Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-785/15-2/KT
z 24 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2015 r., przesłanym zgodnie z właściwością do tut. Organu przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach pismem z dnia 15 września 2015 r. (data wpływu do Biura KIP w Płocku 18 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług

• jest prawidłowe – w zakresie uznania przemieszczenia własnych towarów ze Szwecji do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju,
  

• jest nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania tej transakcji stawką podatku VAT 0%.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przesunięcia własnych towarów ze Szwecji do Polski jako transakcji wewnątrzwspólnotowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada obywatelstwo polskie i szwedzkie, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w Szwecji. Od dnia 1 września 2015 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą w Polsce, w ramach której chce prowadzić sprzedaż na terenie Polski oraz z wysyłką z terenu Polski na cały świat. W związku z tym, Wnioskodawca planuje przesunąć posiadane towary handlowe ze swojej szwedzkiej działalności do polskiej.

Wnioskodawca prowadzi księgowość w formie Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów, jest płatnikiem podatku VAT zarówno w Szwecji jak i w Polsce. W obu działalnościach Wnioskodawca posiada numery VAT UE.

Powyższe towary zostały uwzględnione jako koszt prowadzenia działalności w Szwecji oraz został tam rozliczony podatek VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W jaki sposób Wnioskodawca powinien udokumentować dostawę i nabycie towarów między tymi działalnościami?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien On wykazać dostawę towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (ze Szwecji) oraz wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (do Polski), udokumentowaną fakturą VAT pomiędzy swoimi działalnościami gospodarczymi (w Polsce i Szwecji) ze stawką podatku VAT 0%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe – w zakresie uznania przemieszczenia własnych towarów ze Szwecji za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Polsce – oraz nieprawidłowe – w zakresie opodatkowania tej transakcji stawką podatku VAT 0%.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy), natomiast przez terytorium państwa członkowskiego rozumie się terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 4).

Podatek od wartości dodanej to – w myśl art. 2 pkt 11 ustawy – podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego tą ustawą.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy definiuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, jako nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Na podstawie ust. 2 tego przepisu, ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
      
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
      - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Z przywołanej definicji ustawowej wynika, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru ma miejsce wówczas, gdy towar będący przedmiotem dostawy jest wysłany bądź przetransportowany z jednego państwa członkowskiego do drugiego państwa członkowskiego, po spełnieniu warunków odnośnie podmiotów biorących udział w danej transakcji.

Trzeba zaznaczyć, że w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podatkiem VAT podlega czynność nabycia towarów. Należny podatek z tytułu obrotu rozliczany jest przez nabywcę towaru w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy zawsze lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Powyższy przepis rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą one służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w Szwecji oraz w Polsce. W ramach zarejestrowanej w Polsce działalności Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży na terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju. W związku z tym, Wnioskodawca planuje przesunąć posiadane towary handlowe ze Szwecji na terytorium kraju, na potrzeby działalności prowadzonej w Polsce. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT zarówno w Szwecji jak i w Polsce, w obu przypadkach posiada numery VAT UE.

Zapis powołanego wyżej art. 11 ust. 1 ustawy pozwala na uznanie za wewnątrzwspólnotowe nabycie także czynności, w przypadku których podatnik przemieszcza towary własne, tj. należące do jego przedsiębiorstwa, z innego państwa członkowskiego do Polski. W tym przypadku w państwie, z którego przemieszczane są towary, występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, natomiast w państwie, do którego przemieszczane są towary (w Polsce), następuje ich wewnątrzwspólnotowe nabycie. Przepis ten uzależnia uznanie przemieszczenia towarów należących do podatnika z innego państwa UE na terytorium kraju za WNT od tego, czy towary te będą służyć działalności gospodarczej tego podatnika.

W opisanym zdarzeniu dojdzie do takiego przemieszczenia towarów własnych Wnioskodawcy, z terytorium Szwecji na terytorium kraju. Towary te posłużą Wnioskodawcy do wykorzystania w ramach prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej (tj. dalszej sprzedaży).

Zatem, taką transakcję należy zakwalifikować jako przemieszczenie towarów własnych Wnioskodawcy, stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy. Czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Oznacza to, że Wnioskodawca, jako podmiot dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, staje się podatnikiem z tego tytułu, zobowiązanym do opodatkowania tej transakcji, tj. naliczenia podatku VAT od dokonanego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wnioskodawca powinien wykazać tę czynność w deklaracji podatkowej składanej za okres powstania obowiązku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia, zgodnie z objaśnieniami stanowiącymi załącznik nr 4 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 czerwca 2015 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2015 r. poz. 914).

Zaznaczyć trzeba, że w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje na zasadach wynikających z art. 20 ust. 5 ustawy, tj. z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru. Przy czym, wymogi formalne ustawy o VAT dotyczące faktur nie odnoszą się do faktur wystawianych przez podatników podatku od wartości dodanej, w ramach działalności zarejestrowanej poza terytorium kraju, w sytuacji wystąpienia u polskiego podatnika WNT.

Należy też zauważyć, że dokonana przez Wnioskodawcę transakcja wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju nie będzie podlegała opodatkowaniu stawką VAT 0%, przewidzianą dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zasady opodatkowania transakcji wewnątrzwspólnotowych, tj. nabycie wedle stawki właściwej dla danego towaru, zaś dostawa, co do zasady, wedle stawki 0%, powoduje, że podatek z tytułu danej czynności faktycznej (którą jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami, u jednego kontrahenta stanowiące wewnątrzwspólnotowe nabycie, u drugiego zaś odpowiednio wewnątrzwspólnotową dostawę) jest faktycznie rozliczany przez nabywcę w państwie, do którego towary zostały ostatecznie przemieszczone.

Stawka podatku VAT 0% przewidziana w art. 41 ust. 3 ma zastosowanie - przy spełnieniu określonych warunków - wyłącznie do wewnątrzwspólnotowej dostawy, czyli do transakcji wywozu towarów z Polski do innego państwa członkowskiego dokonywanej pomiędzy dwoma podatnikami, ewentualnie do przemieszczenia towarów w ramach własnego przedsiębiorstwa. Tym samym, dla opisanych we wniosku wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów na terytorium kraju – tj. przemieszczenia towaru ze Szwecji do Polski - dokonywanych przez Wnioskodawcę, nie znajdzie zastosowania stawka 0%, o której mowa w art. 41 ust. 3 ustawy. Nabycie to należy opodatkować stawką właściwą dla danego towaru w Polsce.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie uznania przemieszczenia własnych towarów ze Szwecji do Polski za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów na terytorium kraju,

• nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania tej transakcji stawką podatku VAT 0%.
  
  

Tut. Organ podkreśla, że – w oparciu o art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - wydana interpretacja dotyczy wyłącznie kwalifikacji czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast w zakresie rozpoznania i rozliczenia czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę na terytorium Szwecji (w szczególności wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów). Przepisy ustawy o VAT nie regulują transakcji dokonywanych poza terytorium Polski, gdyż takie transakcje nie podlegają polskim przepisom podatkowym, nie mogą być więc przedmiotem analizy w interpretacji indywidualnej wydanej w trybie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Ponadto zaznacza się, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych sprawa zostanie rozpatrzona w odrębnym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.