wysokości 8% podlega dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja lub przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, z wyłączeniem lokali użytkowych, a więc m.in. do budynków mieszkalnych stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy oraz do lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12.

W tym miejscu należy podkreślić, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie i w przepisach wykonawczych do ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) – oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sad Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Natomiast „przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca sie sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Zdaniem tut. Organu, modernizacja, podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinna dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Twierdzenie to potwierdza NSA w ww. uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13 wskazując, że „Obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie”.

Zatem należy stwierdzić, że obniżona stawka podatku VAT nie może znaleźć zastosowania dla wykonania danej zabudowy kuchennej lub wnękowej, jeśli polega ona przykładowo wyłącznie na zaprojektowaniu, przygotowaniu i montażu polegającym na ,,zwykłym” przytwierdzeniu mebli do ściany (np. powieszenie za pomocą haków lub wkrętów, również z kołkami) lub podłogi, co skutkuje możliwością demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu (elementy mogą być przeniesione bez zniszczenia tego budynku lub lokalu). Z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca test firmą meblarską, działającą na tym rynku od kilkunastu lat w obecnej formie prawnej. Podstawową działalnością Spółki jest wykonywanie mebli do zabudowy dla indywidualnego klienta. Ponadto spółka nie oferuje mebli bez montażu. Spółka świadczy kompleksowe (złożone) usługi składające się z następujących czynności dokonanie pomiaru, projektowanie, kompletacja materiałów, produkcja, dopasowywanie, montaż. Poszczególne czynności wykonywane są w różnej kolejności i nieraz powtarzane są kilkakrotnie.

Czynności składające się na świadczenie kompleksowe:

pomiar w domu klienta, w pomieszczeniu gdzie będzie montaż;
projektowanie zabudowy ze szczególnym uwzględnieniem warunków jakie panują w miejscu montażu (krzywizny ścian, podłóg), dzięki czemu zabudowa meblowa staje się konstrukcją dopasowaną do indywidualnie określonego miejsca i nie sposób jest ją zamontować w innym pomieszczeniu bez przeróbek, czy wymiany jej elementów;
kompletacja materiałów oraz przygotowanie poszczególnych elementów zabudowy;
próbny montaż połączony z docinaniem i dopasowywaniem do ścian, sufitów, podłóg;
przygotowanie miejsca pod zabudowę;
montaż elementów.

Montaż zabudowy komponentów meblowych w sposób istotny wykorzystuje elementy konstrukcyjne obiektu zaliczanego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym (zwanego dalej obiektem). Niemniej elementy zabudowy są zbyt wiotkie, aby mogły samodzielnie spełniać swoją funkcję bez nadmiernego odkształcenia się i muszą być sztywno mocowane do elementów obiektu.

Wykonanie polega na zaprojektowaniu, doborze materiałów i montażu, w trakcie którego elementy są dodatkowo pasowane (np. przez docinanie do krzywizn ścian). Następnie są przytwierdzane przy pomocy kołków rozporowych lub wklejanych do ścian, sufitu lub podłogi. Część elementów takich jak, okładziny dekoracyjne kamienne i szklane są klejone do ścian i słupów podobnie jak kafle.

Zabudowa meblowa jest wykonana z drewna, materiałów drewnopochodnych, szkła, aluminium, kamienia naturalnego, konglomeratów kamiennych i płyt kartonowo gipsowych. Jest to wynikiem rozwiązań przyjętych na etapie projektowania.

Sposób mocowania zabudowy umożliwia późniejszy demontaż, co ma cechy dewastacji. Tak samo jak możliwe jest oderwanie paneli podłogowych i wyrwanie futryny drzwiowej oraz wanny. Demontaż zabudowy nie powoduje naruszenia elementów konstrukcyjnych obiektów, bo nie może. Z kolei technika montażu blatów – w przypadku montażu wszystkich blatów rausolidowych oraz blatów laminowanych, w których przewiduje się problemy z kątami czy łączeniem blatów, tu montaż odbywa się dwuetapowo. Najpierw montowane są szafki dolne, na których wykonuje się lustro blatu, czyli wykrój wykonany z płyty pilśniowej. Z takowym „szablonem” grupa montażowa wraca na produkcję i docina blat według wydętego wzoru. Taka procedura pozwala wykroić blat z dokładnością co do milimetra i dopasować nietypowe blaty, np. te, które są wpuszczane w parapet.

Cena za wykonaną usługę jest kalkulowana indywidualnie dla każdego klienta. Cena obejmuje wartość materiałów zużytych do wykonania usługi oraz nakład pracy, jaki w związku z tą usługą należy ponieść.

Udział zużytych materiałów: ok. 20-25% wartości zamówienia (może się różnić w zależności od konkretnego zamówienia, gdyż klienci mają różne wymagania i nieraz zamawiają drogie materiały, służące do wykonania kuchni). Nie następuje odrębne fakturowanie (zużytych materiałów i robocizny). Elementem dominującym jest usługa montażu - ta część zamówienia ma wpływ na decyzję klienta o zawarciu umowy na wykonanie mebli. Bez usługi montażu kuchnia zamówiona przez klienta nie powstanie - bo jest wykonana na indywidualne zamówienie pod konkretne pomieszczenie, a wiele elementów tej kuchni jest wykańczanych na miejscu montażu. Czynności inne niż usługa montażu mają charakter uboczny, pomocniczy.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą uznania opisanych we wniosku czynności za kompleksowe usługi polegające na modernizacji, opodatkowane stawką VAT 8%, jeżeli wykonywane są w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W odniesieniu do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Świadczenie kompleksowe (złożone), to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosa P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

W tym miejscu należy wskazać, że z uzasadnienia powołanej przez Wnioskodawcę uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13, wynika m.in., że w przypadku świadczeń kompleksowych (złożonych) polegających na trwałej zabudowie meblowej z uprzednio nabytych komponentów wykonywanych w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, gdy elementem dominującym będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach wykonywanych czynności (realizowanych prac) elementem dominującym jest świadczenie usługi montażu, a nie wydanie towaru. W niniejszej sprawie czynności dominujące to zaprojektowanie zabudowy (z uwzględnieniem specyfiki obiektu, w którym wykonywane są prace, tzn. wszelkie krzywizny ścian i podłóg), kompletacje materiałów i przygotowanie elementów zabudowy, próbny montaż połączony z docinaniem i dopasowywaniem ścian, sufitów oraz podłóg, a następnie finalny montaż elementów.

W tej sytuacji – uwzględniając fakt, że elementem dominującym nie jest wydanie towaru lecz świadczenie wieloelementowej usługi – stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadczy usługę zabudowy meblowej (mebli kuchennych, łazienkowych i szaf wnękowych). Realizowane zamówienie składa się z szeregu czynności (pomiar, projektowanie, kompletacja materiałów, próbny montaż oraz przygotowanie miejsca pod zabudowę), które mają na celu montaż gotowych komponentów (szaf wnękowych, mebli kuchennych i łazienkowych), za pomocą kołków rozporowych lub wklejania do ścian, sufitu lub podłogi. Przy czym czynności te mogą być wykonywane w różnej kolejności i nieraz są powtarzane. Ponadto oczywiste jest, że Wnioskodawca uzyskuje efekt końcowy w postaci zabudowy dopiero przy użyciu narzędzi. Czynności te zatem nie mają charakteru ubocznego lub pomocniczego, lecz stanowią istotę wykonania zabudowy meblowej.

Jak wynika zatem z charakteru oraz kolejności czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę, istotą realizacji zamówienia jest usługa montażu w miejscu wskazanym przez kontrahenta. W ramach wykonywanych czynności elementem dominującym jest bowiem odebranie przez klienta gotowej zabudowy w miejscu jej przeznaczenia.

Zatem, mając na uwadze powołaną wyżej uchwałę NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 uzasadnionym jest stwierdzenie, że elementem dominującym wykonania przez Wnioskodawcę zabudowy meblowej będzie usługa, a nie dostawa towaru (zabudowy meblowej).

Przechodząc do stawki podatku VAT – zgodnie z powołaną wyżej uchwałą NSA – „obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT. Innymi słowy montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu”.

Z uzasadnienia ww. uchwały wynika, że zaprojektowanie, przygotowanie i montaż polegający na zwykłym przytwierdzeniu mebli do ściany (np. powieszenie za pomocą haków) nie jest objęte stawką obniżoną.

W myśl internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pl) słowo „trwały” oznacza niezmienny, nieulegający zmianom, ponadczasowy.

W związku z powyższym należy zauważyć, że przedstawiony sposób montażu zabudowy kuchennej i wnękowej oraz kamiennych blatów-parapetów sprowadza się do połączenia komponentów meblowych ze ścianami konstrukcyjnymi, nadprożami, dachem, stropodachem, wieńcami czy schodami. Nie są to zabiegi na tyle skomplikowane technicznie, aby miały charakter nieodwracalny. Sposób zamocowania mebli umożliwia ich późniejszy demontaż bez uszkodzenia konstrukcji budynku. Demontaż zabudowy meblowej nie powoduje ponadto naruszenia elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego. Z kolei montaż komponentów meblowych nie następuje z wykorzystaniem w sposób istotny elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego.

W świetle powyższego realizowana zabudowa meblowa (mebli kuchennych, łazienkowych, szaf wnękowych i blatów), nie odpowiada określonemu w słowniku oraz orzeczeniu NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. – trwałemu charakterowi zabudowy. Jak wyjaśniono powyżej, trwałość tak zrealizowanego zamówienia – w znaczeniu słownikowym – powinna uwidaczniać się niezmiennością oraz nieuleganiem zmianom. Trwałość w znaczeniu wskazanej wyżej uchwały występuje, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). Tymczasem sposób zamocowania mebli umożliwia ich demontaż bez uszkadzania konstrukcji budynku, a sam montaż komponentów nie następuje z wykorzystaniem w sposób istotny elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że przedstawiony sposób montażu poszczególnych elementów zabudowy meblowej (kuchennej, wnękowej oraz blatów) sprowadza się do prostego połączenia komponentów meblowych z podłożem, sufitem oraz ze ścianami obiektu budowlanego. Skutkiem powyższego w ocenie tut. organu, przedmiotowy montaż zabudowy nie ingeruje w elementy konstrukcyjne budynku, których zadaniem jest przenoszenie obciążeń. Ponadto, jak wskazuje sam Wnioskodawca, ich demontaż nie spowoduje uszkodzeń elementów konstrukcyjnych budynku, lecz jedynie elementów osłonowych jak tynki.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz elementy stanu faktycznego wskazać należy, że opisane we wniosku czynności jakie realizuje Wnioskodawca celem wykonania usługi zabudowy meblowej (mebli kuchennych, łazienkowych i szaf wnękowych), choć realizowane w obiektach zabudowy mieszkaniowej, nie mogą korzystać z obniżonej tj. 8% stawki podatku od towarów i usług, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy. Powyższy brak uprawnienia do zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług wynika z faktu, że podejmowany przez Spółkę katalog czynności nie może być uznany za czynność przewidzianą w wskazanym przepisie, tj. modernizację. Stosownie do treści uchwały NSA z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13, obniżonej stawki podatku VAT nie można zastosować do wykonania zabudowy kuchennej lub wnękowej, jeśli polega ona wyłącznie na zaprojektowaniu, przygotowaniu i montażu polegającym na ,,zwykłym” przytwierdzeniu mebli do ściany (np. powieszenie za pomocą haków lub wkrętów, również z kołkami) lub podłogi, co skutkuje możliwością demontażu tej zabudowy bez uszkodzenia konstrukcji. Taki sposób realizacji usług ma właśnie miejsce w niniejszej sprawie. Spółka projektuje zabudowę, kompletuje materiały, przygotowuje miejsce pod zabudowę a następnie wykonuje montaż, który odbywa się za pomocą kołków rozporowych lub za pomocą wklejania do ściany, sufitu lub podłogi. Montaż ten ponadto, nie ma cech trwałości, gdyż – jak wskazał sam Wnioskodawca – możliwy jest demontaż zabudowy, skutkujący ujemną estetyką. W takim kształcie sprawy brak podstaw do zastosowania względem opisanych czynności obniżonej, tj. 8% stawki podatku od towarów i usług, co obliguje Spółkę do naliczenia podstawowej, tj. 23% stawki podatku VAT.

Podsumowując, opisane we wniosku czynności należy traktować jako kompleksową usługę montażu zabudowy meblowej (mebli kuchennych, łazienkowych i szaf wnękowych) i choć jest wykonywana w obiektach budownictwa społecznego to nie można jej uznać za czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, a w związku z tym nie jest opodatkowana według obniżonej stawki podatku w wysokości 8%, lecz zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy, według stawki podatku w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin