INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2011 r. (data wpływu do tut. Biura – 01 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 02 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu pełnienia funkcji zarządcy sądowego nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 01 grudnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wynagrodzenia otrzymywanego z tytułu pełnienia funkcji zarządcy sądowego nieruchomości.

Z uwagi na braki formalne wniosku, pismem z dnia 31 stycznia 2012 r. znak: IBPB II/1/415-996/11/MK, IBPB II/2/415-1346/11/ŁCz wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 02 lutego 2012 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, na mocy postanowienia Sądu, został ustanowiony zarządcą nieruchomości X, której jednocześnie jest jednym ze współwłaścicieli.

Na mocy uchwały współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości z tytułu pełnienia funkcji zarządcy sądowego zostało Wnioskodawcy przyznane wynagrodzenie miesięczne w kwocie 400 zł netto.

Część ww. nieruchomości jest zajmowana przez właścicieli nieruchomości na cele osobiste zaś część jest wynajmowana osobom trzecim i z tego tytułu jako zarządca Wnioskodawca gromadzi przychody i koszty związane z tymi przychodami. Z tytułu najmu osobom trzecim Wnioskodawca pobiera czynsze na wyodrębniony w tym celu rachunek bankowy i reguluje wszystkie koszty. Co miesiąc Wnioskodawca sporządza rozliczenie przychodów i kosztów w rachunku narastającym za dany rok podatkowy. Ponadto w wyniku zobowiązania nałożonego przez sąd Wnioskodawca składa roczne sprawozdania z dokonanych w ramach zarządu czynności wraz z udokumentowanymi sprawozdaniami rachunkowymi. Sąd na mocy postanowienia zatwierdza lub odmawia zatwierdzenia takiego sprawozdania. Dochody z najmu nie są wypłacane współwłaścicielom tylko są zdeponowane na rachunku bankowym. W momencie podjęcia przez właścicieli uchwały o konieczności przeprowadzenia remontów nieruchomości środki te przeznaczane będą na stosowne remonty.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jak w związku z pełnieniem funkcji zarządcy sądowego i przyznanym Wnioskodawcy wynagrodzeniem powinien on opodatkować przychody z tego tytułu...

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność zarządcy nie jest działalnością wykonywana osobiście (z nikim Wnioskodawca nie zawierał umowy cywilnoprawnej) ani też działalnością gospodarczą (działania Wnioskodawcy nie wyczerpują definicji działalności gospodarczej). W związku z tym, przychody te powinien Wnioskodawca potraktować jako tzw. przychody z innych źródeł – zgodnie z art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, Wnioskodawca nie ma obowiązku wypłacania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, a jedynie ciąży na nim obowiązek opodatkowania tych dochodów, umieszczając informację o ich wysokości w zeznaniu rocznym składanym w urzędzie skarbowym w terminie do 30 kwietnia i w tym terminie uregulowanie należnego podatku.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z treścią art. 203 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) każdy ze współwłaścicieli może wystąpić do sądu o wyznaczenie zarządcy, jeżeli nie można uzyskać zgody większości współwłaścicieli w istotnych sprawach dotyczących zwykłego zarządu albo jeżeli większość współwłaścicieli narusza zasady prawidłowego zarządu lub krzywdzi mniejszość. Współwłaściciel sprawujący zarząd rzeczą wspólną może żądać od pozostałych współwłaścicieli wynagrodzenia odpowiadającego uzasadnionemu nakładowi jego pracy – art. 205 Kodeksu cywilnego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, na mocy postanowienia Sądu, został ustanowiony zarządcą nieruchomości X, której jednocześnie jest jednym ze współwłaścicieli. Na mocy uchwały współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca z tytułu pełnienia funkcji zarządcy sądowego otrzymuje wynagrodzenie miesięczne w kwocie 400 zł netto.

Przechodząc na płaszczyznę prawa podatkowego należy stwierdzić, iż ustawodawca w treści art. 10 ust. 1 pkt 2, pkt 3 oraz pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) wyróżnia jako odrębne źródła przychodów działalność wykonywaną osobiście, pozarolniczą działalność gospodarczą i inne źródła.

Zgodnie z brzmieniem art. 5a pkt 6 ww. ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową (...) prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat,w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Wykładnia literalna tego przepisu implikuje wyłączenie m.in. działalności określonej w art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z pojęcia działalności gospodarczej.

W myśl art. 13 pkt 6 powołanej ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 uważa się przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej lub samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym lub administracyjnym oraz płatników z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10 i inkasentów należności publicznoprawnych a także przychody z tytułu udziału w komisjach powołanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej w wyjątkiem przychodów o których mowa w pkt 9.

Stosownie do przepisu art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12–14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Do kategorii przychodów określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zalicza się wszystkie te przychody, które nie zostały enumeratywnie wymienione jako źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 powołanej ustawy.

Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN S.A. znaczenie pojęcia „zlecić – zlecać” oznacza powierzyć komuś wykonanie jakiejś pracy.

Natomiast według internetowego słownika języka polskiego http://słowniki.gazeta.pl/ „zlecać” to polecać komuś wykonanie, załatwienie czegoś; powierzać komuś jakieś zadanie.

Zatem, zgodnie z wykładnią literalną, należy uznać, iż powołanie zarządcy nieruchomości na mocy postanowienia sądu ma charakter „zlecenia” w językowym znaczeniu.

Wobec powyższego wynagrodzenie otrzymywane przez zarządcę sądowego z tytułu wykonywania na zlecenie Sądu (na mocy wydanego postanowienia) czynności zarządu należy zaliczyć, zgodnie z przepisami art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Fakt, że czynności te nie są wykonywane na podstawie umowy – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – nie przesądza o tym, że działalność nie jest wykonywana osobiście. Omawiane czynności zostały zlecone przez Sąd do wykonania właśnie Wnioskodawcy i to on jest zobowiązany przez Sąd do składania sprawozdania z dokonanych w ramach zarządu czynności. Podstawą jego działania jest szczególny pozaumowny stosunek prawny, w ramach którego Wnioskodawca został zobowiązany do wykonania określonych czynności przez podmiot do tego uprawniony (Sąd). Taki stosunek wyczerpuje znamiona charakterystyczne działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tutaj w pkt 6).

W związku z powyższym, należy się zgodzić z Wnioskodawcą, iż otrzymywany przez niego przychód z tytułu wynagrodzenia za działalność zarządcy sądowego przedmiotowej nieruchomości nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej, stanowi jednak – wbrew jego przekonaniu – przychód z działalności wykonywanej osobiście.

Zakwalifikowanie ww. przychodu, zgodnie z art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do grupy przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 jednoznacznie wskazuje, iż nie ma możliwość – wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy – przypisania przedmiotowych przychodów do innych źródeł (art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy).

Taka kwalifikacja przychodu, tj. do działalności wykonywanej osobiście, powoduje, iż na płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

W myśl art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 44 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy osiągający dochody bez pośrednictwa płatników z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4 i 6-9, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 1, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy, według zasad określonych w ust. 3a. Zgodnie z przepisem ust. 3a art. 44 cyt. ustawy podatnicy uzyskujący dochody, o których mowa w ust. 1a, są obowiązani w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień - w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne, stosując do uzyskanego dochodu najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Za dochód, o którym mowa w zdaniu pierwszym, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody po odliczeniu miesięcznych kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 lub 9 oraz zapłaconych w danym miesiącu składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lub 2a. Przy obliczaniu zaliczki podatnik może stosować wyższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru (PIT-36), o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego i wyżej powołanych przepisów prawa podatkowego, należy stwierdzić, że w sytuacji gdyby wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu pełnienia funkcji zarządcy sądowego było wypłacane przez płatnika – w rozumieniu art. 41 ust. 1 ww. ustawy, tj. m.in. jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej (np. wspólnotę mieszkaniową) to obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy, w związku z wypłatą świadczenia z tytułu działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 6, będzie ciążyły na wspólnocie jako płatniku.

Natomiast, jeżeli wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu pełnienia funkcji zarządcy sądowego nie jest wypłacane przez płatnika – w rozumieniu art. 41 ust. 1 ww. ustawy – to Wnioskodawca, w myśl przepisu art. 44 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zobowiązany w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dochód był uzyskany, a za grudzień – w terminie złożenia zeznania podatkowego, wpłacać zaliczki miesięczne na podatek dochodowy od osób fizycznych od uzyskanego dochodu z tytułu pełnienia funkcji zarządcy. Natomiast w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym winien złożyć w urzędzie skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru (PIT-36), o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, z uwzględnieniem wpłaconych zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy z tytułu otrzymywanego wynagrodzenia.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.