Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-607/13/15-7/S/JK3
z 31 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 994/14 (data wpływu 30 stycznia 2015 r.) – stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2013 r. (data wpływu 16 września 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wykonywania obowiązków płatnika z tytułu otrzymania nagród przez Abonentów (osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej) w ramach zakupu usług telekomunikacyjnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wykonywania obowiązków płatnika z tytułu otrzymania nagród przez Abonentów (osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej) w ramach zakupu usług telekomunikacyjnych

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi telekomunikacyjne (telefonii stacjonarnej oraz usługi dostępu do sieci Internet). Obecnie w celu uatrakcyjnienia swojej oferty Spółka jest w trakcie przygotowań projektu grupowego ubezpieczenia, w ramach którego oferowane byłyby produkty assistance. Usługa kierowana będzie do osób fizycznych, jak i podmiotów gospodarczych będących klientami Spółki (dalej: Abonentów), której świadczenie ma na celu zapewnienia komfortu i poczucia bezpieczeństwa w różnych sytuacjach życiowych przez ukres trwania umowy abonenckiej.

Usługi assistance świadczone byłyby w trzech wariantach: „D.”, „B.” „P.”. Warianty te przygotowywane są z uwagi na fakt, że w przypadku utraty, zniszczenia lub uszkodzenia sprzętu w trakcie obowiązywania umowy abonenckiej, Abonent ponosi dodatkowe koszty, w postaci opłat za naprawę sprzętu lub kar umownych za jego utratę lub zniszczenie, w wysokości określonej w cennikach Spółki. Ubezpieczenie, które zamierza oferować Spółka, ma uchronić abonentów przed negatywnymi skutkami związanymi z utratą, zniszczeniem lub uszkodzeniem sprzętu w przypadku zajścia zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową.

Usługa „D.” będzie skierowana do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. W tej usłudze ubezpieczenie obejmować będzie, w określonych przypadkach, koszty naprawy lub odtworzenia sprzętu elektronicznego (RTV), komputerowego (np. PC, laptop, router, modem, drukarka, skaner itp.) oraz elektrycznego (AGD), związane z jego utratą, zniszczeniem lub uszkodzeniem - powstałe wskutek nieszczęśliwego wypadku, zdarzeń losowych (podczas użytkowania produktu zgodnie z jego przeznaczeniem i instrukcją obsługi producenta) - wraz z określoną rekompensatą pieniężną w zakresie nie objętym gwarancją producenta. Ponadto, w przypadku zajścia określonych sytuacji życiowych, Abonent będzie mógł skorzystać z pomocy specjalistów: elektryka, hydraulika, ślusarza, stolarza itp. Usługa obejmowałaby dojazd specjalisty oraz naprawę wraz z pokryciem kosztów części zamiennych do z góry określonej kwoty.

Usługa „B.” skierowana będzie do podmiotów gospodarczych. W tej usłudze ubezpieczenie obejmować będzie, na warunkach określonych w umowie ubezpieczenia, bezpłatny serwis sprzętu biurowego, komputerowego (np. PC, laptop, router, modem, drukarka, skaner itp.), elektrycznego oraz elektronicznego (RTV, AGD). Usługa będzie obejmować dojazd specjalisty oraz naprawę wraz z pokryciem kosztów części zamiennych do z góry określonej kwoty. Dodatkowo w określonych przypadkach w ramach tej usługi Abonent będzie miał prawo do pokrycia kosztów (z góry określonych) odzyskania danych z uszkodzonego dysku.

Usługa „P.” skierowana będzie zarówno do osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jak i podmiotów gospodarczych. Usługa będzie obejmować finansowanie kosztów porad prawnych w zakresie problemów i sporów prawnych, dla których właściwe jest prawo polskie. Liczba porad prawnych danego problemu prawnego lub w okresie ubezpieczenia nie będzie ograniczona. Usługa pomocy prawnej w szczególności będzie obejmować: udostępnienie wzorów umów lub pism procesowych; przekazanie tekstów aktów prawnych regulujących dany problem prawny osoby ubezpieczonej; informacji o wpisach w aktach rejestrowych podmiotów wskazanych przez ubezpieczającego, o zasadach prowadzenia i kosztach sporów prawnych, teleadresowych dotyczących organów wymiaru sprawiedliwości oraz notariuszy, adwokatów lub radców prawnych; przekazywanie ubezpieczającemu na żądanie pisemnego potwierdzenia treści telefonicznej porady prawnej.

W celu zapewnienia ww. usług Spółka planuje zawrzeć umowę ubezpieczenia z towarzystwem ubezpieczeniowym we własnym imieniu, lecz na rzecz swoich Abonentów. W umowach zawieranych z Abonentami Spółka działać będzie jako ubezpieczający. Na podstawie tej umowy, przy sprzedaży usług telekomunikacyjnych, Spółka będzie oferować swym Abonentom usługę assistance w wariantach „D.”, „B.” albo „P.”. Przystąpienie do ubezpieczenia przez Abonentów będzie dobrowolne. Jednak w przyszłości warunki oferty mogą być tak konstruowane, że w przypadku nabycia usług telekomunikacyjnych na warunkach promocyjnych, przystąpienie do ubezpieczenia przez Abonentów będzie jednym z warunków promocji. Abonenci będą mogli przystąpić do ochrony ubezpieczeniowej za pośrednictwem przedstawicieli lub pracowników Spółki, przy zawarciu umowy abonenckiej (odpowiednio aneksu do umowy abonenckiej) regulującej(go) warunki świadczenia usług telekomunikacyjnych. Składka ubezpieczeniowa z tytułu ochrony płatna będzie do ubezpieczyciela przez Spółkę, w okresach określonych w umowie z ubezpieczycielem, przy czym będzie ona finansowana ze środków pieniężnych pobieranych od Abonentów przez Spółkę. W przyszłości może zdarzyć się taka konstrukcja oferty, w ramach której Abonent kupując usługę telekomunikacyjną otrzyma w ramach sprzedaży premiowej dodatkowe świadczenie w postaci jednego z ww. wariantów assistance.

Opłaty związane z ubezpieczeniem będą co miesiąc fakturowane przez Spółkę, jako odrębna pozycja na fakturze dotyczącej opłat za usługi telekomunikacyjne. Względem towarzystwa ubezpieczeniowego, z którym zostanie zawarta umowa ubezpieczenia grupowego, Spółka będzie świadczyć czynności techniczne związane z realizacją umowy ubezpieczenia. Do jej zadań będzie należało m.in. przechowywanie dokumentacji, sporządzanie raportów dotyczących osób ubezpieczonych, przekazywanie do towarzystwa ubezpieczeniowego w okresach rozliczeniowych wykazu ubezpieczonych, informowanie ubezpieczonych o możliwości korzystania z ubezpieczenia „Assistance” określonych w odpowiednich warunkach ubezpieczenia oraz o treści tych warunków ubezpieczenia, wydawanie ubezpieczonym z umowy ubezpieczenia certyfikatów ubezpieczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

1. Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, wyżej opisane usługi ubezpieczenia grupowego (usługi assistance) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z dnia 29 lipca 2011 r. (Dz. U. Nr 177, poz. 1054), dalej ustawa o VAT, będą zwolnione od podatku od towarów usług?
   
2. Czy prawidłowym będzie ujmowanie na fakturze za usługi telekomunikacyjne odrębnej pozycji dotyczących usług ubezpieczenia grupowego (usługi assistance)?
   
3. Kiedy Spółka winna rozpoznać obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych usług ubezpieczenia grupowego (usługi assistance) na rzecz swoich Abonentów?
   
4. Czy w przypadku nieodpłatnego udostępniania ubezpieczenia grupowego (usługi assistance) w ramach sprzedaży premiowej powstanie obowiązek podatkowy na gruncie ustawy o VAT?
   
5. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie postawione w pkt 4, kiedy powstanie obowiązek podatkowy w sytuacji nieodpłatnego udostępniania usługi assistance w ramach sprzedaży premiowej?
   
6. Czy wartość nagrody otrzymanej przez Abonenta w postaci udostępniania usługi assistance w ramach sprzedaży premiowej będzie zwolniona z dochodu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. z dnia 17 stycznia 2012 r., Dz. U. z 2012 r. poz. 361 - dalej ustawa o PIT), a tym samym nie powstanie u Spółki jako płatnika obowiązek potrącenia zryczałtowanego podatku?
   
7. Czy w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, usługi świadczone na rzecz towarzystwa ubezpieczeniowego w świetle art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT należy traktować jako usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, a tym samym winno być zastosowane zwolnienie w podatku od towarów i usług?
   
8. Kiedy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług z tytułu świadczenia na rzecz towarzystwa ubezpieczeniowego?
   
9. Czy w przypadku nieodpłatnego świadczenia usług assistance (w ramach nagrody/sprzedaży premiowej) wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup prawa świadczenia tych usług od zakładu ubezpieczeń, z którym jest zawarta umowa, w związku ze świadczeniem tych usług, mogą zostać ujęte przez Spółkę w kosztach uzyskania przychodu?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego w zakresie wykonywania obowiązków płatnika z tytułu otrzymania nagród przez Abonentów (osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej) w ramach zakupu usług telekomunikacyjnych (pyt. Nr 6).

W pozostałym zakresie zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Ad. 6.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o PIT wolne od podatku są nagrody związane ze sprzedażą premiową - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł. Zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową nie dotyczy jednak nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

W świetle powyższego biorąc pod uwagę, że wartość rocznej usługi assistance stanowiącej nagrodę w ramach sprzedaży premiowej nie przekroczy kwoty 760 zł, wartość tej nagrody będzie podlegała zwolnieniu, a tym samym u Spółki nie powstanie obowiązek poboru zryczałtowanego podatku w wysokości 10%.

W stosunku zaś do Abonentów, którzy będą otrzymywać nagrodę w postaci assistance w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, na Spółce nie będą ciążyć żadne obowiązki jako płatnika zaliczek na podatek z tego tytułu. W takiej sytuacji Abonent uzyskujący nagrodę zobowiązany będzie do zaliczenia wartości nagrody do swoich przychodów z działalności gospodarczej.

W dniu 10 grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną Nr IPPB4/415-607/13-2/JK4, w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

W powyższej interpretacji stwierdzono, że do wydawanych przez Wnioskodawcę nagród w postaci usług assistance, usługi „D.” i usługi „P.” - nie będzie miało zastosowania zwolnienie przedmiotowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 68 ww. ustawy, bowiem sprzedaży usług nie można uznać za sprzedaż związaną ze sprzedażą premiową.

Wydanie przez Wnioskodawcę nagród w ramach przyszłej oferty będzie powodowało powstanie przychodu po stronie osób, które je otrzymały, kwalifikowanego do innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym na zasadach ogólnych przy zastosowaniu skali podatkowej.

Na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek sporządzenia dla osób fizycznych, które ww. nagród nie otrzymają w ramach sprzedaży premiowej, informacji (PIT-8C) wynikający z treści art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Interpretacja została doręczona Wnioskodawcy w dniu 13 grudnia 2013 r.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem, Wnioskodawca, wniósł pismem z dnia 23 grudnia 2013 r. (data wpływu 27 grudnia 2013 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na ww. wezwanie tut. organ pismem z dnia 22 stycznia 2014 r. Nr IPPB4/415-607/W/13-6/JK4 (skutecznie doręczonym w dniu 27 stycznia 2014 r.) organ podatkowy podtrzymał swoje stanowisko zawarte w interpretacji indywidualnej.

W dniu 27 lutego 2014 r. wpłynęła do tut. organu skarga z dnia 24 lutego 2014 r. na ww. interpretację indywidualną, w której wniesiono o jej uchylenie.

Wyrokiem z dnia 17 listopada 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 994/14 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną Nr IPPB4/415-607/13-2/JK4 z dnia 10 grudnia 2013 r.

W uzasadnieniu wyroku w pierwszej kolejności Sąd wskazał, że w niniejszej sprawie rozstrzygnięcia wymaga, czy wartość opisanej we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nagrody otrzymywanej przez Abonenta w postaci udostępnienia usługi assistance może być zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych jako za sprzedaż premiowa, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f.

Zdaniem Spółki, wobec tego, że wartość rocznej usługi assistance stanowiącej nagrodę w ramach sprzedaży premiowej nie przekroczy kwoty 760 zł, wartość tej nagrody będzie podlegała zwolnieniu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 powyższej ustawy. Skarżąca stanęła bowiem na stanowisku, że w pojęciu sprzedaży premiowej użytym w tym przepisie mieszczą się zarówno towary jak i usługi. Minister Finansów zajął przeciwne stanowisko.

Sąd wskazuje, że w myśl postanowień przepisu art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. wolna od podatku dochodowego jest wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności.

Zdaniem Ministra Finansów, wobec braku definicji występującego w przytoczonym przepisie pojęcia „sprzedaż premiowa”, w celu ustalenia jego znaczenia należy sięgnąć do przepisów Kodeksu cywilnego, gdzie w art. 535 postanowiono, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Z przytoczonego przepisu organ interpretujący wywiódł, że przedmiotem sprzedaży mogą być tylko rzeczy. Natomiast czynności, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej nie prowadzą do zawarcia umowy sprzedaży, gdyż nie obejmują one rzeczy, tym samym art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. nie ma wobec nich zastosowania.

Zdaniem Sądu stanowisko Ministra Finansów jest nieprawidłowe.

Przede wszystkim zauważyć trzeba, że na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązuje zasada powszechności opodatkowania, co słusznie zauważył Minister Finansów, odwołując się do art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. Przepis ten stanowi, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyżej wskazana zasada ukierunkowuje wykładnię przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazując na opodatkowanie, jako zasadę i wyjątki od niej, czyli zwolnienia. W myśl powszechnie przyjętego w literaturze i orzecznictwie poglądu wszelkie odstępstwa od zasady powszechności opodatkowania winny być odczytywane dosłownie. Zasada ta odnosi się zatem także do przepisów przewidujących zwolnienie od opodatkowania, a do takich należy sporny w rozpoznawanej sprawie przepis art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. Ścisły charakter wykładni, która winna być stosowania przy odczytywaniu ww. przepisu nie może oznaczać jednak zawężenia jego treści. Zgodnie z powszechnym rozumieniem wykładni ścisłej nie może ona zmierzać ani do rozszerzającej ani do zawężającej interpretacji przepisu, lecz polegać na jego dosłownym brzmieniu.

Jak wskazuje Sąd istotne jest też, aby proces przeprowadzania wykładni był kompleksowy, pełny a jego rezultat gwarantował odczytanie przepisu w sposób najodpowiedniejszy do jego treści, celu, miejsca w systemie oraz wreszcie zamierzenia ustawodawcy. Szukając sensu słów ustawy podatkowej należy mieć na względzie zarówno obowiązujący porządek prawny, jak i jej systematykę, a także cel jej regulacji. W ten sposób można uniknąć jednostronnego, fiskalnego spojrzenia na sens normy prawa podatkowego. (R. Mastalski Prawo podażowe I - część ogólna C.H. Beck Warszawa 1998 r. str. 100). W taki też sposób winien być odczytywany będący przedmiotem sporu w niniejszej sprawie przepis art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f.

Wprowadzając ww. zwolnienie podatkowe w odniesieniu do nagród związanych ze sprzedażą premiową, ustawodawca podatkowy nie zawarł w ustawie definicji „sprzedaży premiowej”, co dostrzegły strony sporu. Słusznie zatem przyjęły, że zakres znaczeniowy tego pojęcia należy ustalić z uwzględnieniem obowiązujących reguł wykładni.

Sąd zauważył, że Minister Finansów w zakresie pojęcia sprzedaż zastosował wykładnię systemową zewnętrzną, odwołując się do pojęcia sprzedaży na gruncie Kodeksu cywilnego. Nie wyjaśnił przy tym, dlaczego nie zastosował innego rodzaju wykładni, w tym wykładni językowej i systemowej wewnętrznej.

W ocenie Sądu, dokonując wykładni pojęcia „sprzedaż” użytego w omawianym przepisie należy mieć na uwadze, że funkcjonuje ono zarówno jako termin języka prawniczego, odnoszący się do konkretnej instytucji prawa cywilnego, jak również jako pojęcie potoczne, używane w szeroko rozumianym obrocie gospodarczym i prywatnym. Sprzedaż w znaczeniu określonym w art. 535 Kodeksu cywilnego jest umową dwustronnie zobowiązującą, a skutkiem jej zawarcia jest zobowiązanie się sprzedawcy do przeniesienia własności rzeczy lub prawa na kupującego oraz zobowiązanie się kupującego do zapłacenia sprzedawcy umówionej ceny. Świadczenie jednej strony jest więc odpowiednikiem świadczenia drugiej strony. W takim ujęciu umowa sprzedaży ma charakter umowy wzajemnej. Świadczenia stron mają charakter ekwiwalentny, jednakże w znaczeniu subiektywnym. Odpowiednikiem świadczenia sprzedawcy jest umówiona cena, a więc ustalona przez strony i wyrażona w pieniądzu wartość rzeczy lub prawa. W znaczeniu potocznym pojęciem sprzedaży obejmuje się natomiast bardziej ogólnie świadczenia odpłatne (wyrażone w pieniądzu), dokonane na warunkach porozumienia, obejmujące zarówno świadczenie usług lub wydanie towarów. Prawo podatkowe pojęciem sprzedaży posługuje się w różnych sytuacjach i - w zależności od rodzaju, konstrukcji czy przedmiotu opodatkowania, znaczenie tego pojęcia może być, w stosunku do definicji zawartej w Kodeksie cywilnym, ograniczone lub rozszerzone. W tym miejscu warto odnotować, że ustawodawca nie zawsze wyjaśnia sposób rozumienia występujących w normach prawno-podatkowych terminów cywilnoprawnych. W takiej sytuacji w pierwszej kolejności należy szukać ich podatkowego sensu, a dopiero w razie stwierdzenia, że ustawodawca nie nadał im swoistej dla prawa podatkowego treści, można przyjąć sposób ich rozumienia w sprawie cywilnym.

Sąd zaznaczył, że w przypadku prawa podatkowego zarówno w orzecznictwie jak i literaturze przedmiotu zwraca się uwagę na jego autonomiczność, co oznacza, że także w przypadku terminów o ustalonym znaczeniu w innych dziedzinach prawa, prawo podatkowe niejednokrotnie przypisuje tym nazwom inne znaczenie, co jest najczęściej wynikiem realizowania przez prawo podatkowe odmiennych celów, niż inne dziedziny prawa np. prawo cywilne. Nadanie swoistego znaczenia danemu terminowi w prawie podatkowym może się dokonywać w drodze definicji zawartej w ustawie podatkowej, ale może być też wynikiem funkcjonowania tego terminu w taki, a nie inny sposób w systemie prawa podatkowego lub w obrębie konkretnego aktu prawnego. Niewątpliwie natomiast wskazane jest, zdaniem Sądu, aby przed sięgnięciem do definicji legalnych zawartych w innych, niż prawo podatkowe, dziedzinach prawa, wykluczyć możliwość nadania takiemu terminowi swoistego znaczenia w systemie prawa podatkowego lub na gruncie danej ustawy.

Na gruncie samej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęciem „sprzedaży” ustawodawca posługuje się m.in. w art. 5a ust. 20 (zawierającym definicje małego podatnika), art. 14 ust. 1 (w którym mowa wprost o podatniku dokonującym sprzedaży towarów i usług), wielokrotnie w art. 21 ust. 1 (m.in. pkt 28 - zwolnienie w przypadku sprzedaży nieruchomości), art. 22 ust. 4, art. 23c pkt 2), art. 45 ust. 5b (ustalanie ceny transakcyjnej). Warto zwrócić uwagę, że np. z punktu widzenia art. 45 ust. 5 czy art. 5a pkt 20 u.p.d.o.f. wyłączenie odpłatnego świadczenia usług z zakresu znaczeniowego pojęcia „sprzedaż” użytego w tych przepisach nie znajduje żadnego uzasadnienia - cel tych regulacji wskazuje jasno, że w przypadkach, o których mowa w powyższych przepisach pod pojęciem sprzedaży należy rozumieć zarówno sprzedaż towarów, jak i odpłatne świadczenie usług. Już więc sposób posługiwania się przez ustawodawcę w obszarze tej jednej ustawy pojęciem sprzedaży wskazuje, że przywołana przez organ definicja cywilistyczna sprzedaży jest niejednokrotnie zbyt wąska z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W szczególności w art. 14 ust. 1 ww. ustawy ustawodawca posługuje się wprost sformułowaniem „podatnik dokonujący sprzedaży towarów i usług” - które to określenie jest z kolei typowe dla ustawy o podatku od towarów i usług. Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie budzi żadnych wątpliwości, że przedmiotem opodatkowania jest przychód uzyskany zarówno ze sprzedaży towarów jak i usług. Skoro ustawodawca dopuszcza możliwość uzyskania przychodu ze sprzedaży usług, to nie ma żadnych prawnych i racjonalnych podstaw, by twierdzić, że sprzedaż premiowa może być łączona tylko i wyłącznie ze sprzedażą rzeczy, czyli z wykluczeniem sprzedaży usług.

Zdaniem Sądu Minister Finansów niezasadnie zawęził znaczenie pojęcia „sprzedaż”, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. do sprzedaży wyłącznie rzeczy. Zdaniem Sądu, pojęcie to odnosi się zarówno do sprzedaży rzeczy, jak i usług.

W rozpoznanej sprawie sporny nie jest sposób, w jaki należy rozumieć pojęcie „premiowa”, więc temu zagadnieniu nie ma potrzeby poświęcać szczególnej uwagi. Wystarczy stwierdzić, że zgodnie ze stanowiskiem stron sporu premiowy charakter sprzedaży wyraża się w przekazywaniu klientom dodatkowego wynagrodzenia w zamian za określone zachowanie. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym i podziela go także Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę.

Sąd nadmienia, że powyższy pogląd dotyczący rozumienia pojęcia sprzedaży premiowej użytego w art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f. był wielokrotnie wyrażany w orzecznictwie tut. Sądu. Tytułem przykładu można wskazać na wyroki: z dnia 7 lipca 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 368/14, z dnia 16 lipca 2014r., sygn. akt III SA/Wa 86/14 czy z dnia 9 października 2014r., sygn. akt III SA/Wa 1047/14.

Biorąc powyższe pod uwagę Minister Finansów zobowiązany jest uwzględnić stanowisko Sądu wyrażone w niniejszej sprawie.

W dniu 30 stycznia 2015 r. do tut. organu wpłynął odpis prawomocnego wyroku wraz z aktami.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 994/14 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) - w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.