Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/4510-1-250/15-2/KS
z 24 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 18 maja 2015 r. (data wpływu 25 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Spółkę darowizny oraz przekazania jej w ramach organizowanego konkursu pracownikowi za zajęcie pierwszego miejsca – jest:

• prawidłowe – w zakresie pytania nr 1;
• nieprawidłowe – w zakresie pytania nr 2.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymania przez Spółkę darowizny oraz przekazania jej w ramach organizowanego konkursu pracownikowi za zajęcie pierwszego miejsca.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca organizuje konkurs na najlepszego kierowcę Miejskiego Zakładu Komunikacji. Głównym celem konkursu jest poszerzenie wiedzy i kultury motoryzacyjnej wśród kierowców oraz upowszechnianie zasad i przepisów ruchu drogowego; poprawa bezpieczeństwa ruchu drogowego; doskonalenie oraz podnoszenie umiejętności zawodowych kierowców komunikacji miejskiej; promocja komunikacji miejskiej jako godnego zaufania przewoźnika oraz podkreślenie wysokiej jakości usług świadczonych przez Spółkę; integracja środowiska; możliwość porównania oraz wymiany doświadczeń wśród kierowców zatrudnionych w Spółce.

Zgodnie z Regulaminem konkursu za zajęcie miejsca I, II, III przyznane zostaną nagrody pieniężne i rzeczowe.

Jedną z nagród ma być telewizor który Spółka otrzyma w formie darowizny od firmy zewnętrznej. Przekazanie telewizora przez firmę zewnętrzną nastąpi na podstawie zawartej umowy darowizny. Wydanie przedmiotu darowizny (telewizora) przez firmę zewnętrzną Spółce nastąpi na podstawie protokołu przekazania. Z umowy darowizny wynikać będzie, iż firma zewnętrzna (darczyńca) przekazuje Spółce MZK (Obdarowanemu) przedmiot darowizny (telewizor) na własność, bezpłatnie a Spółka oświadcza, że darowiznę tę przyjmuje.

Spółka otrzymaną darowiznę księguje w ewidencji księgowej Spółki na kontach WN 330 „Towary” Ma „Pozostałe przychody operacyjne” natomiast wydanie telewizora pracownikowi jako nagrody za zajęcie pierwszego miejsca MA „Towary” WN „Pozostałe koszty operacyjne”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy otrzymana przez Spółkę darowizna stanowi przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych?
2. Czy przekazanie telewizora (otrzymanego przez Spółkę w formie darowizny) pracownikowi (kierowcy) w ramach organizowanego konkursu na najlepszego kierowcę Miejskiego Zakładu Komunikacji za zajęcie pierwszego miejsca stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Otrzymana przez Spółkę darowizna (telewizor) stanowi przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 12 ust. 1, przychodami są w szczególności wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Przekazanie telewizora (otrzymanego przez Spółkę w formie darowizny) pracownikowi (kierowcy) w ramach organizowanego konkursu na najlepszego kierowcę Miejskiego Zakładu Komunikacji za zajęcie pierwszego miejsca stanowi koszt uzyskania przychodu Spółki, nie jest bowiem wymieniona w art. 16.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w zakresie pytania nr 1;
• nieprawidłowe – w zakresie pytania nr 2.
  
  

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka organizuje konkurs na najlepszego kierowcę Miejskiego Zakładu Komunikacji. Zgodnie z regulaminem konkursu za zajęcie miejsca I, II oraz III przyznane zostaną nagrody pieniężne i rzeczowe. Jedną z nagród ma być telewizor, który Spółka otrzyma w formie darowizny od firmy zewnętrznej. Przekazanie telewizora przez firmę zewnętrzną nastąpi na podstawie zawartej umowy darowizny.

Pierwszą z kwestii będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest ustalenie, czy otrzymana darowizna stanowi przychód podatkowy podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 851 ze zm.), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą – art. 7 ust. 2 ww. ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

1. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe – pkt 1;
2. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie – pkt 2;
3. wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych:
   1. zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy,
   2. środków na rachunkach bankowych – w bankach – pkt 3.
   
   

Stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na podstawie powołanego art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych można stwierdzić, że podatek dochodowy od osób prawnych obejmuje swoim zakresem wszelkie wpływy majątkowe powstałe przy prowadzeniu działalności gospodarczej, a także otrzymane z innych tytułów. Jednocześnie stwierdzić należy, że podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną.

Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa, bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw (w szczególności ze środków pieniężnych).

Na podstawie art. 12 ust. 5 ww. ustawy, wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Umowę darowizny regulują z kolei przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121). I tak - stosownie do art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Przysporzenie w drodze darowizny może przybrać postać pieniędzy, określonych rzeczy należących do darczyńcy lub innych przysługujących mu praw majątkowych.

Świadczenie na rzecz obdarowanego może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego – do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów). Dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny nie ma znaczenia motyw dokonanego nieodpłatnie świadczenia, w tym także określone racje gospodarcze.

Darowizna jest umową jednostronnie zobowiązującą, która może być zawarta na zasadach ogólnych prawa cywilnego pomiędzy wszystkimi podmiotami (osoby fizyczne, prawne i ułomne osoby prawne). Nie istnieją w zasadzie żadne ograniczenia co do możności przyjmowania darowizn, okolicznością przesądzającą w tym zakresie jest posiadanie zdolności prawnej.

Umowa darowizny jest umową konsensualną, co oznacza, że wywołuje ona skutki z chwilą złożenia zgodnych oświadczeń woli przez darczyńcę i obdarowanego.

Cechą istotnie wyróżniającą umowę darowizny od wielu umów nazwanych, uregulowanych w kodeksie cywilnym, jest jej nieodpłatność. Świadczenie darowizny jest bezpłatne tylko wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca, dokonując na rzecz drugiej strony przysporzenia, nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili dokonania umowy darowizny, ani też w przyszłości.

Skutkiem zawarcia ww. umowy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych jest uzyskanie przez obdarowanego nieodpłatnego świadczenia.

Otrzymanie darowizny kreuje u obdarowanego nią podatnika podatku dochodowego od osób prawnych przychód podatkowy.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodem jest wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

W przypadku, gdy przedmiotem darowizny nie są pieniądze, lecz rzeczy lub prawa majątkowe, wartość darowizny, zgodnie z art. 12 ust. 5 ww. ustawy, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Wobec powyższego, otrzymana przez Spółkę darowizna stanowić będzie przychód podatkowy w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kolejną kwestią będącą przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest ustalenie, czy przekazanie telewizora (otrzymanego przez Spółkę w formie darowizny) pracownikowi (kierowcy) w ramach organizowanego konkursu na najlepszego kierowcę Miejskiego Zakładu Komunikacji za zajęcie pierwszego miejsca stanowi koszt uzyskania przychodu w Spółce.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy przy tym podkreślić, że obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku.

Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi zatem spełniać łącznie powyższe przesłanki, w tym m.in. musi być poniesiony przez podatnika.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzyma w formie darowizny telewizor od firmy zewnętrznej. Z przedstawionych regulacji prawnych wynika, że przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uzależnia możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów od spełnienia m.in. warunku, że musi wydatek ten zostać poniesiony przez podatnika.

Biorąc powyższy zapis pod uwagę, należy stwierdzić, że skoro nabycie telewizora nastąpi w drodze darowizny (nieodpłatnie) – to jego wartość nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie została spełniona jedna z przesłanek wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. wymóg poniesienia kosztu.

Według definicji „kosztu” zawartej w Słowniku języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN, pojęcie to oznacza – sumę pieniędzy wydatkowej na kupno lub opłacenie czegoś, natomiast definicja „kosztów” z tego słownika oznacza – nakłady, wydatki poniesione przez przedsiębiorstwo w celu wytworzenia (nabycia) określonego produktu.

W sytuacji opisanej we wniosku, „nabycie” telewizora w drodze darowizny – nie będzie miało charakteru odpłatnego, nie można więc mówić o „poniesieniu kosztu”. Niewątpliwie bowiem wartość przedmiotu darowizny nie tworzy kosztu uzyskania przychodu po stronie Wnioskodawcy (obdarowanego). Jak nadmieniono powyżej, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy, czyli poniesienie wydatku musi pośrednio lub bezpośrednio wpływać na powstanie, zwiększenie lub funkcjonowanie źródła przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej. W omawianej sytuacji sam fakt, że obdarowany nie poniesie wydatku na nabycie telewizora eliminuje możliwość zaliczenia w ciężar kosztu uzyskania przychodu jego przekazania w formie nagrody.

Z tego względu – przy tym sposobie nabycia – brak odpłatności decyduje o niemożliwości zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartości telewizora przekazanego w formie nagrody w ramach zorganizowanego konkursu na najlepszego kierowcę Miejskiego Zakładu Komunikacji.

Wobec powyższego, przekazanie telewizora pracownikowi (kierowcy) w ramach organizowanego konkursu na najlepszego kierowcę Miejskiego Zakładu Komunikacji za zajęcie pierwszego miejsca nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.