Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-865/15-2/BH
z 27 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2015 r. (data wpływu 7 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku występowania jako podatnik podatku VAT z tytułu najmu nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku występowania jako podatnik podatku VAT z tytułu najmu nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej w Polsce. Żona Wnioskodawcy jest osoba fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą m.in. z zakresu najmu nieruchomości położonych w Polsce. Wynajmowane przez żonę Wnioskodawcy nieruchomości objęte są małżeńską wspólnotą majątkową. Wnioskodawca nie ma miejsca stałego zameldowania w Polsce oraz przebywa w Polsce jedynie okazjonalnie - mniej niż 183 dni w roku kalendarzowym. Wnioskodawca jest obywatelem Polskim. Wnioskodawca oraz żona Wnioskodawcy posiadają numer identyfikacji podatkowej w Portugalii i certyfikat rezydencji podatkowej potwierdzający miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Portugalii. Żona Wnioskodawcy planuje zlikwidować działalność gospodarczą prowadzoną w Polsce.

Wnioskodawca wraz z żoną i małoletnimi dziećmi przebywa stale za granicą Polski. Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości położonych za granicą oraz rachunków bankowych w bankach zagranicznych. Wnioskodawca uzyskuje w Polsce przychody z tytułu emerytury oraz jest akcjonariuszem i członkiem rady nadzorczej spółki akcyjnej z siedzibą w Polsce. Wnioskodawca wraz z żoną nie mają zamiaru przenosić własności wynajmowanych nieruchomości ani nie mają zamiaru korzystać z nich na własne potrzeby. Z punktu widzenia Wnioskodawcy i żony Wnioskodawcy przedmiotowe nieruchomości stanowią swoisty rodzaj lokaty kapitału. Wnioskodawca i żona Wnioskodawcy nie mają zamiaru aktywnie zarządzać nieruchomościami ani angażować się w proces zarządczy.

W związku z powyższym Wnioskodawca wraz z żoną rozważają różne warianty dotyczące zarządzania tymi nieruchomościami.

1. Umowa o zarządzanie wszystkimi nieruchomościami Wnioskodawcy i jego żony z podmiotem, który będzie sprawował zarząd nad wszystkimi nieruchomościami Wnioskodawcy i jego żony (zarządca). Zarządca nieruchomości będzie zobowiązany do zarządzania nieruchomościami. W zakresie czynności zarządczych będzie znajdować się obowiązek dbania o nieruchomości, ich bieżąca konserwacja oraz zawieranie umów najmu poszczególnych nieruchomości w imieniu zarządcy lecz na rzecz Wnioskodawcy i jego żony. Najem będzie świadczony zarówno na cele mieszkaniowe jak i na inne cele niż mieszkaniowe. Stroną umów najmu będzie zarządca nieruchomości. Zarządca nieruchomości będzie pobierał wynagrodzenie za zarządzanie przedmiotowymi nieruchomościami ustalone jako procent od kwoty miesięcznego czynszu wynikającego z umowy najmu zawartej przez zarządcę. Czynsz w całości będzie pobierany przez zarządcę. Kwota należna Wnioskodawcy i jego żonie, po potrąceniu procentu należnego zarządcy, będzie przez zarządcę przekazywana na rachunek bankowy Wnioskodawcy i jego żony. Rachunek bankowy właściwy do przekazania należności Wnioskodawcy i jego żony będzie prowadzony w Polsce. Wszelkie koszty związane z utrzymaniem nieruchomości w stanie niepogorszonym będzie ponosił zarządca, dla którego koszty te będą stanowić koszty uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności zarządczej.
2. Umowa najmu nieruchomości z podmiotem prowadzącym działalność z zakresu najmu nieruchomości. Umowa najmu będzie przewidywała, iż najemca jest uprawniony do zawierania umów najmu (podnajmu) na cele mieszkaniowe oraz na cele inne niż mieszkaniowe. Najemca będzie zawierał umowy podnajmu dotyczące poszczególnych nieruchomości we własnym imieniu i na własną rzecz. Najemca będzie pobierał czynsz najmu od podnajemców. Wnioskodawca i jego żona będą otrzymywać należny im czynsz najmu od najemcy. Czynsz najmu należny Wnioskodawcy i jego żonie będzie ustalony w wysokości określonego procentu czynszu należnego najemcy od podnajemców. Kwota należna Wnioskodawcy i jego żonie będzie przez zarządcę wpłacana na rachunek bankowy Wnioskodawcy i jego żony. Rachunek bankowy właściwy do wpłaty należności Wnioskodawcy i jego żony będzie prowadzony w Polsce. Wszelkie koszty związane z utrzymaniem nieruchomości w stanie niepogorszonym będzie ponosił najemca.
3. Umowa pośrednictwa w najmie nieruchomościami. Pośrednikiem w najmie nieruchomości miałby być podmiot prowadzący działalność gospodarczą z zakresu najmu nieruchomości. Zgodnie z planowaną umową pośrednictwa, pośrednik miałby wyszukiwać dla Wnioskodawcy i jego żony potencjalnych najemców, dbać o bieżący stan nieruchomości oraz sprawować czynności zarządcze wobec nieruchomości. Umowy najmu nieruchomości zawierane byłyby za pośrednictwem pośrednika lecz w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy i jego żony. Pośrednik będzie pobierał wynagrodzenie za usługi pośrednictwa i zarządzania nieruchomościami ustalone jako procent od kwoty miesięcznego czynszu należnego Wnioskodawcy i jego żonie. Czynsz w całości będzie pobierany przez pośrednika. Kwota należna Wnioskodawcy i jego żonie, po potrąceniu procentu należnego pośrednikowi, będzie przez pośrednika przekazywana na rachunek bankowy Wnioskodawcy i jego żony. Rachunek bankowy właściwy do przekazania należności Wnioskodawcy i jego żony będzie prowadzony w Polsce.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu najmu nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, żaden z przestawionych w stanie faktycznym wariantów wykorzystania po likwidacji działalności gospodarczej żony Wnioskodawcy posiadanych przez Wnioskodawcę nieruchomości nie stanowi o prowadzeniu przez Wnioskodawcę samodzielnej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 kwietnia 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054 ze zm. „ustawa VAT”).

W każdym z opisanych w stanie faktycznym wariantów Wnioskodawca przyjmuje pasywną rolę względem posiadanych przez siebie nieruchomości. W każdej z opisanych sytuacji Wnioskodawca przekazuje aktywne zarządzenie nieruchomościami na rzecz odpowiedniego podmiotu, który będzie w każdym z wariantów odpowiadał za zapewnienie najemców (podnajemców) dla nieruchomości posiadanych przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca poprzez oddanie w zarząd nieruchomości, podpisanie umowy najmu lub umowy pośrednictwa najmu nieruchomości nie wykonuje działalności gospodarczej polegającej na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zawarte umowy mają na celu jedynie zabezpieczenie interesów Wnioskodawcy i zapewnienie właściwej pieczy nad nieruchomościami położonymi w Polsce w sytuacji gdy Wnioskodawca na stałe przebywa poza granicami kraju i nie ma ani możliwości sprawowania samodzielnej pieczy nad posiadanymi nieruchomościami ani też takiej intencji w związku z czym powierza aktywne zarządzanie nieruchomościami innemu podmiotowi. Jak zostało opisane w stanie faktycznym Wnioskodawca ma zamiar zminimalizować swój związek z posiadanymi nieruchomościami poprzez zawarcie jednej z opisanych w stanie faktycznym umów. Forma prawna (umowa zarządu/umowa najmu/umowa pośrednictwa) nie ma wpływu na rolę żadnej ze stron umowy. Wnioskodawca wraz z żoną przebywając stale za granicą nie ma żadnej możliwości zajmowania się w sposób aktywny posiadanymi nieruchomościami. Brak aktywnego udziału w zarządzaniu nieruchomościami po stronie Wnioskodawcy przesądza o braku wykonywania przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej z zakresu najmu nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy VAT. Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu najmu nieruchomości na podstawie żadnej z rozważanych umów. W żadnej z powyższych sytuacji Wnioskodawca nie występuje jako podatnik podatku VAT gdyż nie spełnia kryteriów podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, o których mowa w art. 15 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W tym miejscu należy zaznaczyć, że ustawa o VAT nie wprowadza specjalnych uregulowań dotyczących małżonków, w przypadku wykorzystywania przez nich majątku wspólnego do wykonywania działalności gospodarczej. Dla celów podatku VAT każdy z małżonków prowadzących działalność gospodarczą jest traktowany jako odrębny podatnik VAT w stosunku do czynności, które faktycznie wykonuje we własnym imieniu i na własny rachunek. Jeśli tylko jeden z małżonków wykorzystuje rzecz, która jest objęta współwłasnością, to za podatnika podatku VAT uznaje się tego właśnie małżonka.

Przykładem może być wykorzystywanie wspólnej nieruchomości dla celów najmu. Jeżeli przedmiotem najmu jest rzecz stanowiąca majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych w art. 15 ustawy, będzie ten małżonek, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu, czyli ten, który dokonuje wynajmu we własnym imieniu (jest stroną czynności prawnej). Natomiast jeżeli małżonkowie dokonali czynności wspólnie, to każdy z nich z osobna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W opisanej we wniosku sytuacji Wnioskodawca wraz rodziną na stałe mieszka w Portugalii. W Polsce Wnioskodawca posiada nieruchomości, które stanowią wspólność obojga małżonków (wspólność ustawowa), i które są przedmiotem najmu zarówno na cele mieszkalne jak i użytkowe. Żona Wnioskodawcy, która jest osobą prowadzącą działalność gospodarczą m.in. z zakresu nieruchomości położonych w Polsce zamierza tę działalność gospodarczą zlikwidować. Ponieważ małżonkowie nie planują sprzedać posiadanych w Polsce nieruchomości Wnioskodawca wraz z małżonką zamierzają zawrzeć umowy zarządzania tymi nieruchomościami, które to umowy mogą przybierać różne formy:

1. Umowa o zarządzanie wszystkimi nieruchomościami Wnioskodawcy i jego żony z podmiotem, który będzie sprawował zarząd nad wszystkimi nieruchomościami Wnioskodawcy i jego żony (zarządca). Zarządca nieruchomości będzie zobowiązany do zarządzania nieruchomościami. W zakresie czynności zarządczych będzie znajdować się obowiązek dbania o nieruchomości, ich bieżąca konserwacja oraz zawieranie umów najmu poszczególnych nieruchomości w imieniu zarządcy lecz na rzecz Wnioskodawcy i jego żony. Najem będzie świadczony zarówno na cele mieszkaniowe jak i na inne cele niż mieszkaniowe. Stroną umów najmu będzie zarządca nieruchomości. Zarządca nieruchomości będzie pobierał wynagrodzenie za zarządzanie przedmiotowymi nieruchomościami ustalone jako procent od kwoty miesięcznego czynszu wynikającego z umowy najmu zawartej przez zarządcę. Czynsz w całości będzie pobierany przez zarządcę. Kwota należna Wnioskodawcy i jego żonie, po potrąceniu procentu należnego zarządcy, będzie przez zarządcę przekazywana na rachunek bankowy Wnioskodawcy i jego żony. Rachunek bankowy właściwy do przekazania należności Wnioskodawcy i jego żony będzie prowadzony w Polsce. Wszelkie koszty związane z utrzymaniem nieruchomości w stanie niepogorszonym będzie ponosił zarządca, dla którego koszty te będą stanowić koszty uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej działalności zarządczej.
2. Umowa najmu nieruchomości z podmiotem prowadzącym działalność z zakresu najmu nieruchomości. Umowa najmu będzie przewidywała, iż najemca jest uprawniony do zawierania umów najmu (podnajmu) na cele mieszkaniowe oraz na cele inne niż mieszkaniowe. Najemca będzie zawierał umowy podnajmu dotyczące poszczególnych nieruchomości we własnym imieniu i na własną rzecz. Najemca będzie pobierał czynsz najmu od podnajemców. Wnioskodawca i jego żona będą otrzymywać należny im czynsz najmu od najemcy. Czynsz najmu należny Wnioskodawcy i jego żonie będzie ustalony w wysokości określonego procentu czynszu należnego najemcy od podnajemców. Kwota należna Wnioskodawcy i jego żonie będzie przez zarządcę wpłacana na rachunek bankowy Wnioskodawcy i jego żony. Rachunek bankowy właściwy do wpłaty należności Wnioskodawcy i jego żony będzie prowadzony w Polsce. Wszelkie koszty związane z utrzymaniem nieruchomości w stanie niepogorszonym będzie ponosił najemca.
3. Umowa pośrednictwa w najmie nieruchomościami. Pośrednikiem w najmie nieruchomości miałby być podmiot prowadzący działalność gospodarczą z zakresu najmu nieruchomości. Zgodnie z planowaną umową pośrednictwa, pośrednik miałby wyszukiwać dla Wnioskodawcy i jego żony potencjalnych najemców, dbać o bieżący stan nieruchomości oraz sprawować czynności zarządcze wobec nieruchomości. Umowy najmu nieruchomości zawierane byłyby za pośrednictwem pośrednika lecz w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy i jego żony. Pośrednik będzie pobierał wynagrodzenie za usługi pośrednictwa i zarządzania nieruchomościami ustalone jako procent od kwoty miesięcznego czynszu należnego Wnioskodawcy i jego żonie. Czynsz w całości będzie pobierany przez pośrednika. Kwota należna Wnioskodawcy i jego żonie, po potrąceniu procentu należnego pośrednikowi, będzie przez pośrednika przekazywana na rachunek bankowy Wnioskodawcy i jego żony.
   
   

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w tak przedstawionym zdarzeniu Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu najmu nieruchomości.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy pozwala stwierdzić, że w sytuacji gdy stroną czynności prawnej (zawartych umów) będzie Wnioskodawca wraz z małżonką to Wnioskodawca będzie uznany za podatnika (odrębnie od żony) - osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy - wykorzystującego nieruchomości do celów zarobkowych. Bez względu na rodzaj zawartej umowy Wnioskodawca będzie podmiotem dokonującym wynajmu nieruchomości osiągającym z tego tytułu korzyści materialne. W przypadku zawarcia pierwszej umowy pomimo tego, że to zarządca będzie pobierał czynsz od najemców to czynsz ten będzie przekazywany na konto Wnioskodawcy i jego żony. Zarządca będzie więc wykonywał jedynie czynności techniczne polegające na zarządzaniu nieruchomościami i z tego tytułu będzie otrzymywał stosowne wynagrodzenie. Wynagrodzenie z tytułu najmu nadal będzie przysługiwać Wnioskodawcy (i jego żonie). W przypadku drugiej wymienionej we wniosku umowy Wnioskodawca wraz z żoną zawrą umowę najmu nieruchomości z podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą, który to z kolei podmiot będzie dalej zawierał umowy podnajmu. A zatem Wnioskodawca będzie świadczył umowy najmu na rzecz podmiotu trzeciego (dokonującego usługi podnajmu). Również w przypadku zawarcia trzeciej umowy wymienionej w opisanym zdarzeniu Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika świadczącego usługi najmu. Okoliczność występowania pośrednika jako podmiotu, za pośrednictwem którego zawierane byłyby umowy najmu nie zmienia faktu, że stronami umowy najmu pozostaną Wnioskodawca i jego żona.

W odpowiedzi na pytanie Wnioskodawcy należy więc odpowiedzieć, że w przedstawionym we wniosku zdarzeniu Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu najmu nieruchomości znajdujących się w Polsce, w związku z zawarciem umów wymienionych we wniosku, gdyż będzie wykonywał działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że brak aktywnego udziału w zarządzaniu nieruchomościami po stronie Wnioskodawcy przesądza o braku wykonywania przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej z zakresu najmu nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Należy dodatkowo wskazać, że zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
   
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
     
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4;
   
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że w sytuacji gdy świadczący usługę związaną z nieruchomością (tj. usługę, dla której miejsce świadczenia określa się na podstawie art. 28e ustawy) nie jest zarejestrowany dla celów podatku VAT w Polsce to podatek od czynności najmu (oraz innych usług związanych z nieruchomością) może być rozliczany przez nabywcę tej usługi pod warunkiem, że nabywcą jest podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ustawy posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Oznacza to, że w przypadku gdy Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w Polsce i będzie świadczył usługi najmu na rzecz innych podatników, którzy mają status podatnika podatku VAT (prowadzą działalność gospodarczą opodatkowaną bądź zwolnioną) na terytorium kraju to podatek z tytułu świadczonych usług może być rozliczany przez tych nabywców.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Informuje się, ze w zakresie podatku dochodowego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Należy również wskazać, że przedmiotowa interpretacja może wywoływać skutki prawne jedynie w odniesieniu do Wnioskodawcy a nie do małżonki Wnioskodawcy. Małżonka Wnioskodawcy w celu uzyskania interpretacji powinna wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej wydanie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.