Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4511-93/15-6/MG
z 14 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2015 r. (data wpływu 4 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 maja 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 17 kwietnia 2015 r. Nr IPPB2/4511-93/15-3/MG, IPPB1/4511-201/15-3/EC, IPPB5/4510-101/15-3/PS (data nadania 17 kwietnia 2015 r., data doręczenia 28 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Wnioskodawcy obowiązkach płatnika związanych z wypłatą Świadczenia dodatkowego Inwestorowi, będącemu osobą fizyczną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ciążących na Wnioskodawcy obowiązkach płatnika związanych z wypłatą Świadczenia dodatkowego Inwestorowi, będącemu osobą fizyczną.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Spółką Akcyjną (dalej „Wnioskodawca”). Wnioskodawca zarządza Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym (dalej „FIZ”). Z właścicielami certyfikatów inwestycyjnych (dalej „Inwestorzy”) Wnioskodawca zawiera umowy przewidujące możliwość wypłaty świadczenia dodatkowego (dalej „Umowa”). Z Umowy wynika, że Inwestorom będzie wypłacane świadczenie pieniężne (dalej „Świadczenie dodatkowe”). Wypłata Świadczenia dodatkowego (a także jego wysokość) jest uzależniona od posiadania przez Inwestora określonej liczby certyfikatów inwestycyjnych w określonym okresie (sposób jego obliczenia został określony we wskazanej w Umowie formule). Celem wypłaty Świadczenia dodatkowego jest zwiększenie przychodów Wnioskodawcy z tytułu zarządzania aktywami FIZ. Z Umowy wynika zatem, że Świadczenie dodatkowe jest wypłacane Inwestorowi bez konieczności podejmowania przez Inwestora dodatkowych działań poza spełnieniem określonych w Umowie warunków. Zgodnie z Umową realizacja Świadczenia dodatkowego (czyli jego wypłata na rachunek bankowy wskazany przez Inwestora) następuje po umorzeniu lub zbyciu Certyfikatów Inwestycyjnych. Świadczenie dodatkowe jest finansowane ze środków Wnioskodawcy (a nie bezpośrednio ze środków Funduszu). W związku z zawarciem Umowy w przyszłości Wnioskodawca będzie zatem dokonywał wypłat Świadczenia dodatkowego Inwestorom. Inwestorami są zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne, a także spółki komandytowe. Osoby fizyczne oraz osoby prawne są polskimi rezydentami podatkowymi. Spółki komandytowe mają siedzibę w Polsce.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym pismem z dnia 17 kwietnia 2015 r. Nr IPPB2/4511-93/15-3/MG, IPPB1/4511-201/15-3/EC, IPPB5/4510 -101/15-3/PS (data nadania 17 kwietnia 2015 r., data doręczenia 28 kwietnia 2015 r.), na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez:

1. Doprecyzowanie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego poprzez:
   
   • Szczegółowe opisanie mechanizmu przyznawania przez Wnioskodawcę „Świadczenia dodatkowego” Inwestorom, mając na uwadze pojęcie sprzedaży premiowej, o której mowa w pytaniu nr 3 złożonego wniosku.
     Organ podatkowy informuje, że w powyższej kwestii doprecyzowanie przedstawionego zdarzenia przyszłego spoczywa na Wnioskodawcy, natomiast organ podatkowy wydając interpretację indywidualną określa zakres i sposób zastosowania danego przepisu opierając się wyłącznie na przedstawionym we wniosku stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym, zatem możliwość potwierdzenia przez tut. organ, czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia ze sprzedażą premiową wymaga, aby informacja w tym zakresie była zawarta w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego.
     
   • Wyjaśnienie, czy wspólnikiem spółki komandytowej będącej Inwestorem będzie osoba fizyczna i osoba prawna?
   
   
   

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie, pismem z dnia 4 maja 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.), w którym m.in. wyjaśnił, że zgodnie ze Statutem FIZ (dalej „Statut”) Wnioskodawca może zawrzeć z Inwestorami odrębną umowę o dodatkowym świadczeniu na rzecz Uczestnika („Umowa”). W Statucie wskazano, że Towarzystwo zawierając Umowę będzie w szczególności kierowało się jednym lub kilkoma z poniżej wymienionych kryteriów: 1) wpływem Umowy na koszty ponoszone przez Towarzystwo oraz wysokość przychodów Towarzystwa, 2) możliwościami finansowymi Towarzystwa, 3) oceną Towarzystwa co do perspektyw współpracy z danym Inwestorem lub Uczestnikiem, 4) czasem objęcia lub nabycia Certyfikatów Inwestycyjnych, 5) wpływem Umowy na płynność Certyfikatów Inwestycyjnych. W Statucie wskazano, że Umowa o dodatkowym świadczeniu na rzecz Uczestnika będzie określała szczegółowe zasady, terminy oraz sposób jego wypłaty. W Statucie wskazano, że uprawnionym do otrzymania Dodatkowego Świadczenia, będzie Inwestor, który: a) zawarł Umowę; b) w danym okresie rozliczeniowym posiadał taką liczbę Certyfikatów Inwestycyjnych, że średnia liczba Certyfikatów Inwestycyjnych w okresie rozliczeniowym była nie mniejsza niż wskazana każdorazowo w Umowie; c) posiada odpowiednie dokumenty potwierdzające posiadanie w danym okresie rozliczeniowym Certyfikatów w liczbie, o której mowa w lit. b). Dodatkowe Świadczenie na rzecz Uczestnika wypłacane jest Uczestnikowi przez Towarzystwo, ze środków otrzymanych przez Towarzystwo z tytułu Wynagrodzenia Towarzystwa. W Statucie wskazano, że Dodatkowe Świadczenie wypłacane jest zgodnie w postanowieniami Umowy poprzez przekazanie kwoty Dodatkowego Świadczenia na rachunek bankowy lub rachunek pieniężny służący do obsługi rachunku papierów wartościowych wskazany w Umowie. Szczegółowe zasady obliczania wysokości Dodatkowego Świadczenia, terminy oraz warunki jego wypłaty określa Umowa. Wskazano w niej, że przez okres rozliczeniowy należy rozumieć okres od chwili uzyskania przez Inwestora, prawa do Świadczenia Dodatkowego do umorzenia lub zbycia Certyfikatów Inwestycyjnych związanych z danym Subfunduszem za który nalicza się Świadczenie Dodatkowe. W Umowie wskazano, że pierwszy okres rozliczeniowy rozpoczyna się w następnym Dniu Roboczym po przydziale Klientowi pierwszych Certyfikatów Inwestycyjnych. W Umowie sprecyzowano, że Inwestorowi przysługuje prawo do Świadczenia Dodatkowego po spełnieniu następujących warunków: a) w danym Okresie Rozliczeniowym Inwestor posiadał taką liczbę Certyfikatów Inwestycyjnych Subfunduszy zapisanych w Ewidencji Uczestników, że średnia liczba Certyfikatów Inwestycyjnych w Okresie Rozliczeniowym była nie mniejsza niż wskazana w Załączniku nr 1 do Umowy, oraz b) w każdym dniu Okresu Rozliczeniowego, Inwestor posiadał nie mniejszą liczbę Certyfikatów Inwestycyjnych Subfunduszy zapisanych w Ewidencji Uczestników niż wskazana w Załączniku nr 1 do Umowy. W Umowie wskazano, że Wysokość Świadczenia Dodatkowego ustalona jest w stosunku do każdego Subfunduszu, jako wyrażona procentowo część pobieranego Wynagrodzenia Towarzystwa z tytułu zarządzania danym Subfunduszem, naliczonego zgodnie ze Statutem Funduszu, od Wartości Aktywów Netto Subfunduszu, przypadających na liczbę umarzanych lub zbywanych Certyfikatów Inwestycyjnych posiadanych związanych z danym Subfunduszem, w danym Okresie Rozliczeniowym (stawka Świadczenia Dodatkowego), obliczona w sposób wskazany poniżej. (Stawka Świadczenie Dodatkowego wskazana jest w Załączniku nr 1 do Umowy). Wysokość Świadczenia Dodatkowego zależy od średniej Wartości Aktywów Netto Subfunduszu przypadających na liczbę umarzanych lub zbywanych Certyfikatów Inwestycyjnych posiadanych przez Klienta związanych z danym Subfunduszem oraz długości Okresu Rozliczeniowego i wyrażona jest wzorem: ŚW= OZ * R, gdzie R jest obliczane jako: (SWT - SB)/SWT, ŚW- oznacza Świadczenie Dodatkowe należne Klientowi; OZ - oznacza wysokość pobranego stałego Wynagrodzenia Towarzystwa za zarządzanie danym Subfunduszem, odpowiadającego tej części Wartości Aktywów Netto Subfunduszu, która przypadała na liczbę umarzanych lub zbywanych Certyfikatów Inwestycyjnych posiadanych przez Klienta związanych z danym Subfunduszem, w danym Okresie Rozliczeniowym R - stawka Świadczenia Dodatkowego, SWT - bieżąca stawka Wynagrodzenia Towarzystwa, SB - stopa bazowa, Stopa bazowa, wskazana jest w Załączniku nr 1 do Umowy. W przypadku zbycia Certyfikatów Inwestycyjnych przez Inwestora na rzecz osoby trzeciej, Świadczenie Dodatkowe zostanie spełnione pod warunkiem złożenia przez inwestora, najpóźniej na 5 Dni Roboczych po dniu zbycia Certyfikatów, zawiadomienia o ich zbyciu oraz przedłożenia dokumentów to potwierdzających. W takim przypadku za koniec Okresu Rozliczeniowego uznaje się ostatni Dzień Wyceny, w którym zostało pobrane Wynagrodzenie Towarzystwa, przypadający przed datą zbycia Certyfikatów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku wypłaty Świadczenia dodatkowego Inwestorowi, który jest osobą prawną Wnioskodawca zobowiązany jest do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego?
2. Czy Świadczenie dodatkowe wypłacone Inwestorowi, który jest osobą fizyczną należy uznać za nagrodę związaną ze sprzedażą premiową w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2012, poz. 361 ze zm. - dalej „Ustawa PIT”) i w konsekwencji Wnioskodawca powinien pobrać zryczałtowany podatek dochodowy obliczony przy zastosowaniu 10 proc. stawki, z wyjątkiem sytuacji, kiedy wartość nagrody nie przekracza 760 zł i w konsekwencji jest ona zwolniona z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT?
3. Czy w przypadku wypłaty Świadczenia dodatkowego Inwestorowi, który jest osobą fizyczną Wnioskodawca zobowiązany jest do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego obliczonego przy zastosowaniu 19 proc. stawki na podstawie art. 41 ust. 4d Ustawy PIT w związku z art. 30a ust. 1 pkt 5 Ustawy PIT? (pytanie jest zasadne w przypadku uznania w odpowiedzi na pytanie 2, że wypłaty Świadczenia dodatkowego Inwestorowi, który jest osobą fizyczną nie należy uznać za nagrodę związaną ze sprzedażą premiową w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT)?
4. Czy w przypadku wypłaty Świadczenia dodatkowego Inwestorowi, który jest spółką komandytową Wnioskodawca powinien pobrać zryczałtowany podatek dochodowy, a jeśli tak, to na jakich zasadach?
   
   

Interpretacja indywidualna została wydana w zakresie pytania Nr 2 i 3 w odniesieniu do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie pytania Nr 1 i 4 w odniesieniu do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zostały wydane odrębne interpretacje indywidualne, natomiast w odniesieniu do pytania Nr 4 w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 2

Wypłatę Świadczenia dodatkowego Inwestorowi, który jest osobą fizyczną należy uznać za nagrodę związaną ze sprzedażą premiową w rozumieniu Ustawy PIT. W konsekwencji, jeśli jednorazowa wartość Świadczenia dodatkowego nie przekracza 760 zł, to podlega ona zwolnieniu z opodatkowania PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT. Gdy natomiast jednorazowa wartość Świadczenia dodatkowego jest wyższa niż 760 zł, to Wnioskodawca, jako płatnik, zobowiązany jest do pobrania 10 proc. zryczałtowanego podatku dochodowego na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy. Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT: „od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy (...) z tytułu wygranych w konkursach, grach i zakładach wzajemnych lub nagród związanych ze sprzedażą premiową, uzyskanych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 6, 6a i 68 - w wysokości 10% wygranej lub nagrody”. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT: „wolne od podatku dochodowego są (...) wartość wygranych w konkursach i grach organizowanych i emitowanych (ogłaszanych) przez środki masowego przekazu (prasa, radio i telewizja) oraz konkursach z dziedziny nauki, kultury, sztuki, dziennikarstwa i sportu, a także nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług - jeżeli jednorazowa wartość tych wygranych lub nagród nie przekracza kwoty 760 zł; zwolnienie od podatku nagród związanych ze sprzedażą premiową towarów lub usług nie dotyczy nagród otrzymanych przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowiących przychód z tej działalności”. Co istotne, z brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT, które obowiązuje od 1 stycznia 2015 r. wyraźnie wynika, że pojęcie sprzedaż premiowa dotyczy również świadczenia usług (do końca 2014 r. przepisy jasno tego nie wskazywały - wynikało to z orzecznictwa sądów administracyjnych, ale było przedmiotem sporów podatników z organami podatkowymi). Zgodnie z art. 41 ust. 4 Ustawy PIT: „płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10”. Z kolei art. 42 ust. 1 Ustawy PIT stanowi, że: „płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku, gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych”. Z powyższych przepisów wynika, że podmiot wypłacający nagrodę związaną ze sprzedażą premiową, której jednorazowa wartość nie przekracza 760 zł nie ma obowiązku poboru podatku. Natomiast gdy jednorazowa wartość nagrody premiowej jest wyższa, to podmiot ją wypłacający pobiera podatek obliczony według 10 proc. stawki i wpłaca go do urzędu skarbowego właściwego według miejsca zamieszkania płatnika do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek. Przepisy podatkowe nie definiują pojęcia sprzedaży premiowej. Do końca 2014 r. spory dotyczyły przede wszystkim tego, czy pojęcie to obejmuje również świadczenie usług. Obecnie zagadnienie to nie budzi już wątpliwości, ponieważ przepisy w tym zakresie zostały doprecyzowane. W konsekwencji pojęcie „sprzedaży premiowej” nie powinno już budzić wątpliwości.

Przyjmuje się, że jest to umowa zawarta między sprzedawcą a nabywcą dotycząca sprzedaży towarów lub świadczenia usług, która przewiduje przyznanie nabywcy dodatkowego świadczenia uzależnionego od określonego zachowania tego nabywcy (zwykle celem jest zwiększenie wartości zakupów dokonywanych przez nabywcę). Taka definicja znajduje potwierdzenie zarówno w interpretacjach indywidualnych wydawanych na wnioski innych podatników, jak i orzecznictwie sądów administracyjnych. W interpretacji indywidualnej z dnia 13 listopada 2014 r. (IPPB1/415-1066/14-2/EC) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że: „sprzedaż premiowa” jest umową sprzedaży, zawartą między sprzedawcą a kupującym, połączoną jednak z przyznaniem przez sprzedającego premii kupującemu. Na skutek zawarcia tej umowy po stronie sprzedawcy powstaje obowiązek przeniesienia na kupującego własności rzeczy i wydania mu rzeczy, jak również wydania (przekazania) kupującemu premii, w związku z dokonanym przez niego zakupem, której wartość nie jest objęta ceną kupowanego towaru. Otrzymanie premii jest gwarantowane, albowiem przyznawane jest przez sprzedawcę kupującemu w zamian za to, że ten dokonał zakupu określonego towaru, na warunkach wskazanych przez sprzedającego (np. w określonej ilości, o określonej wartości, czy też określonego rodzaju towarów). Po stronie kupującego powstaje obowiązek zapłaty ceny sprzedaży oraz uprawnienie do otrzymania premii. Z nagrodą związaną ze sprzedażą premiową mamy do czynienia wówczas, gdy dochodzi do zawarcia umowy sprzedaży, czyli przeniesienia własności rzeczy”. W interpretacji indywidualnej z dnia 5 września 2014 r. (ITPB2/415 -579/14/MM) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wskazał, że: „w przypadku sprzedaży premiowej towarów wartość premii jest zazwyczaj uzależniona od ilości lub (i) wartości zakupionych towarów. Najistotniejszą rolą sprzedaży premiowej jest na ogół motywowanie kontrahenta do dokonywania zwiększonych zakupów, intensywniejszego korzystania z określonej rodzajowo oferty przedsiębiorcy, wyrobienie określonych, korzystnych z punktu widzenia sprzedawcy przyzwyczajeń klienta, zwiększenie jego lojalności i zainteresowania oferowanymi produktami. Te cele pozostają natomiast zbieżne z wskazanymi we wniosku celami organizowanej przez Wnioskodawcę akcji promocyjnej związanej z wypłatą nagród (premii)”. W interpretacji indywidualnej z dnia 22 sierpnia 2014 r. (IBPBII/1/415-442/14/ASz) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, że: „sprzedaż premiowa” jest umową sprzedaży, zawartą między sprzedawcą a kupującym, połączoną jednak z przyznaniem przez sprzedającego premii kupującemu. Na skutek zawarcia tej umowy po stronie sprzedawcy powstaje obowiązek przeniesienia na kupującego własności rzeczy i wydania mu rzeczy, jak również wydania (przekazania) kupującemu premii, w związku z dokonanym przez niego zakupem, której wartość nie jest objęta ceną kupowanego towaru. Otrzymanie premii jest gwarantowane, albowiem przyznawane jest przez sprzedawcę kupującemu w zamian za to, że ten dokonał zakupu określonego towaru, na warunkach wskazanych przez sprzedającego (np. w określonej ilości, o określonej wartości, czy też określonego rodzaju towarów). Po stronie kupującego powstaje obowiązek zapłaty ceny sprzedaży oraz uprawnienie do otrzymania premii”. W wyroku z dnia 16 lipca 2014 r. (III SA/Wa 86/14) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że: Jak zasadnie wskazał Skarżący, w znaczeniu słownikowym, oddającym potoczne rozumienie słów, „premia” to nagroda za coś, często mająca zachęcić do czegoś osobę nagradzaną. Premiowy charakter sprzedaży wyraża się więc w przekazywaniu klientom dodatkowego wynagrodzenia w zamian za określone zachowanie. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym i podziela go także Sąd rozpoznający niniejszą sprawę. W przypadku działań Skarżącego, opisanych we wniosku o wydanie interpretacji, nagroda jest przyznawana w związku z takimi zachowaniami klienta, które wiążą się z odpłatnym korzystaniem z usług Skarżącego. Najistotniejszą rolą sprzedaży premiowej jest na ogół motywowanie kontrahenta do dokonywania zwiększonych zakupów, intensywniejszego korzystania z określonej rodzajowo oferty przedsiębiorcy, wyrobienie określonych, korzystnych z punktu widzenia sprzedawcy przyzwyczajeń klienta, zwiększenie jego lojalności i zainteresowania oferowanymi produktami. Cele te pozostają zatem zbieżne z celami wskazanymi przez Skarżącego w odniesieniu do organizowanych akcji promocyjnych, w ramach których dokonywany jest tzw. cashback. Tym samym ocena zachowań handlowych usługodawcy oraz sprzedawcy towarów z punktu widzenia celu gospodarczego nie prowadzi do ujawnienia istotnych różnic pomiędzy premiową sprzedażą towarów oraz premiową sprzedażą (świadczeniem) usług. Opisane we wniosku nagrody mają być, jak wynika z treści wniosku, wypłacane w ramach promocji mającej na celu uatrakcyjnienie oferty Skarżącego, mają zwiększać lojalność i satysfakcję klientów, a przyznawane są w związku z określonym zachowaniem, polegającym na korzystaniu z określonego produktu”. W wyroku z dnia 7 lipca 2014 r. (III SA/Wa 368/14) - Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wskazał, że: „w rozpoznanej sprawie sporny nie jest sposób, w jaki należy rozumieć pojęcie „premiowa”, więc temu zagadnieniu nie ma potrzeby poświęcać szczególnej uwagi. Wystarczy stwierdzić, iż zgodnie ze stanowiskiem stron sporu premiowy charakter sprzedaży wyraża się w przekazywaniu klientom dodatkowego wynagrodzenia w zamian za określone zachowanie. Pogląd ten znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym i podziela go także Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę”. W ocenie Wnioskodawcy, po nowelizacji art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT nie powinno budzić wątpliwości, że wypłacane na podstawie Umowy przez Wnioskodawcę Świadczenie dodatkowe spełnia kryteria nagrody związanej ze sprzedażą premiową w rozumieniu art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT. Zasady wypłaty Świadczenia dodatkowego zostały bowiem skonstruowane w ten sposób, aby motywować Inwestorów do inwestowania jak najwyższych kwot na jak najdłuższy okres. Celem wypłaty Świadczenia dodatkowego jest zatem zwiększenie przychodów Wnioskodawcy z tytułu zarządzania aktywami FIZ. Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy od Świadczeń dodatkowych Inwestorzy powinni płacić zryczałtowany 10 proc. podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT z uwzględnieniem zwolnienia przewidzianego dla sprzedaży premiowej, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT. W związku z powyższym na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika, które wynikają z art. 41 ust. 4 Ustawy PIT oraz art. 42 ust. 1 Ustawy PIT.

Ad. 3

W przypadku uznania w odpowiedzi 2 stanowiska Wnioskodawcy za nieprawidłowe (czyli uznania, że Świadczenia dodatkowego wypłacanego Inwestorowi, który jest osobą fizyczną nie można uznać za nagrodę związaną ze sprzedażą premiową w rozumieniu Ustawy PIT) należy uznać, że Wnioskodawca zobowiązany jest do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego obliczonego przy zastosowaniu 19 proc. stawki na podstawie art. art. 41 ust. 4 Ustawy PIT w związku z art. 30a ust. 1 pkt 5 Ustawy PIT. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego pytania 3. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 Ustawa PIT: „za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się (...) przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. lc”. Wyjątek wskazany w art. 17 ust. lc Ustawy PIT nie dotyczy analizowanej sytuacji (reguluje on przypadek, gdy dochodzi do wymiany jednostek uczestnictwa w jednym subfunduszu na jednostki uczestnictwa w innym subfunduszu). Artykuł 30a ust. 1 pkt 5 Ustawy PIT stanowi, że: „od uzyskanych dochodów (przychodów) pobiera się 19% zryczałtowany podatek dochodowy, z zastrzeżeniem art. 52a (...) od dochodu z tytułu udziału w funduszach kapitałowych” (art. 52a Ustawy PIT to przepis przejściowy, który nie ma zastosowania w analizowanej w niniejszym wniosku sytuacji). Jeśli zatem w odpowiedzi na pytanie 2 organ podatkowy nie potwierdzi stanowiska Wnioskodawcy, że Świadczenie dodatkowe stanowi nagrodę związaną ze sprzedażą premiową (czyli nie zgodzi się z Wnioskodawcą, że art. 30 ust. 1 pkt 2 Ustawy PIT oraz art. 21 ust. 1 pkt 68 Ustawy PIT są przepisami szczególnymi, które powinno się stosować w pierwszej kolejności), to należy uznać, że Świadczenie dodatkowe jest opodatkowane 19 proc. zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podatek ten jest pobierany przez płatnika, co wynika z art. 41 ust. 4 Ustawy PIT. Przepis ten stanowi, że: „płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13 i 14 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10”. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych. W interpretacji indywidualnej z dnia 20 lipca 2012 r. (IPPB2/415-515/12 -2/AK) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wskazał, że: „świadczenia dodatkowe przyznane w związku z nabyciem i posiadaniem w określonym czasie jednostek uczestnictwa funduszu stanowią przychód z tytułu udziału w funduszach kapitałowych i w konsekwencji dochód z tego źródła podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem na podstawie art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Płatnikiem tego podatku, zgodnie z art. 41 ust. 4 ww. ustawy będzie wypłacający czyli fundusz inwestycyjny”. Takie samo stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zajął w interpretacji indywidualnej z dnia 31 sierpnia 2012 r. (IPPB2/415-565/12-2/MK). Wnioskodawca podkreśla, że sposób finansowania Świadczenia dodatkowego (ze środków Wnioskodawcy, a nie bezpośrednio ze środków funduszu) nie wpływa na jego klasyfikację, czyli że Świadczenie dodatkowe należy zaliczyć do przychodów określonych w art. 30a ust. 1 pkt 5 Ustawy PIT. Sposób finansowania Świadczenia dodatkowego w żaden sposób nie zmienia bowiem jego charakteru z punktu widzenia Inwestora, który je otrzymuje. To dlatego, że w obu przypadkach Świadczenie dodatkowe wypłacane jest w związku dokonaniem inwestycji w certyfikaty inwestycyjne funduszu (gdyby Inwestor nie wykupił Certyfikatów inwestycyjnych, to nie uzyskałby Świadczenia dodatkowego). Wykładnia celowościowa również przemawia za powyższym stanowiskiem. Trudno bowiem znaleźć uzasadnienie dla różnicowania zasad opodatkowania wypłaty Świadczenia dodatkowego w zależności od tego, czy jest ono finansowane bezpośrednio ze środków FIZ, czy też ze środków Wnioskodawcy (które w praktyce również pochodzą ze środków FIZ, ponieważ Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie z tytułu zarządzania FIZ). Ze stanowiskiem, że sposób finansowania Świadczenia dodatkowego nie ma wpływu na jego kwalifikację zgadzają się organy podatkowe. Wskazuje na to interpretacja indywidualna z dnia 20 kwietnia 2010 r. (IPPB2/415-25/10-4/AS). Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w pełni potwierdził w niej stanowisko TFI, że: „(...) uzyskanie przez uczestnika premii inwestycyjnej jest niewątpliwie powiązane z posiadaniem (utrzymywanie posiadania) jednostek uczestnictwa. Istnieje więc bezpośrednia relacja pomiędzy posiadaniem jednostek uczestnictwa (udziałem w funduszu inwestycyjnym), a otrzymywaną od TFI premią inwestycyjną. Nie ma przy tym znaczenia, jaki podmiot finansuje premie, gdyż jest to niewątpliwie dochód wynikający z udziału w funduszu inwestycyjnym. Premia inwestycyjna stanowi bowiem dochód (przychód) uzyskiwany z tytułu udziału uczestnika w funduszu. W związku z tym faktem premia inwestycyjna wynikająca z posiadania jednostek uczestnictwa winna być kwalifikowana do źródła przychodów kapitały pieniężne, tj. na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 updof stanowi przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych”. Takie samo stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2011 r. (IPPB2/415-933/10-4/AS). Wskazał on, że: „istnieje więc bezpośrednia relacja pomiędzy posiadaniem jednostek uczestnictwa (udziałem w funduszu inwestycyjnym), a otrzymywaną od TFI nagrodą. Nagroda stanowi bowiem dochód (przychód) uzyskiwany z tytułu udziału uczestnika w funduszu. W związku z tym faktem nagroda wynikająca z posiadania jednostek uczestnictwa lub nabycia określonej ilości jednostek winna być kwalifikowana do źródła przychodów kapitały pieniężne, tj. na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi przychody z tytułu udziału w funduszach kapitałowych”.

W podsumowaniu tej interpretacji wskazano, że: „dochód uzyskany przez osobę fizyczną uczestniczącą w Programie polegającym na nagradzaniu uczestników za nabycie określonej liczby jednostek uczestnictwa lub utrzymywanie inwestycji przez określony czas stanowi przychód z tytułu udziału w funduszach kapitałowych i podlega opodatkowaniu 19% zryczałtowanym podatkiem dochodowym, określonym w art. 30a ust. 1 pkt 5 ustawy. Dochód ten nie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”. Podsumowując, Świadczenie dodatkowe należy uznać za przychody określone w art. 30a ust. 1 pkt 5 Ustawy PIT i w konsekwencji Wnioskodawca powinien pobrać od nich podatek na podstawie art. 41 ust. 4 Ustawy PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 2

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Ad. 3

Z uwagi na to, że stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania Nr 2 zostało uznane za prawidłowe, odpowiedź na pytanie Nr 3 stała się bezprzedmiotowa.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych oraz wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego - wskazać należy, że orzeczenia te dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, jak również powołane wyroki dotyczą konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.