2015.07.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-71/15-6/UNR
z 17 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2015 r. (data wpływu 1 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismami z dnia 19 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.) oraz z dnia 10 lipca 2015 r. (data wpływu 15 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach otrzymanych przez Wnioskodawcę z tytułu nabycia pojazdów samochodowych podlegających demontażowi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturach otrzymanych przez Wnioskodawcę z tytułu nabycia pojazdów samochodowych podlegających demontażowi.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 19 czerwca 2015 r. (data wpływu 22 czerwca 2015 r.) oraz z dnia 10 lipca 2015 r. (data wpływu 15 lipca 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.(ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku)

Spółka (Wnioskodawca) jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą, jako stacja demontażu pojazdów T16 zgodnie z decyzją Marszałka Województwa.

Główną działalnością firmy jest demontaż pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz sprzedaż używanych części samochodowych i odpadów powstałych z demontażu pojazdów.

Do stacji demontażu przyjmowane są pojazdy do zezłomowania od osób fizycznych oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.

W związku z rozszerzeniem działalności firma rozpoczęła także zakup uszkodzonych i sprawnych samochodów, głównie osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony od podmiotów gospodarczych trudniących się handlem samochodami. Firmy od których Wnioskodawca nabywa samochody wystawiają faktury:

z adnotacją ,,procedura marży - towary używane” w przypadku dostawy towarów używanych, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o podatku VAT marża, bez podatku VAT naliczonego, lub

z podstawową stawką VAT 23%.

W dniu nabycia ww. samochodów po oględzinach są one przeznaczane do demontażu przez Spółkę, Wnioskodawca wystawia zaświadczenie o przyjęciu pojazdu do demontażu, a w dalszej kolejności ww. zaświadczenie, unieważnione tablice rejestracyjne, dowód rejestracyjny (oraz karta pojazdu, jeżeli była wydana) wysyłamy do Wydziału Komunikacji właściwego Starostwa Powiatowego w celu wyrejestrowania pojazdu z ewidencji.

Sam pojazd staje się odpadem w momencie kasacji i podlega demontażowi polegającemu na usunięciu paliw i płynów eksploatacyjnych oraz wymontowaniu innych elementów stanowiących odpady (filtr oleju, akumulator, zbiornika z gazem, katalizator spalin i inne) oraz przedmiotów wyposażenia i części samochodowych nadających się do ponownego użycia (silnik, skrzynia biegów, przełączniki, alternator, rozrusznik, drzwi, lampy, zderzaki, koła i inne). Pojazdy są demontowane na czynniki pierwsze i selektywnie gromadzone odpady.

Używane części samochodowe po wcześniejszym sprawdzeniu ich stanu technicznego pod kątem dalszej użyteczności są sprzedawane ze stawką podstawową VAT 23%.

Wszystkie odpady są selektywnie gromadzone i przekazywane firmom zajmującym się ich dalszą obróbką i wykorzystaniem.

Część z nich Wnioskodawca sprzedaje, natomiast pozostałą część (np. opony, tworzywa sztuczne, płyny chłodnicze i hamulcowe) przekazuje odpłatnie firmom, zajmującym się ich dalszym zagospodarowaniem.

W przypadku odpadów znajdujących się w wykazie towarów załącznika nr 11 ustawy o podatku VAT i spełnieniu pozostałych warunków zastosowania „odwrotnego obciążenia” obowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest nabywca odpadu.

Nabyte pojazdy samochodowe są wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W piśmie z dnia 19 czerwca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że Spółka (Wnioskodawca) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i prowadzi działalność gospodarczą jako stacja demontażu pojazdów T16 zgodnie z decyzją Marszałka Województwa. Stacja demontażu zgodnie z art. 3 pkt 10 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (tekst jednolity Dz. U. z 27.01.2015 r. poz. 140) to zakład prowadzący przetwarzanie, w tym demontaż obejmujący następujące czynności:

usunięcie z pojazdów wycofanych z eksploatacji elementów i substancji niebezpiecznych, w tym płynów,
wymontowanie z pojazdów wycofanych z eksploatacji przedmiotów wyposażenia i części nadających się do ponownego użycia,
wymontowanie z pojazdów wycofanych z eksploatacji elementów nadających się do odzysku lub recyklingu. Główną działalnością firmy jest demontaż pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz sprzedaż używanych części samochodowych i odpadów powstałych z demontażu pojazdów. Zgodnie z art. 23 par. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (tekst jednolity Dz. U. z 27.01.2015 r. poz. 140) przedsiębiorca prowadzący stację demontażu jest obowiązany do przyjęcia każdego pojazdu wycofanego z eksploatacji, który posiada cechy identyfikacyjne pojazdu. Do stacji demontażu przyjmowane są pojazdy do zezłomowania od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. Dokonujący dostawy przedmiotowych pojazdów mogą być podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) i mogą nie być podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Dokonujący dostawy przedmiotowych pojazdów mogą być podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług i mogą nie być podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), u których sprzedaż nie jest zwolniona z podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa przedmiotowych pojazdów na rzecz Spółki może być objęta u dokonującego dostawy zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Według art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z póżn. zm.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy. W załączniku 11 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2013 r., ustawodawca wskazał w poz. 29 pod symbolem - PKWiU 38.11.49.0 – Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające.

Przyjmowane pojazdy do demontażu objęte są klasyfikacją PKWiU 38.11.49.0 „Wraki przeznaczone do złomowania inne niż statki i pozostałe konstrukcje pływające” a ich dostawa (jako towarów wymienionych w poz. 29 załącznika nr 11) jest objęta zasadami opodatkowania wymienionymi w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, tj. tzw. „odwrotnym obciążeniem”. Dostawcy tych pojazdów wystawiają fakturę dokumentującą dostawę złomowanych pojazdów z zastosowaniem procedury „odwrotnego obciążenia”.

W związku z rozszerzeniem działalności firma rozpoczęła także zakup uszkodzonych i sprawnych samochodów, głównie osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony od podmiotów gospodarczych trudniących się handlem samochodami. Firmy, od których Wnioskodawca nabywa samochody wystawiają faktury:

z adnotacją „procedura marży - towary używane” w przypadku dostawy towarów używanych, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o podatku VAT marża, bez podatku VAT naliczonego, lub

z podstawową stawką podatku od towarów i usług 23%.

Zakupywane pojazdy samochodowe przez Spółkę należą do grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. 29.1 POJAZDY SAMOCHODOWE, Z WYŁĄCZENIEM MOTOCYKLI. Dokonujący dostawy przedmiotowych pojazdów są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.). Dokonujący dostawy przedmiotowych pojazdów są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), u których sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Dostawa przedmiotowych pojazdów na rzecz Spółki nie jest objęta u dokonującego dostawy zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) dostawcy przedmiotowych pojazdów wystawiają fakturę dokumentującą dostawę z podstawową stawką podatku od towarów i usług 23%.

W dniu nabycia ww. samochodów po oględzinach są one przeznaczane do demontażu przez Spółkę. Wnioskodawca po nabyciu nie wykorzystuje tych pojazdów.

Będąc właścicielem ww. samochodów Spółka wystawia zaświadczenie, w którym potwierdza przyjęcie danego pojazdu do demontażu (zgodnie z art. 24 par. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji - tekst jednolity Dz. U. z 27.01.2015 r. poz. 140), jednocześnie unieważniając dowód rejestracyjny, tablice rejestracyjne oraz kartę pojazdu, jeżeli była wydana. Ww. zaświadczenie, unieważnione tablice rejestracyjne, dowód rejestracyjny (oraz kartę pojazdu, jeżeli była wydana) Wnioskodawca wysyła do Wydziału Komunikacji właściwego Starostwa Powiatowego w celu wyrejestrowania pojazdu z ewidencji. Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (tekst jednolity Dz. U. z 27.01.2015 r. poz. 140) pojazd wycofany z eksploatacji to pojazd stanowiący odpad w rozumieniu przepisów o odpadach. W dalszej kolejności pojazd podlega demontażowi polegającemu na usunięciu paliw, płynów eksploatacyjnych, wymontowaniu elementów i substancji niebezpiecznych (filtr oleju, akumulator, zbiornika z gazem, katalizator spalin i inne), przedmiotów wyposażenia i części samochodowych nadających się do ponownego użycia (silnik, skrzynia biegów, przełączniki, alternator, rozrusznik, drzwi, lampy, zderzaki, koła i inne) oraz elementów nadających się do odzysku lub recyklingu. Pojazdy są demontowane na czynniki pierwsze i selektywnie gromadzone odpady. Używane części samochodowe po wcześniejszym sprawdzeniu ich stanu technicznego pod kątem dalszej użyteczności są sprzedawane ze stawką podstawową VAT 23%.

Części samochodowe sprzedawane przez Spółkę należą do grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r.:

29.10.1 silniki spalinowe wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów,

29.2 NADWOZIA DO POJAZDÓW SILNIKOWYCH; PRZYCZEPY I NACZEPY,

29.3 części i akcesoria do pojazdów,

45.3 SPRZEDAŻ HURTOWA I DETALICZNA CZĘŚCI I AKCESORIÓW DO POJAZDÓW SAMOCHODOWYCH, Z WYŁĄCZENIEM MOTOCYKLI,

46.77.10.0 Sprzedaż hurtowa odpadów i złomu.

Wszystkie odpady są selektywnie gromadzone i przekazywane firmom zajmującym się ich dalszą obróbką i wykorzystaniem. Odpady sprzedawane przez Spółkę powstałe po demontażu pojazdów należą do grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r.:

38.12 ODPADY NIEBEZPIECZNE; USŁUGI ZWIĄZANE ZE ZBIERANIEM ODPADÓW NIEBEZPIECZNYCH;

38.11 USŁUGI ZWIĄZANE ZE ZBIERANIEM ODPADÓW INNYCH NIŻ NIEBEZPIECZNE.

Odpady oddawane do utylizacji przez Spółkę powstałe po demontażu pojazdów należą do grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r.:

38.12 ODPADY NIEBEZPIECZNE; USŁUGI ZWIĄZANE ZE ZBIERANIEM ODPADÓW NIEBEZPIECZNYCH;

38.11 USŁUGI ZWIĄZANE ZE ZBIERANIEM ODPADÓW INNYCH NIŻ NIEBEZPIECZNE;

38.2 USŁUGI ZWIĄZANE Z PRZETWARZANIEM I UNIESZKODLIWIANIEM ODPADÓW;

38.3 USŁUGI W ZAKRESIE ODZYSKU SUROWCÓW; SUROWCE WTÓRNE.

Część z nich Wnioskodawca sprzedaje, natomiast pozostałą część (np. opony, tworzywa sztuczne, płyny chłodnicze i hamulcowe) przekazuje płacąc firmom, zajmującym się ich dalszym zagospodarowaniem. Odpady wymienione w załączniku nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), których dostawa spełnia łącznie następujące warunki:

dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15,
dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

jest objęta zasadami opodatkowania wymienionymi w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, tj. tzw. „odwrotnym obciążeniem”, polegającym na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa. Wówczas Wnioskodawca wystawia fakturę dokumentującą dostawę odpadów z zastosowaniem procedury „odwrotnego obciążenia” nie rozliczając podatku należnego. W przypadku odpadów nieznajdujących się w wykazie towarów załącznika nr 11 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), np. oleje odpadowe należące do grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. 38.12.25.0, oraz gdy odbiorcami są podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) Wnioskodawca wystawia fakturę dokumentującą dostawę z podstawową stawką podatku od towarów i usług 23%.

Kontrahenci nabywający towary od Spółki są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) i są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej.

Nabyte pojazdy samochodowe są wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W piśmie z dnia 10 lipca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

Wyrejestrowania pojazdów objętych zakresem pytania w Starostwie Powiatowym dokona Wnioskodawca tj. Spółka
Na pytanie: „Czy Wnioskodawca złoży w Starostwie Powiatowym wniosek o wyrejestrowanie pojazdów objętych zakresem pytania?”, Wnioskodawca odpowiedział: Tak.
Na pytanie: „Czy w zakresie pojazdów objętych pytaniem Wnioskodawca wystawia zaświadczenie o przyjęciu danego pojazdu do demontażu dla własnej firmy?”, Wnioskodawca odpowiedział: Tak.
Na pytanie: „Jakie okoliczności powodują, że Wnioskodawca dokonuje zakupu sprawnych samochodów i przeznacza je do demontażu?”, Wnioskodawca wskazał, iż kupuje takie samochody, które w jego ocenie powinny trafić do demontażu jednakże poprzedni właściciele są odmiennego zdania.

Pojęcie odpadu zostało uregulowane w ustawie o odpadach z dnia 14.12.2012 r. (Dz. U. 2013, poz. 21 z późn. zm.). Zgodnie z art. 3 ust.1 pkt 6 powołanej ustawy, odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot, których posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do ich pozbycia jest obowiązany. Konieczne jest stwierdzenie, że posiadacz przedmiotu pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do jego pozbycia się jest zobowiązany. I tak np. sprzedający pojazd kwalifikuje pojazd, który sprzedaje jako pojazd i stosuje symbol PKWiU 29.1, Wnioskodawca kupuje pojazd od poprzedniego właściciela. Będąc już właścicielem przeznacza ten pojazd do kasacji, bo będąc właścicielem pojazdu ma prawo potraktować ten pojazd jak odpad, którego pozbywa się - przeznaczając do demontażu. O tym, czy mamy do czynienia z odpadem, decyduje termin „pozbywanie się”. Ustawodawca wskazał jedynie, że „pozbywanie się” może być czynnością faktyczną, zamierzoną albo nakazaną. „Pozbycie się” nie może być rozumiane jako utrata kontroli nad przedmiotem, a raczej jako zasadnicza zmiana sposobu jego wykorzystania, odmienna od podstawowego przeznaczenia, do którego przestał się ten przedmiot nadawać, która to zmiana może spowodować także poważne negatywne konsekwencje dla człowieka lub środowiska. W kontekście kwalifikacji przedmiotu jako odpadu chodzi o brak użyteczności zgodnie z dotychczasowym przeznaczeniem, może mieć charakter względny - subiektywny (rzecz nieużyteczna dla jednej osoby może pozostawać przydatna dla innej). W pewnych więc sytuacjach o charakterze przedmiotu jako odpadu może decydować wyłącznie intencja zbywcy (względy subiektywne).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia kwoty stanowiącej 100% podatku naliczonego wykazanego na fakturach otrzymanych przez Wnioskodawcę z tytułu nabycia pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony od Sprzedawców tych pojazdów, które nie są wykorzystywane przez Wnioskodawcę tylko podlegają demontażowi?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do odliczenia kwoty stanowiącej 100% podatku naliczonego wykazanego na fakturach otrzymanych przez Wnioskodawcę z tytułu nabycia pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony od Sprzedawców tych pojazdów.

Nie znajdzie tutaj zastosowania ograniczenie wynikające z art. 86a ust. l ustawy o podatku VAT dotyczące odliczenia podatku naliczonego od wydatków dotyczących nabycia pojazdów samochodowych w wysokości 50% kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury, ponieważ nabyte pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Pojazdy, które trafią na teren firmy są w dniu nabycia poddawane demontażowi, a fakt, że nie opuszczają już terenu firmy, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT podatnik ma prawo odliczyć podatek naliczony związany z nabywanymi towarami, o ile te towary zostały przez niego wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy przysługuje mu pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych przez Sprzedawców na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT, bez ograniczeń wynikających z art. 86a ust. 1 ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych oraz niepodlegających opodatkowaniu. Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z kolei w myśl art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - PKWiU (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1 - wyrazy „metoda kasowa”;
w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 - wyraz „samofakturowanie”;
w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”;
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 albo przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 - wskazanie:
1. przepisu ustawy albo aktu wydanego na podstawie ustawy, na podstawie którego podatnik stosuje zwolnienie od podatku,
2. przepisu dyrektywy 2006/112/WE, który zwalnia od podatku taką dostawę towarów lub takie świadczenie usług, lub
3. innej podstawy prawnej wskazującej na to, że dostawa towarów lub świadczenie usług korzysta ze zwolnienia;

w przypadku, o którym mowa w art. 106c - nazwę i adres organu egzekucyjnego lub imię i nazwisko komornika sądowego oraz jego adres, a w miejscu określonym dla podatnika - imię i nazwisko lub nazwę dłużnika oraz jego adres;
w przypadku faktur wystawianych w imieniu i na rzecz podatnika przez jego przedstawiciela podatkowego - nazwę lub imię i nazwisko przedstawiciela podatkowego, jego adres oraz numer, za pomocą którego jest on zidentyfikowany na potrzeby podatku;
w przypadku gdy przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy są nowe środki transportu - datę dopuszczenia nowego środka transportu do użytku oraz:
1. przebieg pojazdu - w przypadku pojazdów lądowych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. a,
2. liczbę godzin roboczych używania nowego środka transportu - w przypadku jednostek pływających, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. b, oraz statków powietrznych, o których mowa w art. 2 pkt 10 lit. c;

w przypadku faktur wystawianych przez drugiego w kolejności podatnika, o którym mowa w art. 135 ust. 1 pkt 4 lit. b i c, w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej (procedurze uproszczonej) - dane określone w art. 136;
w przypadkach, o których mowa w art. 97 ust. 10 pkt 2 i 3:
1. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, poprzedzony kodem PL,
2. numer, za pomocą którego nabywca towaru lub usługi jest zidentyfikowany na potrzeby podatku od wartości dodanej w danym państwie członkowskim, zawierający dwuliterowy kod stosowany na potrzeby podatku od wartości dodanej właściwy dla tego państwa członkowskiego.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT i prowadzi działalność gospodarczą, jako stacja demontażu pojazdów. Główną działalnością firmy jest demontaż pojazdów wycofanych z eksploatacji oraz sprzedaż używanych części samochodowych i odpadów powstałych z demontażu pojazdów. Do stacji demontażu przyjmowane są pojazdy do zezłomowania od osób fizycznych oraz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą. W związku z rozszerzeniem działalności firma rozpoczęła także zakup uszkodzonych i sprawnych samochodów, głównie osobowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony od podmiotów gospodarczych trudniących się handlem samochodami. Firmy od których Wnioskodawca nabywa samochody wystawiają faktury:

z adnotacją ,,procedura marży - towary używane” w przypadku dostawy towarów używanych, dla których podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o podatku VAT marża, bez podatku VAT naliczonego, lub

z podstawową stawką VAT 23%.

W dniu nabycia ww. samochodów po oględzinach są one przez Wnioskodawcę przeznaczane do demontażu. Wnioskodawca wystawia zaświadczenie o przyjęciu pojazdu do demontażu, a w dalszej kolejności ww. zaświadczenie, unieważnione tablice rejestracyjne, dowód rejestracyjny (oraz karta pojazdu, jeżeli była wydana) wysyła do Wydziału Komunikacji właściwego Starostwa Powiatowego w celu wyrejestrowania pojazdu z ewidencji. Sam pojazd staje się odpadem w momencie kasacji i podlega demontażowi polegającemu na usunięciu paliw i płynów eksploatacyjnych oraz wymontowaniu innych elementów stanowiących odpady (filtr oleju, akumulator, zbiornik z gazem, katalizator spalin i inne) oraz przedmiotów wyposażenia i części samochodowych nadających się do ponownego użycia (silnik, skrzynia biegów, przełączniki, alternator, rozrusznik, drzwi, lampy, zderzaki, koła i inne). Pojazdy są demontowane na czynniki pierwsze i selektywnie gromadzone odpady. Używane części samochodowe po wcześniejszym sprawdzeniu ich stanu technicznego pod kątem dalszej użyteczności są sprzedawane ze stawką podstawową VAT 23%. Wszystkie odpady są selektywnie gromadzone i przekazywane firmom zajmującym się ich dalszą obróbką i wykorzystaniem. Część z nich Wnioskodawca sprzedaje, natomiast pozostałą część (np. opony, tworzywa sztuczne, płyny chłodnicze i hamulcowe) przekazuje odpłatnie firmom, zajmującym się ich dalszym zagospodarowaniem. W przypadku odpadów znajdujących się w wykazie towarów załącznika nr 11 ustawy o podatku VAT i spełnieniu pozostałych warunków zastosowania „odwrotnego obciążenia” obowiązanym do rozliczenia podatku VAT jest nabywca odpadu.

Zakupywane przez Wnioskodawcę, w związku z rozszerzeniem działalności uszkodzone i sprawne samochody od podmiotów gospodarczych trudniących się handlem samochodami, należą do grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) z 2008 r. 29.1 POJAZDY SAMOCHODOWE, Z WYŁĄCZENIEM MOTOCYKLI.

Wnioskodawca po nabyciu nie wykorzystuje tych pojazdów. Nabyte pojazdy samochodowe są wykorzystane do wykonywania czynności opodatkowanych. Będąc właścicielem ww. samochodów Spółka wystawia zaświadczenie, w którym potwierdza przyjęcie danego pojazdu do demontażu (zgodnie z art. 24 par. 1 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji - tekst jednolity Dz. U. z 27.01.2015 r. poz. 140), jednocześnie unieważniając dowód rejestracyjny, tablice rejestracyjne oraz kartę pojazdu, jeżeli była wydana. Ww. zaświadczenie, unieważnione tablice rejestracyjne, dowód rejestracyjny (oraz kartę pojazdu, jeżeli była wydana) Wnioskodawca wysyła do Wydziału Komunikacji właściwego Starostwa Powiatowego w celu wyrejestrowania pojazdu z ewidencji. Wyrejestrowania pojazdów objętych zakresem pytania w Starostwie Powiatowym dokona Wnioskodawca tj. Spółka. Wnioskodawca złoży w Starostwie Powiatowym wniosek o wyrejestrowanie pojazdów objętych zakresem pytania. W zakresie pojazdów objętych pytaniem Wnioskodawca wystawia zaświadczenie o przyjęciu danego pojazdu do demontażu dla własnej firmy. Wnioskodawca wskazał, iż kupuje takie samochody, które w jego ocenie powinny trafić do demontażu jednakże poprzedni właściciele są odmiennego zdania.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy może on skorzystać z pełnego odliczenia podatku VAT wykazanego przez sprzedającego na fakturach od zakupu pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, które podlegają demontażowi.

Na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z dyspozycją art. 86a ust. 1 ww. ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Stosownie do dyspozycji ust. 3 omawianego artykułu, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Jak wynika z ust. 4 ww. artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Z ust. 2 tego artykułu wynika, że przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 2 pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych – rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Z artykułu 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.) wynika, że pojazd samochodowy – to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Punkt 31 tego artykułu stanowi, że użyte w ustawie określenie pojazd oznacza − środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane.

Według pkt 32 ww. artykułu, pojazd silnikowy jest pojazdem wyposażonym w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego.

W myśl art. 2 pkt 1 tej ustawy, droga to wydzielony pas terenu składający się z jezdni, pobocza, chodnika, drogi dla pieszych lub drogi dla rowerów, łącznie z torowiskiem pojazdów szynowych znajdującym się w obrębie tego pasa, przeznaczony do ruchu lub postoju pojazdów, ruchu pieszych, jazdy wierzchem lub pędzenia zwierząt.

Jak stanowi pkt 1a ww. artykułu, droga publiczna to droga w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115, z późn. zm.).

Zgodnie z regulacją art. 1 ustawy o drogach publicznych, drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

W przepisach art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Przepis ust. 1 tego artykułu wprowadza zasadę, zgodnie z którą kwota podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku wykazanej na fakturze, dokumentującej wydatki związane z pojazdami samochodowymi. Taka konstrukcja art. 86a ustawy oznacza, że w sytuacji, gdy znajduje zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w jego ust. 1, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania, wówczas stosuje się ogólne uregulowania dotyczące odliczania podatku, zawarte w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

W grupie pojazdów samochodowych, określonej w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, mieszczą się pojazdy, których konstrukcja wskazuje na ich przeznaczenie co do zasady do użytku prywatnego, jednakże mogą być także wykorzystywane w działalności gospodarczej (np. samochód osobowy). Z tych względów – dla celów pełnego odliczania – fakt wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz opis sprawy wskazać należy, że skoro nabywane przez Wnioskodawcę pojazdy samochodowe w dniu nabycia są przez Wnioskodawcę przeznaczane są do demontażu, tj. Wnioskodawca wystawia zaświadczenie o przyjęciu pojazdu do demontażu, a w dalszej kolejności ww. zaświadczenie, unieważnione tablice rejestracyjne, dowód rejestracyjny (oraz kartę pojazdu, jeżeli była wydana) wysyła do Wydziału Komunikacji właściwego Starostwa Powiatowego w celu wyrejestrowania pojazdu z ewidencji, to pojazdy te nie są pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 2 pkt 34 ww. ustawy, tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy szczególne dotyczące prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia pojazdów samochodowych, określone w art. 86a ustawy o VAT. Zatem skoro jest unieważniony dowód rejestracyjny i następuje oddanie tablic rejestracyjnych, to takie pojazdy nie mogą poruszać się po drogach.

Wnioskodawca dokonując transakcji nabycia pojazdów samochodowych, otrzymuje od firm faktury z podstawową stawką VAT 23 %.

Odnosząc się zatem do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia pojazdów samochodowych w przedmiotowej sytuacji, wskazać należy, że skoro jak wskazał Wnioskodawca, nabyte pojazdy samochodowe są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, to Wnioskodawcy, będącemu czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, przysługuje pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o ww. kwotę podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin