Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/4511-172/15/BD
z 29 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 lutego 2015 r. (data wpływu do Organu – 2 marca 2015 r.), uzupełnionym 8 maja 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2015 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu.

Z uwagi na braki formalne wniosku, w piśmie z 29 kwietnia 2015 r. znak: IBPB II/1/4511-172/15/BD wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono 8 maja 2015 r.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest absolwentem Politechniki X oraz Uniwersytetu Y w Finlandii. W wyniku studiów Wnioskodawca uzyskał tytuł doktora nauk technicznych. Od listopada 2013 r. Wnioskodawca zatrudniony jest w firmie zajmującej się tworzeniem oprogramowania komputerowego dla przedsiębiorstw, na stanowisku programisty, na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Do obowiązków Wnioskodawcy należało tworzenie specjalistycznego oprogramowania informatycznego m.in. w ramach projektu dofinansowywanego z funduszy Unii Europejskiej. Do jego zadań należało również opracowywanie koncepcji metod i algorytmów w oparciu o które miały działać stworzone programy komputerowe, stworzenie kodów źródłowych programów komputerowych, a także testowanie stworzonych prototypów programów w celu ich dopracowania. Wszelkie modyfikacje gotowego oprogramowania dotyczyły udoskonalenia oraz dostosowania do indywidualnych i specjalistycznych potrzeb klienta. Zatem stworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe miały charakter nowatorski a także autorski i stanowiły dzieła w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych.

Wszelkie prawa majątkowe stworzonego oprogramowania przekazane zostały pracodawcy zgodnie z warunkami umowy o pracę.

W firmie, w której pracuje Wnioskodawca istnieje serwis, w którym zlecane są zadania poszczególnym pracownikom oraz przypisywane są osoby do poszczególnych projektów, a także odnotowywane są zadania którymi zajmowali się pracownicy. W przypadku Wnioskodawcy pełny czas pracy wynikający z umowy o pracę został poświęcony tworzeniu ww. oprogramowania komputerowego.

Wykonując opisane czynności, które mają charakter twórczy Wnioskodawca staję się ich twórcą i do niego należą prawa autorskie do stworzonych utworów. Jednakże zgodnie z zapisem umowy o pracę autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów stworzonych przez Wnioskodawcę, w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa pracodawca. Nabycie to obejmuje wszystkie pola eksploatacji określone w art. 50 i art. 74 ust. 4 prawa autorskiego, a także wyłączne prawo zezwalania na wykonanie zależnego prawa autorskiego. Przy czym, zgodnie z zapisem umowy o pracę, wynagrodzenie Wnioskodawcy określone w umowie stanowi w 100% wynagrodzenie z tytułu nabycia przez pracodawcę autorskich praw majątkowych oraz z tytułów korzystania przez pracodawcę z tych praw na wszystkich polach eksploatacji. Zatem dysponując prawami autorskimi do stworzonych przez Wnioskodawcę utworów otrzymuje on wynagrodzenie z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych na pracodawcę.

Do wykonanych utworów w ramach umowy o pracę Wnioskodawca posiada co prawda prawa autorskie z mocy prawa pracodawcy. Jednak w ramach umowy o pracę autorskie prawa majątkowe nabywa od Wnioskodawcy pracodawca, z tytułu czego Wnioskodawca otrzymuje stosowne wynagrodzenie. Po nabyciu przez pracodawcę autorskich praw majątkowych do stworzonych przez Wnioskodawcę utworów, nie może on już swobodnie dysponować tymi prawami autorskimi według własnego uznania.

Zawarta umowa o pracę zawiera postanowienia o nabywaniu przez pracodawcę od Wnioskodawcy autorskich praw majątkowych do utworów powstałych w związku z wykonywaniem przez niego pracy twórczej w ramach stosunku pracy oraz rozporządzania tymi prawami. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za przeniesienie tych prawa do stworzonego przez niego oprogramowania na pracodawcę.

Wnioskodawca chciałby zastosować 50% koszty uzyskania przychodów do przychodu, który otrzymał z tytułu pracy twórczej, pomniejszonego o składki emerytalne i rentowne. Przychód otrzymany z tytułu pracy twórczej wyznaczyłby dla każdego miesiąca poprzez pomnożenie przychodu z rozważanego miesiąca (pomniejszonego o składki emerytalne i rentowne) przez liczbę godzin pracy poświęconej pracy twórczej w rozważanym miesiącu, a następnie wynik mnożenia podzieliłby przez całkowitą liczbę godzin jaka była do przepracowania w rozważanym miesiącu wynikającą z kalendarza. Zatem, jeżeli przykładowy miesiąc ma 20 dni pracujących to liczba godzin do przepracowania na pełnym etacie wynosiłaby 160 godzin. Liczbę godzin poświęconej pracy twórczej w rozważanym miesiącu Wnioskodawca wyznaczyłby poprzez odjęcie od całkowitej liczby godzin jaka była do przepracowania w rozważanym miesiącu, liczbę godzin przypadającą m.in. na nieobecności w pracy, tj. choroba, urlop itp., a także wszelkie przerwy w pracy twórczej, tj. przerwy śniadaniowe, spotkania itp., które były odnotowywane i których dzienne zestawienie Wnioskodawca otrzymywał dla każdego z miesięcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zastosować 50% stawkę kosztów uzyskania przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składając roczne zeznanie PIT-37 za 2014 r.?

W ocenie Wnioskodawcy może on zastosować 50% koszty uzyskania przychodu do pełni jego dochodów z 2014 r. z tytułu umowy o pracę z tej firmy gdyż:

• zgodnie z art. 1 ust. 1 i ust. 2 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego są m.in. programy komputerowe,
• stworzone przez Wnioskodawcę oprogramowanie miało charakter nowatorski, indywidualny i niepodrabialny,
• zgodnie z umową o pracę, prawa majątkowe zostały przekazane pracodawcy,
• cały czas pracy w ramach umowy o pracę został poświęcony przez Wnioskodawcę na pracę autorską skutkującą stworzeniem dzieła podlegającego prawu autorskiemu.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika, zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy, uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Inaczej jednakże jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy, który stanowi, iż koszty uzyskania niektórych przychodów określa się: z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami – w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przy czym, stosownie do art. 22 ust. 9a ww. ustawy, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć ½ kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że ustalenie, czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, i podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy ocenić w świetle odrębnych przepisów, czyli przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Jak z powyżej przywołanych przepisów wynika o zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631, ze zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W świetle art. 1 ust. 2 ww. ustawy, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
   
2. plastyczne;
   
3. fotograficzne;
   
4. lutnicze;
   
5. wzornictwa przemysłowego;
   
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
   
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
   
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
   
9. audiowizualne (w tym filmowe).
   
   

Ochroną objęty może być wyłącznie sposób wyrażania; nie są objęte ochroną odkrycia, idee, procedury, metody i zasady działania oraz koncepcje matematyczne (art. 1 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej. Natomiast w myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ponadto w rozumieniu prawa autorskiego jako twórczy traktowany jest taki rezultat działalności, który na tyle związany jest z osobą twórcy, by było mało prawdopodobne, aby inna osoba podejmująca identycznie skierowany wysiłek twórczy uzyskała analogiczny lub zasadniczo zbliżony rezultat.

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Z kolei w myśl art. 41 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.

Jednakże zauważyć należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przepis art. 3 pkt 2 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, że ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji, cytowana powyżej ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba (Wnioskodawca) jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne.

Przechodząc ponownie na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazać należy, że przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki:

• Po pierwsze, konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych (autorskich) w postaci utworu lub artystycznego wykonania.
• Po drugie zaś, osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzenia w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego.
  
  

W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, iż przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na zamawiającego utwór lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

Z kolei w myśl art. 13 cyt. ustawy, jeżeli pracodawca nie zawiadomi twórcy w terminie sześciu miesięcy od dostarczenia utworu o jego nieprzyjęciu lub uzależnieniu przyjęcia od dokonania określonych zmian w wyznaczonym w tym celu odpowiednim terminie, uważa się, że utwór został przyjęty bez zastrzeżeń. Strony mogą określić inny termin.

Natomiast zgodnie z art. 74 ust. 1 ww. ustawy programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Prawa majątkowe do programu komputerowego stworzonego przez pracownika w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy przysługują pracodawcy, o ile umowa nie stanowi inaczej – ust. 3 art. 74 ww. ustawy.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej (lub innego stosownego dokumentu) powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac – utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można stosować, jeżeli umowa o pracę stanowi o prawach autorskich, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Z wniosku wynika, iż w ramach umowy o pracę Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem specjalistycznego oprogramowania informatycznego. Do jego zadań należało również opracowywanie koncepcji metod i algorytmów w oparciu o które miały działać stworzone programy komputerowe, stworzenie kodów źródłowych programów komputerowych, a także testowanie stworzonych prototypów programów w celu ich dopracowania. Stworzone przez Wnioskodawcę programy komputerowe miały charakter nowatorski a także autorski i stanowiły dzieła w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o prawach autorskich i prawach pokrewnych. W firmie, w której pracuje Wnioskodawca istnieje serwis, w którym zlecane są zadania poszczególnym pracownikom oraz przypisywane są osoby do poszczególnych projektów, a także odnotowywane są zadania którymi zajmowali się pracownicy. W przypadku Wnioskodawcy pełny czas pracy wynikający z umowy o pracę został poświęcony tworzeniu ww. oprogramowania komputerowego. Wykonując opisane czynności, które mają charakter twórczy Wnioskodawca staję się ich twórcą i do niego należą prawa autorskie do stworzonych utworów. Zgodnie z zapisem umowy o pracę, autorskie prawa majątkowe do wszystkich utworów stworzonych przez Wnioskodawcę, w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa pracodawca. Nabycie to obejmuje wszystkie pola eksploatacji określone w art. 50 i art. 74 ust. 4 prawa autorskiego, a także wyłączne prawo zezwalania na wykonanie zależnego prawa autorskiego. Ponadto, zgodnie z zapisem umowy o pracę, wynagrodzenie określone w umowie stanowi w 100% wynagrodzenie z tytułu nabycia przez pracodawcę autorskich praw majątkowych oraz z tytułów korzystania przez pracodawcę z tych praw na wszystkich polach eksploatacji. Zatem dysponując prawami autorskimi do stworzonych przez Wnioskodawcę utworów otrzymuje on wynagrodzenie z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych na pracodawcę.

Wnioskodawca chciałby zastosować 50% koszty uzyskania przychodów do przychodu, który otrzymał z tytułu pracy twórczej. Liczbę godzin poświęconej pracy twórczej w rozważanym miesiącu Wnioskodawca wyznaczyłby poprzez odjęcie od całkowitej liczby godzin jaka była do przepracowania w rozważanym miesiącu, liczbę godzin przypadającą m.in. na nieobecności w pracy, tj. choroba, urlop itp., a także wszelkie przerwy w pracy twórczej, tj. przerwy śniadaniowe, spotkania itp., które były odnotowywane i których dzienne zestawienie Wnioskodawca otrzymywał dla każdego z miesięcy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że tylko wówczas gdy:

• praca wykonywana przez pracownika jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
• pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami;
• z umowy o pracę wynika, że wynagrodzenie należne pracownikowi jest związane z korzystaniem z praw autorskich

–do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone 50% koszty uzyskania przychodu, zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika, iż zgodnie z zapisem umowy o pracę, wynagrodzenie Wnioskodawcy określone w umowie stanowi w 100% wynagrodzenie z tytułu nabycia przez pracodawcę autorskich praw majątkowych oraz z tytułów korzystania przez pracodawcę z tych praw na wszystkich polach eksploatacji. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że 50% koszty uzyskania przychodu zastosowałby do przychodu otrzymanego z tytułu pracy twórczej, a przychód ten obliczyłby poprzez odjęcie od całkowitej liczby godzin jaka była do przepracowania w danym miesiącu liczbę godzin, którą nie przeznaczył na prace twórczą czyli np. urlop, choroba. Zatem do przychodu obliczonego w ten sposób Wnioskodawca mógłby zastosować 50% koszty uzyskania przychodu jednakże tylko wówczas, gdy praca wykonywana przez niego jest twórcza, tzn. niepowtarzalna oraz jej efekt spełnia przesłanki utworu, określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do interpretacji której to ustawy Organ nie jest upoważniony. Tym samym, skoro istotnie, jak stwierdza we wniosku Wnioskodawca wytwory jego pracy (oprogramowania komputerowe) są utworami w rozumieniu ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a na podstawie stosownych zestawień da się określić jaka część przychodu stanowi wynagrodzenie za zbycie praw autorskich do wykonanego w wyniku pracy twórczej utworu, to Wnioskodawca może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu w stosunku do tej części wynagrodzenia, która faktycznie jest przychodem z tytułu wykonywania działalności o charakterze twórczym, tj. z tytułu przeniesienia praw autorskich do utworów, z uwzględnieniem limitu określonego w treści art. 22 ust. 9a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast do pozostałej części wynagrodzenia które nie jest związane z praca twórczą, gdyż dotyczy np. urlopu, choroby bądź innych przerw w pracy twórczej zastosowanie znajdą zryczałtowane koszty uzyskania przychodu wynikające z ww. art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż może zastosować 50% koszty uzyskania przychodu do pełni swoich dochodów z 2014 r. z tytułu umowy o pracę wykonywanej w opisanej we wniosku formie. Tak przedstawione stanowisko w świetle opisanego stanu faktycznego należało uznać za prawidłowe, jednakże pod warunkiem, iż przychód, do którego Wnioskodawca chce zastosować 50% koszty uzyskania przychodu dotyczą tylko i wyłącznie przychodu osiągniętego z tytułu pracy twórczej nie zaś przychodu związanego z przerwami w pracy twórczej jak np. urlop czy choroba.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.