Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-1173/14/MW
z 24 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2014 r. (data wpływu 2 grudnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca nabył w 2003 r. nieruchomość wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu, które wykorzystywane są do prowadzenia działalności gospodarczej i wykazane w ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a koszty rozlicza według metody kasowej (uproszczonej).

Opłaty roczne z tytułu wieczystego użytkowania gruntu wnoszone winny być na konto Starostwa Powiatowego przez cały okres użytkowania wieczystego w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok, bez odrębnego wezwania. W dniu 17 lutego 2014 r., przewidując trudności z uiszczeniem opłaty w terminie, Wnioskodawca wystąpił do Starostwa o przesunięcie terminu zapłaty. Starostwo w piśmie z dnia 12 marca 2014 r. wyraziło zgodę na zmianę terminu zapłaty opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu, ustalając nowy termin do dnia 28 listopada 2014 r.

Ze względu na znaczną kwotę opłaty, Wnioskodawca uiszcza ją w ratach, tak by końcowa płatność nie przekroczyła ustalonego terminu. Dotychczas Wnioskodawca dokonał siedmiu wpłat w różnych terminach i zaliczył je do kosztów uzyskania przychodów w terminie zapłaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opłata z tytułu wieczystego użytkowania gruntu winna stanowić koszt uzyskania przychodu w terminach wnoszenia poszczególnych rat, czy jednorazowo w terminie ustawowym tj. 31 marca 2014r., czy jednorazowo w terminie odroczonym tj. 28 listopada 2014r.?

Zdaniem Wnioskodawcy, wnoszone raty z tytułu opłaty za użytkowanie wieczyste gruntu stanowią koszty uzyskania przychodu w datach dokonywanych płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).

W myśl art. 22 ust. 4 ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Stosownie do treści art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl natomiast art. 22 ust. 6 ww. ustawy, zasady określone w ust. 5-5c, z zastrzeżeniem ust. 6b, mają zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania przychodów odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.

Przy czym, stosownie do treści art. 22 ust. 6b cyt. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, należy rozumieć, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Wskazać należy, że przepis ten dotyczy wszystkich podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów niezależnie od stosowanej metody ewidencjonowania kosztów uzyskania przychodów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył w 2003 r. nieruchomość wraz z prawem wieczystego użytkowania gruntu, które wykorzystywane są do prowadzenia działalności gospodarczej i wykazane w ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów, a koszty rozlicza według metody kasowej (uproszczonej). Opłaty roczne z tytułu wieczystego użytkowania gruntu wnoszone winny być na konto Starostwa Powiatowego przez cały okres użytkowania wieczystego w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok, bez odrębnego wezwania. W dniu 17 lutego 2014 r., przewidując trudności z uiszczeniem opłaty w terminie, Wnioskodawca wystąpił do Starostwa o przesunięcie terminu zapłaty. Starostwo w piśmie z dnia 12 marca 2014 r. wyraziło zgodę na zmianę terminu zapłaty opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu, ustalając nowy termin do dnia 28 listopada 2014 r.

Ze względu na znaczną kwotę opłaty, Wnioskodawca uiszcza ją w ratach, tak by końcowa płatność nie przekroczyła ustalonego terminu.

Mając na względzie wskazane powyżej przepisy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca, jako podmiot prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów, wydatki z tytułu opłat za wieczyste użytkowanie gruntu, wykorzystywanego w prowadzonej przez Niego pozarolniczej działalności gospodarczej, winien zaliczyć do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia w rozumieniu art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc w dniu wystawienia dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu. Wnioskodawca wskazał, że zobowiązany jest uiszczać opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu do dnia 31 marca każdego roku, bez odrębnego wezwania. Zatem z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie otrzymuje decyzji ustalającej wysokość tego zobowiązania lub innego dokumentu na podstawie, którego należy dokonać płatności. W związku z tym dowodem stanowiącym podstawę do ujęcia kosztu w księgach podatkowych jest potwierdzenie dokonania wpłaty. Reasumując, Wnioskodawca jest zobowiązany do ujęcia kosztu z tytułu opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu w księgach podatkowych w dniu dokonania wpłaty poszczególnych rat.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.