Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB2/4511-555/15-2/KR
z 3 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2015 r. (data wpływu 11 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom kart na posiłki profilaktyczne i napoje – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom kart na posiłki profilaktyczne i napoje.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, zatrudnia pracowników, spośród których znaczna część pozostaje uprawniona do otrzymywania nieodpłatnych posiłków profilaktycznych oraz napojów na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie posiłków profilaktycznych i napojów (Dz. U. z 1996 r., Nr 60, poz. 279; dalej: Rozporządzenie RM), wydanego w celu wykonania art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502; dalej: Kodeks pracy). Wnioskodawca nie dysponuje odpowiednim zapleczem technicznym i nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków i napojów bezalkoholowych we własnym zakresie.

W celu realizacji powyżej wskazanego obowiązku i ograniczenia kosztów wewnętrznych związanych z koniecznością zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów Wnioskodawca rozważa nawiązanie współpracy z podmiotem zewnętrznym (dalej: Podmiot Zewnętrzny). W toku ewentualnej współpracy z Podmiotem Zewnętrznym, uprawnieni pracownicy Wnioskodawcy otrzymywaliby karty, dzięki którym możliwe byłoby dokonywanie zakupu określonych towarów oraz usług gastronomicznych, cateringowych w postaci posiłków i/lub artykułów spożywczych. Podmiot Zewnętrzny byłby jednocześnie wystawcą karty umożliwiającej zakupy od podmiotów, z którymi podmiot ten nawiązał współpracę (np. sklepy, podmioty świadczące usługi gastronomiczne/cateringowe). Karty te byłyby zasilane przez Wnioskodawcę, z posiadanych przez nią środków obrotowych, w ustalonych okresach rozliczeniowych.

W przypadku wdrożenia powyższego rozwiązania Wnioskodawca wprowadziłby regulamin obowiązujący wszystkich pracowników korzystających z kart na posiłki profilaktyczne i napoje. W treści regulaminu wskazany zostałby w szczególności cel przekazywania kart, tj. zapewnienie posiłków profilaktycznych oraz napojów wyłącznie uprawnionym do tego pracownikom. Ponadto w przedmiotowym regulaminie, który pracownicy byliby zobowiązani zaakceptować i bezwzględnie przestrzegać, byłyby zawarte w szczególności następujące postanowienia:

• pracownicy mają prawo wykorzystania kart wyłącznie w celu nabycia posiłków profilaktycznych i napojów (gotowe posiłki lub produkty spożywcze). Zabronione jest nabywanie innych produktów lub usług niż wskazane wyżej przy użyciu karty,
  

• karty mogą być wykorzystywane wyłącznie w wybranych punktach oferujących produkty żywnościowe lub usługi związane z przygotowaniem posiłków (np. usługi cateringowe),
  

• z karty może korzystać wyłącznie osoba, której karta została przydzielona, w szczególności nie dopuszczalne jest przekazywanie karty innym osobom lub przekazywanie innym osobom towarów lub usług nabytych na podstawie karty,
  

• nie ma możliwości wypłacania w żaden sposób środków znajdujących się na karcie,
  

• nie ma możliwości uzyskania ekwiwalentu w jakiejkolwiek formie w przypadku niewykorzystania środków znajdujących się na karcie.
  
  

Każda z kart byłaby przypisana do jednego pracownika i tylko on mógłby z niej korzystać. Ponadto na tym samym blankiecie widniałoby oznaczenie, że uprawnia ona wyłącznie do zakupu określonych produktów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wartość finansowanych przez Wnioskodawcę kart, przekazywanych pracownikom celem wywiązania się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, w oparciu o przedstawiony powyżej model współpracy z Podmiotem Zewnętrznym, będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym, czy w opisywanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany działając jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego Urzędu Skarbowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość finansowanych przez Wnioskodawcę kart, przekazywanych pracownikom celem wywiązania się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów, w oparciu o przedstawiony powyżej model współpracy z Podmiotem Zewnętrznym, będzie stanowić przychód pracownika zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym w opisywanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany działając jako płatnik do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłacania ich we właściwym terminie na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.; dalej: „ustawa o PIT”), „przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”.

Z kolei stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy „za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych”.

Natomiast w zakresie realizacji obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, zgodnie z art. 31 ustawy o PIT „osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej”. Ponadto, zgodnie z art. 38 ustawy o PIT „płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a”.

Jednocześnie, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT wolna od podatku dochodowego jest „wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych”.

Tymczasem, na podstawie art. 232 Kodeksu pracy „pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych”.

Jednocześnie, w myśl § 2 ust. 2 Rozporządzenia RM, wydanego na podstawie art. 232 Kodeksu pracy, „jeżeli pracodawca nie ma możliwości wydawania posiłków ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych, może zapewnić w czasie pracy:

1. korzystanie z takich posiłków w punktach gastronomicznych,
2. przyrządzanie posiłków przez pracownika we własnym zakresie z otrzymywanych produktów.”
   
   

W świetle powyższego należy wskazać, że Wnioskodawca jest zobowiązany zapewnić wybranym pracownikom posiłki profilaktyczne i napoje. Jednocześnie, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, ze względów organizacyjnych Wnioskodawca nie ma możliwości wydawania posiłków uprawnionym pracownikom. Dlatego też Wnioskodawca rozważa wdrożenie rozwiązania przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego, tj. w którym uprawnieni pracownicy Wnioskodawcy otrzymywaliby karty, dzięki którym możliwe byłoby dokonywanie zakupu wyłącznie określonych towarów oraz usług gastronomicznych, cateringowych w postaci posiłków i/lub artykułów spożywczych. Zatem, warunkiem skorzystania ze zezwolenia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT w analizowanych okolicznościach, tj. mając na uwadze niemożność zapewnienia przez Wnioskodawcę uprawnionym pracownikom posiłków profilaktycznych i napojów we własnym zakresie, jest otrzymywanie przez pracowników bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w analizowanych okolicznościach karty, które mają być przekazywane uprawnionym pracownikom, będą mogły zostać uznane w szczególności za inny dowód uprawniający do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych, gdyż w istocie karty te uprawniałyby właśnie do otrzymania na ich podstawie napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych. Co więcej, nie uprawniałyby one do: (i) zakupu produktów lub usług innych niż produkty spożywcze i usługi gastronomiczne/cateringowe, (ii) wypłaty środków na nich zgromadzonych w formie gotówki, (iii) uzyskania jakiegokolwiek ekwiwalentu w razie niewykorzystania kwoty znajdującej się na karcie, (iv) uzyskania kredytu na karcie w razie wykorzystania całych znajdujących się na niej środków.

Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT otwartego katalogu dowodów (poprzez użycie sformułowania innych dowodów), uprawniających do otrzymania napojów bezalkoholowych, posiłków oraz artykułów spożywczych wynika między innymi ze świadomości ustawodawcy postępu technologicznego oraz tempa zmian warunków gospodarczo-biznesowych, których dynamika niejednokrotnie wyprzedza przepisy stanowione przez ustawodawcę. Powyższe okoliczności nie powinny jednak ograniczać możliwości stosowania przez pracodawców rozwiązań innowacyjnych proponowanych przez rynek między innymi do wypełniania obowiązków związanych z koniecznością zapewnienia posiłków profilaktycznych i napojów uprawnionym pracownikom. Dlatego też pozostawienie otwartego katalogu dowodów uprawniających do wymiany na napoje bezalkoholowe, posiłki oraz artykuły spożywcze, w przypadku przekazania których wartość nabytych produktów stanowi przychód zwolniony z opodatkowania, jest w ocenie Wnioskodawcy racjonalne i uzasadnione. Jednocześnie, ewentualne twierdzenie, że w analizowanym zdarzeniu przyszłym otrzymana przez pracownika karta nie mieściłaby się w katalogu innych dowodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT, byłoby przejawem niedopuszczalnej wykładni zawężającej.

Względnie, z uwagi na brak ustawowej definicji bonu, posiłkując się słownikową definicją bonu, która stanowi, że bonem jest dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sum pieniężnych lub usług, przedmiotowe karty można również zakwalifikować jako szczególny rodzaj bonu funkcjonującego w obrocie gospodarczym w formie karty zasilanej środkami pieniężnymi.

Również postęp technologiczny oraz zmieniające się warunki gospodarczo-biznesowe mogą przemawiać za uznaniem karty zasilanej środkami pieniężnymi za szczególny rodzaj bonu. Jedyną bowiem różnicą pomiędzy tradycyjnym bonem uprawniających do wymiany na określony towar lub usługę, a kartą w analizowanych zdarzeniu przyszłym jest fakt, że karta może być wykorzystywana wielorazowo, gdyż ma bardziej trwałą postać i istnieje możliwość jej odnowienia poprzez zasilenie środkami pieniężnymi po jej wykorzystaniu.

Należy również wskazać, że ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2014 r., poz. 873) reguluje zasady świadczenia usług płatniczych oraz wydawania i wykupu pieniądza elektronicznego, określając podstawowe zasady funkcjonowania rynku krajowych transakcji płatniczych przy użyciu kart płatniczych (art. 1). Co szczególnie istotne, na gruncie art. 6 pkt 11, przedmiotowej ustawy nie stosuje się do usług opartych na instrumentach, które można wykorzystywać w ramach ograniczonej sieci dostawców usług lub w odniesieniu do ograniczonego zakresu towarów lub usług. Biorąc zatem pod uwagę ograniczony katalog możliwych do nabycia produktów oraz sieć dostawców ograniczającą się do podmiotów współpracujących z Podmiotem Zewnętrznym uznać należy, że ustawa o usługach płatniczych nie znajduje zastosowania w analizowanym modelu, a tym samym niedopuszczalne byłoby kwalifikowanie przedmiotowych kart, które Wnioskodawca planuje przekazać pracownikom, jako ekwiwalentu pieniądza i utożsamianie ich ze świadczeniem pieniężnym poprzez odwołanie się do przepisów ustawy o usługach płatniczych, czy też ustawy Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r., poz. 128), która wskazując definicje karty płatniczej w art. 4 pkt 4 odsyła wprost do ustawy o usługach płatniczych.

Mając na uwadze powyższe, bez względu na to, czy przedmiotowe karty opisane w zdarzeniu przyszłym zostaną zakwalifikowane jako bony, czy też jako inne dowody uprawniające do wymiany na napoje bezalkoholowe, posiłki oraz artykuły spożywcze, zdaniem Wnioskodawcy uprawnione będzie zastosowanie zwolnienia określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT w odniesieniu do ich wartości. W szczególności należy wziąć pod uwagę, że:

• karty, które będą przekazywane pracownikom, będą uprawniały wyłącznie do zakupu określonych regulaminem produktów (napoje bezalkoholowe, posiłki oraz artykuły spożywcze) - brak będzie możliwości uregulowania innych zobowiązań ciążących na posiadaczu karty za jej pomocą (np. posiadacz karty nie będzie mógł zapłacić kartą za zakupione paliwo) - wyłącznie w określonym typie placówek (sklepy spożywcze, restauracje, bary itp.);
  

• zgodnie z postanowieniami regulaminu użytkownik karty nie będzie mógł uzyskać dostępu do środków pieniężnych zasilających kartę w jakiejkolwiek formie (np. poprzez wypłatę w banku lub bankomacie), czyli tym samym karta będzie miała ograniczoną funkcjonalność umożliwiając nabycie wyłącznie określonych grup produktów (względnie usług);
  

• w przypadku niewykorzystywania karty nie będzie możliwe uzyskanie ekwiwalentu w postaci środków pieniężnych w wysokości równej zasileniu karty, ani w żadnej innej formie;
  

• wykorzystując kartę pracownik nie będzie mógł doprowadzić do powstania salda ujemnego, co jest typowe dla kart kredytowych.
  
  

Prawo do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT w zbliżonych stanach faktycznych potwierdzają w wydawanych interpretacjach indywidualnych Dyrektorzy Izb Skarbowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2012 r., IPTPB1/415-169/12-4/MD, stwierdził, że: „Wnioskodawca dla uproszczenia zasad wydawania posiłków oraz ułatwienia pracownikom dostępu do nich bez względu na miejsce aktualnie wykonywanej pracy, zamierza zawrzeć umowę z siecią handlową oferującą dostęp do posiłków profilaktycznych w sposób przewidziany w ww. przepisach (tj. nabycia gotowych posiłków lub produktów spożywczych służących do przyrządzania przez pracowników posiłków we własnym zakresie, gdzie podstawę do wydania produktów żywnościowych stanowiłyby kupony (bony, talony) profilaktyczne (np. Kupon Profilaktyczny X). Reasumując, biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe w świetle obowiązujących przepisów prawnych, stwierdzić należy, że wartość wydanych przez Wnioskodawcę kuponów (bonów, talonów) profilaktycznych (np. Kuponów Profilaktycznych X), będzie korzystała ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek obliczenia, pobrania i wpłacenia zaliczki na podatek dochodowy”.

Podobnie Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji z dnia 7 lutego 2012 r., ITPB2/415-1003/11/ENB uznał, że: „w sytuacji - gdy na Wnioskodawcy, ciąży wynikający z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy obowiązek zapewnienia dodatkowego posiłku profilaktycznego dla pracownika wykonującego pracę w godzinach nadliczbowych, a Wnioskodawca nie ma możliwości wydania pracownikowi tego posiłku, wówczas wartość dodatkowego dowodu uprawniającego do uzyskania na jego podstawie posiłku profilaktycznego korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”.

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy wywiązywanie się z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych oraz napojów poprzez udostępnienie pracownikom kart uprawniających do zakupu ściśle określonych produktów, bez możliwości wypłacenia środków pieniężnych znajdujących się na karcie, uprawnia do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o PIT.

Tym samym, na Wnioskodawcy nie będą w powyższym zakresie ciążyły obowiązki płatnika, o których mowa w art. 31 oraz art. 38 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zauważyć należy, że niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcy i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.