Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP1/443-1448/14/MN
z 16 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2014 r. (data wpływu 18 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania opisanych czynności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2014 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 5 stycznia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie opodatkowania i dokumentowania opisanych czynności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zakład jest jednostką organizacyjną Gminy, nieposiadającą osobowości prawnej, prowadzoną w formie samorządowego zakładu budżetowego w rozumieniu ustawy o finansach publicznych. Organem założycielskim Zakładu to jest Rada Gminy i Miasta, która dnia 17 marca 1992 roku powołała Zakład i określiła cel jego utworzenia.

Zgodnie z § 5 Załącznika do Uchwały Rady Miejskiej tj. statutem samorządowego zakładu budżetowego, Zakład realizuje zadania w zakresie spraw gospodarki komunalnej i mieszkaniowej.

Do zadań Zakładu należy między innymi:

1. Pobieranie w drodze inkasa podatku od posiadania psów.
   Zgodnie z Umową z dnia 3 lutego 2005 r. zawartą pomiędzy Gminą a Zakładem, pobór podatku od posiadania psów powierzono Zakładowi. Jednocześnie określono wynagrodzenie za inkaso przedmiotowego podatku w wysokości 19% zainkasowanych kwot. Po upływie każdego miesiąca Zakład wystawia Gminie fakturę VAT za inkaso, stosując 23% stawkę podatku VAT.
   
2. Pobieranie w drodze inkasa opłaty skarbowej.
   Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej, Rada Miejska 6 marca 2007 r. podjęła Uchwałę w sprawie zarządzenia poboru opłaty skarbowej w drodze inkasa oraz wyznaczenia inkasentów i określenia wysokości wynagrodzenia za inkaso. Uchwałą tą, Zakład został wyznaczony na inkasenta oraz określono wynagrodzenie za inkaso w wysokości 5% wpływów z tytułu pobranej opłaty skarbowej. W Uchwale określono szczegółowo obowiązki inkasentów, związane z poborem opłaty skarbowej, m.in. sposób przekazywania wpływów z tytułu inkasa oraz sposób przekazywania wynagrodzenia za inkaso. Na podstawie ww. Uchwały Rady Miejskiej, Zakład jako wyznaczony inkasent wykonuje nałożone zadania i otrzymuje wynagrodzenie. Za wykonywaną czynność Zakład wystawia Gminie fakturę VAT stosując 23% stawkę podatku VAT.
   
3. Zarządzanie lokalami użytkowymi Gminy.
Na podstawie porozumień zawartych z Gminą, Zakład przekazuje dla Gminy lokale użytkowe z przeznaczeniem na potrzeby Urzędu Miejskiego, Urzędu Stanu Cywilnego, Rad Osiedlowych, Rady Sołectwa, Straży Pożarnej oraz różnych organizacji charytatywnych. Za korzystanie z pomieszczeń przez wyżej wymienione podmioty, Zakład obciąża Gminę za dostarczane do lokali media oraz, w przypadku pomieszczeń przeznaczonych na potrzeby inne niż Urzędu Gminy dodatkowo ustalona jest stawka czynszu, która może ulec zwiększeniu o procentowy wskaźnik określony przez Burmistrza. Za realizację wyżej wymienionych porozumień, Zakład obciąża Gminę na podstawie faktur VAT z odpowiednią stawką podatku.

Zakład jest odrębnym od Gminy, czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Wątpliwości Zakładu budzi wyrok WSA w Olsztynie z 3 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Ol 467/14, w którym WSA stwierdził, że zakład budżetowy działa w imieniu Gminy, a to pozostaje poza regulacjami ustawy o VAT. W praktyce bowiem czynności pomiędzy Zakładem a Gminą są to czynności wewnątrz jednego podmiotu, które nie stanowią świadczenia usług. W związku z powyższym wyrokiem WSA, Zakład pyta, czy jego dotychczasowy sposób postępowania i dokumentowania czynności, o których mowa wyżej, jest prawidłowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z realizacją zadań własnych gminy, w jej imieniu i na jej zlecenie Zakład postępuje słusznie dokumentując te czynności fakturami VAT i stosując z tego tytułu odpowiednią stawkę podatku?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane są w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy. W celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:

• czynności - co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT- muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
• ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego. Tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o opłacie skarbowej (Dz.U. z 2012 r., poz. 1282 ze zm.), organem podatkowym właściwym w sprawach opłaty skarbowej jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). W myśl art. 8 ust. 2 ww. ustawy, rada gminy może zarządzić pobór opłaty skarbowej w drodze inkasa, wyznaczyć inkasentów oraz określić wysokość wynagrodzenia za inkaso.

Stosownie do postanowień art. 2 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), przepisy ustawy stosuje się do opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych.

Według art. 9 ustawy Ordynacja podatkowa, inkasentem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana do pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 28 § 4 Ordynacji podatkowej, rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa może ustalać wynagrodzenie dla płatników lub inkasentów z tytułu poboru podatków stanowiących dochody, odpowiednio, budżetu gminy, powiatu lub województwa.

Wynagrodzenie płatników i inkasentów pobierających podatki stanowiące dochody jednostek samorządu terytorialnego jest – w świetle art. 28 § 4 ww. ustawy – fakultatywne.

Ustalenie takiego wynagrodzenia odbywa się w drodze uchwały rady gminy, rady powiatu lub sejmiku województwa. W związku z powyższym należy stwierdzić, że podmiot, któremu powierzono pobór opłaty skarbowej oraz opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych, ma status inkasenta w rozumieniu art. 9 ustawy Ordynacja podatkowa, czyli jest obowiązany do pobierania od podatnika podatku (opłaty) i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz opisany stan faktyczny należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez inkasenta spełniają definicję świadczenia usług, w rozumieniu cyt. wyżej art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy wykonywaną czynnością w zakresie inkasa opłaty skarbowej oraz inkasa opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych a otrzymywanym wynagrodzeniem. Zakład dokonując tych czynności, nie wykonuje ich w ramach władztwa publicznego, tj. nie korzysta z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, wynagrodzenie tytułem wykonywania czynności poboru opłaty skarbowej oraz poboru opłat, o których mowa w przepisach o podatkach i opłatach lokalnych, o którym mowa we wniosku, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jako takie winny być udokumentowane fakturą VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w korespondencji z art. 8 ust. 1 ustawy, oraz art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane są w ramach działalności gospodarczej. W związku z powyższym czynności wykonywane przez Zakład a opisane w pkt 3 stanu faktycznego, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i jako takie winny być udokumentowane fakturami VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.