Interpretacja Ministra Finansów
DD3/033/138/OBQ/14/RD-58069/14
z 25 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 22 grudnia 2010 r. Nr IPPB2/415-934-2/MK, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko przedstawione przez S. Spółka z o.o. i Wspólnicy, Spółka komandytowa (Wnioskodawca) we wniosku z dnia 8 listopada 2010 r. (data wpływu 15 listopada 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, w związku z zapłatą składek na ubezpieczenia społeczne w 2010 r., jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2010 r. Wnioskodawca złożył wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku osób fizycznych.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny:

Do Wnioskodawcy wpłynęło pismo z ZUS informujące o niedopłacie składek emerytalno-rentowych oraz nadpłacie składki zdrowotnej w miesiącu lipcu 2002, które dotyczy osoby niebędącej już pracownikiem. Na podstawie przedmiotowego pisma Wnioskodawca dokonał korekty deklaracji raportów ZUS za lipiec 2002 r. w roku 2010. Tym samym ujawniła się należność do ZUS m.in. w wysokości składek emerytalno-rentowych w kwocie 772,9 zł - po stronie pracownika oraz zobowiązanie ZUS tytułem nadpłaconej składki zdrowotnej w kwocie 59,90 zł oraz nadpłaconej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych (stawka 30%) w kwocie 172,06 zł. Pracodawca zdecydował się pokryć ten koszt. Pokrycie przez pracodawcę tego kosztu nastąpiło w roku 2010. W tym bowiem roku wpłynęło - pismo z ZUS i Wnioskodawca dokonał rozliczenia z ZUS. Wartość tego przychodu dla pracownika nie jest zwolniona z oskładkowania składkami społecznymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak powinno wyglądać rozliczenie świadczenia - niedopłaty składek emerytalno-rentowych i nadpłaty składki zdrowotnej oraz nadpłaty zaliczki na podatek dochodowy przekazanej byłemu pracownikowi oraz jak należy wykazać takie świadczenie w deklaracji podatkowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota przychodu stanowiąca podstawę naliczenia składek społecznych wynosi 772,90 zł po potrąceniu składek społecznych (772,90 x 13,71%) 105,96 zł oraz uwzględnieniu kosztów uzyskania przychodu 139,06 zł i stawki 18% oraz kwoty zmniejszającej podatek 46,33 zł, daje kwotę podatku nominalnego w wysokości 49 zł. Ponieważ nadpłacona składka zdrowotna wynosi 59,90 zł, czyli jest wyższa od obliczonego podatku zaliczka na podatek dochodowy wynosi 0 zł.

Jednocześnie pracownikowi należy przekazać PIT-11 w poz. 36 należy wpisać kwotę 772,90 zł. W poz. 37 kwotę 139,06. Natomiast w pozycjach 40, 76, 78 należy wykazać zero, ponieważ kwot tych pracownik nie zapłacił i pojawiłby się kolejny przychód. A tym samym kolejna kwota do obliczenia składek ZUS i podatku i zdarzenie by się zapętliło.

A więc stanowisko Wnioskodawcy w przedmiocie rozliczenia nadpłaconej zaliczki na podatek dochodowy powinno wyglądać jak wyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe – w zakresie rozliczenia zwróconych przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych nadpłaconych przez płatnika składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz rozliczenia nadpłaconej zaliczki na podatek dochodowy natomiast w zakresie rozliczenia uregulowanych przez Spółkę (byłego pracodawcę) w części finansowanej przez byłego pracownika składek na ubezpieczenie społeczne oraz wykazania kwot tych składek w informacji PIT-11 za prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwana dalej „ustawą PIT”.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24–25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Art. 10 ust. 1 ustawy PIT wymienia dziewięć źródeł przychodów. Odrębnym źródłem przychodu jest stosunek pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1), odrębnym inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 1 ustawy PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W świetle powyższego, zapłacenie ze środków płatnika, kwoty tytułem zaległych składek na ubezpieczenia społeczne w części, w której powinny być pokryte z dochodu osoby fizycznej (ubezpieczonego), skutkuje powstaniem przychodu po stronie osoby fizycznej w dniu dokonania przez płatnika zapłaty składek.

Z uwagi na fakt, iż w momencie zapłaty składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne za pracownika Wnioskodawcę nie łączy już z nim stosunek pracy, przychody z tego tytułu należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art . 20 ust. 1 w związku z art . 10 ust. 1 pkt 9 ustawy PIT, a nie do przychodów z art. 12 ust. 1 ustawy PIT.

W takim przypadku ma zastosowanie art . 42a ustawy, zgodnie z którym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobności prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art . 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art . 21, art . 52, art . 52a i art . 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art . 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Dochody wykazane w informacji, o której mowa w art. 42a ustawy (część D PIT-8C), podatnik jest natomiast obowiązany wykazać w zeznaniu podatkowym składanym stosownie do postanowień art. 45 ust. 1 ustawy. Jednocześnie na podstawie art. 45 ust. 4 pkt 1 ustawy, w terminie określonym dla złożenia zeznania podatkowego, podatnik jest zobligowany wpłacić różnicę między podatkiem należnym wynikającym z tego zeznania a sumą należnych za dany rok zaliczek, w tym również sumą zaliczek pobranych.

Za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w której stwierdza, iż zapłacone za byłego pracownika składki na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne, stanowią przychód ze stosunku pracy i jako płatnik Wnioskodawca jest obowiązany do sporządzenia informacji PIT-11 za 2010 r.

Jednocześnie należy zauważyć, iż pobrany przez Wnioskodawcę w 2002 r. podatek od wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika był podatkiem należnym, zatem w tym przypadku nie ma miejsca nadpłata podatku dochodowego.

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie – Ordynacja podatkowa, podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z przepisów prawa podatkowego. W przypadku dochodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób fizycznych obowiązek zapłaty tego podatku ciąży na podatniku. Podmiot będący płatnikiem podatku dochodowego (np. zakład pracy) pośredniczy jedynie w wykonaniu tego obowiązku. Mianowicie, oblicza i pobiera od podatnika podatek oraz wpłaca go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Natomiast w sytuacji zwrotu przez ZUS nadpłaconej składki na ubezpieczenie zdrowotne byłego pracownika, Wnioskodawca powinien dokonać jej zwrotu byłemu pracownikowi i poinformować go o konieczności wykazania nadpłaconej składki w zeznaniu podatkowym stosownie do art. 45 ust. 3a pkt 1 ustawy PIT.

Reasumując stwierdzić należy, iż w momencie opłacenia przez Wnioskodawcę zaległych składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne za byłego pracownika, staną się one dla tej osoby przychodem z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy. Od przychodów tych Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy, gdyż żaden przepis ustawy nie nakłada takiego obowiązku. Na Wnioskodawcy ciąży jedynie obowiązek wykazania kwoty przychodów w informacji, o której mowa w art. 42a ustawy.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 grudnia 2010 r. Nr IPPB2/415-934-2/MK, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.