Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP1/4512-327/15-2/AK
z 16 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2015r., (data wpływu do Izby Skarbowej w Łodzi 08 czerwca 2015 r., data wpływu do BKIP 10 czerwca 2015r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług wynajmu dodatkowych pomieszczeń przynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych – jest prawidłowe,

• opodatkowania stawką 23% usług udostępniania dodatkowych pomieszczeń nieprzynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2015r. do Izby Skarbowej w Łodzi został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług wynajmu dodatkowych pomieszczeń przynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych oraz opodatkowania stawką 23% usług wynajmu dodatkowych pomieszczeń nieprzynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych.

Wyżej wskazany wniosek został przesłany do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Tryb. celem rozpatrzenia zgodnie z właściwością (data wpływu 10 czerwca 2015r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W budynkach mieszkalnych należących do Spółdzielni Mieszkaniowej posiadającej zasoby mieszkaniowe znajdują się oprócz piwnic przynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych, dodatkowe pomieszczenia. Są to zabudowane części korytarzy przylegle do poszczególnych lokali mieszkalnych, wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji suszarni i pralni, schowki ze zlikwidowanych kanałów zsypowych lub innych wolnych pomieszczeń. Stanowią one część wspólną danego budynku, będące współwłasnością Spółdzielni zarządzającą nieruchomością i innych właścicieli lokali.

Na wynajmowane przez Spółdzielnię mieszkańcom części korytarzy przyległych do poszczególnych lokali mieszkalnych Spółdzielnia ma podpisane umowy najmu o charakterze mieszkalnym. Na te pomieszczenia Spółdzielnia przy pobieraniu opłat nie nalicza podatku VAT korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Natomiast na oddane przez Spółdzielnię do korzystania przez mieszkańców dodatkowe pomieszczenia nieprzylegające do poszczególnych lokali mieszkalnych tj. wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji suszarni, pralni, schowki ze zlikwidowanych kanałów zsypowych lub innych wolnych pomieszczeń Spółdzielnia nie posiada umów najmu. Użytkowane są one na podstawie zgody udzielonej przez Zarząd Spółdzielni, a wysokość opłaty ustala Rada Nadzorcza w formie uchwały.

Spółdzielnia udostępnia pomieszczenia mieszkańcom budynku do przechowywania zapasów, odzieży, rowerów itp. Spółdzielnia stosuje przy pobieraniu opłat za użytkowanie tych pomieszczeń stawkę podatku VAT w wysokości 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółdzielnia słusznie nie nalicza podatku od towarów i usług od wynajmowanych przez Spółdzielnię części korytarzy przyległych do poszczególnych lokali mieszkalnych, na które Spółdzielnia ma podpisane umowy najmu o charakterze mieszkalnym i czy słusznie nalicza podatek od towarowi usług na udostępnione, a nieprzyległe bezpośrednio do lokali mieszkalnych dodatkowe pomieszczenie, na które Spółdzielnia nie posiada umów najmu?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółdzielnia powzięła wątpliwość w kwestii zastosowania ww. stawek od wynajmowanych i udostępnionych pomieszczeń w przypadkach wymienionych w opisanym stanie faktycznym. Na wynajmowane przez Spółdzielnię mieszkańcom części korytarzy przyległe do poszczególnych lokali mieszkalnych, na które Spółdzielnia ma podpisane umowy najmu o charakterze mieszkalnym stosuje zwolnienie z podatku zgodnie z art. 43 ust. l pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast w przypadku pozostałych pomieszczeń nie przyległych do lokali, a stanowiących część wspólną budynku Spółdzielnia nalicza stawkę 23%.

Otrzymanie powyższej interpretacji podatkowej jest niezbędne celem prawidłowego opodatkowania opłat za korzystanie z dodatkowych pomieszczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usług wynajmu dodatkowych pomieszczeń przynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych,
  

• nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania stawką 23% usług wynajmu dodatkowych pomieszczeń nieprzynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy – należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

A zatem najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy polegające na płaceniu umówionego czynszu, a więc wynagrodzenia za możliwość korzystania z cudzej rzeczy.

W konsekwencji najem pomieszczeń jak również odpłatne udostępnienie pomieszczeń na podstawie uchwały Rady nadzorczej stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Należy podkreślić, że zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza nie tylko czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług, ale także czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w sytuacji najmu części korytarzy przyległych do poszczególnych lokali mieszkalnych, na które Spółdzielnia ma podpisane umowy najmu o charakterze mieszkalnym oraz naliczenia podatku od towarowi usług na udostępnione, a nie przyległe bezpośrednio do lokali mieszkalnych dodatkowe pomieszczenie, na które Wnioskodawca nie posiada umów najmu.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w świetle art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zatem ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym co istotne, na cele mieszkaniowe.

Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

1. świadczenie usługi na własny rachunek,
2. charakter mieszkalny nieruchomości,
3. mieszkaniowy cel najmu lub dzierżawy.
   
   

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku, natomiast brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala na jego zastosowanie.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego oraz lokalu użytkowego.

Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903, z późn. zm.). Zgodnie z nim, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Ponadto, art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali stanowi, że do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Jednocześnie Minister Infrastruktury w § 3 pkt 14 rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690, z późn. zm.) określił, że lokalem użytkowym jest jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Natomiast zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych.

Z kolei pomieszczeniem technicznym jest pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku (§ 3 pkt 12 cyt. rozporządzenia).

Ponadto zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.) część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).

Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że dodatkowe pomieszczenia takie, jak, suszarnie, pralnie, schowki, inne wolne pomieszczenia, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokale użytkowe, gdyż stanowią pomieszczenia gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, przeznaczone do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.

Należy zauważyć, że z literalnego brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy wynika, że zwolnienie dotyczy usług najmu lub dzierżawy lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe. Jednakże biorąc pod uwagę wykładnię celowościową tego przepisu zwolnieniem od podatku objęte będą również usługi nienazwane z różnych względów „najmem” lub „dzierżawą” ale charakteryzujące się cechami przypisanymi do najmu lub dzierżawy.

Z uwagi na opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że usługa polegająca na oddaniu do użytkowania na podstawie umowy najmu pomieszczeń gospodarczych z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych, korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zwolnienie to nie ma jednakże zastosowania do wynajmu lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkalnych.

Również świadczone przez Spółdzielnię usługi polegające na udostępnianiu na podstawie uchwały Rady Nadzorczej dodatkowych pomieszczeń, które nie są przynależne do żadnych z lokali, a stanowią zabudowane części korytarzy, wnęki znajdujące się pod schodami, pomieszczenia po likwidacji suszarni, schowki ze zlikwidowanych kanałów zsypowych, pralni lub innych wolnych pomieszczeń, będące częścią wspólną danego budynku, jeżeli przeznaczone są wyłącznie na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych (jak wskazał Wnioskodawca do przechowywania zapasów, odzieży, rowerów itp.) mieszczą się w katalogu czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku VAT i tym samym korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zwolnienie to nie dotyczy jednak usług wynajmu dodatkowych pomieszczeń służących celom innym niż mieszkaniowe – w tym prowadzeniu działalności gospodarczej.

Reasumując, usługa świadczona przez Spółdzielnię, a polegająca na wynajmowaniu na cele mieszkaniowe dodatkowych pomieszczeń przynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych oraz udostępniania dodatkowych pomieszczeń nieprzynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych, na cele mieszkalne, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania 23% stawką podatku VAT usług udostępniania dodatkowych pomieszczeń nie przynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.