Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-72/15-4/EWW
z 12 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2015 r. (data wpływu 3 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 maja 2015 r. (data wpływu 7 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 maja 2015 r. (data wpływu 7 maja 2015 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest rolnikiem nr gospodarstwa (…) o powierzchni 5 ha 19 arów położone w granicach miasta A. Ma on 62 lata, żona 57 lat. Małżonkowie posiadają czwórkę dzieci, które się jeszcze uczą.

Wnioskodawca nabył grunty rolne w 1977 r. od Skarbu Państwa aktem notarialnym z dnia 29 listopada 1977 r. w Państwowym Biurze Notarialnym w celu wykorzystywania rolniczo, co robi do dnia dzisiejszego. W chwili nabycia gruntów znajdowały się one w granicach gminy B., jako wieś C. W 1987 r. nastąpiło przyłączenie wsi C. do miasta A. i w ten sposób Wnioskodawca stał się jego mieszkańcem.

Miasto A. opracowuje plan zagospodarowania przestrzennego, który przewiduje zabudowę wolnostojącą na całym jego obszarze. Grunty te nie posiadają żadnego uzbrojenia ani dróg wewnętrznych i nie przewiduje (Miasto A.) ich wykonania oraz wykupu dróg (uchwała Rady Miasta).

Wnioskodawca będzie musiał uzbrojenie terenu, tj. woda, energia wykonać na własny koszt oraz przekazać drogi wewnętrzne Zarządowi Dróg Miejskich. Ponadto Wnioskodawca będzie musiał wnieść opłatę planistyczną (30% różnicy cen) oraz wzrostu wartości (30%), a także koszty podziału.

Grunty te Wnioskodawca chce nadal wykorzystywać rolniczo.

W 2014 r. Wnioskodawca sprzedał jedną działkę o powierzchni 3000 m2 za sumę 270 tyś. zł.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał:

Na pytanie tut. Organu „Czy Wnioskodawca z tytułu prowadzenia działalności rolniczej jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług?”, Wnioskodawca odpowiedział: „Prowadzę wyłącznie gospodarstwo rolne i nie jestem podatnikiem podatku od towaru i usług”.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że we własnym imieniu zamierza on wystąpić o podział gruntu pod warunkiem zatwierdzenia ogólnego planu zagospodarowania przestrzennego. Podmiotem występującym o plan zagospodarowania na tym terenie było Miasto A.

Wnioskodawca utrzymuje się tylko z gospodarstwa i nie ma innego źródła utrzymania, wobec trudnej sytuacji finansowej zamierza sprzedać część wydzielonych działek.

Na pytanie zadane w wezwaniu: „Czy oprócz czynności wymienionych we wniosku, w celu sprzedaży działek budowlanych Wnioskodawca poniósł lub też zamierza ponieść jakiekolwiek nakłady związane z ich przygotowaniem do sprzedaży, np.: ogłoszenie o sprzedaży, ogrodzenie, utwardzenie dróg wewnętrznych, inne działania zmierzające do zwiększenia ich wartości bądź atrakcyjności? Jeśli tak, to jakie to są/będą nakłady?” udzielił on następującej odpowiedzi: „Innych nakładów i czynności poza wymienionymi we wniosku nie zamierzam ponosić”.

Natomiast na pytanie: „Z jakiego powodu Wnioskodawca zamierza dokonać uzbrojenia terenu (woda, energia) oraz wyznaczyć drogi wewnętrzne?” poinformował on, że „Te nakłady są niezbędne do otrzymania pozwolenia na budowę przez przyszłego nabywcę. Konieczny jest dojazd do działek, a plan wymusza ich wytyczenie. Natomiast uchwałą Rady Miasta A. nie będzie wykupywać (wytyczać) dróg wewnętrznych. Firma Z. również nie będzie uzbrajać terenu w sieć wodociągową”.

Środki ze sprzedaży działek budowlanych Wnioskodawca przeznaczy na potrzeby własnej rodziny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż działek wydzielonych z gruntu Wnioskodawcy pod zabudowę jednorodzinną podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Wnioskodawca nadmienił, że grunt to jego majątek własny z lat siedemdziesiątych, nabyty w celu wykorzystywania rolniczego (gospodarstwo rolne) prowadzone do dnia dzisiejszego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zaistniałej sytuacji sprzedaż tych działek powinna być zwolniona z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy  przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego Kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Natomiast w myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z powyższych unormowań wynika, że grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W kwestii opodatkowania dostawy działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działek podjął lub podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dz. U. UE L 347.1, z późn. zm. (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem. Prowadzi gospodarstwo o powierzchni 5 ha 19 arów położone w granicach miasta A. Wnioskodawca nabył grunty rolne w 1977 r. od Skarbu Państwa w celu wykorzystywania rolniczo, co robi do dnia dzisiejszego. Wnioskodawca prowadzi wyłącznie gospodarstwo rolne i nie jest podatnikiem podatku od towaru i usług. Wnioskodawca utrzymuje się tylko z gospodarstwa i nie ma innego źródła utrzymania. W chwili nabycia gruntów znajdowały się one w granicach gminy B., jako wieś C. W 1987 r. nastąpiło przyłączenie wsi C. do miasta A.

Podmiotem występującym o plan zagospodarowania na tym terenie było Miasto A. Wnioskodawca zamierza wystąpić o podział gruntu pod warunkiem zatwierdzenia ogólnego planu zagospodarowania przestrzennego.

Miasto A. opracowuje plan zagospodarowania przestrzennego, który przewiduje zabudowę wolnostojącą na całym jego obszarze. Grunty te nie posiadają żadnego uzbrojenia ani dróg wewnętrznych – Miasto A. nie przewiduje ich wykonania oraz wykupu dróg.

Wnioskodawca będzie musiał wykonać na własny koszt uzbrojenie terenu (woda, energia) oraz przekazać drogi wewnętrzne Zarządowi Dróg Miejskich. Ponadto Wnioskodawca będzie musiał wnieść opłatę planistyczną (30% różnicy cen) oraz wzrostu wartości (30%), a także koszty podziału. Innych nakładów i czynności Wnioskodawca nie zamierza ponosić. Powyższe nakłady są niezbędne do otrzymania pozwolenia na budowę przez przyszłego nabywcę. Konieczny jest dojazd do działek, a plan wymusza ich wytyczenie. Natomiast uchwałą Rady Miasta A. nie będzie ono wykupywać (wytyczać) dróg wewnętrznych.

Wobec trudnej sytuacji finansowej Wnioskodawca zamierza sprzedać część wydzielonych działek i środki ze sprzedaży działek budowlanych przeznaczy na potrzeby własnej rodziny. W 2014 r. Wnioskodawca sprzedał jedną działkę o powierzchni 3000 m2.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjął on ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca dokonał jedynie podziału posiadanej nieruchomości na mniejsze działki i poniesie nakłady niezbędne do otrzymania pozwolenia na budowę przez przyszłego nabywcę (doprowadzenie wody, energii, wytyczenie dróg wewnętrznych, co wymusza opracowany przez Miasto A. plan).

Brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Zatem należy stwierdzić, że Wnioskodawca sprzedając działki nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynności te nie będą nosiły znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Powyższe wynika z tego, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie zbywając działki stanowiące jego majątek prywatny, Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego stosownie do zapisów orzecznictwa transakcja zbycia działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż działek wydzielonych z gruntu Wnioskodawcy pod zabudowę jednorodzinną nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Dodać należy, że zadane przez Wnioskodawcę pytanie dotyczy opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży wydzielonych działek, natomiast jego stanowisko odnosi się do zwolnienia od podatku ww. sprzedaży. W zawiązku z powyższym tut. Organ pragnie zaznaczyć, że pomimo identycznego skutku podatkowego (brak kwoty podatku należnego z tytułu dostawy towarów) – pojęcia „dostawa towarów zwolnionych od podatku” oraz „dostawa towarów niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług” nie są tożsame, ponieważ tylko czynności objęte zakresem przedmiotowym określonym w art. 5 ustawy mogą korzystać ze zwolnienia od podatku. W rozpatrywanej sprawie ma miejsce sytuacja, w której sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – czynność, do której unormowania ustawy nie będą miały zastosowania.

Jednak pomimo przedstawionego stanowiska Wnioskodawcy – uznano je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Wobec powyższego, udzielona interpretacja indywidualna jest wiążąca tylko dla Wnioskodawcy, a nie dla jego żony.

Ponadto, na podstawie art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Ponieważ to z wyczerpującego opisu przedstawionego przez wnioskodawcę musi wynikać stan faktyczny sprawy umożliwiający wydanie interpretacji indywidualnej zawierającej ocenę stanowiska zainteresowanego wraz z uzasadnieniem tej oceny (art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej).

W związku z powyższym, przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Zauważyć należy również, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.