INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2011 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 października 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wyposażenie Oddziału przez Spółkę w ramach wyodrębnionego kapitału w środki pieniężne lub inne aktywa przeznaczone do prowadzenia przez Oddział działalności na terenie Finlandii, dokonane zarówno przed rozpoczęciem działania Oddziału, jak i w okresie późniejszym nie prowadzi do powstania przychodu (kosztu uzyskania przychodów) na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2011 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wyposażenie Oddziału przez Spółkę w ramach wyodrębnionego kapitału w środki pieniężne lub inne aktywa przeznaczone do prowadzenia przez Oddział działalności na terenie Finlandii, dokonane zarówno przed rozpoczęciem działania Oddziału, jak i w okresie późniejszym nie prowadzi do powstania przychodu (kosztu uzyskania przychodów) na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka założyła zagraniczny zakład w formie oddziału w Finlandii (dalej „Oddział"). Centrala Spółki z siedzibą w Polsce (dalej „Centrala") położona jest na terytorium Polski, a Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Oddział w chwili obecnej nie prowadzi działalności operacyjnej. Oddział jest natomiast w fazie budowy fabryki w celu umieszczenia w niej linii produkcyjnej do produkcji puszek aluminiowych. Zgodnie z przyjętymi założeniami w szczególności planuje się:

1. Centrala oraz Oddział będą prowadziły działalność produkcyjną. Oddział będzie również prowadził sprzedaż wyrobów Centrali lub innych oddziałów Spółki.
2. Centrala oraz Oddział prowadzi księgi rachunkowe według przepisów właściwych dla miejsca ich siedziby.
3. Oddział jest jednostką samobilansującą, wyodrębnioną organizacyjnie, pozbawioną odrębnej od Centrali osobowości prawnej.
4. Centrala oraz Oddział są zarejestrowanymi podatnikami VAT czynnymi w państwie siedziby.
5. Centrala wyposaża Oddział w aktywa niezbędne do rozpoczęcia prowadzenia działalności.
6. Nadzór i bieżąca organizacja działalności operacyjnej Oddziału prowadzona jest lokalnie przez Oddział, natomiast ogólny zarząd Oddziałem sprawowany jest przez Centralę.
7. Planowanie produkcji i sprzedaży oraz budżetowanie zakupów dla Oddziału odbywa się w Centrali lub w Oddziale.
8. Tworzenie ogólnych zasad polityki finansowej dla Oddziału leży w gestii Centrali.
9. Polityka kadrowa dotycząca Oddziału prowadzona jest pod nadzorem przedstawicieli Centrali.
10. Centrala dokonuje zakupów podstawowych materiałów i towarów i dostarcza je do Oddziału ze swoich magazynów lub bezpośrednio od dostawców.
    
    

Zgodnie z założeniami, planuje się, iż działalność w ramach nowej struktury prowadzona będzie w oparciu o następujące schematy:

1. Centrala przesuwać będzie swoje wyroby do Oddziału, który prowadzić będzie sprzedaż tych wyrobów na rzecz podmiotów trzecich będących: własnymi kontrahentami Oddziału albo kontrahentami wskazanymi przez Centralę.
2. Centrala będzie dostarczać do Oddziału na warunkach DDU materiały podstawowe ze swoich magazynów w Polsce. Oddział będzie dokonywał zakupu materiałów pomocniczych do produkcji i będzie produkował wyroby gotowe. Następnie:
   1. Oddział będzie sprzedawał swoje wyroby podmiotom trzecim, będącym i) własnymi kontrahentami tego Oddziału albo ii) kontrahentami wskazanymi przez Centralę,
   2. Oddział będzie przemieszczał część wyrobów własnych do Centrali, skąd będą one sprzedawane podmiotom trzecim przez Centralę,
   3. Oddział będzie przemieszczał swoje wyroby do innego Oddziału, który będzie je sprzedawał podmiotom trzecim, będącym własnymi kontrahentami tego Oddziału albo kontrahentami wskazanymi przez Centralę lub Oddział, który wyprodukował wyroby.
3. Centrala będzie dostarczała do Oddziału na warunkach DDU materiały podstawowe do produkcji bezpośrednio od swoich dostawców z Unii Europejskiej lub z krajów trzecich oraz materiały pomocnicze bezpośrednio z Centrali. Sprzedaż gotowych wyrobów dokonywana będzie zgodnie z jednym ze schematów opisanych w punkcie 2. powyżej.
4. Centrala będzie dostarczała do Oddziału półprodukty, które będą elementem produkowanych przez Oddział wyrobów gotowych. Sprzedaż wyrobów dokonywana będzie zgodnie z jednym ze schematów opisanych w punkcie 2. powyżej.
5. Centrala będzie dostarczała do Oddziału materiały podstawowe. Oddział będzie wytwarzał z tych materiałów (oraz własnych materiałów pomocniczych) półprodukty, będące elementem wyrobów gotowych produkowanych przez Centralę i inne Oddziały. Półprodukty będą przemieszczane do Centrali, która będzie dokonywała sprzedaży wyrobów gotowych na rzecz podmiotów zewnętrznych.
6. Oddział będzie przemieszczał do Centrali własne półprodukty, które będą sprzedawane na rzecz podmiotów trzecich lub wykorzystywane przez Centralę do produkcji wyrobów gotowych, sprzedawanych następnie zewnętrznym kontrahentom Centrali.
   
   

Znaczenie użytych powyżej określeń jest następujące:

• materiał do produkcji - składnik majątku obrotowego zakupiony w celu zużycia do produkcji, w szczególności: blacha aluminiowa, farby, lakiery, granulaty,
• towar - składnik majątku obrotowego zakupiony w celach handlowych bez dokonywania na nim zmian, w szczególności: wieczka i puszki aluminiowe, blacha aluminiowa, granulat,
• wyrób gotowy - produkt wytworzony w celu sprzedaży, w szczególności: wieczka i puszki aluminiowe,
• półprodukt - wyrób wytworzony w celu dalszej obróbki i sprzedaży, w szczególności: blacha cięta w arkusze i/lub lakierowana i/lub litografowana.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyposażenie Oddziału przez Spółkę w ramach wyodrębnionego kapitału w środki pieniężne lub inne aktywa (np. nakłady na środki trwałe w budowie, środki trwałe takie jak maszyny i urządzenia, zapasy tj. wyroby gotowe, towary, materiały do produkcji) przeznaczone do prowadzenia przez Oddział działalności na terenie Finlandii, dokonane zarówno przed rozpoczęciem działania Oddziału, jak i w okresie późniejszym (doposażenie), nie prowadzi do powstania przychodu (kosztu uzyskania przychodów) na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce i nie rodzi obowiązku naliczania odsetek od przekazanych innych aktywów...

Zdaniem Spółki, wyposażenie Oddziału w środki pieniężne lub inne aktywa (np. nakłady na środki trwałe w budowie, środki trwałe takie jak maszyny i urządzenia, zapasy tj. wyroby gotowe, towary, materiały do produkcji) przeznaczone do prowadzenia przez Oddział działalności na terenie Finlandii nie prowadzi do powstania przychodu (kosztu uzyskania przychodów) w Polsce na gruncie u.p.d.o.p. Wyposażenie Oddziału w środki finansowe, środki trwałe, czy zapasy jest warunkiem niezbędnym do prawidłowego działania Oddziału w kraju jego położenia, a więc powinno być neutralne pod względem podatkowym.

Należy wskazać, że Oddział jest jedynie wyodrębnioną jednostką organizacyjną Spółki i nie posiada odrębnej od Spółki osobowości prawnej. Zatem przesunięcie majątku pomiędzy Centralą a jej Oddziałem jest czynnością w ramach jednego podmiotu (nie jest bowiem możliwe dokonanie skutecznej czynności prawnej pomiędzy Centralą a Oddziałem).

Wyposażenie Oddziału w ramach kapitału wyodrębnionego w należące do Centrali aktywa nie stanowi, zdaniem Spółki transakcji, która pozwalałaby przypisać przychody - koszty uzyskania przychodów Centrali, gdyż nie są to czynności związane z prowadzeniem działalności na terenie Polski. Przekazane przez Centralę aktywa stanowią w Oddziale fundusz wydzielony (kapitał własny Oddziału), który jest ewidencjonowany w księgach rachunkowych na wyodrębnionych kontach. Kapitał ten służy sfinansowaniu przypisanych Oddziałowi zagranicznemu aktywów, które są niezbędne do realizacji określonych funkcji pełnionych przez Oddział i związanych z nimi ryzykami.

Spółka przypisuje Oddziałowi „kapitał własny" (kapitał wyodrębniony) zgodnie z zaleceniami OECD - jest on alokowany na zasadach rynkowych, tak aby umożliwić prawidłowe ustalenie dochodu Oddziału w toku jego działalności; jest alokowany proporcjonalnie do przypisanych Oddziałowi aktywów oraz funkcji i ryzyk związanych z prowadzoną przez Oddział działalnością; w ramach tak ustalonej wielkości, „kapitał własny" jest alokowany m.in. jako proporcjonalna do rozmiaru prowadzonej przez Oddział działalności (aktywów, funkcji i ryzyk) część kapitału własnego Spółki lub poprzez porównanie struktury kapitałowej Oddziału z porównywalnymi podmiotami działającymi na tym samym rynku.

Analizowane przesunięcia aktywów, zdaniem Spółki, nie mogą prowadzić do powstania przychodu ani kosztu, bowiem dokonywane są w ramach jednego podmiotu prawnego. Nie dochodzi więc do transakcji gospodarczej, która mogłaby wywoływać skutki w sferze rozliczeń podatkowych Centrali lub Oddziału. Tego typu transakcję można, zdaniem Spółki, porównać np. do przelewu środków z jednego rachunku bankowego podatnika na inny rachunek bankowy tego samego podatnika. W żadnym natomiast przypadku alokacja majątku do Oddziału nie może być uznana za odpłatne zbycie czy darowiznę tego majątku.

Powyższe stanowisko w zakresie przekazania środków pieniężnych i aktywów finansowych potwierdzają liczne interpretacje organów podatkowych. Tytułem przykładu wskazać można m.in. interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 grudnia 2010 r. (Znak IPPB5/423-663/10-2/PS), w której za prawidłowe uznano stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym wyposażenie oddziału zagranicznego w środki pieniężne lub inne aktywa finansowe (np. akcje lub wierzytelności) przeznaczone do prowadzenia działalności przez oddział nie prowadzi do powstania przychodu (kosztu uzyskania przychodów w Polsce). Jak zostało potwierdzone w przywołanej interpretacji, Oddział jest jedynie wyodrębnioną jednostką organizacyjną Spółki i nie posiada odrębnej od Spółki osobowości prawnej. Zatem przesunięcie majątku pomiędzy Spółką a Oddziałem jest czynnością w ramach jednego podmiotu (nie jest bowiem możliwe dokonanie skutecznej czynności prawnej pomiędzy Spółką a Oddziałem). Można ją zatem porównać do przelewu środków z jednego rachunku bankowego podatnika na inny rachunek bankowy tego samego podatnika. W żadnym natomiast przypadku alokacja majątku do Oddziału nie może być uznana za odpłatne zbycie czy darowiznę tego majątku. W konsekwencji należy uznać, że przekazanie przez Spółkę do Oddziału aktywów finansowych przeznaczonych do prowadzenia działalności przez Oddział nie prowadzi do powstania przychodów (kosztów uzyskania przychodów) na gruncie ustawy o CIT.

Zgodne z powyższym stanowisko zajęli m.in.:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 29 grudnia 2009 r., Znak ILPB3/423-901/09-6/MM,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 8 czerwca 2009 r., Znak IPPB5/423-124/09-2/PS,
• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 18 maja 2009 r., Znak ITPB3/423-106a/09/AW,
• Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 18 grudnia 2006 r. Znak DP/423-0146/06/AK,
• Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w postanowieniu z dnia 25 sierpnia 2006 r. Znak ZD/406-116/CIT/06.
  
  

Powyższe wnioski, zdaniem Spółki, pozostają aktualne również w odniesieniu do niefinansowych składników majątku Centrali, przekazywanych na wyposażenie Oddziału, takich jak nakłady na środki trwałe w budowie, środki trwałe takie jak maszyny czy urządzenia, czy też zapasy w postaci wyrobów gotowych, towarów, materiałów do produkcji. Przesunięcie aktywów niefinansowych nie powinno być inaczej traktowane od przesunięcia środków pieniężnych przeznaczonych na zakup tych aktywów, gdyż powodowałoby to nieuzasadnione obciążenie dla podatnika i nierówne traktowanie podatników stosujących podobne strategie gospodarcze.

W konsekwencji należy uznać, że przekazanie przez Centralę do Oddziału w ramach wyodrębnionego kapitału środków pieniężnych lub innych aktywów (np. nakładów na środki trwałe w budowie, środków trwałych takich jak maszyny i urządzenia, zapasów tj. wyrobów gotowych, towarów, materiałów do produkcji) przeznaczonych do prowadzenia przez Oddział działalności w Finlandii nie prowadzi do powstania przychodów (kosztów uzyskania przychodów) na gruncie u.p.d.o.p.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), podatnicy, jeżeli mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedzibę lub zarząd, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Zasady opodatkowania dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez podmioty Polskie na terytorium innych państw, a w szczególności gdzie dochody podlegają opodatkowaniu, regulują również stosowne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. W przedstawionym opisie stanu faktycznego, zastosowanie mają przepisy konwencji z dnia 08 czerwca 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2010 r. Nr 37, poz. 205, dalej „konwencja”).

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka założyła zagraniczny zakład w formie Oddziału w Finlandii. Centrala Spółki z siedzibą w Polsce położona jest na terytorium Polski, a Spółka jest polskim rezydentem podatkowym. Oddział jest w fazie budowy fabryki w celu umieszczenia w niej linii produkcyjnej do produkcji puszek aluminiowych.

Wątpliwość Spółki dotyczy ustalenia, czy wyposażenie Oddziału przez Spółkę w ramach wyodrębnionego kapitału w środki pieniężne lub inne aktywa (np. nakłady na środki trwałe w budowie, środki trwałe takie jak maszyny i urządzenia, zapasy tj. wyroby gotowe, towary, materiały do produkcji) przeznaczone do prowadzenia przez Oddział działalności na terenie Finlandii, dokonane zarówno przed rozpoczęciem działania Oddziału, jak i w okresie późniejszym (doposażenie), nie prowadzi do powstania przychodu (kosztu uzyskania przychodów) na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Przechodząc do oceny stanowiska Spółki należy przede wszystkim zauważyć, że Oddział (Zakład) nie jest odrębnym od Spółki macierzystej podmiotem, stanowi jedynie wyodrębnioną organizacyjnie i majątkowo część tej Spółki. Zatem wzajemne rozliczenia pomiędzy Spółką a jej oddziałem dokonywane są w ramach jednego podmiotu.

Mając na uwadze powyższe należy zwrócić uwagę, na przepis art. 7 ust. 1 konwencji, zgodnie z którym zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowanie w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Jak stanowi art. 7 ust. 2 konwencji, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Natomiast stosownie do art. 7 ust. 3 konwencji, przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych na rzecz tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzie indziej.

Powołane wcześniej zapisy art. 7 ust. 2 i 3 konwencji, są uszczegółowieniem zasady zawartej w art. 7 ust. 1 konwencji, zgodnie z którą zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowanie w Państwie w którym znajduje się zakład, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Istotą powołanych norm jest zatem określenie sposobu podziału zysku, pomiędzy Spółką a jej zagranicznym zakładem. W wyniku wzajemnych rozliczeń dokonywanych pomiędzy Spółką a zakładem nie może zatem dojść ani do powstania przychodu, ani do zwiększenia kosztów ich uzyskania. Wzajemne rozliczenia są bowiem przepływami wewnętrznymi dokonywanymi w ramach jednego podmiotu. Rozliczenia te są zatem neutralne podatkowo nie generują bowiem zysku (zysk jest pojęciem ekonomicznym, któremu na bazie przepisów prawa podatkowego odpowiada pojęcie dochodu), a ustalają jedynie, co wymaga ponownego podkreślenia, sposób jego podziału pomiędzy Spółką a jej zakładem.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym. Zaliczenie danego przysporzenia majątkowego do przychodów podatnika uwarunkowane jest definitywnym charakterem takiego przysporzenia, czyli faktycznym i ostatecznym powiększeniem aktywów lub zmniejszeniem pasywów podatnika w wyniku uzyskania takiego przysporzenia. Skoro zatem przepływy jakie dokonywane są pomiędzy Spółką a jej zakładem są przepływami wewnętrznymi w obrębie tego samego podmiotu pozostają one bez wpływu na wielkość osiąganych przychodów podmiotu gospodarczego rozumianego łącznie jako Spółka i jej zagraniczny zakład. Z tych samych względów przepływy dokonywane pomiędzy Spółką a jej zakładem nie rodzą kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Reasumując stwierdzić należy, iż wyposażenie Oddziału przez Spółkę w ramach wyodrębnionego kapitału w środki pieniężne lub inne aktywa (np. nakłady na środki trwałe w budowie, środki trwałe takie jak maszyny i urządzenia, zapasy tj. wyroby gotowe, towary, materiały do produkcji) przeznaczone do prowadzenia przez Oddział działalności na terenie Finlandii, dokonane zarówno przed rozpoczęciem działania Oddziału, jak i w okresie późniejszym (doposażenie) nie prowadzi do powstania przychodu (kosztu uzyskania przychodów) na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.