Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-1/4511-214/15/BD
z 3 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U., poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 03 czerwca 2015 r. (data wpływu do Biura – 10 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania przez Gminę świadczeń na rzecz radnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2015 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sfinansowania przez Gminę świadczeń na rzecz radnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Radni pełniąc funkcje publiczne oraz realizując zadania z tytułu pełnienia mandatu radnego biorą udział w szkoleniach związanych z działalnością samorządu gminy. Koszt udziału radnego w szkoleniu (w tym opłata za udział w szkoleniu, wyżywienie i nocleg) pokrywany jest ze środków budżetu gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy koszt udziału radnego w szkoleniach (w tym koszt za udział w szkoleniu, wyżywienie i nocleg) pokrywany z budżetu gminy w związku z pełnieniem funkcji publicznej z tytułu wykonywania mandatu radnego (pełnienie obowiązków społecznych) jest dla radnego przychodem, od którego radny powinien zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Czy świadczenia te korzystają ze zwolnienia w myśl art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

W ocenie Wnioskodawcy radni realizują zadania w imieniu wspólnot samorządowych wykonując czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. Uczestnictwo w szkoleniach tematycznie związanych z działalnością samorządu pozwala na bieżące podnoszenie wiedzy i kompetencji radnych, co w efekcie podnosi jakość ich pracy w tym również jakość pracy organu stanowiącego i kontrolnego w gminie jakim jest rada. Wydatki dotyczące udziału radnych w różnego rodzaju szkoleniach, to koszty ponoszone przez gminę w celu zapewnienia radnym odpowiednich warunków wykonywania ich mandatu. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że środki te powinny być wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych bądź też winny korzystać ze zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy jako źródło przychodu identyfikuje działalność wykonywaną osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 5 cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z treści złożonego wniosku wynika, że radni realizują zadania w imieniu wspólnot samorządowych wykonując czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. Pełniąc funkcje publiczne oraz realizując zadania z tytułu pełnienia mandatu radnego biorą udział w szkoleniach związanych z działalnością samorządu gminy. Koszt udziału radnego w szkoleniu (w tym opłata za udział w szkoleniu, wyżywienie i nocleg) pokrywany jest ze środków budżetu gminy. Uczestnictwo w szkoleniach tematycznie związanych z działalnością samorządu pozwala na bieżące podnoszenie wiedzy i kompetencji radnych, co w efekcie podnosi jakość ich pracy w tym również jakość pracy organu stanowiącego i kontrolnego w gminie jakim jest rada. Wydatki dotyczące udziału radnych w różnego rodzaju szkoleniach, to koszty ponoszone przez gminę w celu zapewnienia radnym odpowiednich warunków wykonywania ich mandatu.

Stosownie do art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.), organami gminy są:

1. rada gminy;
2. wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Rada gminy jest organem stanowiącym i kontrolnym w gminie. Jeżeli siedziba rady gminy znajduje się w mieście położonym na terytorium tej gminy, rada nosi nazwę rady miejskiej (art. 15 ustawy o samorządzie gminnym).

Radę gminy tworzą radni (art. 17 ustawy), którzy są obowiązani brać udział w pracach rady gminy i jej komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których zostali wybrani lub desygnowani (art. 24 ustawy). Dla zabezpieczenia skutecznego realizowania obowiązków przez radnych ustawodawca objął ochroną ich stosunek pracy (art. 24c i 25 ust. 2 ustawy) oraz zagwarantował im prawo do diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych (art. 25 ust. 4 ustawy), a także przyznał radnym status funkcjonariuszy publicznych (art. 25 ust. 1 ustawy).

W świetle powyższego, pomimo braku ustawowej definicji pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich, uznać należy, że sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności działa na jej rzecz, mieści się w tym terminie. Zatem otrzymywane przez radnych, wymienione w ustawie o samorządzie gminnym świadczenia zaliczyć należy do kategorii przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przy czym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Z kolei diety i inne należności za czas podróży radnego korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku odchodnym od osób fizycznych – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Należy w tym miejscu zauważyć, że „diety i inne należności” wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 16 i „diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów”, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią różne rodzaje świadczeń.

„Przekonanie takie wypływa z założenia o racjonalności ustawodawcy, który nie bez powodu wprowadził dwa rodzaje diet. Pierwszy zawarty jest w art. 21 ust. 1 pkt 16 i dotyczy kosztów ponoszonych w związku z podróżą służbową lub szeroko pojętą podróżą osoby nie będącej pracownikiem, zatem drugi rodzaj diety (wskazany w pkt 17) bez wątpienia stanowić więc musi rodzaj wynagrodzenia za pełnienie szczególnych funkcji społecznych czy obywatelskich” (wyrok WSA z dnia 21 czerwca 2011 r. sygn. akt I SA/Bd 212/11).

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że koszty delegacji i diet radnych, pokrywane ze środków Gminy, nie powinny być łączone dla potrzeb zastosowania limitu zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla prawidłowego funkcjonowania organu gminy jakim jest rada gminy, radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Stąd też, szkolenia związane z działalnością samorządu gminy, w których radni będzie uczestniczyli należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych ich obowiązków. Wydatki gminy w tym zakresie nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te poniesione przez gminę są bowiem w istocie wydatkami poniesionym na funkcjonowanie jej organów jakim jest rada gminy, w skład której wchodzą radni.

Zatem jako takie wydatki te nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla osób wchodzących w skład tegoż organu. Oczywistym bowiem jest, iż korzystanie na koszt jednostki terytorialnej ze wskazanego narzędzia w postaci szkolenia jest niezbędne w realizowaniu codziennych obowiązków radnego.

Z tych też powodów wydatków tych (kosztu szkolenia, noclegu oraz wyżywienia) nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należałoby zakwalifikować do przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Świadczenia te są neutralne podatkowo; nie generują po stronie radnych przychodu. To oznacza, że skoro w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych świadczenia te nie są przychodem, to tym samym nie można do nich – jak błędnie stwierdził Wnioskodawca – zastosować zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.