Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-150/15-2/JK2
z 28 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego, możliwości odliczenia od dochodu składek na powszechne ubezpieczenie społeczne oraz możliwości odliczenia od podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego, możliwości odliczenia od dochodu składek na powszechne ubezpieczenie społeczne oraz możliwości odliczenia od podatku składek na ubezpieczenie zdrowotne.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest obywatelem polskim. Wnioskodawca jest żonaty i posiada trójkę małoletnich dzieci. W okresie od stycznia do grudnia 2013 roku Wnioskodawca był pracownikiem polskiego X. (dalej: X.), gdzie do lipca 2013 roku pełnił funkcję podsekretarza . W lipcu 2013 roku Wnioskodawca został odwołany z funkcji podsekretarza w związku z powołaniem na stanowisko dyrektora generalnego (dalej: „Y."). Powyższe stanowisko jest obejmowane na 3-letnią kadencję. W trakcie pracy na rzecz Y, Wnioskodawca zachowuje stopień ambasadora tytularnego i paszport dyplomatyczny.

Praca świadczona na rzecz Y. wykonywana jest głównie na terytorium Belgii, gdzie fundacja posiada swoją siedzibę. Po okresie próbnym, który trwał od sierpnia do października 2013 roku, Y. przedłużyło umowę o pracę zawartą z Wnioskodawcą na czas nieokreślony. W związku z wykonywaniem pracy na rzecz Y., Wnioskodawca mieszka w mieszkaniu służbowym, należącym do X.. Od października 2013 roku Wnioskodawca mieszka w Belgii z dwójką swoich dzieci. Natomiast żona Wnioskodawcy wraz z jednym dzieckiem cały czas przebywała w Polsce. Od momentu rozpoczęcia pracy na rzecz Y. Wnioskodawca nadal przyjeżdżał do Polski w związku ze swoimi obowiązkami pełnionymi w X., Wnioskodawca spędzał również w Polsce weekendy ze swoją rodziną oraz święta. Wnioskodawca cały czas posiada w Polsce mieszkanie, z którego korzysta.

Przychody Wnioskodawcy uzyskiwane z tytułu stosunku pracy zawartego z Y. podlegają opodatkowaniu w Belgii. Dlatego, w 2013 roku Y. jako płatnik odprowadzał z wynagrodzenia Wnioskodawcy zaliczki na podatek dochodowy należny w Belgii.

Wnioskodawca jako urzędnik służby zagranicznej, zatrudniony w Polsce przez organ administracji publicznej i jednocześnie wykonujący pracę najemną w Belgii, uzyskał na wniosek X. zaświadczenie o ustawodawstwie dotyczącym zabezpieczenia społecznego mającym zastosowanie do osoby uprawnionej (zaświadczenie A-1). Na podstawie przedmiotowego zaświadczenia Wnioskodawca podlega obowiązkowemu powszechnemu ubezpieczeniu społecznemu oraz zdrowotnemu wyłącznie w Polsce do 1 lipca 2016 r. (wygaśnięcia kadencji dyrektora generalnego). W konsekwencji, Y. zarejestrowało się w Polsce jako płatnik składek i regularnie odprowadza do właściwego polskiego organu należne składki na ubezpieczenie społeczne (dalej: V) oraz ubezpieczenie zdrowotne. Składki V oraz na ubezpieczenie zdrowotne odprowadzane w Polsce pomniejszają przychód Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu w Belgii.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca posiadał miejsce zamieszkania w Polsce w okresie od stycznia do grudnia 2013 roku i był zobowiązany uwzględnić w swoim zeznaniu rocznym za 2013 rok przychody uzyskane z tytułu pracy wykonywanej w Belgii?
2. Czy w przypadku uwzględnienia w zeznaniu rocznym za 2013 rok przychodów uzyskanych w Belgii Wnioskodawcy powinno przysługiwać prawo do odliczenia od dochodu składek na powszechne ubezpieczenie społeczne, zapłaconych w Polsce od przychodów uzyskanych w Belgii?
3. Czy w przypadku uwzględnienia w polskim zeznaniu podatkowym za 2013 rok przychodów uzyskanych w Belgii Wnioskodawcy powinno przysługiwać prawo do odliczenia od podatku składek na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, zapłaconych w Polsce od przychodów uzyskanych w Belgii?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm., dalej: PIT) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy o PIT, osoby fizyczne nie posiadające na terytorium Polski miejsca zamieszkania podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce tytko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski (ograniczony obowiązek podatkowy).

Na mocy art. 3 ust. 1a ustawy o PIT, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W świetle przepisów art. 3 ust. 1a ustawy o PIT wystarczy, że jeden z warunków określonych w tym przepisie jest spełniony, aby uznać, że podatnik posiada miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski omawiany przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przepisy ustawy o PIT nie definiują, co należy rozumieć przez centrum interesów osobistych lub gospodarczych. Biorąc pod uwagę dotychczasową wykładnię organów podatkowych, przez „centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej i źródła dochodów. Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na jej terytorium dłużej niż 183 dni w roku podatkowym (tj. w roku kalendarzowym). Niezależnie od tego czy taka osoba fizyczna posiada na terytorium Polski centrum interesów życiowych,

W oparciu wyłącznie o powyższe przepisy, należy uznać, że Wnioskodawca posiadał w 2013 roku miejsce zamieszkania w Polsce, ponieważ przebywał na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Na podstawie art. 4a ustawy o PIT przepisy art. 3 ust. 1a ustawy o PIT ustawy stosuje się jednak z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W przypadku Wnioskodawcy przy ustalaniu jego miejsca zamieszkania w 2013 roku zastosowanie będą miały postanowienia umowy z dnia 20 sierpnia 2001 r. zawartej między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Belgii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 2004 r. Nr 211, poz. 2139, dalej: polsko - belgijska umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania).

Zgodnie z art. 4 ust. 1 powyższej umowy określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie" oznacza osobę, która według prawa tego Państwa podlega tam obowiązkowi podatkowemu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, jej miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryteria o podobnym charakterze, wyłączając jednakże osoby, które podlegają obowiązkowi podatkowemu w tym Państwie tylko w zakresie dochodu ze źródeł znajdujących się w tym Państwie lub położonego tam majątku.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wtedy taki wypadek jest rozstrzygany zgodnie z następującymi zasadami:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania. Jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, wówczas będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem,
4. jeżeli sytuacji tej osoby nie można określić w oparciu o powyższe kryteria, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnego porozumienia
   
   

Pierwszym kryterium, określonym art. 4 ust. 2 polsko - belgijskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, które rozstrzyga gdzie dana osoba posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych jest "miejsce stałego pobytu”. W świetle podejścia organów skarbowych (przykładowo: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 18 czerwca 2013 r., sygn. ILPB2/415-271/13-2/WS oraz z dnia 9 października 2014 r., sygn. ILPB2/415-778/14 -2/TR) dokonując wykładni pojęcia „miejsca stałego pobytu" należy posłużyć się Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD. Zgodnie z przedmiotowym komentarzem osoba posiada miejsce stałego pobytu tam gdzie posiada stałe ognisko domowe, rozumiane jako dom lub apartament będący własnością lub wynajęty przez zainteresowanego. Ognisko to musi być trwałe, czyli takie, które osoba urządziła z zamiarem trwałego użytkowania. Istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, a oznacza to, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych powodów może mieć krótkotrwały lub tymczasowy charakter.

Jeżeli jednak osoba ma stałe miejsce zamieszkania w obu krajach, to będzie się ją uważać za rezydenta podatkowego kraju, z którym posiada ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). W sytuacji, gdy nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy uznać, że miejsce zamieszkania Wnioskodawcy przez cały 2013 rok było w Polsce. W okresie od stycznia do końca lipca 2013 roku Wnioskodawca generalnie mieszkał i pracował wyłącznie na terytorium Polski, więc fakt posiadania miejsca zamieszkania w tym okresie w Polsce jest bezsporny. W okresie od sierpnia do końca września 2013 roku najbliższa rodzina Wnioskodawcy (żona i dzieci) nadal generalnie przebywała wyłącznie w Polsce, gdzie Wnioskodawca regularnie ją odwiedzał. Stąd, nie ma podstaw do uznania, że w tych miesiącach miejscem stałego pobytu Wnioskodawcy była Belgia, skoro ognisko domowe Wnioskodawcy ewidentnie pozostawało w tym czasie w Polsce. Zdaniem Wnioskodawcy istnieją przesłanki za tym, żeby uznać, że również w okresie od października do końca grudnia 2013 roku miejscem jego zamieszkania była Polska. Po pierwsze, z uwagi na fakt, że jeszcze do końca października 2013 roku Wnioskodawca był zatrudniony przez EED jedynie na okres próbny. Po drugie, w 2013 roku Wnioskodawca nie przebywał w Belgii z intencją pozostania w tym kraju na stałe. Pobyt Wnioskodawcy w Belgii miał charakter jedynie tymczasowy. Ponadto, pomimo, że od października 2013 roku Wnioskodawca mieszkał w Belgii ze swoimi małoletnimi dziećmi, to w Polsce nadal pozostała żona Wnioskodawcy wraz z najmłodszym dzieckiem. Dlatego, nie można uznać, że Wnioskodawca przeniósł do Belgii na stałe i trwale swoje ognisko domowe. Wnioskodawca nadal był ściśle powiązany z Polską.

Przede wszystkim z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nadal posiadał w Polsce źródło dochodów w postaci umowy o pracę z X. oraz najmu nieruchomości oraz żonę i dziecko. Wnioskodawca z uwagi na swoje zatrudnienie w X. odbywał podróże służbowe do Polski, również w okresie październik - grudzień 2013 r. Aktywność społeczna i kulturalna Wnioskodawcy nadal pozostała w tym okresie w Polsce.

W związku z powyższym, Wnioskodawca był zobowiązany do wykazania w swoim zeznaniu rocznym za 2013 rok przychodów uzyskanych w Belgii od Y., ponieważ posiadał miejsce zamieszkania w Polsce.

Zgodnie z art . 27 ust. 9 ustawy o PIT w związku z art . 23 ust. 2 pkt a podpkt 1 polsko- belgijskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania Wnioskodawca był zobowiązany do połączenia dochodów uzyskanych w Belgii z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski (dochody z X. oraz najmu). Zgodnie bowiem z art . 27. ust. 9 ustawy o PIT jeżeli podatnik posiadający miejsce zamieszkania w Polsce osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Polski lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Polski, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8 (wyłączenia z progresją), dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Polski. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Na mocy art. 23 ust. 2 pkt a podpkt 1 polsko- belgijskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w przypadku osiągania przychodów ze stosunku pracy nie ma zastosowania metoda wyłączenia z progresją, lecz kredytu podatkowego, ponieważ zgodnie z omawianym przepisem, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochody lub posiada majątek, które podlegają opodatkowaniu w Belgii, to Polska zezwoli na odliczenie od podatku należnego od tej osoby kwoty równej podatkowi od dochodu zapłaconemu w Belgii.

Ad. 2)

W 2013 roku Y. odprowadzała, naliczone od wynagrodzenia opodatkowanego w Belgii, składki na ubezpieczenie społeczne wynikające z przepisów ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. Nr 137, poz, 887, z późn. zm.) do właściwego oddziału V. Przedmiotowe składki V pomniejszały przychód Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu w Belgii.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o PIT, podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot m. in. składek określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenia chorobowe. Odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że zapłacone do polskiego systemu ubezpieczeń społecznych składki V podlegają odliczeniu pod warunkiem, że podstawy ich wymiaru nie stanowi:

1. dochód (przychód), zwolniony od podatku na podstawie ustawy;
2. dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku
   
   

W przypadku Wnioskodawcy oba warunki są spełnione, ponieważ dochód uzyskany w Belgii podlega opodatkowaniu w Polsce i jest wliczany do podstawy opodatkowania w Polsce. W opinii Wnioskodawcy powinno mu przysługiwać prawo do odliczenia omawianych składek, pomimo, że zmniejszają one podstawę opodatkowania w Belgii. Przepisy ustawy o PIT nie wskazują bowiem, że podatnik ma prawo do odliczenia składek V zapłaconych w Polsce wyłącznie w przypadku, gdy nie zostały one odliczone w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Szwajcarii od dochodu (przychodu) albo podatku osiągniętego w tym państwie. Na mocy art. 26 ust. 13b pkt 2 ustawy o PIT brak odliczenia składek w innym państwie jest warunkiem do potrącenia ich w Polsce jedynie w przypadku składek, o których mowa w ust. 1 pkt 2a powyższego przepisu, tj. składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub Szwajcarii. Tym samym, dokonując literalnej wykładni art. 26 ustawy o PIT, należy uznać, że przepisy ustawy o PIT nie określają analogicznego warunku w przypadku odliczania składek zapłaconych w danym roku podatkowym w Polsce na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w Polsce.

Ad. 3)

W 2013 roku Y. odprowadzała, naliczoną od wynagrodzenia opodatkowanego w Belgii, składkę na powszechne ubezpieczenie zdrowotne, o którym mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2004 r., Nr 210, poz. 2135, z późn. zm.) do właściwego oddziału V. Przedmiotowe składki zdrowotne pomniejszały przychód Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu w Belgii.

Zgodnie z art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o PIT, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.) pobraną w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że pobrana w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (zapłacona w Polsce) składka na ubezpieczenie zdrowotne podlega odliczeniu pod warunkiem, że podstawę jej wymiaru nie stanowi:

1. dochód (przychód), zwolniony od podatku na podstawie ustawy;
2. dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
   
   

W przypadku Wnioskodawcy oba warunki są spełnione, ponieważ dochód uzyskany w Belgii podlega opodatkowaniu w Polsce i jest wliczany do podstawy opodatkowania w Polsce. W opinii Wnioskodawcy powinno mu przysługiwać prawo do odliczenia omawianej składki zdrowotnej, pomimo, że pomniejszała ona podstawę opodatkowania w Belgii. Przepisy ustawy o PIT nie wskazują bowiem, że podatnik ma prawo do potrącenia składki zdrowotnej zapłaconej w Polsce wyłącznie w przypadku, gdy nie została ona odliczona/potrącona w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Szwajcarii od dochodu (przychodu) albo podatku osiągniętego w tym państwie.

Na mocy art. 27b ust. 4 pkt 2) ustawy o PIT brak odliczenia składki zdrowotnej w innym państwie jest warunkiem do potrącenia jej w Polsce jedynie w przypadku składek, o których mowa w ust. 1 pkt 2 powyższego przepisu, tj. składki zapłaconej w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego obowiązującymi w innym niż Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 4. Tym samym, dokonując literalnej wykładni art. 27b ustawy o PIT, należy uznać, że przepisy ustawy o PIT nie określają analogicznego warunku w przypadku odliczania składki zdrowotnej zapłaconej w danym roku podatkowym w Polsce, zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach, w określonych stanach faktycznych i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.