Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-3/4510-150/15/IZ
z 30 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 czerwca 2015 r. (data wpływu do tut. BKIP 30 czerwca 2015 r.), uzupełnionym 28 sierpnia 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kontynuacji stosowania art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r. w przypadku zmiany opisanych we wniosku parametrów Pożyczek

– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości kontynuacji stosowania art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r. w przypadku zmiany opisanych we wniosku parametrów Pożyczek. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 sierpnia 2015 r. Znak: IBPB-1-3/4510-150/15/IZ wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 28 sierpnia 2015 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka akcyjna (dalej: „Spółka”) prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług udzielania pożyczek osobom fizycznym i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski.

Spółka korzysta m.in. z finansowania w formie pożyczek (dalej: „Pożyczki”), które nie podlegają rygorom tzw. niedostatecznej kapitalizacji w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej jako „ustawa o CIT”) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.

Wynika to z faktu, że finansowanie, z którego korzysta Spółka, pochodzi z Pożyczek udzielonych i faktycznie przekazanych Spółce przez pożyczkodawców nieobjętych zakresem art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r., tj. przed dniem wejścia w życie nowelizacji ustawy o CIT (wprowadzonej ustawą z 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 3 października 2014 r., poz. 1328 ze zm.; dalej jako „ustawa nowelizująca”). Biorąc pod uwagę przepisy przejściowe uregulowane w ustawie nowelizującej, w szczególności art. 7, w myśl którego do odsetek od pożyczek (kredytów), w przypadku których kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1 (ustawy o CIT), w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r., jak również mając na uwadze, że kwota udzielonych Spółce Pożyczek została jej faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie ustawy nowelizującej, Spółka stosuje do tych Pożyczek przepisy art. 16 ust.1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r.

Ze względu na zachodzące zmiany w prowadzonej działalności, Spółka rozważa rozpoczęcie negocjacji z wierzycielami, które miałyby na celu zmianę niektórych parametrów udzielonych Pożyczek. Parametry, których zmianę rozważa Spółka to: okres na jaki zostały udzielone Pożyczki, waluta w jakiej spłacane są Pożyczki, wysokość oprocentowania Pożyczek, czy postanowienia dotyczące zabezpieczenia Pożyczek. Spółka nie przewiduje zmiany kwot zaciągniętych Pożyczek, nie dojdzie zatem do przekazania dodatkowych środków pieniężnych. Całość kwoty Pożyczek niezmiennie pozostanie jako przekazana Spółce przed 1 stycznia 2015 r.

Z uwagi na fakt, że nowelizacja ustawy o CIT spowodowała zmianę, w zakresie m.in. przepisów dotyczących niedostatecznej kapitalizacji, Pożyczki udzielone Spółce mogłyby potencjalnie podlegać restrykcjom wynikającym z art. 16 ust.1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., jeżeli zostałyby one udzielone lub przekazane po 1 stycznia 2015 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku zmiany opisanych we wniosku parametrów Pożyczek, udzielonych przed 1 stycznia 2015 r., oraz których kwota została faktycznie przekazana Spółce przed wejściem w życie znowelizowanej ustawy o CIT, takich jak: okres na jaki zostały udzielone Pożyczki, waluta w jakiej są spłacane Pożyczki, oprocentowanie Pożyczek lub postanowienia dotyczące zabezpieczenia Pożyczek, Spółka może w dalszym ciągu stosować do tych Pożyczek przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r.?

Zdaniem Spółki, pomimo zmiany parametrów Pożyczek takich jak: okres na jaki zostały udzielone Pożyczki, waluta w jakiej są spłacane Pożyczki, oprocentowanie Pożyczek lub postanowienia dotyczące zabezpieczenia Pożyczek, będzie ona uprawniona do kontynuacji stosowania przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r. w odniesieniu do umów Pożyczek zawartych przed tym dniem, na podstawie których kwota udzielonych Spółce Pożyczek została jej faktycznie przekazana przed 1 stycznia 2015 r.

Przez umowę pożyczki, której definicja na potrzeby przepisów ustawy o CIT została zawarta w art. 16 ust. 7b ustawy o CIT, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy. Przez pożyczkę tę rozumie się także kredyt, emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę. Pochodnych instrumentów finansowych nie uważa się za pożyczkę w rozumieniu tego przepisu. Zatem, co do zasady, Pożyczki spełniają warunki do uznania ich za pożyczki dla potrzeb przepisów o niedostatecznej kapitalizacji.

Jednocześnie, ustawodawca, wprowadzając ustawę nowelizującą, zawarł w niej przepisy przejściowe, zgodnie z którymi, do odsetek od pożyczek (kredytów), w przypadku których kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r.

Spółka stoi na stanowisku, że w przypadku zmiany postanowień umownych, w zakresie takim jak: okres na jaki zostały udzielone Pożyczki, waluta w jakiej są spłacane Pożyczki, oprocentowanie Pożyczek lub postanowienia dotyczące zabezpieczenia Pożyczek, w odniesieniu do Pożyczek, które zostały zawarte, a kwoty udzielonych Pożyczek zostały faktycznie przekazane Spółce przed 1 stycznia 2015 r., należy w dalszym ciągu stosować przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r.

Do takiej konkluzji prowadzi dosłowne brzmienie art. 7 ustawy zmieniającej, zgodnie z którym do odsetek od pożyczek (kredytów), w przypadku których kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1 (ustawy o CIT), w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r.

Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu do wprowadzanej nowelizacji (str. 76 uzasadnienia) w związku z tym, iż wprowadzone w przepisach art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy CIT zmiany dotyczące kwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych podatnikowi przez podmioty z podatnikiem powiązane mogłyby w sposób istotny wpływać na podatkowe skutki operacji gospodarczych podatnika będących w toku; w niniejszym przepisie proponuje się wyłączenie stosowania nowego brzmienia tych przepisów w stosunku do pożyczek, w przypadku których kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) została już temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. W takim przypadku, tj. kiedy kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) zostałaby podatnikowi faktycznie przekazana przed wejściem w życie niniejszej ustawy, przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy CIT oraz art. 16 ust. 6 tej ustawy stosowałoby się w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r.

Należy podkreślić, że z literalnego brzmienia art. 7 ustawy zmieniającej oraz uzasadnienia do wprowadzanej nowelizacji, jednoznacznie wynika, że jedynym warunkiem pozwalającym na dalsze stosowanie przepisów dotyczących cienkiej kapitalizacji w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją, jest faktyczne przekazanie podatnikowi kwoty udzielonej pożyczki przed dniem 1 stycznia 2015 r., co miało miejsce w przedmiotowym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym).

Spółka pragnie podkreślić, że pierwszeństwo literalnej wykładni przypisów zostało wielokrotnie podkreślone zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie sądów administracyjnych. Jako przykład można przytoczyć wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z 17 czerwca 2013 r. o sygnaturze akt II FSK 702/11, w którym siedmioosobowy skład orzekający wskazał, że: na gruncie prawa podatkowego przyjmuje się przede wszystkim dyrektywę prymatu wykładni językowej (por. uchwały NSA z 14 marca 2011r., sygn. akt II FPS 8/10; z 22 czerwca 2011 r., sygn. akt I GPS 1/11; publik. CBOSA). Stoi za tym ochrona podatnika, tak aby mógł on układać swoje sprawy w zaufaniu do tego, że nałożone na niego przez ustawodawcę ciężary i świadczenia publiczne nie zostaną ukształtowane na jego niekorzyść w oparciu o funkcjonalne czy celowościowe dyrektywy interpretacji prawa. W świetle zasady zaufania obywatela do państwa i stanowionego przez nie prawa, będącej implikacją klauzuli demokratycznego państwa prawnego (art. 2 Konstytucji RP), oraz zasady, zgodnie z którą obowiązek ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych jest ograniczony nakazem absolutnej wyłączności ustawy (art. 84 i art. 217 Konstytucji RP), nie jest dopuszczalne wymaganie od podatnika ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, które nie wynikają wprost z wypowiedzi ustawodawcy, lecz zostały ukształtowane przez organy stosujące prawo na skutek metod wykładni pozajęzykowej. Nie jest zatem dopuszczalne, aby przepisy określające ciężary lub świadczenia publiczne były w praktyce organów podatkowych czy sądów interpretowane w sposób rozszerzający przy wykorzystaniu pozajęzykowych metod wykładni prawa. Wykładnia językowa powinna uwzględniać reguły znaczeniowe języka powszechnego, języka prawnego i języka prawniczego (por. R. Mastalski: Wykładnia językowa w interpretacji prawa podatkowego. „Przegląd Podatkowy” 1999, nr 8). Przy stosowaniu wykładni językowej jako dominującej metody interpretacji przepisów prawa podatkowego pierwszeństwo przyznaje się definicjom legalnym tekstu prawnego, nie ma bowiem innych silniejszych reguł służących ustalaniu znaczenia zwrotów użytych w przepisach prawnych”.

W świetle powyższego, Spółka pragnie wskazać, że omawiane umowy Pożyczek zostały przez nią zawarte przed 1 stycznia 2015 r., a pożyczkodawcy dokonali faktycznego przekazania środków na rachunki Spółki przed wejściem w życie ustawy nowelizacyjnej, zatem również przed 1 stycznia 2015 r.

Pomocniczo, Spółka pragnie podkreślić, że powyższe stanowisko zostało uznane za prawidłowe przez Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w postanowieniu wydanym 17 listopada 2005 r., w zbliżonym stanie faktycznym. W omawianej sprawie, wątpliwość podatnika dotyczyła stosowania nowo wprowadzanych regulacji w zakresie niedostatecznej kapitalizacji. Przepisy wprowadzanych art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 nie obowiązywały podatników, którzy zawarli wskazane w tych przepisach umowy pożyczek (kredytów) przed 1 stycznia 1999 r. i przekazali ich kopie urzędowi skarbowemu oraz opłacili stosowną opłatę skarbową lub w terminie 30 dni od dnia wejścia w życie ustawy zawiadomili urząd skarbowy o zawarciu takich umów i przesłali ich wykaz zawierający dane określające strony takiej umowy, wysokość odsetek, zabezpieczenie umowy oraz okres na jaki umowa została zawarta. Podatnik, który w 2005 r. dokonywał modyfikacji umowy powziął wątpliwość, czy będzie mógł w dalszym ciągu korzystać z tak opisanego przepisu przejściowego. Organ zgodził się z podatnikiem, że umowy pożyczek pomimo dokonanych zmian (w zakresie terminu zwrotu pożyczki, waluty pożyczki, wysokości oprocentowania), pozostają nadal umowami zawartymi przed 1 stycznia 1999 r. W związku z powyższym przyjąć należy, iż na gruncie językowych reguł wykładni dokonanie zmian postanowień umowy pożyczki, nie spowoduje, iż do odsetek wynikających z tej umowy pożyczki znajdą zastosowanie przepisy o niedostatecznej kapitalizacji.

Również założenia techniki legislacyjnej, prymat wykładni literalnej i założenie racjonalności ustawodawcy, w ocenie Spółki, przemawiają za prezentowanym przez nią stanowiskiem. Gdyby, bowiem ustawodawca dążył do rozwiązania sankcjonującego modyfikacje w umowach pożyczek przeprowadzane po 1 stycznia 2015 r., wprowadziłyby przepis przejściowy o innym brzmieniu – np. w przypadku, gdy umowa pożyczki ulegnie modyfikacji po 1 stycznia 2015 roku, stosuje się przepisy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 roku.

Podsumowując powyższe argumenty, Spółka stoi na stanowisku, że modyfikacje umów Pożyczek opisane we wniosku, nie powinny wpływać na możliwość stosowania przepisów przejściowych, w szczególności art. 7 ustawy nowelizującej, tak długo, jak w skutek tych modyfikacji nie dojdzie do przekazania dodatkowej kwoty pożyczki.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie wskazać należy, że ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 1328 ze zm., dalej: „ustawa zmieniająca”), dokonano szeregu zmian przepisów m.in. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”). Skutkiem uchwalenia powyższych zmian była zmiana przepisów o niedostatecznej kapitalizacji. Z dniem
1 stycznia 2015 r. nowe brzmienie otrzymały art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz art. 16 ust. 7b updop. Zostały dodane również nowe przepisy regulujące ww. kwestię tzn. art. 16 ust. 7g i 7h oraz
art. 15c updop. Zmiany te spowodowały, że od 1 stycznia 2015 r. zasady stosowania przepisów
o niedostatecznej kapitalizacji, znacznie różnią się od tych obowiązujących do 31 grudnia
2014 r. Innymi słowy, od 1 stycznia 2015 r. weszły w życie przepisy wprowadzające istotne zmiany w zasadach podatkowego rozliczania odsetek od pożyczek.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka korzysta m.in. z finansowania w formie Pożyczek, które nie podlegają rygorom tzw. niedostatecznej kapitalizacji w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. Wynika to z faktu, że finansowanie, z którego korzysta Spółka, pochodzi z Pożyczek udzielonych i faktycznie przekazanych Spółce przez pożyczkodawców nieobjętych zakresem art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r., tj. przed dniem wejścia w życie nowelizacji ustawy o CIT (…). Ze względu na zachodzące zmiany w prowadzonej działalności, Spółka rozważa rozpoczęcie negocjacji z wierzycielami, które miałyby na celu zmianę niektórych parametrów udzielonych Pożyczek. Parametry, których zmianę rozważa Spółka to: okres na jaki zostały udzielone Pożyczki, waluta w jakiej spłacane są Pożyczki, wysokość oprocentowania Pożyczek, czy postanowienia dotyczące zabezpieczenia Pożyczek. Spółka nie przewiduje zmiany kwot zaciągniętych Pożyczek, nie dojdzie zatem do przekazania dodatkowych środków pieniężnych. Całość kwoty Pożyczek niezmiennie pozostanie jako przekazana Spółce przed 1 stycznia 2015 r.

Wątpliwości Spółki dotyczą możliwości dalszego stosowania art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop, w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r., w przypadku zmiany opisanych wyżej parametrów Pożyczek.

W tym miejscu zasadne jest przywołanie przepisów przejściowych. Należy zwrócić uwagę na treść art. 7 ust. 1 ustawy zmieniającej, zgodnie z którym do odsetek od pożyczek (kredytów), w przypadku których kwota udzielonej podatnikowi pożyczki (kredytu) została temu podatnikowi faktycznie przekazana przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz ust. 6 ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2015 r. Ww. ustawa zmieniająca obowiązuje od 1 stycznia 2015 r., co oznacza, że do odsetek od pożyczek udzielonych faktycznie przed tą datą, zastosowanie znajdą przepisy o niedostatecznej kapitalizacji obowiązujące do końca 2014 r.

Umowa pożyczki została uregulowana w art. 720-724 ustawy z dnia 23 czerwca 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 121 ze zm.). W świetle art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki pożyczkodawca zobowiązuje się przenieść na własność pożyczkobiorcy określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a pożyczkobiorca zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W trakcie trwania umowy pożyczki, najważniejsze jej warunki mogą ulec zmianie na mocy porozumienia zawartego pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą, na podstawie tzw. aneksu. Zgodnie ze słownikową definicją, „aneks” to pismo dodatkowe dołączone do głównego dokumentu. W obrocie prawnym słowo to upowszechniło się jako określenie pisemnego uzupełnienia zawartej wcześniej umowy, który wpływa na treść zawartej umowy. Należy jednak mieć na uwadze, że aneks sam może stać się umową. Zawarcie aneksu na tle zmiany kluczowych parametrów zawartej umowy powoduje skutek w postaci powstania nowej umowy (umów), a stara umowa stanowi jedynie dokument zakreślający ustalenia dla nowej umowy (umów).

Jeśli więc Spółka wynegocjuje z wierzycielami dokonanie zmian kluczowych parametrów umów pożyczek zawartych i przekazanych jej przed końcem 2014 r., takich jak: okres na jaki Pożyczki zostały udzielone, waluta w jakiej Pożyczki są spłacane, oprocentowanie Pożyczek lub postanowienia dotyczące zabezpieczenia Pożyczek, to skutkiem takiego działania, w kontekście powyższego, będzie zawarcie nowej umowy (umów), a spłacane odsetki od tej umowy (umów) będą podlegały restrykcjom wynikającym z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop, w brzmieniu obowiązującym po 1 stycznia 2015 r.

Stanowisko Spółki jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi
na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.