Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-273/15/BM
z 22 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 marca 2015 r. (data wpływu 30 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziału w nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 marca 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy udziału w nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 2009 r. jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej kupił 2 działki stanowiące użytki „Bp” o powierzchni łącznej 1.130 m2. Działki te były położone w terenie zabudowy usługowej z podstawowym przeznaczeniem pod usługi komercyjne.

W 2013r. wyżej opisane działki Wnioskodawca zamienił na udział (1/4) w innej działce, stanowiącej użytek RIVa i PsIV, położonej na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę dla obiektów wielkopowierzchniowych.

W akcie notarialnym potwierdzającym zamianę określono, że wartość 2 działek Wnioskodawcy, będących przedmiotem zamiany, jest tożsama z wartością udziału w innej działce, którego Wnioskodawca stał się właścicielem. Co za tym idzie ani Wnioskodawca, ani jego kontrahent nie dokonywali między sobą dopłat.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej, nie prowadzi i nie prowadził działalności rolniczej, nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z zamianą działek nie doszło do przepływu pieniądza. Ponadto była to czynność jednorazowa i Wnioskodawca nie miał zamiaru w przyszłości dokonywać podobnych czynności. W związku z powyższym Wnioskodawca nie dokonał zgłoszenia VAT-R, nie złożył deklaracji VAT-7 i nie odprowadził podatku od towaru i usług.

W 2014r. Wnioskodawca i współwłaściciel działki, którą Wnioskodawca nabył na podstawie umowy zamiany ww., podpisali przedwstępną umowę sprzedaży całej nieruchomości. Nabywcą jest osoba prawna prowadząca działalność gospodarczą, czynny podatnik podatku od towarów i usług. Strony transakcji zadeklarowały, że podpisanie umowy sprzedaży i przeniesienie własności nastąpi w 2016 r.

Wnioskodawca nadmienia, że zamiana działek dnia 16 lipca 2013 r. nastąpiła z inicjatywy drugiej strony transakcji. Ponieważ nie rodziła ona żadnych konsekwencji prawnych czy finansowych ze strony Wnioskodawcy, a wydawała się Wnioskodawcy atrakcyjna ze względu na położenie działki, Wnioskodawca zdecydował się na tą zamianę.

Wnioskodawca nabyty udział w działce potraktował jak lokatę kapitału. Nie miał ściśle skonkretyzowanych planów co do jej przeznaczenia.

W stosunku do działki, mającej być przedmiotem sprzedaży, Wnioskodawca nie podejmował takich działań jak: podział działki, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, ani jakichkolwiek podobnych działań.

W stosunku do działki mającej być przedmiotem sprzedaży Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności w celu jej uatrakcyjnienia, np. budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacje sanitarne, sieci energetyczne, ani żadnych innych temu podobnych. Od chwili nabycia do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie wykorzystywał działki, mającej być przedmiotem sprzedaży, w żaden sposób.

Działka mająca być przedmiotem sprzedaży, od chwili nabycia do chwili obecnej nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej gdyż Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej. Przedmiotowa działka nie była również przez Wnioskodawcę wykorzystywana do działalności rolniczej gdyż Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej. Wnioskodawca nie jest też i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca nie składał i nigdy nie składał deklaracji VAT.

Działka nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, Wnioskodawca nigdy nie czerpał żadnych pożytków z tej działki.

Działek, które Wnioskodawca nabył w 2009 r. również nie wykorzystywał w żaden sposób i nie czerpał z nich żadnych pożytków. Była to lokata kapitału.

W celu sprzedaży działki Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych, nie umieszczał nigdzie ogłoszeń. Wnioskodawcę znalazł sam nabywca, który zamierza nabyć kilka działek położonych na tym obszarze w celu budowy centrum handlowo-usługowego. Działka Wnioskodawcy, ze względu na położenie, jest dla niego niezbędna aby mógł zrealizować planowaną inwestycję. W pierwszej kolejności zgłosił się do właściciela pozostałego udziału w działce, a on skierował go do Wnioskodawcy. Decyzję o sprzedaży działki Wnioskodawca podjął ze względu na korzystną cenę, którą oferuje mu nabywca.

Środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu. Wnioskodawca nadmienia, że dom wybudował na innej działce w innej miejscowości.

Wnioskodawca nie posiada żadnych innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży i w najbliższym czasie nie planuje zakupu tego typu nieruchomości. Czynność sprzedaży przedmiotowej działki będzie czynnością jednorazową wykonaną przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, ta jednorazowa czynność sprzedaży nieruchomości niezabudowanej, czyni Wnioskodawcę podatnikiem podatku od towarów i usług i sprzedaż działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według wyżej przytoczonych przepisów działka spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a sprzedaż działki traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega każda czynność stanowiąca dostawę w myśl art. 5 omawianej ustawy. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Stosownie do przytoczonych wyżej przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży działek jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika również, że dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła jakiekolwiek rezultaty. Podatnikiem jest także podmiot prowadzący działalność, która przynosi straty oraz taki, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać także osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta.

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą jeżeli te czynności dokonywane są w sposób ciągły dla celów zarobkowych i nie stanowią jedynie czynności związanych z wykonywaniem prawa własności.

Zatem, osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów, stanowiących część ich majątku osobistego, nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług. Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Z treści tego orzeczenia wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, czyli działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia gruntu, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie działki nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności rolniczej i nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej. W żaden sposób Wnioskodawca nie wykorzystywał i nie wykorzystuje przedmiotowej działki w całym okresie jej posiadania. Wnioskodawca nie udostępniał działki osobom trzecim. Wnioskodawca nie jestem i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca nie podejmował działań marketingowych, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej działki.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego Wnioskodawca uważa, że sprzedaż działki należy uznać za czynność nie mieszczącą się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w przepisach ustawy VAT, a więc nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel” (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołujące się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 K.c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 K.c.). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 K.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1 ze zm.).

Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności. Mając na uwadze powyższe, sprzedaż udziału w prawie własności nieruchomości należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić jednak należy, iż aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru ani też nie ma związku z działalnością gospodarczą, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze wskazanych regulacji wynika, że dostawa nieruchomości, co do zasady, jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W świetle zaś definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje dostawy ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia, należy wziąć pod uwagę orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydane w sprawach C-180/10 i C-181/10. Z treści wskazanych orzeczeń wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy nie wskazują, na aktywność Wnioskodawcy w celu sprzedaży przedmiotowych działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w 2009 r. jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej kupił 2 działki stanowiące użytki „Bp” o powierzchni łącznej 1.130 m2. Działki te były położone w terenie zabudowy usługowej z podstawowym przeznaczeniem pod usługi komercyjne.

Działek tych Wnioskodawca nie wykorzystywał w żaden sposób i nie czerpał z nich żadnych pożytków. Zostały one nabyte w celu lokaty kapitału. W 2013 r. wyżej opisane działki Wnioskodawca zamienił na udział (1/4) w innej działce, stanowiącej użytek RIVa i PsIV, położonej na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę dla obiektów wielkopowierzchniowych. Ani Wnioskodawca, ani jego kontrahent nie dokonywali między sobą dopłat.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że była to czynność jednorazowa i Wnioskodawca nie miał zamiaru w przyszłości dokonywać podobnych czynności. W związku z powyższym Wnioskodawca nie dokonał zgłoszenia VAT-R, nie złożył deklaracji VAT-7 i nie odprowadził podatku od towaru i usług.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że zamiana działek nastąpiła z inicjatywy drugiej strony transakcji. Ponieważ nie rodziła ona żadnych konsekwencji prawnych czy finansowych ze strony Wnioskodawcy, a wydawała się Wnioskodawcy atrakcyjna ze względu na położenie działki, Wnioskodawca zdecydował się na tą zamianę. Wnioskodawca nabyty udział w działce również potraktował jak lokatę kapitału. Nie miał ściśle skonkretyzowanych planów co do jej przeznaczenia.

W 2014 r. Wnioskodawca i współwłaściciel działki, którą Wnioskodawca nabył na podstawie umowy zamiany, podpisali przedwstępną umowę sprzedaży całej nieruchomości. Podpisanie umowy sprzedaży i przeniesienie własności nastąpi w 2016 r.

Wnioskodawca wskazał, że w celu sprzedaży działki Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych, nie umieszczał nigdzie ogłoszeń. Wnioskodawcę znalazł sam nabywca, który zamierza nabyć kilka działek położonych na tym obszarze w celu budowy centrum handlowo-usługowego. W pierwszej kolejności zgłosił się do właściciela pozostałego udziału w działce, a on skierował go do Wnioskodawcy.

Wnioskodawca podał, że działka mająca być przedmiotem sprzedaży, od chwili nabycia do chwili obecnej nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej gdyż Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził działalności gospodarczej. Przedmiotowa działka nie była również przez Wnioskodawcę wykorzystywana do działalności rolniczej gdyż Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej. Wnioskodawca nie jest też i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca nie składa i nigdy nie składał deklaracji VAT.

Wnioskodawca w stosunku do działki, mającej być przedmiotem sprzedaży, nie podejmował takich działań jak: podział działki, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, ani jakichkolwiek podobnych działań.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności w celu jej uatrakcyjnienia, np. budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacje sanitarne, sieci energetyczne, ani żadnych innych temu podobnych.

Od chwili nabycia do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie wykorzystywał działki, mającej być przedmiotem sprzedaży, w żaden sposób.

Działka nigdy nie była przedmiotem najmu, dzierżawy, Wnioskodawca nigdy nie czerpał żadnych pożytków z tej działki.

Decyzję o sprzedaży działki Wnioskodawca podjął ze względu na korzystną cenę, którą oferuje mu nabywca.

Środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu, który Wnioskodawca wybudował na innej działce w innej miejscowości.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że nie posiada żadnych innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży i w najbliższym czasie nie planuje zakupu tego typu nieruchomości a czynność sprzedaży przedmiotowej działki będzie czynnością jednorazową.

Z wniosku wynika co prawda, że Wnioskodawca w 2009 r. jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej kupił 2 działki stanowiące użytki „Bp” o powierzchni łącznej 1.130 m2 w celu lokaty kapitału, które w 2013 r. zamienił (z inicjatywy drugiej strony transakcji bez dokonania dopłaty) na udział (1/4) w innej działce położonej na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę dla obiektów wielkopowierzchniowych, jednakże powyższych działań (stanowiących pojedyncze z przykładowo wskazanych w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10 okoliczności) nie można uznać za zespół środków zbliżonych do tych jakie podejmują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami lecz za zwykły zarząd prywatną nieruchomością.

Należy podkreślić, że działek, które Wnioskodawca nabył w 2009 r. nie wykorzystywał w żaden sposób i nie czerpał z nich żadnych pożytków. Również od chwili zamiany w 2013 r do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie wykorzystywał w żaden sposób działki, mającej być przedmiotem sprzedaży. Działka nigdy nie była i nie jest wykorzystywana do działalności gospodarczej, rolniczej oraz nie jest i nie była przedmiotem najmu oraz dzierżawy.

Natomiast decyzję o sprzedaży udziału w działce Wnioskodawca podjął ze względu na korzystną cenę, którą oferuje mu nabywca a środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na spłatę kredytu zaciągniętego na budowę domu, który Wnioskodawca wybudował w innej miejscowości. Przy czym należy zauważyć, że w celu sprzedaży ww. udziału w działce Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych, nie umieszczał nigdzie ogłoszeń. Nabywca który zamierza nabyć kilka działek położonych na tym obszarze w pierwszej kolejności zgłosił się do właściciela pozostałego udziału w działce, a on skierował go do Wnioskodawcy.

Tak więc skoro kupione w 2009 r. dwie działki, oraz udział w działkach nabyty w drodze zamiany w 2013 r. zostały nabyte do majątku osobistego Wnioskodawcy wyłącznie w celu lokaty kapitału i nie były przez Wnioskodawcę przez cały okres ich posiadania wykorzystywane w żaden sposób do działalności gospodarczej jak również Wnioskodawca nie podejmował żadnych aktywnych działań w celu ich sprzedaży, to sprzedaży takiego udziału w gruncie nie można uznać za przejaw działalności gospodarczej.

Wobec powyższego uznać należy, że planowana sprzedaż udziału w przedmiotowej działce nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia udziału w tej działce, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego – charakteru takiej działalności). To wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym niemających cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym nie można uznać sprzedaży udziału w przedmiotowej działce przez Wnioskodawcę za przejaw jego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji stwierdzić należy, że sprzedaż udziału w przedmiotowej działce nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie z tytułu tej sprzedaży Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy wskazane we wniosku, uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14b § 1 powołanej wyżej ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie należy podkreślić, iż tut. organ wydał niniejszą interpretację prawa podatkowego wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zatem z niniejszej interpretacji nie należy wywodzić skutków ogólnych dla współwłaściciela działki będącej przedmiotem sprzedaży.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.