2015.06.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-494/15-4/AMN
z 29 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu 14 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym w dniach: 12 i 18 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest dystrybutorem akcesoriów komputerowych produktów sieciowych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę.

Wnioskodawca zawarł umowę o świadczenie usług medycznych z podmiotem prowadzącym działalność w tym zakresie.

Nabywane przez Spółkę usługi dzielą się na następujące pakiety:

świadczenia zdrowotne z zakresu medycyny pracy i profilaktyki zdrowotnej związanej ze środowiskiem pracy obejmujące m.in. badania wstępne, kontrolne oraz okresowe pracowników,
świadczenia zdrowotne na rzecz pracowników niewchodzące w zakres medycyny pracy,
świadczenia zdrowotne na rzecz członków rodziny lub osób bliskich wskazanych przez pracownika niewchodzące w zakres medycyny pracy.

W odniesieniu do każdego z pracowników Wnioskodawca standardowo uiszcza opłatę za pakiety 1 i 2. W przypadku niektórych pracowników Spółka dodatkowo może opłacać pakiet 3, obejmujący wskazanych członków rodziny pracownika i osoby bliskie. Uiszczana przez Wnioskodawcę opłata za każdy z ww. pakietów ma charakter zryczałtowany – niezależnie od ilości i rodzaju faktycznie uzyskanych świadczeń zdrowotnych objętych umową. Zapłata za usługi medyczne świadczone w ramach wszystkich trzech pakietów następuje w miesięcznych okresach rozliczeniowych i jest w całości ponoszona przez Spółkę (Wnioskodawca nie potrąca z pensji pracowników wartości żadnego z pakietów ani nie obciąża pracowników z tego tytułu w żaden inny sposób).

Ponadto Wnioskodawca zawarł umowę z podmiotem organizującym pozapłacowy program motywacyjny w postaci karnetów uprawniających do wstępu na obiekty i zajęcia sportowe oraz inne formy rekreacji (dalej również – Program lub Program F.). Na życzenie pracownika on sam i/lub wskazana przez niego osoba (dalej – osoba towarzysząca) może otrzymać karnet uprawniający do wstępu na obiekty i zajęcia sportowe objęte Programem.

Co do zasady opłata za uczestnictwo pracownika i/lub osoby towarzyszącej w Programie F. uiszczana jest przez Wnioskodawcę. Opłata ta ma charakter zryczałtowany – jest stała niezależnie od ilości i rodzaju faktycznie uzyskanych świadczeń sportowo-rekreacyjnych objętych umową. Zapłata za udział w Programie F. następuje w miesięcznych okresach rozliczeniowych.

W odniesieniu do pracowników Spółki, w ostatecznym rozrachunku koszt uczestnictwa w Programie F. ponoszony jest w części przez Wnioskodawcę, a w części przez samego pracownika (przykładowo w stosunku 50-50). Natomiast w przypadku osoby towarzyszącej całkowity koszt karnetu ponoszony jest przez pracownika, który wskazał tę osobę jako beneficjenta świadczenia.

W praktyce poniesienie ww. kosztów przez pracownika Spółki odbywa się w drodze potrącenia odpowiedniej kwoty z wynagrodzenia za pracę (pracownik otrzymuje wynagrodzenie pomniejszone o odpowiednią część kosztów przysługującego mu karnetu oraz 100% kosztów karnetu osoby towarzyszącej). W pozostałej części koszty zakupu karnetów finansowane są ze środków obrotowych Spółki.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że przez członków i rodziny i osoby bliskie pracownika (osoby towarzyszące) opisane w stanie faktycznym rozumie się małżonków, osoby pozostające w związkach pozamałżeńskich z pracownikami oraz dzieci pracowników do 26 roku życia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy i w jakim zakresie wartość ponoszonych przez Spółkę wydatków na zakup pakietów medycznych stanowi dla pracowników przychód ze stosunku pracy?
Czy w jakim zakresie udział pracowników w Programie F. wiąże się z powstaniem po stronie tych pracowników przychodu ze stosunku pracy?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, po stronie pracownika nie powstaje przychód w związku z zapewnieniem przez pracodawcę pakietu medycznego 1 (obejmującego świadczenia medyczne w zakresie medycyny pracy i profilaktyki medycznej niezbędnej ze względu na warunki pracy), a Spółka nie ma obowiązku naliczania, pobierania i odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w tym zakresie. Natomiast wartość pakietów 2 i 3 stanowi przychód ze stosunku pracy pracowników korzystających z tych pakietów.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, udział pracowników w Programie F. wiąże się z powstaniem po stronie tych pracowników przychodu ze stosunku pracy, jednak tylko w zakresie, w jakim koszty karnetów są ponoszone ze środków obrotowych pracodawcy. W zakresie, w jakim koszty karnetów są potrącane z wynagrodzenia pracowników, przychód z tytułu otrzymania pozapłacowego świadczenia ze stosunku pracy nie powstanie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, „przychodami (...) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”.

Natomiast na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, „za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych”.

Z powyższych przepisów wynika, że przychodami ze stosunku pracy mogą być wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz świadczenia nieodpłatne, czy też częściowo odpłatne lub świadczenia w naturze, skutkujące powstaniem po stronie pracownika przysporzenia majątkowego, mającego swoje źródło w stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Z uwagi na fakt, że katalog świadczeń stanowiących przychód ze stosunku pracy jest otwarty, świadczenia pozostające w związku ze stosunkiem pracy powinny być traktowane jako element wynagrodzenia za pracę i w ten sam sposób opodatkowywane, tj. wraz z wynagrodzeniem za miesiąc, w którym zostały pracownikowi przekazane, chyba że korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ustawy o PIT.

Wnioskodawca wskazuje, że kwestia przychodu z nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach stosunku pracy była przedmiotem rozstrzygnięcia wydanego przez Trybunał Konstytucyjny (dalej – TK). W wyroku z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K 7/13) TK wskazał na kryteria, którymi należy się kierować przy określeniu, czy w konkretnym przypadku dochodzi do nieodpłatnego świadczenia na rzecz pracownika. Skład orzekający stwierdził, że za przychód pracownika mogą być uznane wyłącznie świadczenia, które:

po pierwsze, zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),
po drugie, zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
po trzecie, korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Poniżej Wnioskodawca odnosi wnioski wynikające z przepisów ustawy o PIT oraz wyroku TK do występujących w Spółce pozapłacowych składników wynagrodzenia pracowników opisanych w stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tj. Dz. U. z 2014 r. Nr 1502, z późn. zm.; dalej – Kodeks pracy), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Ponadto, w myśl ww. regulacji, koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników niezbędnej z uwagi na warunki pracy również powinny być ponoszone przez pracodawcę.

Zdaniem Wnioskodawcy, uzyskując świadczenia zdrowotne w zakresie medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy, pracownik nie uzyskuje żadnego przysporzenia majątkowego. Świadczenia te są ściśle powiązane z obowiązkami Spółki jako pracodawcy, a nie pracownika. Innymi słowy, uzyskanie świadczeń zdrowotnych w ramach pakietu 1 nie skutkuje powiększeniem aktywów lub uniknięciem wydatków po stronie pracownika, ponieważ świadczenia zdrowotne zostały zapewnione na potrzeby ustanowienia i utrzymania stosunku pracy przez pracodawcę. Pracownik jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej nie ma potrzeby ani obowiązku nabywania świadczeń medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Reasumując, wartość zapewnianych przez Wnioskodawcę świadczeń medycznych w zakresie medycyny pracy i profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników niezbędnej z uwagi na warunki pracy, nie stanowi dla pracowników przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o PIT, ponieważ:

pracownik nie uzyskuje z tego tytułu żadnego przysporzenia majątkowego (ani też nie dochodzi do uniknięcia przez niego wydatku, który musiałby ponieść we własnym zakresie),
obowiązek poniesienia przez pracodawcę kosztów tych świadczeń wynika z przepisów prawa pracy.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka – jak płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych – nie jest zobowiązana do uwzględniania w podstawie obliczania podatku wartości pakietu 1 przypadającego na poszczególnych pracowników. Natomiast wartość pakietów 2 i 3 stanowi przychód ze stosunku pracy pracowników korzystających z tych pakietów.

Zdaniem Wnioskodawcy, udział pracowników w Programie F. wiąże się z powstaniem po stronie tych pracowników przychodu ze stosunku pracy, jednak tylko w zakresie, w jakim koszty karnetów są ponoszone ze środków pracodawcy. W takim bowiem przypadku, zapewnienie przez pracodawcę karnetów stanowi pozapłacowy element wynagrodzenia ze stosunku pracy.

Natomiast w zakresie, w jakim koszty karnetów są potrącane z wynagrodzenia pracowników, przychód z tytułu otrzymania pozapłacowego świadczenia ze stosunku pracy nie powstanie. Należy bowiem uznać, że w tym zakresie pracownik pokrył koszty zakupu karnetów z własnych środków (przy czym dla ułatwienia wzajemnych rozliczeń koszty te zostały potrącone z wynagrodzenia wypłacanego przez pracodawcę).

Tym samym, Spółka – jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w stosunku do wynagrodzenia wypłacanego pracownikom będzie zobowiązana do uwzględnienia w podstawie opodatkowania wyłącznie tej części kosztów zakupu karnetów, która została sfinansowana ze środków obrotowych Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi – w pkt 1 – wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jak wynika z postanowień art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

Przy czym art. 11 ust. 2a pkt 2 ww. ustawy stanowi, że wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się − jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione − według cen zakupu.

W myśl art. 11 ust. 2b cytowanej ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W rozpatrywanej sprawie Zainteresowany powziął wątpliwość, czy i w jakim zakresie wartość ponoszonych przez Spółkę wydatków na zakup pakietów medycznych oraz udział pracowników w Programie F., stanowi dla tych pracowników przychód ze stosunku pracy.

Z informacji zawartych we wniosku wynika m.in., że ww. wątpliwość dotyczy usług medycznych dzielących się na następujące pakiety:

świadczenia zdrowotne z zakresu medycyny pracy i profilaktyki zdrowotnej związanej ze środowiskiem pracy obejmujące m.in. badania wstępne, kontrolne oraz okresowe pracowników,
świadczenia zdrowotne na rzecz pracowników niewchodzące w zakres medycyny pracy,
świadczenia zdrowotne na rzecz członków rodziny lub osób bliskich wskazanych przez pracownika niewchodzące w zakres medycyny pracy.

Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502, z późn. zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.

Należy podkreślić, że wartość tego rodzaju świadczeń otrzymanych przez pracownika od pracodawcy nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy.

Stąd, w przypadku zakupu przez pracodawcę usług polegających na wykonaniu wstępnych, okresowych oraz kontrolnych badań lekarskich, wartość tego rodzaju świadczeń nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, gdy pracodawca ponosi inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej pracowników, niezbędnej z uwagi na warunki pracy, wartość tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, również nie stanowi jego przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że wartość wykupionych przez Spółkę pakietów usług medycznych, na które składają się świadczenia zdrowotne z zakresu medycyny pracy i profilaktyki zdrowotnej związanej ze środowiskiem pracy obejmujące m.in. badania wstępne, kontrolne oraz okresowe pracowników, nie stanowi dla pracowników nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem wartość świadczeń pakietu medycznego zawierającego świadczenia zdrowotne z zakresu medycyny pracy i profilaktyki zdrowotnej związanej ze środowiskiem pracy obejmujące m.in. badania wstępne, kontrolne oraz okresowe pracowników, ponoszone przez pracodawcę nie stanowią przychodu pracownika, a tym samym podstawy do naliczenia podatku dochodowego.

Natomiast w przypadku zakupu przez pracodawcę usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z dobrowolnych świadczeń medycznych (część niezwiązana z medycyną pracy i profilaktyczną opieką zdrowotną), ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość świadczenia medycznego opłaconego za pracownika, pracodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ww. ustawy.

W sytuacji, gdy świadczeniem objęci są również członkowie rodziny pracownika lub osoby bliskie, o których mowa we wniosku – to wartość tegoż świadczenia również stanowić będzie przychód ze stosunku pracy, gdyż świadczenie to związane jest ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą. Należy zwrócić bowiem uwagę, że gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy, członkowie rodziny lub osoby bliskie, nie otrzymaliby tego świadczenia.

Ponadto podkreślenia wymaga, że o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie przez pracownika prawa do korzystania z pakietu świadczeń zdrowotnych (o określonej wartości pieniężnej). Objęcie pracownika nieobowiązkową opieką medyczną, koszty której ponosi pracodawca, stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen jego zakupu, stosownie do art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe potwierdza uchwała 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2010 r. sygn. II FPS 1/10, oraz uchwała poszerzonego składu Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r. sygn. II FPS 7/10. Naczelny Sąd Administracyjny przesądził w nich jednoznacznie, że nieodpłatne świadczenie to już samo zagwarantowanie pracownikowi, jak również innym uprawnionym osobom możliwości skorzystania z uprawnienia. Ponadto w powołanej uchwale z dnia 24 października 2011 r. wyjaśniono, że zagwarantowane wykupionym pakietem medycznym prawo do skorzystania z wchodzących w jego skład usług medycznych nie jest postawieniem tych usług do dyspozycji w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem otrzymanym nieodpłatnym świadczeniem jest już uprawniona zakupem pakietu możliwość skorzystania z tych usług. O powstaniu przychodu nie decyduje natomiast okoliczność faktycznego skorzystania ze świadczenia.

Z kolei biorąc zaś pod uwagę art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stwierdzić należy, że wartość świadczenia należy ustalić według ceny za jaką nabył je pracodawca.

Powyższe znajduje uzasadnienie w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 października 2011 r. sygn. II FPS 7/10, w której wyjaśniono, że z treści art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wywieść należy, że wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w tym przepisie, nie stanowi cena zakupu – w szczególności cena w rozumieniu ustawy o cenach – lecz wartość tą ustala się według cen zakupu. Cena zakupu usługi stanowi więc punkt odniesienia do ustalenia wartości nieodpłatnego świadczenia.

Wartość świadczenia przypadającego na osobę uprawnioną do świadczeń, należy zatem obliczyć uwzględniając cenę wynikającą z faktury oraz liczbę osób uprawnionych do korzystania z opieki medycznej. Z tak ustalonej wartości świadczenia, winna być wyłączona wartość świadczeń wynikających z przepisów prawa pracy.

Z powyższego wynika, że wykupienie przez pracodawcę na rzecz pracownika prawa do korzystania z dobrowolnych usług medycznych (niewchodzących w zakres medycyny pracy i profilaktycznej opieki zdrowotnej) stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość należy zakwalifikować jako przychód pracownika ze stosunku pracy. Wartość tego nieodpłatnego świadczenia należy obliczyć zgodnie z art. 11 ust. 2a pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według cen zakupu, a na Wnioskodawcy ciąży obowiązek doliczenia tej wartość do wynagrodzenia pracowników i od łącznej wartości obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że wartość wykupionych przez Spółkę pakietów usług medycznych, na które składają się świadczenia zdrowotne z zakresu medycyny pracy oraz profilaktycznej opieki zdrowotnej niezbędnej z uwagi na warunki pracy, nie stanowi dla pracowników nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast wartość wykupionych przez Spółkę pakietów obejmujących świadczenia zdrowotne na rzecz pracowników niewchodzące w zakres medycyny pracy oraz pakietów obejmujących świadczenia zdrowotne na rzecz członków rodziny lub osób bliskich wskazanych przez pracowników niewchodzące w zakres medycyny pracy, stanowi dla pracowników nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika. Zatem, Spółka jako płatnik, obowiązana jest doliczać jedynie wartość świadczeń zdrowotnych niewchodzących w zakres medycyny pracy opłaconych za pracownika, członków rodziny lub osoby bliskie, do wynagrodzenia wypłaconego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do kwestii udziału pracowników i/lub wskazanych przez niego osób towarzyszących w Programie F., finansowanym częściowo w przypadku pracowników przez Wnioskodawcę ze środków obrotowych Spółki, a w przypadku osób towarzyszących pracownikowi finansowanym w całości przez pracownika, mając na uwadze wyżej cytowane przepisy, należy stwierdzić, że zapewnienie pracownikowi − na jego życzenie − karnetu uprawniającego do wstępu na obiekty i zajęcia sportowe objęte ww. Programem, stanowi dla tych pracowników częściowo nieodpłatne świadczenie. Świadczenie należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy, określonych w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jego wysokość ustalić na podstawie art. 11 ust. 2b tej ustawy, tj. jako różnicę pomiędzy wartością tego świadczenia ustaloną według ceny jego zakupu, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika. Tak ustaloną wartość świadczenia Wnioskodawca ma obowiązek doliczyć do przychodów pracownika, a następnie pobrać i odprowadzić na konto właściwego urzędu skarbowego zaliczkę na podatek dochodowy, zgodnie z art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w przypadku ponoszenia przez pracownika całkowitego kosztu wykupu karnetu uprawniającego do wstępu na obiekty i zajęcia sportowe objęte Programem F. dla wskazanych przez pracownika osób towarzyszących, wartość tego karnetu nie stanowi dla pracowników nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wykup ww. karnetu przez pracownika nie stanowi przychodu pracownika, a w konsekwencji podstawy do naliczenia podatku dochodowego.

Zatem, udział pracowników w Programie F. wiąże się z powstaniem po stronie tych pracowników przychodu ze stosunku pracy, jednak tylko w zakresie, w jakim koszty karnetów są ponoszone ze środków obrotowych pracodawcy. W zakresie, w jakim koszty karnetów są potrącane z wynagrodzenia pracowników, przychód z tytułu otrzymania pozapłacowego świadczenia ze stosunku pracy nie powstanie.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wniosek w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin