Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP4/4512-201/15/EK
z 31 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z 3 lipca 2015 r. (data wpływu 15 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania preferencyjnej stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z posiadanymi dokumentami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania preferencyjnej stawki podatku dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w związku z posiadanymi dokumentami.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą „X”. Wnioskodawca jest również zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (dalej jako „WDT”), w zakresie akcesoriów grzewczych i sanitarnych, których nabywcą będzie podmiot mający swoją siedzibę na terytorium Niemiec. Podmiot ten posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako „Ustawa”).

Wnioskodawca dokonywać będzie WDT, jako podatnik, bezpośrednio przy użyciu własnego środka transportu. Na okoliczność tego, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Rzeczpospolitej Polski i dostarczone do nabywcy na terenie Niemiec, Wnioskodawca posiadać będzie stosowne dowody:

1. Specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Załącznikiem do każdorazowej faktury VAT, dokumentującej sprzedaż, będzie dokument tytułowany przez Wnioskodawcę - Specyfikacja towarowa. Zawierał będzie on wykaz towarów wymienionych na fakturze VAT, stosownie do przepisu art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy;
2. dokument nazwany Wydaniem magazynowym, zawierający następujące informacje, o których mowa m.in. w art. 42 ust. 4 ustawy, tj.:
• dane podatnika (Wnioskodawcy) i niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy - nabywcy towarów, o których mowa w art. 42 ust. 4 pkt 1 ustawy;
  
• adres, pod który przewożone będą towary na terytorium Niemiec stosownie do przepisu art. 42 ust. 4 pkt 2 ustawy. Adres ten tożsamy będzie z adresem oddziału niemieckiej firmy kurierskiej, która na zlecenie niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy odbiera od Wnioskodawcy towary i dostarczać je będzie bezpośrednio klientom niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy,
  
• wykaz towarów i ich ilość, stosownie do przepisu art. 42 ust. 4 pkt 3 ustawy;
  
• rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym Wnioskodawca wywoził będzie towary z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium Niemiec pod adres niemieckiego przedsiębiorstwa kurierskiego, któremu niemiecki kontrahent Wnioskodawcy zleci transport do swoich klientów (stosownie do przepisu art. 42 ust. 4 pkt 5 ustawy);
3. Dokument zatytułowany „Potwierdzenie przyjęcia paczek” (niem. „Eintieferungsliste”), w którym niemiecka firma kurierska, wykonująca transport na zlecenie niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy potwierdzi odebranie paczek towarów od Wnioskodawcy, dostarczonych przez niego własnym środkiem transportu do Niemiec, stosownie do przepisu art. 42 ust. 4 pkt 4 ustawy. Towary te następnie, firma kurierska bezpośrednio dostarcza klientom kontrahenta Wnioskodawcy;
4. List przewozowy, z którego wynikać będzie, że niemiecka firma kurierska na zlecenie niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy wysłała towary do klientów niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy pod ściśle określone w liście przewozowym adresy;
5. Fakturę VAT, dokumentującą sprzedaż pomiędzy Wnioskodawcą, a jego niemieckim kontrahentem oraz potwierdzenia zapłaty ceny za dostarczone mu towary.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca uprawniony będzie do zastosowania stawki VAT w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, jeżeli po spełnieniu warunków określonych w art. 42 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, posiadane przez niego dokumenty w sposób jasny i jednoznaczny potwierdzać będą dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywców na terenie Niemiec, co przy jednoczesnym spełnieniu warunków, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ustawy, uprawniać będzie Wnioskodawcę do zastosowania preferencyjnej stawki VAT 0%.

W przypadku dostawy na teren Niemiec, WDT dokonywana będzie bezpośrednio przez Wnioskodawcę (podatnika), przy użyciu własnego środka transportu Wnioskodawcy (podatnika). W związku z powyższym. Wnioskodawca będzie mógł udokumentować WDT poprzez przedłożenie specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku (tzw. Specyfikacja towarowa), stosownie do art. 42 ust. 3 pkt 3 w zw. z art. 42 ust. 4 ustawy oraz dwóch dokumentów, które łącznie zawierać będą dane, o których mowa w art. 42 ust. 4 ustawy. Dokumenty te będą funkcjonowały u Wnioskodawcy pod nazwą Wydanie magazynowe (potwierdzenie informacji z art. 42 ust. 4 pkt 1-3 i 5 ustawy) oraz Potwierdzenie przyjęcia paczek (niem. „EinUeferungsliste”), które z kolei potwierdzał będzie informację wymaganą przez art. 42 ust. 4 pkt 4 ustawy.

Warunek posiadania udokumentowanych dowodów, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium Niemiec, może być zdaniem Wnioskodawcy spełniony także wtedy, gdy posiadał on będzie niektóre dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy, a jednocześnie inne dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy.

Posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty są zatem wystarczające w celu udokumentowania, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium Niemiec, biorąc pod uwagę treść art. 42 ust. 11 ustawy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r., sygn. akt I FPS 1/10. Zgodnie ww. orzeczeniem: „W świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju."

Konkluzja Naczelnego Sądu Administracyjnego sprowadza się tutaj do wniosku, że jeżeli podatnik nie jest w stanie zgromadzić dokumentów wymienionych w katalogu podstawowym, powinien mieć prawo zastosowania dowodów pomocniczych, określonych w art. 42 ust. 11 ustawy, w celu skorzystania ze stawki 0% podatku, z tytułu WDT.

Należy przy tym zauważyć, iż w przypadku zdarzenia przyszłego jakie będzie miało miejsce w niniejszej sprawie, oprócz dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy, tj. specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku, Wnioskodawca powinien posiadać także dokument zawierający co najmniej dane określone w art. 42 ust. 4 pkt 1-4 ustawy, gdyż Wnioskodawca dokonywał będzie wywozu własnym środkiem transportu.

W tym stanie rzeczy, Wnioskodawca będzie mógł wypełnić wymagania określone w art. 42 ust. 4 poprzez posiadanie dokumentu Wydanie magazynowe (zawierającego informacje z art. 42 ust. 1 pkt 1-3 i pkt 5) oraz dokumentu Potwierdzenie przyjęcia paczek (niem. „Einlieferungsliste”), zawierający informacje z art. 42 ust. 4 pkt 4 ustawy w zw. z art. 42 ust 11 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy analiza gramatyczna art. 42 ustawy wskazuje, że dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie dowodów względnie obowiązkowych. Oznacza to, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, a w przypadku ich braku lub braku pewnych danych w treści tych dokumentów (zgodnie z treścią art. 42 ust. 1, 4 ustawy), wykazanie okoliczności dostawy towarów na terytorium Niemiec może zostać potwierdzone również innymi dowodami, określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Dodatkowo w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca będzie mógł przedstawić, również stosownie do zastosowania art. 42 ust. 11 ustawy, list przewozowy z którego wynika, że niemiecka firma kurierska na zlecenie niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy wysyłała będzie towary do klientów niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy pod ściśle określone w liście przewozowym adresy.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy dokumenty wskazane w opisie zdarzenia przyszłego łącznie potwierdzają dostarczenie towaru do nabywcy w innym niż Polska kraju Wspólnoty, a tym samym uprawniać będą do zastosowania stawki 0% VAT do dokonywanych WDT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Stosownie do art. 13 ust. 6 ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
   
   

W myśl art. 42 ust. 3 ustawy o podatku VAT, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony),
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
4. (uchylony)

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Stosownie do art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez ich nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentu, o którym mowa w ust. 3 pkt 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby działalności gospodarczej lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
   
   

Natomiast w przypadku, gdy dokumenty wymienione w cyt. wyżej art. 42 ust. 3 i ust. 4 nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami w świetle art. 42 ust. 11 ustawy, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie,
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu,
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania,
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego
5. innym niż terytorium kraju.
   
   

Analiza regulacji dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowej dostawy pozwala na wskazanie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest potraktowanie danej czynności jako dostawy wewnątrzwspólnotowej.

Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i zostanie tam faktycznie opodatkowana.

Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji tj. udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia – jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że faktycznie nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Ten ostatni warunek, od którego spełnienia zależy potraktowanie danej dostawy jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, dotyczy udokumentowania faktu wywozu towaru oraz dostarczenia go w ramach dostawy w państwie przeznaczenia. Koncentruje się on zatem na faktycznych, a nie prawnych aspektach transakcji.

Powyższy warunek został określony wprost w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym ważne jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których jednoznacznie wynika, że określony towar został faktycznie dostarczony do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego. Tym samym prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE.

Należy tutaj wskazać, że w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z 11 października 2010 r. sygn. akt. I FPS 1/10, NSA podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia, konsumpcji). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Tym samym mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz powołaną wyżej uchwałę Sądu Najwyższego stwierdzić należy, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 i ust. 4 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest, czy będzie on uprawniony do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0 % dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, po spełnieniu warunków określonych w art. 42 ust. 1 pkt 1 i pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zamierza dokonywać wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w zakresie akcesoriów grzewczych i sanitarnych, których nabywcą będzie podmiot mający swoją siedzibę na terytorium Niemiec. Podmiot ten posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako „Ustawa”). Wnioskodawca dokonywać będzie WDT, jako podatnik, bezpośrednio przy użyciu własnego środka transportu. Na okoliczność tego, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Rzeczpospolitej Polski i dostarczone do nabywcy na terenie Niemiec, Wnioskodawca posiadać będzie stosowne dowody:

1. Specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Załącznikiem do każdorazowej faktury VAT, dokumentującej sprzedaż, będzie dokument tytułowany przez Wnioskodawcę - Specyfikacja towarowa. Zawierał będzie on wykaz towarów wymienionych na fakturze VAT, stosownie do przepisu art. 42 ust. 3 pkt 3 ustawy;
2. dokument nazwany Wydaniem magazynowym, zawierający następujące informacje, o których mowa m.in. w art. 42 ust. 4 ustawy, tj.:
• dane podatnika (Wnioskodawcy) i niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy - nabywcy towarów, o których mowa w art. 42 ust. 4 pkt 1 ustawy;
  
• adres, pod który przewożone będą towary na terytorium Niemiec stosownie do przepisu art. 42 ust. 4 pkt 2 ustawy. Adres ten tożsamy będzie z adresem oddziału niemieckiej firmy kurierskiej, która na zlecenie niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy odbiera od Wnioskodawcy towary i dostarczać je będzie bezpośrednio klientom niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy,
  
• wykaz towarów i ich ilość, stosownie do przepisu art. 42 ust. 4 pkt 3 ustawy;
  
• rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym Wnioskodawca wywoził będzie towary z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na terytorium Niemiec pod adres niemieckiego przedsiębiorstwa kurierskiego, któremu niemiecki kontrahent Wnioskodawcy zleci transport do swoich klientów (stosownie do przepisu art. 42 ust. 4 pkt 5 ustawy);
3. Dokument zatytułowany „Potwierdzenie przyjęcia paczek” (niem. „Eintieferungsliste”), w którym niemiecka firma kurierska, wykonująca transport na zlecenie niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy potwierdzi odebranie paczek towarów od Wnioskodawcy, dostarczonych przez niego własnym środkiem transportu do Niemiec, stosownie do przepisu art. 42 ust. 4 pkt 4 ustawy. Towary te następnie, firma kurierska bezpośrednio dostarcza klientom kontrahenta Wnioskodawcy;
4. List przewozowy, z którego wynikać będzie, że niemiecka firma kurierska na zlecenie niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy wysłała towary do klientów niemieckiego kontrahenta Wnioskodawcy pod ściśle określone w liście przewozowym adresy;
5. Fakturę VAT, dokumentującą sprzedaż pomiędzy Wnioskodawcą, a jego niemieckim kontrahentem oraz potwierdzenia zapłaty ceny za dostarczone mu towary.
   
   

Powyższe wskazuje zatem, że Wnioskodawca jest w posiadaniu dokumentu o którym mowa w art. 42 ust. 3 ustawy oraz dokumentu o którym mowa w art. 42 ust. 4, uzupełnionym dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustaw. Dokumenty te traktowane łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwpólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Tym samym posiadane dokumenty, przy spełnieniu pozostałych warunków, o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy, uprawniają Wnioskodawcę do zastosowania w opisanej wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawki podatku w wysokości 0%.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.