Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-172/15-4/KS
z 22 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2015 r. (data wpływu 13 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 8 października 2015 r. (data wpływu 12 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dokonanej zamiany udziału w nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dokonanej zamiany udziału w nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 12 października 2015 r. o doprecyzowanie stanu faktycznego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Pan (...) (dalej: Wnioskodawca) jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą oraz czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca w 2002 r. nabył na współwłasność grunt zabudowany budynkiem. Drugim ze współwłaścicieli była siostra Wnioskodawcy. Wnioskodawca wprowadził do swojej ewidencji środków trwałych współwłasność w budynku.

Następnie Wnioskodawca porozumiał się z siostrą i rozpoczął modernizację budynku. Modernizacja trwała od 2002 do 2009 r. Połowa poniesionych nakładów przez Wnioskodawcę zwiększała wartość początkową udziału we współwłasności budynku. Nakłady znacznie przekroczyły 30% wartości początkowej nabytego budynku. Druga połowa nakładów została potraktowana przez Wnioskodawcę, jako inwestycja w obcym środku trwałym.

Pomimo że budynek ten był współwłasnością Wnioskodawcy i jego siostry, to z budynku tego korzystał wyłącznie (za zgodą siostry) Wnioskodawca. Siostra jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Z tytułu używania przez Wnioskodawcę wspólnego budynku, siostra wystawiała na Wnioskodawcę fakturę z podatkiem VAT. Siostra wystawia faktury na rzecz Wnioskodawcy powyżej 2 lat.

Następnie Wnioskodawca dokonał zamiany nieruchomości wraz z siostrą – Wnioskodawca, otrzymał grunty niezabudowane (okoliczność nie będąca przedmiotem wniosku), natomiast przekazał na rzecz siostry 1/2 posiadanego udziału w nieruchomości (a zatem 1/4 udziału w budynku).

Wnioskodawca od ponoszonych nakładów odliczał podatek VAT. Wnioskodawca wykorzystywał nieruchomość na własne potrzeby (mieścił się tam magazyn i siedziba firmy). Wnioskodawca nie wie czy siostra ujęła budynek w ewidencji środków trwałych oraz czy ponosiła nakłady oraz w jakiej wysokości.

W uzupełnieniu z dnia 8 października 2015 r. (data wpływu 12 października 2015 r.) Zainteresowany wskazał, że:

• wykorzystywał przedmiotową nieruchomość wyłącznie do czynności opodatkowanych przez okres 5 lat od zakończenia modernizacji budynku w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 z późn. zm.);
• nabycie przedmiotowej nieruchomości – umowa sprzedaży – nastąpiło od sprzedającego, który nie był podatnikiem podatku VAT, a zatem podatek nie był odliczony, ponieważ nie wystąpił.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dokonana zamiana udziału w nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT bez zwolnienia, czy też jest od tego podatku zwolniona?

Zdaniem Wnioskodawcy, zamiana nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu od podatku VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W przypadku umowy zamiany niewątpliwie mamy do czynienia z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami, jak właściciel. A zatem umowa zamiany podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z kolei zbycie udziału w nieruchomości winno być traktowane, jako dostawa towarów. Potwierdza to uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie siedmiu sędziów z 25 października 2011 r. (I FPS 2/11).

A zatem, z powyższego wynika, że zbycie w drodze zamiany udziału w nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

A zatem dla ustalenia, czy podatnik może skorzystać z powyższego zwolnienia kluczowe jest ustalenie, czy doszło do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 14 ustawy VAT przez pierwsze zasiedlenie – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W doktrynie przyjmuje się, że jedną z cech współwłasności jest niepodzielność wspólnego prawa. Niepodzielność wspólnego prawa polega na tym, że każdy ze współuprawnionych ma prawo do całej rzeczy, a żaden nie ma prawa do jej wyodrębnionej części fizycznej. Żaden ze współwłaścicieli nie ma więc wyłącznego prawa do fizycznie wydzielonej części rzeczy a każdemu z nich przysługuje jednakowe prawo do całej rzeczy, ograniczone jedynie takim samym prawem pozostałych współwłaścicieli. Jednocześnie dopuszczalne jest, aby jeden ze współwłaścicieli, który korzysta z rzeczy w stopniu większym, niż pozostali, płacił na ich rzecz stosowne wynagrodzenie. Potwierdza to uchwała Sądu Najwyższego w składzie 7 sędziów z dnia 19 marca 2013 r. (sygn. akt III CZP 88/12). W uchwale tej można przeczytać, że „Współwłaściciel może domagać się od pozostałych współwłaścicieli, korzystających z rzeczy wspólnej z naruszeniem art. 206 k.c. w sposób wyłączający jego współposiadanie, wynagrodzenia za korzystanie z tej rzeczy na podstawie art. 224 § 2 lub art. 225 k.c.”. Nie jest zatem sprzeczna z przepisami Kodeksu cywilnego sytuacja, w której jeden ze współwłaścicieli płaci drugiemu ze współwłaścicieli za korzystanie z nieruchomości „w większym stopniu”, niż wynika to z art. 206 k.c.

Jednocześnie, jak już wyżej zostało wskazane z niepodzielności wspólnego prawa wynika, że pierwsze zasiedlenie polegające na oddaniu do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu dokonane przez jednego ze współwłaścicieli odnosi również skutek w stosunku do pozostałych współwłaścicieli. Nie jest bowiem dopuszczalne, aby ta sama nieruchomość była dla jednego ze współwłaścicieli „zasiedlona po raz pierwszy”, natomiast dla drugiego „niezasiedlona”. Kłóci się to z wskazaną zasadą niepodzielności wspólnego prawa.

Dla oceny tego, czy doszło do pierwszego zasiedlenia nie ma również znaczenia fakt, że to Wnioskodawca ponosił nakłady, które przekraczały 30% wartości nieruchomości. Faktem jest, że budynek został ulepszony o wartość powyżej 30% wartości początkowej i w tym stanie został Wnioskodawcy wynajęty przez drugiego ze współwłaścicieli nieruchomości. Nie ma przy tym znaczenia kto i w jakiej proporcji ponosił te nakłady – ulepszony budynek był przedmiotem pierwszego zasiedlenia.

Dodatkowo, skoro od momentu wystawienia pierwszej faktury za najem od drugiego ze współwłaścicieli upłynął okres 2 lat, to zaistniały wszystkie przesłanki do zwolnienia z VAT zamiany udziału w nieruchomości w zamian za inne nieruchomości.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, dostawa nieruchomości dokonana przez Wnioskodawcę korzysta ze zwolnienia w podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Cała nieruchomość, jak też udział we współwłasności tej nieruchomości, objęty jest dyspozycją tego przepisu.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że towarem jest również udział w prawie własności lub użytkowaniu wieczystym nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywa 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.).

Jak stanowi art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. ustawy – współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W myśl art. 603 ww. ustawy – przez umowę zamiany każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy.

Tak więc, w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując jednocześnie w charakterze dostawcy, jak i nabywcy. Do zamiany, według dyspozycji zawartej w art. 604 ww. ustawy Kodeks cywilny, stosuje się odpowiednio przepisy
o sprzedaży. Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. W wyniku zamiany każda ze stron wchodzi we władanie nabytego towaru jak właściciel.

Na podstawie powyższego można stwierdzić, że umowa zamiany na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Czyli z powyższego przepisu wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia nie minęły co najmniej dwa lata.

Zatem w świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu. Jednakże czynność ta nie musi być faktycznie opodatkowana (nie musi prowadzić do powstania podatku należnego), bowiem za czynność taką należy również rozumieć czynność podlegającą opodatkowania w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże na mocy przepisów szczególnych – korzystającą ze zwolnienia od tego podatku.

Z powyższej definicji wynika, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, przez którą należy rozumieć sprzedaż, a także umowy najmu i dzierżawy podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment sprzedaży w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a także moment oddania budynku do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

Z powyższych przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

Ponadto, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku również dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat – art. 43 ust. 7a ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy nadmienić, że dla dostawy nieruchomości, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w 2002 r. nabył na współwłasność grunt zabudowany budynkiem. Drugim ze współwłaścicieli była siostra Wnioskodawcy. Wnioskodawca wprowadził do swojej ewidencji środków trwałych współwłasność w budynku.

Następnie Zainteresowany porozumiał się z siostrą i rozpoczął modernizację budynku. Modernizacja trwała od 2002 do 2009 r. Połowa poniesionych nakładów przez Wnioskodawcę zwiększała wartość początkową udziału we współwłasności budynku. Nakłady znacznie przekroczyły 30% wartości początkowej nabytego budynku. Druga połowa nakładów została potraktowana przez Zainteresowanego, jako inwestycja w obcym środku trwałym.

Pomimo, że budynek ten był współwłasnością Wnioskodawcy i jego siostry, to z budynku tego korzystał wyłącznie (za zgodą siostry) Wnioskodawca. Siostra jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Z tytułu używania przez Zainteresowanego wspólnego budynku, siostra wystawiała na Wnioskodawcę fakturę z podatkiem VAT. Siostra wystawia faktury na rzecz Wnioskodawcy powyżej 2 lat.

Następnie Wnioskodawca dokonał zamiany nieruchomości wraz z siostrą – otrzymał grunty niezabudowane (okoliczność nie będąca przedmiotem wniosku), natomiast przekazał na rzecz siostry 1/2 posiadanego udziału w nieruchomości (a zatem 1/4 udziału w budynku).

Wnioskodawca od ponoszonych nakładów odliczał podatek VAT. Zainteresowany wykorzystywał nieruchomość na własne potrzeby (mieścił się tam magazyn i siedziba firmy). Zainteresowany wskazał ponadto, że wykorzystywał przedmiotową nieruchomość wyłącznie do czynności opodatkowanych przez okres 5 lat od zakończenia modernizacji budynku w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Nabycie przedmiotowej nieruchomości – umowa sprzedaży – nastąpiło od sprzedającego, który nie był podatnikiem podatku VAT, a zatem podatek nie był odliczony, ponieważ nie wystąpił.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą tego czy dokonanie zamiany udziału w nieruchomości jest opodatkowane podatkiem VAT, czy też jest to czynność z tego podatku zwolniona.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości – budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział możliwość stosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 lub też pkt 10a. Możliwość ta odnosi się również do dostawy udziału w nieruchomości – która na gruncie ustawy traktowana jest na równi z dostawą tych obiektów. Jednakże, dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy istotne jest, czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też nie.

Przypomnieć należy, że w celu skorzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, muszą być spełnione odpowiednie warunki, które wynikają z tego przepisu, tj. dostawa budynku, budowli lub ich części nie może być dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części musi upłynąć okres dłuższy niż 2 lata.

Co należy rozumieć przez „pierwsze zasiedlenie” ustawodawca określił w przywołanym wyżej art. 2 pkt 14 ustawy.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę najmu.

W omawianej sytuacji nie możemy stwierdzić, że Wnioskodawca po przeprowadzonej modernizacji, która przekroczyła 30% wartości początkowej doprowadził do pierwszego zasiedlenia. Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Zainteresowany sam używał zmodernizowaną nieruchomość do własnej działalności wobec czego nie doszło do wydania w ramach czynności opodatkowanych. Nie zostały więc spełnione warunki do zastosowania zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10.

W związku z powyższym należy przeanalizować czy opisana we wniosku transakcja spełnia przesłanki do objęcia jej zwolnieniem od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10a stosuje się jeśli mamy do czynienia z dostawą w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, pod warunkiem, że z tytułu nabycia lub wytworzenia tych obiektów nie przysługiwało dostawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz jeżeli dokonujący sprzedaży nie poniósł wydatków na ich ulepszenie, od których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego a jeżeli poniósł takie wydatki to były one niższe niż 30% wartości początkowej ww. obiektów.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawcy przy nabyciu nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (podatek taki nie wystąpił) jednak poniósł nakłady, które przekroczyły 30% wartości początkowej i miał prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych nakładów. Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie art. 43 ust. 7a ustawy wskazujący, że warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wobec powyższego w tej sytuacji nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10, lecz zwolnienie o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a w powiązaniu z art. 43 ust. 7a ustawy ponieważ jak wynika z wniosku Wnioskodawca przeprowadził modernizację, która przekroczyła 30% wartości początkowej opisanej nieruchomości, i wykorzystywał tą nieruchomość w stanie ulepszonym do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Reasumując, zamiana udziału w nieruchomości, o której mowa we wniosku, spełnia warunki do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę stanowisko Zainteresowanego zgodnie z którym „zamiana nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu od podatku” należało uznać za prawidłowe. Podkreśla się jednak – co wyjaśniono w treści interpretacji – że zwolnienie to wynika z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy czyli z innego przepisu niż wskazany przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu tego stanowiska.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.