Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-379/15/AZb
z 11 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 9 lipca 2015 r. (data wpływu 14 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania:

• czy wnoszone aportem towary powinny być udokumentowane fakturą VAT i opodatkowane podstawową stawką podatku - jest prawidłowe,
• czy wartość aportu służącą do ustalenia podstawy opodatkowania w VAT należy ustalić wg aktualnej wartości rynkowej ww. towarów stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na powiązania kapitałowe pomiędzy podmiotami dokonującymi transakcji - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 kwietnia 2015 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych wniesienia aportem mebli kolonialnych do spółki cywilnej.

Wniosek uzupełniono pismem z 9 lipca 2015 r. (data wpływu 14 lipca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 czerwca 2015 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą indywidualną jako osoba fizyczna, oraz w formie spółki cywilnej.

Zarówno firma Wnioskodawcy jak i spółka są czynnymi podatnikami VAT i zajmują się handlem meblami. W niedalekiej przyszłości Wnioskodawca planuje wnieść aportem do spółki cywilnej część towarów handlowych będących na stanie magazynowym jego firmy.

Towary stanowiące przyszły aport to meble kolonialne, sprowadzone w ramach WNT z Niemiec.

W związku z planowanym wniesieniem tych towarów aportem do spółki cywilnej w której Wnioskodawca jest wspólnikiem uważa on, że:

1. wnoszone aportem towary powinny być udokumentowane fakturą VAT i opodatkowane podstawową stawką podatku,
2. wartość aportu służącą do ustalenia podstawy opodatkowania w VAT należy ustalić wg aktualnej wartości rynkowej ww. towarów stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na powiązania kapitałowe pomiędzy podmiotami dokonującymi transakcji.
   
   

Wnioskodawca prosi o potwierdzenie, lub ewentualne skorygowanie jego stanowiska na temat przedstawionego zdarzenia przyszłego poprzez wydanie indywidualnej interpretacji.

W uzupełnieniu wniosku z 9 lipca 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Przedmiotowe meble kolonialne zostały nabyte w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w celu odsprzedaży.
   
2. Przedmiotowe meble nie były wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku.
   
3. W odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu „Czy meble kolonialne mające być przedmiotem aportu stanowią antyki, przez które w myśl art. 120 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) rozumie się przedmioty inne niż wymienione w pkt 1 i 2 art. 120 ust. 1 ustawy, których wiek przekracza 100 lat (CN 97060000)?” Wnioskodawca podał, że meble nie stanowią antyków, są to meble współczesne, wykonane na bieżące zamówienie Wnioskodawcy.
   
4. W odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu „Czy meble kolonialne mające być przedmiotem aportu stanowią towary używane, przez które w myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 art. 120 ust. 1 ustawy oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0)?”, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe meble nie są towarami używanymi.
   
5. Symbol PKWiU dla mebli mających być przedmiotem aportu: 31.09.12.0 (meble drewniane, w rodzaju używanych w sypialniach, pokojach stołowych i salonach).
   
6. Przedmiotowe meble zostały nabyte w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
7. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. mebli w ramach WNT z Niemiec.
   
8. Przedmiotowe meble nabyto od podmiotu będącego zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w ramach prowadzonej przez ten podmiot działalności gospodarczej.
   
9. W odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu „Czy meble kolonialne mające być przedmiotem aportu zostały nabyte od:
   1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
   2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
   3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
   4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
   5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach (art. 120 ust. 10 ww. o podatku od towarów i usług)?”,
   Wnioskodawca wskazał:
   • przedmiotowe meble nie zostały nabyte od osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej niebędącej podatnikiem o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej,
   • dostawa ww. mebli nie była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, lub art. 113,
   • nie była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5,
   • nie była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zwartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113,
   • nie była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach określonych w art. 120 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług.
10. Pomiędzy Wnioskodawcą a spółką cywilną będą zachodziły powiązania o których mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy.
    
11. W odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu „Czy pomiędzy Wnioskodawcą a spółką cywilną, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, w związku z planowanym aportem mebli kolonialnych do spółki cywilnej dojdzie do transakcji, w której wynagrodzenie przyjęte przez strony transakcji będzie odbiegać od wartości rynkowej?”, Wnioskodawca odpowiedział, że nie dojdzie do takiej transakcji.
    
12. W odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu „Jeżeli wynagrodzenie będzie odbiegać od wartości rynkowej to czy będzie to miało miejsce w sposób określony w punktach 1, 2 i 3 artykułu 32 ust. 1 ustawy o VAT?” Wnioskodawca wskazał, że nie.
    
13. Związek o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT nie będzie miał wpływu na ustalenie wynagrodzenia z tytułu transakcji dokonywanych między podmiotami.
    
14. Przedmiotowy aport mebli nie miał jeszcze miejsca i jest dopiero planowany czyli będzie miał miejsce w przyszłości.
    
15. W odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu „Co będzie stanowiło wynagrodzenie dla Wnioskodawcy za wniesiony aport?”, Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca posiada 50% udziałów w spółce w spółce cywilnej, drugi wspólnik zamierza wnieść do spółki aport rzeczowy o ekwiwalentnej wartości - w związku z tym wynagrodzeniem dla Wnioskodawcy będzie wzrost wartości jego udziałów w spółce o kwotę przedmiotowego aportu.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wnoszone aportem towary powinny być udokumentowane fakturą VAT i opodatkowane podstawową stawką podatku?
2. Czy wartość aportu służącą do ustalenia podstawy opodatkowania w VAT należy ustalić wg aktualnej wartości rynkowej ww. towarów stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na powiązania kapitałowe pomiędzy podmiotami dokonującymi transakcji?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Wnoszone aportem do spółki towary powinny być udokumentowane fakturą i opodatkowane podstawową stawką podatku.
2. Wartość aportu, stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług powinna być wyceniona wg aktualnej wartości rynkowej z uwagi na powiązania kapitałowe miedzy podmiotami dokonującymi transakcji.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie uznania, czy wnoszone aportem towary powinny być udokumentowane fakturą VAT i opodatkowane podstawową stawką podatku,
• nieprawidłowe w zakresie uznania, czy wartość aportu służącą do ustalenia podstawy opodatkowania w VAT należy ustalić wg aktualnej wartości rynkowej ww. towarów stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na powiązania kapitałowe pomiędzy podmiotami dokonującymi transakcji.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Stosownie do art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - PKWiU (Dz.U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – zgodnie z art. 2 pkt 6 ww. ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcie „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, obejmuje więc wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aport pieniężny), rzeczy lub prawa (aport rzeczowy) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Czynność wniesienia aportu (w zależności od jego przedmiotu) może spełniać przesłanki uznania jej za dostawę towarów w świetle art. 7 (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel) lub za świadczenie usług w świetle art. 8 (każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów).

Pozostaje więc konieczność rozstrzygnięcia, czy transakcja ta jest odpłatna, czy nieodpłatna.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku 102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”. Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, iż czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”. W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zatem z odpłatnością za dostawę towarów lub świadczenie usług mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usługi a zapłatą istnieje adekwatny związek.

Odpłatność może przybierać różne formy – nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową – zapłata w innym towarze lub usłudze albo mieszaną – zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Wnoszący aport uzyskuje pewną, wymierną korzyść, otrzymuje bowiem określone prawa związane z uczestnictwem w spółce obejmującej aport, w szczególności prawo do udziału w zysku. Tak więc wniesienie aportu nie jest świadczeniem pod tytułem darmowym.

O czynności dokonanej za wynagrodzeniem można mówić w sytuacji, gdy:

• istnieje ścisły związek pomiędzy wykonanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia, oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami,
• wynagrodzenie może być wyrażone w pieniądzu,
• związek, o którym mowa powyżej ma charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za dane świadczenie.
  
  

Zatem wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby jednak dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą indywidualną jako osoba fizyczna, oraz w formie spółki cywilnej. Zarówno firma Wnioskodawcy jak i spółka są czynnymi podatnikami VAT i zajmują się handlem meblami. W niedalekiej przyszłości Wnioskodawca planuje wnieść aportem do spółki cywilnej część towarów handlowych będących na stanie magazynowym jego firmy. Towary stanowiące przyszły aport to meble kolonialne.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że aport ruchomości (mebli kolonialnych) do spółki cywilnej dokonany przez Wnioskodawcę jako czynnego podatnika VAT stanowić będzie odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania, czy wnoszone aportem towary powinny być udokumentowane fakturą VAT i opodatkowane podstawową stawką podatku.

Odnosząc się do powyższego należy przytoczyć przepis art. 106a ustawy o VAT, zgodnie z którym przepisy Działu XI, Rozdział 1 – Faktury stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
   2. państwa trzeciego.
   
   

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
   
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
   
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
   
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
   
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
   
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
   
7. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
   
8. miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
   
9. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
   
10. kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
    
11. wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
    
12. stawkę podatku;
    
13. sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
    
14. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
    
15. kwotę należności ogółem;
    
    

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę wystawia sprzedawca będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej). Co do zasady zatem, faktury muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że Wnioskodawca będący podatnikiem VAT czynnym będzie zobowiązany do udokumentowania czynności wniesienia aportem ruchomości do spółki cywilnej (również będącej podatnikiem VAT czynnym) poprzez wystawienie faktury, zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wynika z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, Wnioskodawca planuje wnieść aportem do spółki cywilnej część towarów handlowych (meble kolonialne) będących na stanie magazynowym jego firmy. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem ww. mebli w ramach WNT z Niemiec. Przedmiotowe meble nie były wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku.

Powyższe oznacza, że jeśli ww. meble nie były wykorzystywane do czynności zwolnionych od podatku, ponadto Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich nabycia, wówczas do planowanego przez Wnioskodawcę aportu nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT z uwagi na niespełnienie warunków wynikających z tego przepisu.

Zgodnie z cyt. wyżej art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej.

Wnioskodawca wskazał symbol PKWiU dla mebli mających być przedmiotem aportu: 31.09.12.0 (meble drewniane, w rodzaju używanych w sypialniach, pokojach stołowych i salonach).

Wobec powyższego tut. organ przyjął klasyfikację statystyczną podaną przez Wnioskodawcę w treści wniosku.

Zaznaczyć należy, że w przypadku, gdy ani ustawa, ani przepisy wykonawcze nie przewidują dla danego świadczenia obniżonej stawki bądź zwolnienia, należy je opodatkować według stawki podatku w wysokości 23%.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że zamierzony przez Wnioskodawcę aport przedmiotowych mebli kolonialnych jako nieobjęty na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług czy też rozporządzeń wykonawczych obniżoną stawką podatku lub zwolnieniem, będzie podlegał opodatkowaniu stawką 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że wnoszone aportem do spółki towary powinny być udokumentowane fakturą i opodatkowane podstawową stawką podatku, należało uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii, czy wartość aportu służącą do ustalenia podstawy opodatkowania w VAT należy ustalić wg aktualnej wartości rynkowej ww. towarów stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na powiązania kapitałowe pomiędzy podmiotami dokonującymi transakcji.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 1 pkt 23 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013 r., poz. 35 ze zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. uchylony został art. 29 ustawy o VAT, co związane jest z wprowadzeniem nowego art. 29a zawierającego kompleksowe regulacje dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Dodany art. 29a ustawy zawiera przepisy dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów. Uregulowania te zostały zmodyfikowane, aby pełniej odzwierciedlić przepisy dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), a także zmodernizowane, w celu większej przejrzystości i czytelności tych zasad.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 cyt. ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy o VAT. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Należy zauważyć, że w ramach nowelizacji nie wprowadzono do art. 29a odpowiednika przepisu art. 29 ust. 9 ustawy określającego podstawę opodatkowania w oparciu o wartość rynkową dla czynności, dla których nie ustalono ceny. Przepisy Dyrektywy, nie przewidują w takim przypadku odwołania do wartości rynkowej. W związku z powyższym, należy zastosować zasadę ogólną ustalania podstawy opodatkowania w oparciu o wszystko, co stanowi zapłatę. Przy czym zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie zawiera podatku VAT.

Należy wskazać, że z orzecznictwa TSUE wynika, że zapłata musi być wyrażalna w formie pieniężnej, choć niekoniecznie w jednostkach pieniężnych (może to być np. świadczenie usługi lub dostawa towarów). Podstawą opodatkowania jest zapłata faktycznie otrzymana (którą ma otrzymać podatnik), a nie wartość oszacowana według obiektywnych kryteriów (m.in. wyroki w sprawie C-33/93 czy C-154/80).

Zaznaczyć również należy, że w myśl art. 3 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z 9 maja 2014 r. o informowaniu o cenach towarów i usług (Dz.U. z 2014 r. poz. 915), obowiązującej od 25 lipca 2014 r., użyte w ustawie określenia cena oznacza wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług lub podatkiem akcyzowym. Przez cenę rozumie się również stawkę taryfową.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług co do zasady nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny.

Wyjątek od powyższych zasad ogólnych zachodzi w sytuacjach wskazanych w art. 32 ustawy.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

1. niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
3. wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

-organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Zgodnie z art. 2 pkt 27b ustawy o VAT, przez wartość rynkową rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

1. w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
2. w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.
   
   

W myśl art. 32 ust. 2 ww. ustawy, związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

Jak stanowi art. 32 ust. 3 ww. ustawy, przez powiązania rodzinne, o których mowa w ust. 2, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia.

Stosownie do art. 32 ust. 4 ww. ustawy, przez powiązania kapitałowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada prawo głosu wynoszące co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub dysponuje bezpośrednio lub pośrednio takim prawem.

Zgodnie z art. 32 ust. 5 ww. ustawy, przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy, na podstawie ustawy - Ordynacja podatkowa, wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi.

Wskazać należy, że dla zastosowania przez organ podatkowy szczególnej procedury określania podstawy opodatkowania, nie jest wystarczające spełnienie tylko niektórych powyższych przesłanek, gdyż konieczne jest łączne spełnienie przesłanek, tj.:

• istnienie związku między kontrahentami,
• ustalenie ceny nieodpowiadającej cenie rynkowej w warunkach określonych w przepisach,
• wykazanie, że przyczyną ustalenia takiej ceny był związek pomiędzy kontrahentami.
  
  

Niewystąpienie którejkolwiek z tych przesłanek powoduje, że przepis art. 32 ustawy o VAT nie ma zastosowania.

Tym samym, aby mogło dojść do oszacowania podstawy opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, organ podatkowy musi wykazać, że wystąpienie którejkolwiek z wymienionych i omówionych powyżej okoliczności miało wpływ na wartość podstawy opodatkowania VAT naliczanej z tytułu dokonania danej dostawy towarów lub świadczenia usług.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą indywidualną jako osoba fizyczna, oraz w formie spółki cywilnej. Wnioskodawca planuje wnieść aportem do spółki cywilnej część towarów handlowych (meble kolonialne) będących na stanie magazynowym jego firmy.

Pomiędzy Wnioskodawcą a spółką cywilną będą zachodziły powiązania o których mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy.

W odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu „Czy pomiędzy Wnioskodawcą a spółką cywilną, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, w związku z planowanym aportem mebli kolonialnych do spółki cywilnej dojdzie do transakcji, w której wynagrodzenie przyjęte przez strony transakcji będzie odbiegać od wartości rynkowej?”, Wnioskodawca odpowiedział, że nie dojdzie do takiej transakcji.

W odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu „Jeżeli wynagrodzenie będzie odbiegać od wartości rynkowej to czy będzie to miało miejsce w sposób określony w punktach 1, 2 i 3 artykułu 32 ust. 1 ustawy o VAT?” Wnioskodawca wskazał, że nie.

Związek o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT nie będzie miał wpływu na ustalenie wynagrodzenia z tytułu transakcji dokonywanych między podmiotami.

Tak więc w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której czynność wniesienia aportu zostanie dokonana w następujących uwarunkowaniach:

• pomiędzy Wnioskodawcą a spółką cywilną będą zachodziły powiązania o których mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy,
• w związku z planowanym aportem mebli kolonialnych do spółki cywilnej nie dojdzie do transakcji, w której wynagrodzenie przyjęte przez strony transakcji będzie odbiegać od wartości rynkowej,
• wynagrodzenie nie będzie odbiegało od wartości rynkowej w sposób określony w punktach 1, 2 i 3 artykułu 32 ust. 1 ustawy o VAT,
• związek o którym mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy o VAT nie będzie miał wpływu na ustalenie wynagrodzenia z tytułu transakcji dokonywanych między podmiotami.
  
  

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że w zaistniałych okolicznościach nie znajdzie zastosowania przepis art. 32 ust. 1 ustawy o VAT z uwagi na niespełnienie wszystkich przesłanek w nim określonych.

Powyższe twierdzenie wynika z faktu, że w przedmiotowej sprawie, pomimo że pomiędzy Wnioskodawcą a spółką cywilną będą zachodziły powiązania o których mowa w art. 32 ust. 2-4 ustawy, to jednak pozostałe warunki wynikające z art. 32 ust. 1 nie zostaną spełnione. Tym samym art. 32 ust. 1 cyt. ustawy nie znajdzie zastosowania.

W przedmiotowej sprawie należy również zwrócić uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują pewne odstępstwa od zasady przewidzianej w artykule 29a ustawy. Ze specyficznym sposobem ustalenia podstawy opodatkowania mamy do czynienia w przypadku szczególnej procedury opodatkowania marży.

I tak, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Na podstawie art. 120 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym.

W myśl art. 120 ust. 1 ustawy, na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. przez dzieła sztuki rozumie się:
   1. obrazy, kolaże i podobne płyty dekoracyjne, rysunki i pastele, wykonane w całości przez artystę, z wyłączeniem planów i rysunków do celów architektonicznych, inżynieryjnych, przemysłowych, komercyjnych, topograficznych lub podobnych, ręcznie zdobionych produktów rzemiosła artystycznego, tkanin malowanych dla scenografii teatralnej, do wystroju pracowni artystycznych lub im podobnych zastosowań (CN 9701), (PKWiU ex 90.03.13.0),
   2. oryginalne sztychy, druki i litografie, sporządzone w ograniczonej liczbie egzemplarzy, czarno-białe lub kolorowe, złożone z jednego lub kilku arkuszy, w całości wykonane przez artystę, niezależnie od zastosowanego przez niego procesu lub materiału, z wyłączeniem wszelkich procesów mechanicznych lub fotomechanicznych (CN 9702 00 00), (PKWiU ex 90.03.13.0),
   3. oryginalne rzeźby oraz posągi z dowolnego materiału, pod warunkiem że zostały one wykonane w całości przez artystę; odlewy rzeźby, których liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy, a wykonanie było nadzorowane przez artystę lub jego spadkobierców (CN 9703 00 00), (PKWiU ex 90.03.13.0),
   4. gobeliny (CN 5805 00 00), (PKWiU ex 13.92.16.0) oraz tkaniny ścienne (CN 6304), (PKWiU ex 13.92.16.0) wykonane ręcznie na podstawie oryginalnych wzorów dostarczonych przez artystę, pod warunkiem że ich liczba jest ograniczona do 8 egzemplarzy,
   5. fotografie wykonane przez artystę, opublikowane przez niego lub pod jego nadzorem, podpisane i ponumerowane, ograniczone do 30 egzemplarzy we wszystkich rozmiarach oraz oprawach;
2. przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się:
   1. znaczki pocztowe lub skarbowe, stemple pocztowe, koperty pierwszego obiegu, ostemplowane materiały piśmienne i im podobne, ofrankowane, a jeżeli nieofrankowane, to uznane za nieważne i nieprzeznaczone do użytku jako ważne środki płatnicze (CN 9704 00 00),
   2. kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7;
3. przez antyki rozumie się przedmioty, inne niż wymienione w pkt 1 i 2, których wiek przekracza 100 lat (CN 9706 00 00);
4. przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0);
   
   

Jak stanowi art. 120 ust. 10 ww. ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Zgodnie z art. 120 ust. 10 ww. ustawy, przepisy ust. 4 i 5 mogą mieć również zastosowanie do dostawy:

1. dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków uprzednio importowanych przez podatnika, o którym mowa w ust. 4 i 5;
2. dzieł sztuki nabytych od ich twórców lub spadkobierców twórców;
3. dzieł sztuki nabytych od podatnika, o którym mowa w art. 15, innego niż wymieniony w ust. 4 i 5, które podlegały opodatkowaniu podatkiem według stawki 7%.
   
   

Należy zauważyć, że w odpowiedzi na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu „Czy meble kolonialne mające być przedmiotem aportu stanowią antyki, przez które w myśl art. 120 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) rozumie się przedmioty inne niż wymienione w pkt 1 i 2 art. 120 ust. 1 ustawy, których wiek przekracza 100 lat (CN 97060000)?” Wnioskodawca podał, że meble nie stanowią antyków, są to meble współczesne, wykonane na bieżące zamówienie Wnioskodawcy.

Ponadto odpowiadając na pytanie tut. organu zawarte w wezwaniu „Czy meble kolonialne mające być przedmiotem aportu stanowią towary używane, przez które w myśl art. 120 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy o podatku od towarów i usług rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 art. 120 ust. 1 ustawy oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0)?”, Wnioskodawca wskazał, że przedmiotowe meble nie są towarami używanymi.

Jednocześnie z wniosku nie wynika, aby przedmiotowe meble stanowiły dzieła sztuki w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 1 ustawy lub przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 120 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, dotyczący ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku szczególnej procedury opodatkowania marży.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca powinien ustalić podstawę opodatkowania z tytułu czynności wniesienia aportem mebli kolonialnych do spółki cywilnej zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy w tym miejscu przytoczyć przepis art. 860 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), zgodnie z którym przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Na podstawie art. 861 § 1 ww. ustawy, wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług.

Jak wynika z utrwalonego orzecznictwa TSUE podstawą opodatkowania dostawy towarów lub świadczenia usług jest wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tego tytułu. Owo wynagrodzenie jest zatem wartością subiektywną, czyli rzeczywiście otrzymaną, a nie wartością oszacowaną według kryteriów obiektywnych. Ponadto wspomniane wynagrodzenie musi być wyrażalne w pieniądzu (np. wyrok z 19 grudnia 2012 r. sygn. C-549/11, z 29 lipca 2010 r. sygn. C-40/09).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada 50% udziałów w spółce cywilnej, drugi wspólnik zamierza wnieść do spółki aport rzeczowy o ekwiwalentnej wartości - w związku z tym wynagrodzeniem dla Wnioskodawcy będzie wzrost wartości jego udziałów w spółce o kwotę przedmiotowego aportu.

W konsekwencji, w świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz odnosząc się do opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w przedmiotowej sytuacji podstawą opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego do spółki cywilnej w postaci towarów (mebli kolonialnych) będzie – zgodnie z art. 29a ust. 1 w związku z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT wszystko, co stanowi zapłatę, którą Wnioskodawca otrzyma od spółki cywilnej z tytułu dokonania przedmiotowego aportu, pomniejszone o kwotę podatku VAT.

Przy czym zapłatę będzie stanowił – zgodnie z treścią wniosku - wzrost wartości udziałów Wnioskodawcy w spółce cywilnej o kwotę przedmiotowego aportu.

Jeśli zatem wzrost wartości udziałów Wnioskodawcy w spółce cywilnej w zamian za aport, zmierzony będzie wartością mebli kolonialnych, innymi słowy wzrost wartości udziałów Wnioskodawcy będzie równy wartości wniesionego wkładu, to konsekwentnie podstawą opodatkowania będzie kwota odpowiadająca wartości wniesionego wkładu (tj. mebli kolonialnych).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowym zakresie, że wartość aportu, stosownie do art. 32 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług powinna być wyceniona wg aktualnej wartości rynkowej z uwagi na powiązania kapitałowe miedzy podmiotami dokonującymi transakcji, należało uznać za nieprawidłowe z uwagi na fakt, że – jak już wyjaśniono powyżej – w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis art. 32 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Jednocześnie wskazać należy, że niniejsza interpretacja nie stanowi zaleceń co do postępowania organu podatkowego, tj. nie nakazuje lub zakazuje organowi podjęcia pewnych działań lub zaniechań. Interpretacja nie rozstrzyga zatem o kompetencjach organu podatkowego w zakresie, jaki obejmuje wskazana we wniosku norma prawna, tj. art. 32 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.