INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12.01.2012 r. (data wpływu 30.01.2012 r.), uzupełnionym w dniu 6.04.2012r. na wezwanie tut. Organu z dnia 27.03.2012 r., nr IPPB3/423-52/12-2/JD, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uznania skorygowanego podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnego wydania towarów na cele reprezentacji i reklamy za przychód podatkowy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.01.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skorygowanego podatku VAT należnego z tytułu nieodpłatnego wydania towarów na cele reprezentacji i reklamy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży towarów – materiałów papierniczo-biurowych. W oparciu o obowiązujące regulacje w zakresie VAT Spółka wystawiła faktury korygujące do faktur wewnętrznych. Korekcie (zmniejszeniu) podlegała kwota podatku należnego VAT wykazana na pierwotnych fakturach wewnętrznych.

Skorygowany VAT był uprzednio zaliczony przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o CIT.

W odpowiedzi na wezwanie Organu, Spółka uzupełniła stan faktyczny w następujący sposób:

1. Wnioskodawca wystawił faktury korygujące w oparciu o art. 106 ust 7 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej „ustawa VAT”), zgodnie z którym w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 ustawy VAT, wystawiane są faktury wewnętrzne oraz w oparciu o § 14 ust. 1 i § 24, wydanego na podstawie art. 106 ust 8 ustawy VAT rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360; dalej: „rozporządzenie fakturowe”). Przywołane przepisy rozporządzenia fakturowego doprecyzowują, iż w przypadku, gdy stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, należy wystawić fakturę korygującą ( § 14 rozporządzenia fakturowego). Zasadę tę stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych ( § 24 rozporządzenia fakturowego)
   
   

Poprawność zastosowania w/w trybu skorygowania faktur wewnętrznych VAT potwierdził

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej wydanej Wnioskodawcy w dniu 5 marca 2012 r. (sygn.: IPPP1/443-97/12-2/IGo).

1. Spółka wystawiła faktury korygujące do faktur wewnętrznych VAT w związku z nieprawidłową kwalifikacją podatkową nieodpłatnych przekazań towarów należących do jej przedsiębiorstwa na cele związane z prowadzonym przez nią przedsiębiorstwem, w okresie od dnia 1 grudnia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. Wystawione w tym okresie faktury wewnętrzne zawierały VAT należny, czyli dokumentowały czynność niepodlegającą opodatkowaniu VAT. Doszło więc do pomyłki w kwocie podatku, polegającej na rozliczeniu nienależnego podatku. W związku z tym, zaistniały przesłanki do dokonania korekty rozliczenia VAT poprzez wystawienie odpowiednich korygujących faktur wewnętrznych, w których podatek należny został odpowiednio skorygowany.
2. Spółka zaliczyła uprzednio należny podatek VAT do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z wystawieniem faktur korygujących do faktur wewnętrznych, zmniejszających VAT, Spółka była uprawniona do obniżenia kwoty podatku należnego w deklaracji VAT za okres, w którym wystawione zostały wewnętrzne faktury korygujące...
2. Czy skorygowany VAT, uprzednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, powinien być potraktowany jako przychód podlegający opodatkowaniu CIT w momencie obniżenia zobowiązania podatkowego w VAT lub zwiększenia kwoty zwrotu VAT w następstwie wystawienia wewnętrznych faktur korygujących...
   
   

Przedmiotem interpretacji indywidualnej jest pytanie nr 2 dotyczące ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie pytania nr 1 została wydana odrębna interpretacja o nr IPPP1/443-97/12-2/IGo.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wystawieniem faktur korygujących do faktur wewnętrznych i zmniejszeniem kwoty VAT należnego, zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, Spółka powinna rozpoznać przychód podlegający opodatkowaniu CIT w momencie obniżenia zobowiązania podatkowego w VAT lub zwiększenia kwoty zwrotu VAT w następstwie wystawienia wewnętrznych faktur korygujących.

Zdaniem Spółki, w związku z wystawieniem faktur korygujących do faktur wewnętrznych i zmniejszeniem kwoty VAT należnego, zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, Spółka jest zobowiązana do rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT.

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 4f cytowanej ustawy, w przypadku obniżenia lub zwrotu VAT lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami — przychodem jest naliczony podatek VAT lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Ponadto, stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. A contrario, zwrot podatków zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, stanowi przychód w rozumieniu ustawy o CIT.

Dlatego też w sytuacjach, w których na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o CIT Spółka zaliczyła podatek należny VAT do kosztów uzyskania przychodów, zwrócona kwota tego podatku będzie stanowiła przychód, jako nieobjęta wyłączeniem z art. 12 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy.

Spółka podkreśla, iż stanowisko w zakresie konieczności rozpoznania przychodu w związku ze skorygowaniem (odzyskaniem) VAT zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, przedstawił Minister Finansów w informacji opublikowanej w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C414/07 Magoora. Jak wyjaśniono we wspomnianej informacji, „podatnicy, którzy w związku z tym wyrokiem dokonają odliczenia podatku od towarów i usług poprzez dokonanie korekty rozliczenia w tym podatku7 nie są obowiązani do korygowania kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym. Kwota zwrotu lub obniżenia podatku w części uprzednio zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów będzie stanowiła przychód w podatku dochodowym w momencie otrzymania zwrotu”.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje interpretacje indywidualne wydane przez organy podatkowe:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 maja 2009 r. (znak ITPB3/423-132/09/DK) w której stwierdzono: „Z przedstawionego przez Spółkę we wniosku stanu faktycznego wynika, że zaliczyła ona podatek należny do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zakładając tym samym, iż w danym przypadku Spółce przysługiwałoby prawo do korekty podatku należnego, uznać należy, że użyty w treści art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku dochodowym zwrot „obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług” odnosi się do omawianej sytuacji. W konsekwencji zatem w takiej części, w jaki ej wcześniej podatek od towarów i usług zaliczono do kosztów uzyskania przychodu, otrzymane jego kwoty będą stanowiły przychód podatkowy i ograniczenie wynikające z przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miało zastosowania.”.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 czerwca 2006 r. (znak 1401/PD-4230Z-58/06/KK), w której stwierdził, że: „strona w związku z zaliczeniem podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych winna zaliczyć do przychodów nadpłacony podatek należny (…)”.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 lutego 2009 r. znak ILPB3/423-803/08-2/MC, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 29 lipca 2005r., znak 1472/R0P1/423-200-185/05/AJ oraz Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w postanowieniu z dnia 22 sierpnia 2007 r., znak 1473/9661KD0/423/72/07/BC.
  
  

Zdaniem Spółki, powyższe potwierdza prawidłowość jej stanowiska, zgodnie z którym skorygowany przez nią VAT, uprzednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, powinien być potraktowany jako przychód podlegający opodatkowaniu CIT w momencie obniżenia zobowiązania podatkowego w VAT lub zwiększenia kwoty zwrotu VAT w następstwie wystawienia wewnętrznych faktur korygujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatek od towarów i usług, co do zasady, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 46 ww. ustawy.

Należy zauważyć, iż podstawową zasadą w systemie VAT, która ma również zastosowanie w przypadku klasyfikacji podatku od towarów i usług odpowiednio jak przychodu i kosztu podatkowego, jest zasada neutralności, tj. podatek od towarów i usług nie stanowi ani przychodu, ani kosztu uzyskania przychodu. W systemie VAT zasada neutralności doznaje jednakże w pewnych sytuacjach istotnych ograniczeń. W celu zachowania neutralności systemu podatkowego, rozumianej jako niemożność nakładania obciążeń podatkowych na wydatki związane bezpośrednio z prowadzeniem działalności gospodarczej, istnieje konieczność wprowadzenia mechanizmów, które umożliwiałyby podatnikom rekompensatę braku prawa do odliczenia podatku naliczonego. Dlatego też art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustanawia wyjątki od zasady neutralnego traktowania podatku od towarów i usług. Jeden z wyjątków od tej zasady jest zawarty w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugie, który stanowi, że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka błędnie zakwalifikowała nieodpłatne przekazanie towarów na cele reprezentacji i reklamy, i opodatkowała tę czynność podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, Spółka zamierza wystawić wewnętrzne faktury korygujące do uprzednio wystawionych faktur wewnętrznych dokumentujących przedmiotowe czynności.

Spółka uważa, że w związku z wystawieniem faktur korygujących i anulowaniem kwoty podatku należnego VAT, zaliczonego uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, jest zobowiązana do rozpoznania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych. Zdaniem Spółki powyższa kwalifikacja wynika z przepisu art. 12 ust. 1 pkt 4f oraz - a contrario- z art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które to przepisy konstytuują ogólną zasadę, iż do przychodów należy zaliczyć wszelkie kwoty obniżonego, zaniechanego, umorzonego podatku, jeżeli wcześniej kwoty tego podatku zaliczone zostały do kosztów uzyskania przychodu.

Z powyższą tezą nie można się zgodzić. Przepisy wymienionych artykułów stanowią bowiem wyraźnie o okolicznościach, w których powstaje przychód podatkowy i żaden z nich nie obejmuje swą normą sytuacji opisanej we wniosku Spółki.

Art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że przychodami (…) jest w szczególności - w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami - naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Przepis ten dotyczy więc wyłącznie naliczonego podatku VAT w dwóch sytuacjach: obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług. W praktyce najczęściej dotyczy to sytuacji, gdy podatnik w wyniku złożonej korekty deklaracji podatku VAT uzyskuje obniżenie lub zwrot podatku naliczonego uprzednio zaliczonego do kosztów uzyskania przychodów. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z korektą podatku należnego, a więc inną okolicznością niż wymieniona w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy.

Należy zwrócić uwagę, że przepis art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy, również w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania. Zgodnie z tym przepisem do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy przepis swoim zakresem przedmiotowym obejmuje stanowiące dochody budżetu państwa i budżetów samorządowych jednostek terytorialnych, podatki i opłaty, które podlegają zwrotowi, umorzeniu lub zaniechany jest ich pobór, pod warunkiem, że nie zostały wcześniej zaliczone, przez podatnika, do kosztów uzyskania przychodów. Podstawą do zaniechania i umorzenia poboru podatku są odpowiednio przepisy art. 22a, art. 67a i 67b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm,). Natomiast zwrot podatku następuje na zasadach określonych w art. 76 ustawy – Ordynacja podatkowa, który stanowi w § 1, że „nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba, że podatnik zgłosi wniosek o zaliczeniu nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2”. Podatnikowi przysługuje prawo wystąpienia o zwrot nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku, które uregulowane zostało w przepisach tej ustawy.

W związku z powyższym skutek dokonanej korekty, powinna Spółka rozpoznać nie po stronie przychodów lecz kosztów podatkowych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu stanu faktycznego wynika, iż w toku prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, ma miejsce sytuacja, w której dokonując nieodpłatnych przekazań towarów na cele reprezentacji i reklamy przyjmuje, iż przedmiotowe czynności winny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług, a po pewnym czasie stwierdza, że czynności te nie powinny być opodatkowane. W konsekwencji wystawiana jest faktura korygująca do uprzednio wystawionej przez samego podatnika faktury VAT.

Podkreślić należy, że należny podatek od towarów i usług w przedmiotowej sprawie w ogóle nie powinien wystąpić, a tym samym, nie mógł stanowić kosztu uzyskania przychodów na podstawie wyżej cytowanego art. 16 ust. 1 pkt 46 lit b) tiret drugie ustawy. W takim przypadku tj. stwierdzenia pomyłki powodującej błędne zakwalifikowanie do kosztów podatkowych wydatku, który nie wystąpił, skutków tych błędów podatnik nie może uwzględnić w bieżących okresach rozliczeniowych tj. w okresie (miesiącu, roku), w którym błąd ten został zauważony (wykryty). Błąd ten należy wyeliminować za okresy, w których podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów.

Należy zauważyć, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna.

Generalnie można rozróżnić dwie sytuacje:

• kiedy korekta jest wynikiem błędu, np. błędnie zastosowano cenę, stawkę podatku

• kiedy korekta jest wynikiem działań niezależnych od firmy, np. po dokonaniu sprzedaży strony ustaliły / przyznały rabat, bonifikatę, skonto bądź dokonały zwrotu wadliwego towaru.
  
  

Tylko w drugiej z wymienionych sytuacji, tj. kiedy pierwotna faktura została wystawiona prawidłowo, podatnik ma prawo do bieżącego tzn. w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymał skorygowaną fakturę, uwzględnienia w rozliczeniach podatkowych, ustalając wysokość kosztów uzyskania przychodów, skutków tej korekty poprzez odpowiednie zwiększenie lub zmniejszenie tych kosztów. Natomiast w przypadku opisanym we wniosku, kiedy korekta faktury wewnętrznej wynika z konieczności wyeliminowania błędnie wystawionej - przez samego podatnika - faktury pierwotnej podatnik jest zobowiązany do skorygowania - zmniejszenia - kosztów uzyskania przychodów, a tym samym skorygowania – zwiększenia - podatku dochodowego/zaliczek za okresy rozliczeniowe (miesiące oraz lata podatkowe), w których wykazał te koszty w wysokości zawyżonej.

Odnośnie powołanego stanowiska Ministra Finansów wyrażonego w komunikacie z 12 stycznia 2008 r., podkreślić trzeba, że dotyczy ono skutków w podatku dochodowym, w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 Magoora, podatników, którzy w związku z tym wyrokiem dokonają odliczenia podatku od towarów i usług (podatku naliczonego) od samochodów i paliwa, a więc dotyczy odmiennej sprawy niż przedstawiona w przedmiotowym wniosku.

Dodatkowo, odnosząc się do przykładów pisemnych interpretacji przepisów prawa podatkowego powołanych przez Wnioskodawcę, należy wskazać, że interpretacje indywidualne o sygnaturach 1472/ROP1/423-200-185/05/AJ i 1473/966/KDO/423/72/07/BC zostały wydane w innym stanie faktycznym, aniżeli przedstawiony we wniosku. Pierwsza z nich dotyczy korekty podatku naliczonego VAT od zakupionych środków trwałych, zaś druga – podatku naliczonego VAT od zakupu samochodów osobowych oraz paliwa do nich.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych o sygnaturach ITPB3/423-132/09/DK, 1401/PD-423OZ-58/06/KK i ILPB3/423-803/08-2/MC, należy natomiast stwierdzić, że funkcjonowanie w obrocie prawnym interpretacji indywidualnych, w których odmiennie oceniono takie same albo zbliżone stany faktyczne lub zdarzenia przyszłe jest niewątpliwie niepożądane z punktu widzenia zasady prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów, wyrażonej w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej. Niemniej jednak, w praktyce sytuacje takie mogą mieć miejsce, choćby z uwagi na przewidzianą przez ustawodawcę możliwość zmiany interpretacji indywidualnej w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej. Zgodnie z tym przepisem, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Jak wynika z powołanego unormowania, przesłanką dla rozważenia zmiany interpretacji indywidualnej (tj. w istocie zmiany stanowiska w zakresie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego) jest w szczególności ugruntowanie się linii orzeczniczej sądów, w której prezentowany jest odrębny niż zawarty w tym rozstrzygnięciu pogląd dotyczący interpretacji określonego przepisu lub przepisów prawa podatkowego.

Należy podkreślić, że cel instytucji interpretacji indywidualnej, jakim jest zapewnienie jednolitego stosowania prawa podatkowego, nie może być realizowany z pominięciem zasady praworządności (art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.; art. 121 w zw. z art. 14h Ordynacji podatkowej). Podstawowym zadaniem uprawnionych organów jest wydawanie interpretacji prawidłowych, tj. w prawidłowy sposób odczytujących normy prawne zawarte w poszczególnych przepisach prawa podatkowego.

Na potwierdzenie stanowiska Organu, można powołać inne interpretacje indywidualne wydane, w tożsamym stanie faktycznym, przez organy upoważnione przez Ministra Finansów, np. interpretacje indywidualne o sygnaturach IPPB3/423-91/09-2/JG z dnia 28.04.2009 r., IPPB3/423-161/09-2/JG z dnia 15.05.2009 r., ILPB3/423-653/10-4/EK z dnia 4.11.2010 r., ILPB3/423-757/10-2/MM z dnia 13.12.2010 r., ILPB3/423-320/11-2/JG z dnia 12.10.2011 r., ILPB3/423-190/11-2/MM z dnia 18.07.2011 r. i IPPB5/423-873/10-2/DG z dnia 16.03.2011 r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.