2015.09.30 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-291/15/BG
z 30 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 21 lipca 2015 r., (data wpływu do tut. Biura 23 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

utworzenie na terenie Francji Spółki kapitałowej, której 100% udziałowcem będzie Spółka polska spowoduje powstanie „zakładu” na podstawie art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską i Francją,
Spółka polska sprzedając produkowane urządzenia chłodnicze wraz z montażem będąc 100 % udziałowcem francuskiej spółki wykonywać będzie działalność na terenie Francji za pośrednictwem zakładu oraz w którym kraju będzie podlegać opodatkowaniu osiągnięty zysk ze sprzedaży wyrobów odbiorcom francuskich

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2015 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy:

utworzenie na terenie Francji Spółki kapitałowej, której 100% udziałowcem będzie Spółka polska spowoduje powstanie „zakładu” na podstawie art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską i Francją,
Spółka polska sprzedając produkowane urządzenia chłodnicze wraz z montażem będąc 100 % udziałowcem francuskiej spółki wykonywać będzie działalność na terenie Francji za pośrednictwem zakładu oraz w którym kraju będzie podlegać opodatkowaniu osiągnięty zysk ze sprzedaży wyrobów odbiorcom francuskich.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Podstawową działalnością jednostki jest produkcja różnego asortymentu urządzeń chłodniczych i mroźniczych służących krótkotrwałemu przechowywaniu i eksponowaniu czyli wystawianiu przechowywanego towaru do sprzedaży w sklepach wielkopowierzchniowych, punktach sprzedaży detalicznej sieci sklepowych, cukierniach, piekarniach, sklepach zlokalizowanych w punktach sprzedaży paliw i innych obiektach. Całość produkcji odbywa się na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Produkcja odbywa się w nowoczesnych halach produkcyjnych z wykorzystaniem bardzo nowoczesnych linii technologicznych. Spółka dostarcza na rynek krajowy a przede wszystkim na rynek międzynarodowy nowoczesne, energooszczędne i ekologiczne rozwiązania dotyczące urządzeń rynku chłodniczego np. lady chłodnicze, witryny, regały chłodnicze, wyspy mroźnicze, itp. Poszukiwanie nowych, chłonnych rynków zbytu wymaga prowadzenia działań marketingowych i handlowych bezpośrednio na terenie państw w których Spółka zamierza zwiększyć swój udział w rynku. Koniecznym staje się posiadanie biura handlowego na terenie danego państwa z profesjonalną kadrą administracyjną i handlową. Tylko bezpośredni kontakt z potencjalnymi klientami zagranicznymi celem omówienia szczegółów realizacji projektów np. zabudowy stoisk w sklepach wielkopowierzchniowych urządzeniami chłodniczymi, z dodatkowym wyposażeniem zwiększa możliwość poszerzenia grona zagranicznych odbiorców. Z tego powodu Spółka planuje założenie spółki kapitałowej na terenie Francji (odpowiednik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością). Spółka posiadałaby własną siedzibę i miejsce prowadzenia działalności oraz wykwalifikowanych pracowników. Polska spółka posiadałaby 100% udziałów w spółce utworzonej na terenie Francji.

Zadaniem nowo powstałej Spółki byłoby:

-poszukiwanie odbiorców na rynku francuskim wyrobów produkowanych przez Spółkę na terytorium Polski,
nawiązywanie kontaktów i podejmowanie skutecznych przedsięwzięć w celu pozyskania zleceń na dostawy urządzeń chłodniczych przez polską Spółkę na terenie Francji,
opracowywanie szczegółów realizacji dostaw urządzeń chłodniczych do francuskich odbiorców, ich montażu, serwisu i całej pozostałej obsługi posprzedażowej,
organizowanie i wykonywanie usług serwisowych i montażowych (w zakresie urządzeń sprzedawanych przez polską Spółkę na rynek francuski),
pozostała obsługa francuskich klientów i potencjalnych odbiorców w zakresie produktów wytwarzanych i oferowanych przez polską spółkę np. organizacja napraw gwarancyjnych, przekazywanie informacji i dokumentacji w zakresie reklamacji,
sprzedaż na terenie Francji bezpośrednio przez spółkę francuską towarów zakupionych ze Spółki z o.o. z siedzibą w Polsce, sprzedaż ta obejmowałaby dodatkowe wyposażenie urządzeń chłodniczych, części zamienne i inne towary stanowiące uzupełnienie dostaw urządzeń i wyrobów Spółki.

Działalność Spółki na terenie Francji ograniczałaby się do wymienionych czynności, natomiast produkcja i sprzedaż urządzeń dla klientów francuskich odbywałaby się bezpośrednio z zakładu produkcyjnego Spółki działającej w Polsce. Za podejmowane czynności handlowe i organizację usług serwisowych i montażowych Spółka francuska obciążałaby Spółkę polską fakturami za wyświadczone usługi w przedstawionym powyżej zakresie. Dochód Spółki francuskiej stanowiłaby także sprzedaż uzupełniająca na terenie Francji towarów zakupionych bezpośrednio u Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy francuska Spółka, której 100% udziałowcem będzie spółka polska kapitałowa spełnia definicję „zakładu” określonego w Umowie między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku oraz art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
Czy polska Spółka sprzedając produkowane urządzenia chłodnicze wraz z montażem będąc 100 % udziałowcem francuskiej spółki wykonywać będzie działalność na terenie Francji za pośrednictwem położonego tam zakładu i w związku z powyższym w którym kraju będzie opodatkowywać zysk osiągnięty na sprzedaży wyrobów dla odbiorców francuskich?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm., winno być t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Powołany przepis dotyczący tzw. nieograniczonego obowiązku podatkowego stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W celu ustalenia zasad opodatkowania zysków Wnioskodawcy konieczne jest odniesienie się do postanowień Umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku („umowa polsko - francuska”). Jednocześnie, dokonując wykładni tych przepisów, należy uwzględnić wskazówki interpretacyjne zawarte w Komentarzu do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej stosowany przez Polskę wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania wypracowany w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD). Modelowa Konwencja i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, mają jednak istotne znaczenie dla interpretacji zapisów umów międzynarodowych w przedmiocie unikania podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 7 ust. 1 umowy polsko-francuskiej, zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Oznacza to, że zyski Spółki podlegają opodatkowaniu w Polsce, chyba, że prowadzi ona we Francji działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. W takim przypadku, zyski polskiej spółki w części, w jakiej można je przypisać działalności francuskiego zakładu, mogą być opodatkowane we Francji.

„Zakładem” w rozumieniu omawianej umowy polsko-francuskiej jest stała placówka, w której całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa (art. 5 ust. 1 ww. umowy). W myśl art. 5 ust. 2 tej umowy określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

miejsce zarządzania,
filię,
biuro, w którym prowadzona jest działalność handlowa,
zakład fabryczny,
warsztat,
kopalnię, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
budowę albo montaż, których okres przekracza 12 miesięcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 umowy polsko-francuskiej nie stanowią zakładu:

placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa,
dobra albo towary należące do przedsiębiorstwa, utrzymywane wyłącznie dla składowania, wystawiania albo wydawania,
dobra albo towary należące do przedsiębiorstwa utrzymywane wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo,
stała placówka utrzymywana wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu uzyskiwania informacji dla przedsiębiorstw,
stała placówka utrzymywana przez przedsiębiorstwo wyłącznie dla celów reklamowych, dla dostarczania informacji, prowadzenia badań naukowych lub wykonywania podobnej działalności o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze.

W myśl art. 5 ust. 4 umowy polsko-francuskiej, jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ust. 5, działa w Umawiającym się Państwie dla przedsiębiorstwa drugiego Umawiającego się Państwa, uważa się, iż w tym pierwszym Państwie istnieje zakład, jeżeli ta osoba posiada pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu przedsiębiorstwa i pełnomocnictwo w tym Państwie zwykle wykonuje, chyba że jej działalność ogranicza się tylko do zakupu dla przedsiębiorstwa dóbr lub towarów.

Sam fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie, kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę mającą siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, albo tam wykonującą swoje czynności (przez posiadanie tam zakładu albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki (art. 5 ust. 6 umowy polsko-francuskiej).

Przedstawione powyżej przepisy art. 5 ust. 6 umowy polsko-francuskiej w pkt 6 zdają się -jednoznacznie wskazywać że w przedstawionym stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) polska Spółka nie będzie posiadała zakładu na terenie Francji. Tym samym całość dochodu ze sprzedaży wyrobów przez polską spółkę na rzecz odbiorców francuskich będzie opodatkowana na terytorium Polski. Zdaniem Spółki, już sam fakt nieuznania spółki francuskiej jako zakładu spółki polskiej na terytorium Francji przesądza, że nie można przypisać zysków ze sprzedaży wyrobów spółki polskiej odbiorcom francuskim pozyskanym przez spółkę francuską Spółce zarejestrowanej na terytorium Francji. Spółka francuska pozostaje samodzielnym podmiotem prawnym, której dochody z tytułu świadczonych usług pośrednictwa handlowego, świadczonych usług serwisowych oraz sprzedaży bezpośredniej towarów dodatkowych na terenie Francji będą w całości opodatkowane wg regulacji francuskiego prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że z treści wniosku pytania i stanowiska wynika, że przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe, gdyż Wnioskodawca planuje utworzyć na terenie Francji Spółkę, w której będzie udziałowcem. Zatem tut. Organ przyjął, że wniosek dot. zdarzenia przyszłego, a nie stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”) podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

W myśl art. 7 ust. 1updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11 i art. 24a jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 updop).

Przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku (art. 7 ust. 3 pkt 1 updop).

Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu, zawartą w art. 4a pkt 11 updop, pojęcie to oznacza:

stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa,
osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje

-chyba, że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej.

Wolne od podatku są dochody osiągane poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników określonych w art. 3 ust. 1 (podatnicy mający siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej), jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, tak stanowi (art. 17 ust. 1 pkt 3 updop).

W niniejszej sprawie zastosowanie będzie miała umowa zawarta między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz.U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5, dalej „umowa polsko-francuska”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 umowy polsko-francuskiej, określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, w której całkowicie albo częściowo wykonuje się działalność przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 2 umowy polsko-francuskiej, określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

miejsce zarządzania,
filię,
biuro, w którym prowadzona jest działalność handlowa,
zakład fabryczny,
warsztat,
kopalnię, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
budowę albo montaż, których okres przekracza 12 miesięcy.

Przy stosowaniu postanowień umowy istotne znaczenie mają również postanowienia protokołu do umowy, który stanowi jej integralną część. Zgodnie z protokołem do umowy polsko-francuskiej dla stosowania art. 5 ust. 2 litera g) uzgodniono, że w okresie obowiązywania umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej z Rządem Republiki Francuskiej z dnia 5 października 1972 roku o rozwoju współpracy gospodarczej, przemysłowej, naukowej i technicznej budowa lub montaż nie będą uważane za zakład, w okresie nie przekraczającym 18 miesięcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 3 umowy polsko - francuskiej nie stanowią zakładu:

placówki, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania albo wydawania dóbr albo towarów należących do przedsiębiorstwa,
dobra albo towary należące do przedsiębiorstwa, utrzymywane wyłącznie dla składowania, wystawiania albo wydawania,
dobra albo towary należące do przedsiębiorstwa utrzymywane wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo,
stała placówka utrzymywana wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo w celu uzyskiwania informacji dla przedsiębiorstw,
stała placówka utrzymywana przez przedsiębiorstwo wyłącznie dla celów reklamowych, dla dostarczania informacji, prowadzenia badań naukowych lub wykonywania podobnej działalności o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze.

Art. 5 ust. 3 umowy polsko – francuskiej wylicza rodzaje działalności, które uważa się za wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w ust. 1 tego artykułu i które nie stanowią zakładu, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki.

Nie będzie się traktować przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa za posiadające zakład w drugim Umawiającym się Państwie, tylko z tego powodu, że wykonuje tam czynności przez maklera, komisanta generalnego albo każdego innego niezależnego przedstawiciela, o ile te osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności (art. 5 ust. 5 ww. umowy).

Podkreślenia wymaga ponadto, że na podstawie art. 5 ust. 6 umowy polsko-francuskiej, sam fakt, że spółka mająca siedzibę w Umawiającym się Państwie, kontroluje lub jest kontrolowana przez spółkę mającą siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, albo tam wykonującą swoje czynności (przez posiadanie tam zakładu albo w inny sposób), nie wystarcza, aby jakąkolwiek z tych spółek uważać za zakład drugiej spółki.

W myśl art. 7 ust. 1 umowy polsko-francuskiej, zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa podlegają opodatkowaniu w drugim Umawiającym się Państwie jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Oznacza to, że zyski Spółki podlegają opodatkowaniu w Polsce, chyba, że prowadzi ona we Francji działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład; w takim przypadku, zyski w części, w jakiej można je przypisać działalności tego zakładu, mogą być opodatkowane we Francji.

Z powyższego wynika, że przedsiębiorstwo mające siedzibę w jednym Państwie, a prowadzące działalność na terytorium drugiego, co do zasady, podlega opodatkowaniu w państwie swojej siedziby. Państwu, w którym prowadzona jest działalność, służy prawo do opodatkowania zysków osiąganych przez przedsiębiorstwo pochodzące z innego kraju, pod warunkiem, że przedsiębiorstwo to prowadzi działalność w tym państwie w formie zakładu. W przeciwnym przypadku dochody przedsiębiorstwa zagranicznego podlegają opodatkowaniu w państwie jego siedziby.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka jest producentem urządzeń chłodniczych i mroźniczych. Dostarcza ona na rynek krajowy i międzynarodowy nowoczesne, energooszczędne i ekologiczne rozwiązania dotyczące urządzeń rynku chłodniczego. Poszukiwanie nowych rynków zbytu wymaga prowadzenia działań marketingowych i handlowych bezpośrednio na terenie państw w których Spółka zamierza zwiększyć swój udział w rynku. Koniecznym staje się posiadanie biura handlowego na terenie danego państwa z profesjonalną kadrą administracyjną i handlową. Tylko bezpośredni kontakt z potencjalnymi klientami zagranicznymi zwiększa możliwość poszerzenia grona zagranicznych odbiorców. Spółka planuje założenie spółki kapitałowej na terenie Francji (odpowiednik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością). Spółka posiadałaby własną siedzibę i miejsce prowadzenia działalności oraz wykwalifikowanych pracowników. Polska spółka posiadałaby 100% udziałów w spółce utworzonej na terenie Francji.

Zadaniem nowo powstałej Spółki byłoby:

poszukiwanie odbiorców na rynku francuskim wyrobów produkowanych przez Spółkę na terytorium Polski,
nawiązywanie kontaktów i podejmowanie skutecznych przedsięwzięć w celu pozyskania zleceń na dostawy urządzeń chłodniczych przez polską Spółkę na terenie Francji,
opracowywanie szczegółów realizacji dostaw urządzeń chłodniczych do francuskich odbiorców, ich montażu, serwisu i całej pozostałej obsługi posprzedażowej,
organizowanie i wykonywanie usług serwisowych i montażowych (w zakresie urządzeń sprzedawanych przez polską Spółkę na rynek francuski),
pozostała obsługa francuskich klientów i potencjalnych odbiorców w zakresie produktów wytwarzanych i oferowanych przez polską spółkę np. organizacja napraw gwarancyjnych, przekazywanie informacji i dokumentacji w zakresie reklamacji,
sprzedaż na terenie Francji bezpośrednio przez spółkę francuską towarów zakupionych ze Spółki z o.o. z siedzibą w Polsce, sprzedaż ta obejmowałaby dodatkowe wyposażenie urządzeń chłodniczych, części zamienne i inne towary stanowiące uzupełnienie dostaw urządzeń i wyrobów Spółki.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że fakt założenia Spółki kapitałowej na terenie Francji, w której Wnioskodawca będzie jedynym udziałowcem nie spowoduje powstania zagranicznego zakładu w rozumieniu ww. przepisów updop oraz umowy polsko-francuskiej. Spółka francuska będzie odrębnym podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium Francji. Tym samym Wnioskodawca podlega opodatkowaniu w państwie swojej rezydencji czyli w Polsce, na zasadach przewidzianych w polskim prawie podatkowym od dochodów uzyskanych na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin