Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4514-56/15/MZ
z 19 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 maja 2015 r. (data wpływu do Biura – 27 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości wyłączenia z opodatkowania umowy sprzedaży nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 maja 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie możliwości wyłączenia z opodatkowania umowy sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza kupić od swojego pracodawcy Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo G. nieruchomość lokalową, która jest sprzedawana zgodnie z art. 40a ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach w trybie ustalonym rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 1 października 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu sprzedaży lokali i gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie oraz kryteriów kwalifikowania ich jako nieprzydatne Lasom Państwowym, a także trybu przeprowadzania przetargu ograniczonego.

W dniu 18 maja 2015 r. sprzedawca, PGL Lasy Państwowe, wybrał w drodze przetargu ograniczonego jako najkorzystniejszą ofertę, ofertę złożoną przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca zamierza przystąpić do umowy sprzedaży przedmiotowej nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa i kupić ją za zaoferowaną cenę 131.200,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność sprzedaży nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa dokonywana przez PGL Lasy Państwowe Nadleśnictwo G. jest opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1a ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych czy jest zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g) tej ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność sprzedaży nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa będącej w zarządzie PGL Lasy Państwowe Nadleśnictwo G. jest wyłączona z opodatkowania na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Wnioskodawca wskazał, że zastosowanie wyłączenia określonego w art. 2 ust. 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych ma miejsce w przypadku, kiedy materialnoprawną podstawę czynności cywilnoprawnej stanowi konkretny przepis z zakresu gospodarki nieruchomościami. W ocenie Wnioskodawcy takim przepisem jest art. 40 ust. 2a ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, mający zastosowanie w niniejszej sprawie.

Wnioskodawca stwierdził, że art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami wyraźnie wskazuje przedmiotowy zakres jej stosowania, który określony został dwojako – przez wskazanie, do jakich nieruchomości ustawa ma zastosowanie, oraz przez wskazanie problematyki, do której odnoszą się normy materialne i procesowe zawarte w ustawie. Art. 2 ww. ustawy wskazuje, że ustawa ta nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami, a w szczególności (pkt 3) ustawy o lasach.

Według Wnioskodawcy, ustawa o gospodarce nieruchomościami ma więc zastosowanie do nieruchomości stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego oraz do problematyki wymienionej w art. 1 ust. 1 tejże ustawy tj. gospodarowania nieruchomościami (przede wszystkim obrotu nieruchomościami stanowiącymi własność podmiotów publicznych). Art. 2 ustawy nie tylko nie wyklucza możliwości unormowania kwestii dotyczących gospodarowania nieruchomościami stanowiących własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego w innych aktach normatywnych, ale wręcz wskazuje na możliwość regulowania gospodarowania nieruchomościami w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami w innych aktach prawnych.

Przepis stanowiący materialną podstawę czynności sprzedaży dokonywanej w zakresie gospodarki nieruchomościami będących własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego może być więc w ocenie Wnioskodawcy zawarty także w innej ustawie niż ustawa o gospodarce nieruchomościami. Art. 40 ust. 2a ustawy o lasach, mimo że nie jest zawarty w ustawie o gospodarce nieruchomościami, jest przepisem dotyczącym gospodarki nieruchomościami w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, reguluje bowiem kwestie gospodarowania nieruchomościami stanowiących własność Skarbu Państwa. Skoro art. 40 ust. 2a ustawy o lasach stanowi materialnoprawną podstawę sprzedaży nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa oraz ustalania ceny sprzedaży (wraz ze wskazanym w odesłaniu przepisem ustawy o gospodarce nieruchomościami), jest przepisem o gospodarce nieruchomościami, o którym mowa w art. 2 ust. 1 lit. g) (winno być: art. 2 pkt 1 lit. g)) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W ocenie Wnioskodawcy, niezasadnym jest ograniczanie zakresu pojęcia spraw podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami tylko do czynności cywilnoprawnych znajdujących materialnoprawną podstawę w ustawie o gospodarce nieruchomościami bowiem gospodarka nieruchomościami, rozumiana jako gospodarowanie nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego, została unormowana nie tylko w ustawie o gospodarce nieruchomościami, ale także w szeregu innych ustaw, w tym w ustawie o lasach.

Wnioskodawca wskazał, że materialną podstawę czynności sprzedaży pomiędzy PGL Lasy Państwowe Nadleśnictwo G. a Wnioskodawcą stanowi art. 40 ust. 2a (winno być: art. 40a ust. 2) ustawy o lasach. Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli więc czynność sprzedaży nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa w zarządzie Lasów Państwowych jest dokonywana na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami, w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i w konsekwencji przedmiotowa czynność sprzedaży nie będzie podlegać opodatkowaniu.

Na zakończenie Wnioskodawca wskazał, że przedstawione przez niego stanowisko znajduje oparcie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 lutego 2015 r. sygn. akt II FSK 2742/14.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 626) podatkowi temu podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych.

Podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają też zmiany ww. umów, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych oraz orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne (art. 1 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy).

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania przy umowie sprzedaży stanowi wartość rynkowa rzeczy lub prawa majątkowego. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową określa się na podstawie przeciętnych cen przedmiotu czynności cywilnoprawnych stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów.

Jeżeli jednak podatnik nie określił wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny organu podatkowego, wartości rynkowej, to stosownie do art. 6 ust. 3 ww. ustawy – organ wezwie podatnika do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny. Natomiast w przypadku, gdy podatnik, pomimo wezwania, o którym mowa w ust. 3, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33% od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik (art. 6 ust. 4 cyt. ustawy).

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych określa stawki podatku, które wynoszą m.in. od umowy sprzedaży nieruchomości – 2%.

O powstaniu obowiązku uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnej decyduje, w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, moment dokonania czynności cywilnoprawnej. Na podstawie art. 4 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości podlega generalnie opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i obowiązek uiszczenia tegoż podatku ciąży na kupującym.

Niezależnie od powyższego, w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych przewidziano sytuacje, w których czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy jest wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami lub przepisom o autostradach płatnych. Oznacza to, że powyższe wyłączenie ma zastosowanie w tych sprawach, w których przepisy o gospodarce nieruchomościami stanowią dla określonych podmiotów materialnoprawną podstawę działania.

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza kupić od swojego pracodawcy – Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo G., nieruchomość lokalową, która będzie sprzedawana z zastosowaniem art. 40a ustawy o lasach oraz w trybie ustalonym rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 1 października 2013 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu sprzedaży lokali i gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie oraz kryteriów kwalifikowania ich jako nieprzydatne Lasom Państwowym, a także trybu przeprowadzania przetargu ograniczonego. W dniu 18 maja 2015 r. sprzedający, wybrał w drodze przetargu ograniczonego jako najkorzystniejszą ofertę, ofertę złożoną przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę sprzedaży przedmiotowej nieruchomości i kupić ją za zaoferowaną przez siebie cenę 131.200,00 zł.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2015 r., poz. 782) stanowi, że ustawa określa zasady gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego. Zgodnie natomiast z jej art. 2 pkt 3 ustawa nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami, a w szczególności ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz.U. z 2014 r. poz. 1153 oraz z 2015 r., poz. 349 i 671).

Ponadto ustawa o gospodarce nieruchomościami precyzuje na czym polegać może gospodarowanie nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz własność jednostek samorządu terytorialnego. Stosownie do art. 13 ust. 1 tej ustawy, z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z ustaw, nieruchomości mogą być przedmiotem obrotu. W szczególności nieruchomości mogą być przedmiotem sprzedaży, zamiany i zrzeczenia się, oddania w użytkowanie wieczyste, w najem lub dzierżawę, użyczenia, oddania w trwały zarząd, a także mogą być obciążane ograniczonymi prawami rzeczowymi, wnoszone jako wkłady niepieniężne (aporty) do spółek, przekazywane jako wyposażenie tworzonych przedsiębiorstw państwowych oraz jako majątek tworzonych fundacji.

Zgodnie z art. 40a ust. 1 ustawy o lasach Lasy Państwowe mogą sprzedawać nieruchomości zabudowane budynkami mieszkalnymi i samodzielne lokale mieszkalne, zwane dalej „lokalami”, oraz grunty z budynkami mieszkalnymi w budowie, nieprzydatne Lasom Państwowym. Ustęp 2 analizowanego przepisu stanowi natomiast, że ustalenie ceny nieruchomości przy sprzedaży, o której mowa w ust. 1, następuje na zasadach określonych w przepisach o gospodarce nieruchomościami.

W przedmiotowej sprawie, ewentualne zastosowanie wyłączenia określonego w art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych winno wiązać się więc z wykazaniem, że źródłem powstania danej czynności będzie konkretny przepis z zakresu gospodarki nieruchomościami. Tymczasem – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego – do nabycia nieruchomości dojdzie w trybie art. 40a ustawy o lasach. W ocenie Organu oznacza to, że podstawę do zbycia nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy stanowić będzie właśnie przepis art. 40a ustawy o lasach, a nie przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami. Analiza cytowanego przepisu wskazuje, że zawiera on kompleksowe uregulowanie kwestii zbywania przez Lasy Państwowe nieruchomości zabudowanych budynkami mieszkalnymi i samodzielnych lokali mieszkalnych oraz gruntów z budynkami mieszkalnymi w budowie. Zawarte w nim przepisy określają bowiem nie tylko krąg osób uprawnionych do nabywania ww. nieruchomości na zasadach preferencyjnych, ale również sposób ustalania ceny i sposób jej zapłaty. Z tego też względu nie można uznać, że to przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami będą stanowić podstawę czynności sprzedaży. Powyższego nie zmienia także okoliczność odesłania w pewnych kwestiach, nieuregulowanych w ustawie o lasach (jak np. przy ustalaniu ceny sprzedaży nieruchomości w art. 40a ust. 2 ustawy o lasach), do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Odwołanie takie ma bowiem na celu jedynie uniknięcie powtarzania pewnych rozwiązań ustalonych w jednym akcie prawnym w kolejnej ustawie.

A zatem umowa sprzedaży nieruchomości, która ma zostać zawarta przez Wnioskodawcę, aby podlegała wyłączeniu od podatku od czynności cywilnoprawnych powinna zostać zawarta w trybie (na podstawie) przewidzianym ustawą o gospodarce nieruchomościami. Tymczasem tryb (podstawę) opisanej we wniosku czynności – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego – będą stanowić postanowienia ww. ustawy o lasach, tj. art. 40a tej ustawy. W żadnym przypadku nie można zatem uznać, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż nastąpi na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Nie można bowiem zgodzić się z Wnioskodawcą, że przepisy ustawy o lasach, szczególnie art. 40a ust. 2 tej ustawy jest przepisem dotyczącym gospodarki nieruchomościami w rozumieniu art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami i w związku z tym czynność sprzedaży przedmiotowej nieruchomości korzysta z wyłączenia z podatku od czynności cywilnoprawnych. Również powołane przez Wnioskodawcę w jego stanowisku przepisy art. 1 ust. 1 pkt 1 oraz art. 2 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, stanowią jedynie ogólne przepisy wskazujące odpowiednio na zakres stosowania tej ustawy oraz na relację między przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami a ustawą o lasach. W szczególności przepis art. 2 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami jest potwierdzeniem zasady „lex specialis derogat legi generali”, co oznacza, że przepisy o większym stopniu szczegółowości pochodzące z aktów prawnych o takiej samej mocy prawnej, np. z ustaw, należy stosować przed prawem ogólniejszym. Nie należy zatem utożsamiać pojęcia „przepisów o gospodarce nieruchomościami” z ustawą o lasach należącą do katalogu ustaw zawartych w art. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Mając powyższe na uwadze, brak jest podstaw do stwierdzenia, że przedmiotowa sprzedaż zostanie dokonana na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami. Tym samym, umowa sprzedaży nieruchomości nie będzie mogła zostać zakwalifikowana jako czynność cywilnoprawna wyłączona z opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W konsekwencji, przedmiotowa umowa sprzedaży nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku sądowego należy stwierdzić, że Organ interpretacyjny zapoznał się z tym orzeczeniem, niemniej nie podziela stanowiska w nim zaprezentowanego, czemu dał wyraz w niniejszej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.