INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 07 lipca 2011 r. (data wpływu 13 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu z tytułu nadpłaconego podatku należnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie rozpoznania przychodu z tytułu nadpłaconego podatku należnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji i dystrybucji artykułów spożywczych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka przekazywała nieodpłatnie na cele marketingowe i promocyjne różnego rodzaju towary. Nieodpłatne przekazania towarów Spółka dokumentowała na fakturach wewnętrznych, wykazując na nich należny podatek VAT.

W związku z dokonaniem przedmiotowych przekazań, Wnioskodawca - zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret drugie (i trzecie) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zaliczał kwoty wykazanego należnego podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka planuje dokonanie korekty części należnego podatku VAT i odzyskanie tego podatku należnego VAT z uwagi na fakt, iż zdaniem Spółki, w przeszłości nieprawidłowo wykazywała podatek VAT należny od części przekazanych nieodpłatnie towarów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy Spółka stwierdzi, iż błędnie wykazywała należny podatek VAT z tytułu czynności nieodpłatnego przekazywania towarów i dokona korekty należnego podatku VAT, będzie zobowiązana do rozpoznania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych, w kwocie nadpłaconego podatku VAT uprzednio zaliczonego do kosztów podatkowych, w momencie rozliczenia nadpłaconego podatku VAT w deklaracji podatkowej, jego zaliczenia na poczet zobowiązań podatkowych lub uzyskania zwrotu tego podatku na rachunek bankowy...

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonania korekty należnego podatku VAT, będzie zobowiązany do wykazania przychodu podatkowego na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Przychód podatkowy należy wykazać w wysokości kwoty nadpłaconego podatku VAT należnego uprzednio zaliczonego do kosztów podatkowych, w rozliczeniu za okres, w którym Spółka rozliczy nadpłacony podatek VAT lub otrzyma postanowienie o zaliczeniu nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych lub uzyska zwrot nadpłaty w podatku VAT.

Uzasadnienie.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, z zastrzeżeniem uregulowań przewidzianych w ust. 3 i 4 oraz art. 14 ustawy.

Jak wynika z art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z normą prawną wynikającą z powyższego przepisu z przychodów podatkowych wyłączone zostały zwrócone, umorzone lub zaniechane podatki, jednakże pod warunkiem, że nie zostały one wcześniej zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskując a contrario, w sytuacji gdy podatki zostały uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, ich zwrot, umorzenie lub zaniechanie poboru skutkuje powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Powyższe stanowisko potwierdził Minister Finansów za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 23 lutego 2009 r. sygn. ILPB3/423-803/08-2/MC, stwierdzając, iż: „nie istnieje przepis pozwalający na wyłączenie, w stosunku do zwróconych podatków, zasady określonej w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którą otrzymane pieniądze są przychodem podatkowym (nadpłacony podatek należny oraz nie odliczony podatek naliczony nie zostały zakwalifikowane do zamkniętej grupy przychodów nie uznawanych przez ustawę za przychód podatkowy wymienionych w art. 12 ust. 4 ww. ustawy)”.

Należy także mieć na uwadze treść art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w którym ustawodawca sformułował zasadę, zgodnie z którą zwrócony podatnikowi naliczony podatek VAT, który został uprzednio zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, stanowi przychód na gruncie podatku dochodowego. Wprawdzie zakres normowania tego przepisu nie obejmuje zwrotu należnego podatku VAT, jednakże w takim przypadku analogiczne rozwiązanie należy wywieść bezpośrednio z treści art. 12 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy, stosując wykładnię a contrario.

Art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest zatem jedynie uszczegółowieniem zasady wyrażonej w art. 12 ust. 4 pkt 6 tej ustawy, zgodnie z którą wszelkie zwrócone, umorzone i zaniechane podatki, zaliczone uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, stanowią przychody podatkowe.

W przedstawionym stanie faktycznym, Spółka przekazywała nieodpłatnie na cele marketingowe i promocyjne różnego rodzaju towary. Nieodpłatne przekazania towarów Spółka dokumentowała na fakturach wewnętrznych, wykazując należny podatek VAT. Natomiast, na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret drugie (i trzecie) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka zaliczała do kosztów uzyskania przychodów ten należny podatek VAT. W przypadku, gdy Spółka stwierdzi, iż czynności z tytułu których Spółka wykazywała należny podatek VAT nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, Spółka skoryguje błędnie wykazany należny podatek VAT, poprzez zmniejszenie należnego podatku VAT w bieżącej deklaracji podatku VAT lub poprzez wykazanie nadpłaty w podatku VAT i jej zaliczenie na poczet zobowiązań podatkowych lub uzyskanie jej zwrotu. Każda z form zadysponowania przez Spółkę kwotą nadpłaconego podatku VAT stanowi swojego rodzaju zwrot podatku.

W świetle wskazanych powyżej przepisów, otrzymane pieniądze, wartości pieniężne są przychodem podatkowym. Do przychodów podatkowych nie zalicza się natomiast zwróconych podatków, jednakże pod warunkiem, że nie zostały one uprzednio zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Spółka natomiast zaliczała do kosztów uzyskania przychodów część kwot podatku VAT należnego. Tym samym, skorygowanie podatku należnego i uzyskanie jego zwrotu będzie wiązało się z uzyskaniem przez Spółkę przychodu podatkowego w wysokości skorygowanego, nadpłaconego podatku VAT.

Odnośnie momentu rozpoznania tego przychodu, należy wskazać, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane (postawione do dyspozycji) pieniądze i wartości pieniężne.

Mając powyższe na uwadze, przysługujące Spółce kwoty zwrotu nadpłaty w podatku VAT, wynikające z ewentualnej korekty podatku należnego wykazanego z tytułu przekazania towarów na potrzeby reprezentacji i reklamy, powinny stanowić przychody podatkowe w momencie ich faktycznego postawienia do dyspozycji Spółki. Nie ma przy tym znaczenia fakt, czy zostaną one rozliczone poprzez zmniejszenie podatku VAT należnego w bieżącej deklaracji VAT, rzeczywiście zwrócone na rachunek bankowy Spółki, czy zaliczone na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych.

Reasumując, w przypadku skorygowania należnego podatku VAT z tytułu przekazań towarów (na potrzeby reprezentacji i reklamy), którego kwota została zaliczona uprzednio do kosztów podatkowych, Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania przychodu podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych. Przychód podatkowy Spółki będą stanowić kwoty przysługującego Spółce zwrotu podatku VAT wynikającego z korekty podatku należnego, natomiast momentem uzyskania tego przychodu będzie odpowiednio: dzień rozliczenia nadpłaty w podatku VAT w deklaracji VAT, dzień otrzymania postanowienia o zaliczeniu nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych lub dzień uzyskania zwrotu tej nadpłaty.

Zaprezentowane powyżej stanowisko potwierdził również Minister Finansów w interpretacjach indywidualnych m.in. w:

• interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 maja 2009 r. sygn. ITPB3/423-132/09/DK, zgodnie z którą: „na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1 pkt i a contrario art. 12 ust. 4 pkt 6 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka, w związku z zaliczeniem podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów, powinna zaliczyć do przychodów różnicę w podatku należnym wynikającą ze złożenia stosownej korekty. Zwrócone kwoty podatku od towaru i usług, o których jest mowa powyżej powinny być rozpoznane, jako przychód podatkowy w momencie ich faktycznego otrzymania przez Wnioskodawcę”;
• interpretacji indywidualnej wydanej za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2009 r. sygn. IPPB5/423-119/09-2/AM, w której organ zajął stanowisko, zgodnie z którym: „kwota zwrotu lub obniżenia podatku w części uprzednio zaliczonej do kosztów uzyskania przychodów będzie stanowiła przychód w podatku dochodowym od osób prawnych w momencie otrzymania zwrotu. Zatem brak jest podstaw prawnych do korygowania w rym przypadku kosztów uzyskania przychodów, a tym samym Spółka nie jest zobowiązana do korekty deklaracji oraz zeznań podatkowych”;
• interpretacjach indywidualnych wydanych za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 23 lutego 2009 r. sygn. ILPB3/423-803/08-2/MC oraz ILPB3/423-803/08-3/MC, w których w analogicznym stanie faktycznym organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1 pkt 4f i a contrario art. 12 ust. 4 pkt 6 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z zaliczeniem podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 cyt. ustawy, nadpłacony podatek należny oraz różnica w podatku naliczonym wynikająca z dokonania korekty rozliczeń VAT stanowić będą przychód Spółki” oraz „skorygowane wartości podatku VAT, o których mowa powyżej powinny być rozpoznane jako przychód podatkowy w momencie ich faktycznego otrzymania przez Spółkę (bądź rzeczywistego zadysponowania nimi), tj. w momencie np. zaliczenia odpowiednich wartości na poczet bieżących lub przyszłych zobowiązań podatkowych, otrzymania zwrotu nadpłaty w podatku VAT, otrzymania zwrotu zwiększonej nadwyżki podatku naliczonego nad należnym”.
  
  

W związku z powyższym, Spółka wnosi o potwierdzenie, iż w przypadku ewentualnej korekty należnego podatku VAT z tytułu nieodpłatnych przekazań towarów na cele marketingowo – promocyjne, który został zaliczony uprzednio do kosztów uzyskania przychodów, Spółka będzie zobowiązana do rozpoznania przychodu podatkowego w kwocie skorygowanego, nadpłaconego podatku VAT, w momencie odpowiednio, rozliczenia nadpłaconego podatku VAT w deklaracji VAT, jego zaliczenia na poczet zobowiązań podatkowych lub uzyskania zwrotu tego podatku na rachunek bankowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów).

Za koszty uzyskania przychodów nie uważa się – stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – podatku od towarów i usług.

Od zasady nieuznawania podatku od towarów i usług za koszt uzyskania przychodów ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki.

Na mocy art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugie i trzecie powołanej ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny:

• w przypadku przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami,
• od nieodpłatnie przekazanych towarów, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami, w przypadku gdy wyłącznym warunkiem ich przekazania jest uprzednie nabycie przez otrzymującego towarów lub usług od przekazującego w określonej ilości lub wartości.
  
  

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka przekazywała nieodpłatnie na cele marketingowe i promocyjne różnego rodzaju towary. Nieodpłatne przekazania towarów Spółka dokumentowała na fakturach wewnętrznych, wykazując na nich należny podatek VAT. W związku z dokonaniem przedmiotowych przekazań, Wnioskodawca - zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b tiret drugie (i trzecie) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zaliczał kwoty wykazanego należnego podatku VAT do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym, iż w przeszłości Spółka nieprawidłowo wykazywała podatek VAT należny od części przekazanych nieodpłatnie towarów, planuje Ona dokonanie korekty części należnego podatku VAT i odzyskanie tego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy Spółka wykazała VAT należny w wysokości wyższej niż była zobowiązana zaś kwoty wykazanego VAT należnego zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów, to nadpłacony przez Spółkę podatek należny stanowi przychód Podatnika. W ocenie Wnioskodawcy, powyższa kwalifikacja wynika z treści art. 12 ust. 1 pkt 1, art. 12 ust. 1 pkt 4f i a contrario art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W ocenie tut. Organu, z powyższą tezą nie można się jednak zgodzić. Przepisy wymienionych artykułów stanowią bowiem wyraźnie o okolicznościach, w których powstaje przychód podatkowy i żaden z nich nie obejmuje swą normą sytuacji opisanej we wniosku Spółki.

Art. 12 ust. 1 pkt 4f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, że przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest – w przypadku obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług lub zwrotu podatku akcyzowego zgodnie z odrębnymi przepisami – naliczony podatek od towarów i usług lub zwrócony podatek akcyzowy, w tej części, w której podatek uprzednio został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów.

Przepis ten dotyczy więc wyłącznie naliczonego podatku VAT w dwóch sytuacjach: obniżenia lub zwrotu podatku od towarów i usług. W praktyce najczęściej dotyczy to sytuacji, gdy podatnik w wyniku złożonej korekty deklaracji podatku VAT uzyskuje obniżenie lub zwrot podatku naliczonego uprzednio zaliczonego do kosztów uzyskania przychodów. W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z korektą podatku należnego, a więc inną okolicznością niż wymieniona w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 4f powołanej ustawy.

Również przepis art. 12 ust. 4 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie. Zgodnie z tym przepisem, do przychodów nie zalicza się zwróconych, umorzonych lub zaniechanych podatków i opłat stanowiących dochody budżetu państwa albo budżetów jednostek samorządu terytorialnego, nie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższy przepis swoim zakresem przedmiotowym obejmuje stanowiące dochody budżetu państwa i budżetów samorządowych jednostek terytorialnych, podatki i opłaty, które podlegają zwrotowi, umorzeniu lub zaniechany jest ich pobór, pod warunkiem, że nie zostały wcześniej zaliczone, przez podatnika, do kosztów uzyskania przychodów.

Podstawą do zaniechania i umorzenia poboru podatku są odpowiednio przepisy art. 22, art. 67a i 67b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Natomiast zwrot podatku następuje na zasadach określonych w art. 76 ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi w § 1, że nadpłaty wraz z ich oprocentowaniem podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę, odsetek za zwłokę określonych w decyzji, o której mowa w art. 53a, oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub w części na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych, z zastrzeżeniem § 2.

W związku z powyższym, skutek dokonanej korekty, powinna Spółka rozpoznać nie po stronie przychodów, lecz kosztów podatkowych.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż w toku prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej ma miejsce sytuacja, w której Spółka przekazywała nieodpłatnie na cele marketingowe i promocyjne różnego rodzaju towary. W związku z powyższym, Spółka wystawiała faktury wewnętrzne, na których wykazywała należny podatek od towarów i usług, zaliczając go dla celów podatku dochodowego od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów. Obecnie Spółka stwierdziła, iż niektóre z dokonanych przez Nią nieodpłatnych przekazań towarów nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT, a podatek należny wykazany na fakturach nie powinien być naliczany.

Mając na uwadze powyższe, podkreślić należy, że należny podatek od towarów i usług w przedmiotowej sprawie w ogóle nie powinien wystąpić, a tym samym, nie mógł stanowić kosztu uzyskania przychodów na podstawie wyżej cytowanego art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugie (i trzecie) ustawy. W takim przypadku, tj. stwierdzenia pomyłki powodującej błędne zakwalifikowanie do kosztów podatkowych wydatku, który nie wystąpił, skutków tych błędów podatnik nie może uwzględnić w bieżących okresach rozliczeniowych, tj. w okresie (miesiącu, roku), w którym błąd ten został zauważony (wykryty). Błąd ten należy wyeliminować za okresy, w których podatnik zawyżył koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy również wskazać na przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z przepisu § 13 tego rozporządzenia wynika, że faktura korygująca jest wystawiana w przypadku, gdy po wystawieniu faktury pierwotnej udzielony został rabat, nastąpił zwrot sprzedawcy towarów oraz zwrot nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4, nastąpił zwrot nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu. Fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1 rozporządzenia).

Należy przy tym zauważyć, że faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy Spółka wykazała VAT należny w wysokości wyższej niż była zobowiązana (wskutek błędnego zastosowania przepisów), zaś kwoty wykazanego VAT należnego zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów, Spółka jest zobowiązana do skorygowania – zmniejszenia – kosztów uzyskania przychodów, a tym samym skorygowania – zwiększenia – podatku dochodowego / zaliczek za okresy rozliczeniowe (miesiące oraz lata podatkowe), w których wykazała te koszty w wysokości zawyżonej, jednakże pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do zaliczenia należnego podatku od towarów i usług do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle niniejszego rozstrzygnięcia, kwestia dotycząca określenia momentu powstania przychodu stała się bezprzedmiotowa.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji stwierdzić należy, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.