Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/4511-341/15/MMa
z 12 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 9 marca 2015 r. (data otrzymania 13 marca 2015 r.), uzupełnionym 21 maja 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 marca 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z 8 maja 2015 r. Znak: IBPBII/2/4511-341/15/MMa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 21 maja 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2013 r. Wnioskodawca nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w drodze zniesienia współwłasności. Mieszkanie to było odziedziczone po zmarłej 20 grudnia 2002 r. ciotce i po przeprowadzeniu spraw spadkowych posiadało 6 współwłaścicieli. Zgodnie z postanowieniem sądu z 20 października 2004 r. spadek po zmarłej ciotce nabyły dwie siostry i brat spadkodawczyni w udziale po 3/12 każdy oraz trzech bratanków spadkodawczyni (w tym Wnioskodawca) w udziale po 1/12 każdy. Mieszkanie to stało 11 lat puste, gdyż nie można było go sprzedać ze względu na różne przeciwności m.in. śmierć dwóch współwłaścicieli (sprawy spadkowe po zmarłych trwały kilka lat). W tym samym czasie dług w spółdzielni mieszkaniowej urósł do kwoty 38.000 zł za 11 lat, a spółdzielnia domagała się spłaty zadłużenia. Po konsultacjach prawnych Wnioskodawca wniósł do sądu sprawę o zniesienie współwłasności. Postanowieniem sądu z 10 września 2013 r. zniesiono współwłasność spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przyznając je na wyłączną własność Wnioskodawcy bez spłat z tego tytułu na rzecz pozostałych uczestników postępowania. Jedynym właścicielem tego mieszkania stał się Wnioskodawca i dopiero wtedy można było zbyć mieszkanie. Warunkiem niezbędnym do sprzedaży była spłata zadłużenia do spółdzielni. W drodze ugody ze spółdzielnią mieszkaniową Wnioskodawca zapłacił kwotę 10.757 zł i dopiero wtedy otrzymał zaświadczenie ze spółdzielni o niezaleganiu z opłatami. Mieszkanie o powierzchni 37 m² Wnioskodawca sprzedał w styczniu 2014 r. za 65.000 zł.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy do kosztów uzyskania przychodów w PIT-39 Wnioskodawca może zaliczyć spłatę zadłużenia do spółdzielni mieszkaniowej, gdyż był to warunek niezbędny do sprzedaży tego mieszkania?

Zdaniem Wnioskodawcy, spłata zadłużenia do spółdzielni mieszkaniowej jako niezbędny warunek zawarcia ugody ze spółdzielnią mieszkaniową i wydanie przez spółdzielnię zaświadczenia o niezaleganiu z opłatami (co było warunkiem sprzedaży mieszkania), jest kosztem podstawowym uzyskania przychodu ze sprzedaży. Wszystkie zobowiązania Wnioskodawca wziął na siebie (porady prawne, koszty sądowe, spłata zadłużenia do spółdzielni). Zdaniem Wnioskodawcy, kwota 10.757 zł (spłata zadłużenia do spółdzielni) zapłacona z własnych środków powinna być zaliczona do kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży mieszkania, gdyż przychód został pomniejszony o tę kwotę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie m.in.:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub praw przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub praw nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że 20 grudnia 2002 r. zmarła ciotka Wnioskodawcy, po której Wnioskodawca nabył udział 1/12 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego. Pozostałe udziały nabyło rodzeństwo oraz bratankowie spadkodawcy. Następnie 10 września 2013 r. zniesiono współwłasność lokalu mieszkalnego w ten sposób, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego stało się wyłączną własnością Wnioskodawcy. Z uwagi na okoliczność, że opłaty za mieszkalnie były nieuregulowane, aby mogło dojść do sprzedaży ww. mieszkania Wnioskodawca spłacił ustaloną w drodze ugody ze spółdzielnią kwotę 10.757 zł zaległych opłat. Ww. lokal mieszkalny został przez Wnioskodawcę sprzedany w styczniu 2014 r. za kwotę 65.000 zł. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do ustalenia czy dokonana spłata w kwocie 10.757 zł stanowi koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) – spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 Kodeksu cywilnego – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

W myśl art. 1035 Kodeksu cywilnego – jeżeli spadek przypada kilku spadkobiercom, do wspólności majątku spadkowego stosuje się przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych. Do momentu zniesienia tej współwłasności lub dokonania działu spadku, spadkobiercy są współwłaścicielami rzeczy i praw wchodzących w skład spadku.

Natomiast celem postępowania o zniesienie współwłasności – w rozumieniu przepisów ustawy Kodeks cywilny – jest nowe ukształtowanie prawa własności rzeczy, która stanowi przedmiot współwłasności poprzez odebranie temu prawu cechy wspólności.

Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny – współwłasność polega na tym, że własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Współwłaścicielom przysługują części wspólnego prawa własności (tzw. udziały), którymi mogą swobodnie rozporządzać. Dopóki więc istnieje współwłasność można mówić tylko o istnieniu udziałów w tym prawie, o ich nabywaniu i zbywaniu, a nie o prawie do części rzeczy, o jej zbywaniu bądź nabywaniu w częściach. Współwłaściciele mają swoje udziały w prawie, ale nie w rzeczy. Zgodnie z art. 210 ww. Kodeksu – każdy ze współwłaścicieli może domagać się zniesienia współwłasności. Jednym ze sposobów zniesienia współwłasności jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych (art. 212 Kodeksu) bądź bez takiego obowiązku.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności jest nabyciem tej rzeczy, tzn. tego udziału, o który zwiększył się udział w niej po dokonaniu zniesienia współwłasności. W wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje bowiem nieruchomość lub prawo, których wartość przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał w tej nieruchomości lub prawie. Jeżeli zatem przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad posiadany udział przed zniesieniem współwłasności oznacza to, że dla części udziału w nieruchomości lub prawie nabytego w drodze zniesienia współwłasności dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności. Nie zmienia tego fakt, że zniesienia współwłasności dokonano bez spłat i dopłat. Wszelkie bowiem przypadki, gdy udział danej osoby ulega powiększeniu, traktowane być muszą w kategorii nabycia, gdyż w ten sposób ulega powiększeniu zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością) lub prawem i stan jej majątku osobistego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przywołane wyżej przepisy ustawy Kodeks cywilny stwierdzić należy, że zniesienie współwłasności spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, dokonane w 2013 r., stanowiło dla Wnioskodawcy datę nabycia tego prawa, w udziale 11/12 czyli w udziale, w którym przyznane na wyłączną własność spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu przekracza wartość udziału 1/12, który Wnioskodawca posiadał w lokalu mieszkalnym nabytym w spadku po ciotce w 2002 r. Bowiem choć zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat, to wartość otrzymanego w 2013 r. przez Wnioskodawcę na wyłączną własność spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przekracza wartość udziału 1/12 jaki przysługiwał mu w wyniku nabycia spadku po ciotce przed zniesieniem współwłasności.

W związku z powyższymi wyjaśnieniami należy ocenić, że spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, o którym mowa we wniosku, Wnioskodawca nabył w dwóch datach i w różny sposób, tj.:

• w 2002 r. w drodze spadku po ciotce nabył udział 1/12,
• w wyniku zniesienia współwłasności w 2013 r. nabył pozostały udział 11/12, który należał do pozostałych współwłaścicieli – stając się tym samym jedynym właścicielem ww. prawa do lokalu.
  
  

Ponieważ nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, które zostało sprzedane w 2014 r. nastąpiło odpowiednio w udziale 1/12 w 2002 r. oraz w udziale 11/12 w 2013 r., to pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 należy oddzielnie liczyć w stosunku do każdego udziału jaki nabył Wnioskodawca.

Z uwagi na upływ pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych 1/12 przychodu ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przypadająca na udział nabyty w 2002 r. nie będzie podlegała opodatkowaniu. Natomiast pozostały przychód uzyskany ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie w drodze zniesienia współwłasności tj. 11/12 przychodu będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem dochodowym według zasad obowiązujących od 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością) np.: koszty wyceny sprzedawanej nieruchomości lub prawa przez rzeczoznawcę majątkowego, koszty biura pośrednictwa obrotu nieruchomościami, koszty ogłoszeń w prasie, o ile były ponoszone przez zbywcę. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy.

W tym miejscu należy jednak zaznaczyć, że jeśli Wnioskodawca poniósł tego rodzaju koszty w związku ze sprzedażą lokalu, to koszty te dotyczyć będą całego lokalu. Jak wyżej jednak wyjaśniono, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega zbycie udziału wynoszącego 11/12 nabytego w 2013 r. W związku z tym podlegający opodatkowaniu przychód ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przypadający na udział nabyty w 2013 r. będzie mógł zostać obniżony wyłącznie o 11/12 poniesionych przez Wnioskodawcę ewentualnych kosztów odpłatnego zbycia. Pozostała 1/12 kosztów odpłatnego zbycia przypada bowiem na udział nabyty w 2002 r. Skoro sprzedaż tego udziału nie podlega jednak opodatkowaniu, to nie może również generować kosztów podlegających odliczeniu. Do tych kosztów nie można jednak zaliczyć spłaty zadłużenia do spółdzielni. Nieregulowanie opłat do spółdzielni było długiem, który obciążył Wnioskodawcę jako właściciela mieszkania. Wnioskodawca musiałby ów dług spłacić bez względu na to czy sprzedałby mieszkanie czy zdecydowałby się je zachować. Dalsze nie wywiązywanie się z obowiązków zapłaty należności wobec spółdzielni groziłoby Wnioskodawcy utratą mieszkania. Wnioskodawca nie mógł w nieskończoność nie płacić spółdzielni i jednocześnie cieszyć się własnością lokalu mieszkalnego. To że zdecydował się spłacić długi akurat przy okazji sprzedaży lokalu nie oznacza, że należy mu się przywilej odliczenia uregulowanej do spółdzielni kwoty. Wszak gdyby przez wszystkie te lata ponosił opłaty eksploatacyjne terminowo, to od przychodu ze sprzedaży lokalu żadnej z tych kwot nie mógłby sobie i tak później odliczyć. Wiąże się z tym jeszcze jeden aspekt. Nie wolno premiować dłużników kosztem tych obywateli, którzy opłaty do spółdzielni regulują terminowo. Skoro Wnioskodawca nie regulował tych opłat przez poprzednie lata, to w końcu poniósł konsekwencje w postaci konieczności jednorazowego uregulowania należności w wyższej kwocie. Ci właściciele, którzy płacą swoje należności na przestrzeni lat regularnie, przy sprzedaży mieszkania takich opłat nie mogliby sobie odliczyć od przychodu. Nie istnieje żaden powód, aby takie uprawnienie przyznać Wnioskodawcy tylko dlatego, że długi musiał w końcu uregulować przy okazji sprzedaży mieszkania.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego czy zbywaną nieruchomość (lub prawa) nabyto odpłatne, czy nieodpłatnie. W rozpatrywanym przypadku opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlega przychód przypadający na udział nabyty w 2013 r. nieodpłatnie, ponieważ Wnioskodawca nie został zobowiązany do spłaty na rzecz pozostałych współwłaścicieli, a zatem nabył od nich nieodpłatnie udział w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego. Zastosowanie znajdzie zatem art. 22 ust. 6d ustawy, w myśl którego za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Z treści art. 22 ust. 6e ww. ustawy wynika, że wysokość nakładów, o których mowa powyżej ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, podstawą obliczenia podatku jest dochód, stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego (w omawianej sprawie udziału 11/12 w lokalu mieszkalnym nabytym przez Wnioskodawcę w drodze zniesienia współwłasności) określonym zgodnie z art. 19 ustawy (tj. wartością wyrażoną w cenie określonej w umowie sprzedaży – o ile odpowiada wartości rynkowej – pomniejszoną o koszty odpłatnego zbycia), a kosztami uzyskania przychodu ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż nabycie tego udziału w nieruchomości nastąpiło w sposób nieodpłatny (bez spłat na rzecz pozostałych współwłaścicieli).

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30e ust. 5 ww. ustawy).

W myśl natomiast art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Należny podatek, wynikający z tego zeznania jest płatny w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym (art. 45 ust. 4 pkt 4 w zw. z art. 45 ust. 1b ww. ustawy).

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy odnośnie do uznania za koszt uzyskania przychodu kwoty zapłaconych zaległości do spółdzielni mieszkaniowej wskazać należy że przepisy w sposób jednoznaczny wskazują co może być kosztem uzyskania przychodu a co tym kosztem nie będzie. I tak w przypadku gdy nabycia nieruchomości lub prawa dokonano w sposób nieodpłatny art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie pozostawia wątpliwości co może być kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży mieszkania nabytego w sposób nieodpłatny i jak te koszty muszą być udokumentowane.

Tym samym zauważyć należy, że przepis art. 22 ust. 6d ww. ustawy w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości lub prawa nabytego w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób mogą być wyłącznie:

• udokumentowane nakłady na nieruchomość lub prawo zwiększające ich wartość,
• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość lub prawo.
  
  

Mając na uwadze powyższe wyjaśnienia spłata zadłużenia do spółdzielni mieszkaniowej nie mieści się w ww. kryteriach, tzn. nie stanowi udokumentowanego nakładu na nieruchomość lub prawo ani też nie jest kwotą zapłaconego podatku od spadków i darowizn. Fakt, że Wnioskodawca uregulował zaległości w spółdzielni mieszkaniowej nie oznacza, że może ten wydatek w jakikolwiek sposób uważać za nakład na mieszkanie, o który może sobie pomniejszyć przychód z jego sprzedaży. Bez wątpienia wydatek ten nie stanowi również kwoty zapłaconego podatku od spadków i darowizn. Tym samym skoro wydatek na spłatę zadłużenia do spółdzielni nie jest ani nakładem na lokal mieszkalny zwiększającym jego wartość, ani też nie stanowi kwoty zapłaconego podatku od spadków i darowizn – nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu a tym samym Wnioskodawca nie może pomniejszyć dochodu podlegającego opodatkowaniu o kwotę spłaty zadłużenia do spółdzielni mieszkaniowej. Aktualne pozostają również wcześniej przywołane argumenty wyjaśniające dlaczego długi nie mogą być też traktowane jako koszty odpłatnego zbycia.

Z uwagi na powyższe wyjaśnienia, stanowiska Wnioskodawcy nie można uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.