Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/4512-524/15/DK
z 29 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r. poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 czerwca 2015 r. (data wpływu 18 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 31 sierpnia 2015 r. (data wpływu 4 września 2015 r.) oraz pismem z 18 września 2015 r. (data wpływu 22 września 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania kosztów gazu i energii elektrycznej taką samą stawką podatku VAT jak na fakturze źródłowej tj. 23% oraz pozostałych kosztów (tj. wody, wywozu nieczystości, centralnego ogrzewania i kosztów zarządu) stawką zwolnioną – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie refakturowania kosztów gazu i energii elektrycznej taką samą stawką podatku VAT jak na fakturze źródłowej tj. 23% oraz pozostałych kosztów (tj. wody, wywozu nieczystości, centralnego ogrzewania i kosztów zarządu) stawką zwolnioną.

Wniosek został uzupełniony pismem z 31 sierpnia 2015 r. (data wpływu 4 września 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z 21 sierpnia 2015 r. nr IBPP1/4512-524/15/DK oraz pismem z 18 września 2015 r. (data wpływu 22 września 2015 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT, polegającą na sprzedaży części samochodowych. Ponadto Wnioskodawca wynajmuje mieszkania tak dla osób fizycznych jak i dla firm.

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy refakturowania faktur za media.

Umowy podpisane z wynajmującymi zawierają oddzielnie określoną kwotę za wynajem i osobno określoną kwotę za zużyte media.

Lokatorzy otrzymują faktury na podstawie faktur wystawionych przez dostawców mediów. Wnioskodawca refakturuje w ten sposób dostawę energii elektrycznej, gazu ale także rozliczenie dokonywane przez wspólnoty mieszkaniowe za zużycie wody i centralne ogrzewanie.

Wszystkie media na fakturze wystawione są zbiorczo i do wszystkich doliczany jest VAT w wysokości 23% takie rozwiązanie przyjmowane było do tej pory.

Z uwagi na różny sposób rozliczenia mediów Wnioskodawca uważa, iż jego rozliczenie powinno wyglądać inaczej gdyż jego umowy z lokatorami dotyczą oddzielnie najmu a oddzielnie refakturowania mediów. Oznacza to, że dostawa mediów jest czynnością odrębną od samej umowy najmu, a nie czynnością wykonywaną w ramach umowy najmu. Jest to sytuacja, gdy Wnioskodawca nabywa usługę, którą następnie odsprzedaje innemu podmiotowi, przy czym nie jest bezpośrednim usługodawcą. Jest to de facto odsprzedaż usług bez doliczenia narzutów, marż lub innych dodatków.

Otóż faktury za energię i gaz powinny być refakturowane zgodnie ze stawką z jaką te faktury Wnioskodawca otrzymał. Natomiast rozliczenie za zużytą wodę i centralne ogrzewanie a także wywóz nieczystości i koszty zarządu dokonywane jest przez wspólnotę mieszkaniową i Wnioskodawca otrzymuje je w rozliczeniu bez podatku VAT.

Wnioskodawca uważa, iż w przypadku energii i gazu refakturowania następować winny z uwzględnieniem stawek wykazanych na fakturach dostawców, natomiast rozliczenie za wodę, centralne ogrzewanie, wywóz nieczystości oraz koszty zarządu winno być refakturowane bez VAT na podstawie zasad wg których Wnioskodawca sam jest rozliczany jako właściciel lokalu.

Interpretacja jest dla Wnioskodawcy istotna w chwili obecnej ale także co do zdarzeń przeszłych.

Z uwagi na 5 letni okres przechowywania dokumentacji podatkowej Wnioskodawca zwraca się z prośbą o przedstawienie stanowiska w powyższej kwestii w latach 2010-2014.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał:

1. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT od 1997 r. z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Nr ewid. X. Działalność polega na sprzedaży części samochodowych i jest prowadzona od początku działalności, z czasem została ona rozszerzona o wynajem mieszkań.
   
2. Wnioskodawca jest jedynym właścicielem lokali mieszkalnych, dla których istnieją księgi wieczyste.
   
3. Lokale których pytanie dotyczy są tylko i wyłącznie lokalami mieszkalnymi.
   
4. Lokale wynajmowane są tylko i wyłącznie na cele mieszkaniowe.
   
5. Na pytanie tut. organu „Kto zawiera umowy z dostawcami energii elektrycznej, gazu, wody, centralnego ogrzewania i wywozu nieczystości? Czy umowy z dostawcami ww. mediów zawiera wyłącznie Wnioskodawca, czy też Wspólnota Mieszkaniowa bądź najemcy (należy odnieść się do każdego rodzaju mediów odrębnie)?”, Wnioskodawca odpowiedział, że Firma A. zawarła 2 rodzaje umów - z Zakładem Energetycznym na dostawę energii elektrycznej - w każdym mieszkaniu znajduje się licznik zużycia energii elektrycznej oraz umowę z Zakładem Gazowniczym na dostawę gazu, co również rozliczane jest poprzez zainstalowany dla poszczególnych mieszkaniach licznik zużycia gazu. Pozostałe umowy tj. o dostawę zimnej i ciepłej wody, c.o. i wywóz nieczystości zawarte zostały przez Wspólnotę Mieszkaniową zarządzającą poszczególnymi budynkami. Lokatorzy nie zawierają żadnych umów na dostawę poszczególnych mediów.
   
6. Na pytanie tut. organu „Jak należy rozumieć stwierdzenie Wnioskodawcy, że wszystkie media na fakturze wystawiane są zbiorczo i do wszystkich doliczany jest VAT w wysokości 23%? Czy oznacza ono, że Wnioskodawca wystawia poszczególnym najemcom faktury zawierającą wyliczenie wszystkich mediów przyporządkowanych do każdego mieszkania odrębnie? Należy opisać sposób wystawiania ww. faktur zbiorczych.”, Wnioskodawca odpowiedział, że wspólnota pobiera opłaty zaliczkowe na media w stosunku do których była stroną umowy o dostawę tj. na ciepłą i zimną wodę, c.o. i wywóz nieczystości, następnie rozlicza je w przyjętych okresach rozliczeniowych wg rzeczywistego zużycia na podstawie obowiązujących cen i pomiarów dokonywanych w lokalach poprzez liczniki wody i liczniki zużycia ciepła, natomiast wywóz nieczystości na podstawie zadeklarowanej liczby mieszkańców danego lokalu mieszkalnego. Najemcy lokali wpłacają Wynajmującemu tj. firmie A. zaliczkowo kwotę 200,00 zł + 23% podatek VAT, dokumentowaną comiesięczną fakturą. Kwota ta obejmuje zaliczkę na wszystkie media tj. energię elektryczną, zimną i ciepłą wodę, c.o., opcjonalnie gaz, wywóz nieczystości i koszty zarządu. Co pół roku zaliczki te są rozliczane zgodnie z faktycznym zużycie na podstawie wyliczeń dokonanych przez Wspólnotę Mieszkaniową - ciepła i zimna woda, c.o., wywóz nieczystości oraz stanów liczników energii elektrycznej i gazu, przypisanych do poszczególnych lokali. Wówczas firma A. wystawia faktury korygujące określające dopłaty lub zwroty wpłaconych zaliczek. Na postawie zawartych umów o dostawę energii elektrycznej i gazu firma A. księguje w koszty działalności dostawę tychże, natomiast koszt zaliczek i rozliczeń faktycznego zużycia pozostałych mediów na podstawie wyciągów bankowych - kwot faktycznie zapłaconych lub zwróconych Wspólnotom.
   
7. Pomiary poszczególnych mediów dokonywane są na podstawie wskazań liczników - energii elektrycznej w KWh, liczników zimnej i ciepłej wody w m³, liczników gazowych w m³, pomiarów ogrzewania w kJ. Z lokatorem rozpoczynającym najem spisuje się protokół przejęcia mieszkania, w którym między innymi podawane są stany początkowe liczników. Stan końcowy / w danym okresie rozliczeniowym minus stan końcowy, pomnożony przez obowiązującą cenę jednostkową daje koszt zużycia dla poszczególnych mediów. Natomiast wywóz nieczystości na podstawie liczby osób zamieszkujących dany lokal, zgodnie z deklaracją złożoną przez podpisującego umowę najemcę pomnożony przez obowiązujące stawki i ilość miesięcy w danym okresie rozliczeniowym.
   
8. Najemcy mają zasadniczy wpływ na opłaty za media, wywóz nieczystości uzależniony jest od liczby zamieszkujących lokal osób, pozostałe zależne są jedynie od rzeczywistego zużycia, czyli decyzja w tej mierze należy wyłącznie do osób wynajmujących - wyższa temperatura w pomieszczeniu to wyższe opłaty, większa ilość zużytej wody to wyższe opłaty i odwrotnie. To decyzje podejmowane wyłącznie przez osoby zamieszkujące lokale i ani Wspólnota Mieszkaniowa ani właściciel lokalu nie ma na nią wpływu.
   
9. Wspólnoty Mieszkaniowe corocznie podejmują Uchwały na podstawie głosowania członków Wspólnoty określające wysokość opłat z tytułu - zarządzania nieruchomością, funduszu remontowego oraz zaliczek za media. Podstawę wyliczeń Wspólnoty są odczyty liczników zużycia w poszczególnych lokalach w czasookresie jednorocznym i obliczenie tzw. średniej ważonej, ona z kolei staje się podstawą wyliczenia zaliczek miesięcznych. Zaliczki te są wpłacane przez Wnioskodawcę na rachunek Wspólnoty. Wspólnota nie jest płatnikiem podatku VAT i nie wystawia żadnych faktur dla swoich członków. Podstawę wpłat stanowią więc obliczenia samej Wspólnoty, przyjęte Uchwałą, podjętą na Zgromadzeniu członków. Także końcowe rozliczenia, oparte o rzeczywiste zużycie następuje w drodze zawiadomienia członków bez wystawiania jakichkolwiek faktur. Wspólnota jest zarządzana przez firmę zarządzającą, która nie jest dostawcą mediów, dokonuje jedynie czynności rozliczeniowych pomiędzy jej członkami a dostawcami mediów, zakupuje usługi w imieniu i na rzecz współwłaścicieli. Podpisywanie umów o dostawę przez Wspólnotę ma charakter techniczny, ułatwiający i usprawniający funkcjonowanie.
   
10. Wspólnota dokonuje rozliczenia na podstawie zużycia, czyli na podstawie odczytu liczników - ciepłej wody, zimnej wody, logotermy dla c.o. oraz deklaracji mieszkańców w przypadku wywozu nieczystości.
    
11. Wysokość czynszu, czyli kwota otrzymywana przez Wnioskodawcę od wynajmujących osób wynika z umowy podpisywanej pomiędzy stronami i nie ulega zmianie przez okres jej obowiązywania. Całość kosztów ponoszonych przez najemców może być różna i wynika ze zmian kosztów zarządzania, czy też kosztów wywozu nieczystości. Na wysokość powyższych kwot najemcy nie mają wpływu - wysokość opłat na rzecz firmy zarządzającej podejmowana jest drogą Uchwały członków, a więc między innymi przy udziale Wnioskodawcy, bez udziału osób, które lokale od niego wynajmują. Tym samym cena może się zmieniać i to niezależnie od woli i działań najemcy. Ryczałt od osoby za wywóz nieczystości jest narzucony przez firmy świadczące takie usługi i najemca może mieć wpływ na ich wysokość jedynie poprzez decyzję, ile osób będzie w lokalu przebywało, na samą cenę usługi nie ma natomiast żadnego wpływu.
    
12. Właściciel mieszkania - członek Wspólnoty opłaca fundusz remontowy, zaliczkę na media i koszty zarządu /tzw. czynsz/. Stawki za wywóz nieczystości są stawkami narzuconymi przez urząd gminy. Koszty zarządu ustalane są również przez firmy tzw. zewnętrzne. Członkowie Wspólnoty mają wpływ na ich wysokość jedynie poprzez wybór firmy i ocenę pracy w stosunku do oferowanej ceny. Stawka miesięczna za koszty zarządu poszczególnych lokali uzależniona jest od metrażu. Wszystkie ceny mają charakter stały przez okres obowiązywania i nie ulegają zmianie do czasu ewentualnego renegocjowania. Osoby wynajmujące od firmy A. nie mają zatem żadnego wpływu na ich wysokość.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy te media, które są opodatkowane podatkiem VAT Wnioskodawca może refakturować według takich samych stawek oraz według jakiej stawki VAT refakturować pozostałe koszty tzn.: woda, wywóz nieczystości, centralne ogrzewanie, koszty zarządu?

Zdaniem Wnioskodawcy, refakturowanie kosztów gazu i energii elektrycznej winno zawierać stawkę VAT taką samą jak stawka na fakturze źródłowej tj.: „23%” - art. 8 ust. 2 pkt 2a ustawy o VAT.

Natomiast koszty pozostałe winny być refakturowane ze stawką: „zw” (na mocy paragrafu 13 pkt 16a i 16b rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT) - art. 8 ust. 2 pkt 2a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą zagadnień będących przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej zarówno w zakresie stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy rozumieć przede wszystkim określone zachowanie się podatnika na rzecz innego podmiotu, które wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywca usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę. Przy czym, o ile dane zachowanie podatnika mieści się w ustawowej definicji świadczenia usług, to – co do zasady – niezbędnym elementem do uznania tego zachowania za czynność podlegającą opodatkowaniu jest spełnienie przesłanki odpłatności (wynagrodzenie za usługę).

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 grudnia 2008 r. do 31 grudnia 2010 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. do 31 marca 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W świetle art. 29a ust. 1 ustawy o VAT (obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r.), podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Przepis art. 30 ust. 3 ustawy o VAT obowiązujący od 1 grudnia 2008 r. do 31 grudnia 2013 r. stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Niewymienienie danego towaru lub usługi w ustawie lub przepisach wykonawczych jest jednoznaczne z obowiązkiem zastosowania stawki podstawowej.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8% (art. 146a pkt 2 ustawy o VAT).

W poz. 140 załącznika nr 3 do ustawy, ustawodawca wymienił „usługi związane z uzdatnianiem i dostarczaniem wody za pośrednictwem sieci wodociągowych” PKWiU 36.00.20.0, w poz. 141 tego załącznika – „usługi związane z handlem wodą dostarczaną za pośrednictwem sieci wodociągowych” PKWiU 36.00.30.0, z kolei w poz. 142 – „usługi związane z odprowadzaniem i oczyszczaniem ścieków” PKWiU ex 37, a w pozycjach 143-150 – usługi związane ze zbieraniem odpadów ze wskazanymi grupowaniami PKWiU 38.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania obniżonej stawki podatku VAT tylko do usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniającego określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa usługi”. Zatem, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 82 ust. 3 ustawy – minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, wprowadzić inne niż określone w art. 43-81 zwolnienia od podatku, a także określić szczegółowe warunki stosowania tych zwolnień, uwzględniając:

1. specyfikę wykonywania niektórych czynności oraz uwarunkowania obrotu gospodarczego niektórymi towarami;
2. przebieg realizacji budżetu państwa;
3. potrzebę uzyskania dostatecznej informacji o towarach będących przedmiotem zwolnienia;
4. przepisy Unii Europejskiej.
   
   

Należy zauważyć, iż w dniu 20 września 2011 r., Minister Finansów wydał rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, które zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw z dnia 22 września 2011 r. Nr 198, poz. 1174.

Zgodnie z § 1 pkt 5 lit. a ww. rozporządzenia wprowadzono następujące zwolnienia od podatku VAT:

• Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 16a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r., w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 73, poz. 392 ze zm.), obowiązującego do 31 grudnia 2013 r., zwalnia się od podatku czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę.
• Zgodnie § 13 ust. 1 pkt 16b ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku czynności wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową lub właścicieli lokali mieszkalnych tworzących w określonej nieruchomości wspólnotę mieszkaniową, na rzecz osób używających na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności lokale należące do właścicieli tworzących tę wspólnotę mieszkaniową, za które pobierane są opłaty niezależne od właściciela w rozumieniu ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266, z późn. zm.) lub opłaty pośrednie w rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 oraz z 2011 r. Nr 22, poz. 114 i Nr 185, poz. 1092), jeśli lokale te są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe.
  
  

Na podstawie § 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 2011 r., wskazane zwolnienia od podatku mogą być stosowane do czynności wykonywanych w okresie od dnia 2 sierpnia 2011 r.

Zgodnie natomiast z § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2013 r. poz. 1722 ze zm), obowiązującego od 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku czynności związane z utrzymaniem lokali mieszkalnych, wykorzystywanych wyłącznie na cele mieszkaniowe, za które pobierane są opłaty, wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli tych lokali, tworzących w określonej nieruchomości tę wspólnotę.

Natomiast, w świetle § 3 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia, zwalnia się od podatku czynności wykonywane przez wspólnotę mieszkaniową lub właścicieli lokali mieszkalnych tworzących w określonej nieruchomości wspólnotę mieszkaniową, na rzecz osób używających na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności lokale należące do właścicieli tworzących tę wspólnotę mieszkaniową, za które pobierane są opłaty niezależne od właściciela w rozumieniu ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U. z 2014 r. poz. 150) lub opłaty pośrednie w rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. z 2010 r. Nr 206, poz. 1367 z późn. zm.), jeśli lokale te są wykorzystywane wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 21 czerwca 2001 r., o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (t.j. Dz.U. z 2014, poz. 150), właścicielem jest wynajmujący lub inna osoba, z którą wiąże lokatora stosunek prawny uprawniający go do używania lokalu.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy – przez lokatora należy rozumieć najemcę lokalu lub osobę używającą lokal na podstawie innego tytułu prawnego niż prawo własności.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, przez opłaty niezależne od właściciela należy rozumieć opłaty za dostawy do lokalu energii, gazu, wody oraz odbiór ścieków, odpadów i nieczystości ciekłych.

Jak stanowi natomiast art. 2 ust. 1 pkt 8a ww. ustawy, przez wydatki związane z utrzymaniem lokalu - należy rozumieć wydatki, ustalane proporcjonalnie do powierzchni użytkowej lokalu w stosunku do powierzchni użytkowej wszystkich lokali w danym budynku, obciążające właściciela, obejmujące: opłatę za użytkowanie wieczyste gruntu, podatek od nieruchomości oraz koszty:

1. konserwacji, utrzymania należytego stanu technicznego nieruchomości oraz przeprowadzonych remontów,
2. zarządzania nieruchomością,
3. utrzymania pomieszczeń wspólnego użytkowania, windy, anteny zbiorczej, domofonu oraz zieleni,
4. ubezpieczenia nieruchomości,
5. inne.
   
   

Przez opłaty pośrednie w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 13 ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej należy rozumieć opłaty za energię cieplną, elektryczną, gaz, wodę oraz odbiór nieczystości stałych i płynnych.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT, polegającą na sprzedaży części samochodowych. Ponadto Wnioskodawca wynajmuje mieszkania tak dla osób fizycznych jak i dla firm.

Lokale mieszkalne stanowiące przedmiot wniosku są własnością Wnioskodawcy i wynajmowane są wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Umowy podpisane przez Wnioskodawcę z wynajmującymi zawierają oddzielnie określoną kwotę za wynajem i osobno określoną kwotę za zużyte media.

Lokatorzy otrzymują faktury na podstawie faktur wystawionych przez dostawców mediów, bowiem Wnioskodawca refakturuje w ten sposób dostawę energii elektrycznej, gazu ale także rozliczenie dokonywane przez wspólnoty mieszkaniowe za zużycie wody i centralne ogrzewanie.

Z wniosku wynika, że stroną umów zawartych z dostawcami energii elektrycznej oraz gazu jest Wnioskodawca, natomiast umowy o dostawę zimnej i ciepłej wody, c.o. i wywóz nieczystości zawarte zostały przez Wspólnotę Mieszkaniową zarządzającą poszczególnymi budynkami (lokatorzy nie zawierają żadnych umów na dostawę poszczególnych mediów).

Pomiary poszczególnych mediów dokonywane są na podstawie wskazań liczników, natomiast wywóz nieczystości na podstawie liczby osób zamieszkujących dany lokal, zgodnie z deklaracją złożoną przez podpisującego umowę najemcę pomnożony przez obowiązujące stawki i ilość miesięcy w danym okresie rozliczeniowym.

Z wniosku wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa nie jest płatnikiem podatku VAT i nie wystawia żadnych faktur dla swoich członków. Podstawę wpłat stanowią więc obliczenia samej Wspólnoty, przyjęte Uchwałą, podjętą na Zgromadzeniu członków. Także końcowe rozliczenia, oparte o rzeczywiste zużycie następują w drodze zawiadomienia członków bez wystawiania jakichkolwiek faktur.

Wysokość czynszu, czyli kwota otrzymywana przez Wnioskodawcę od wynajmujących osób wynika z umowy podpisywanej pomiędzy stronami i nie ulega zmianie przez okres jej obowiązywania.

Z wniosku wynika, że najemcy mają zasadniczy wpływ na opłaty za media, bowiem zależne są jedynie od rzeczywistego zużycia, czyli decyzja w tej mierze należy wyłącznie do osób wynajmujących - wyższa temperatura w pomieszczeniu to wyższe opłaty, większa ilość zużytej wody to wyższe opłaty i odwrotnie. To decyzje podejmowane wyłącznie przez osoby zamieszkujące lokale i ani Wspólnota Mieszkaniowa ani właściciel lokalu nie ma na nią wpływu.

Z wniosku wynika, że na wysokość kosztów zarządzania i wywozu nieczystości najemcy nie mają wpływu - wysokość opłat na rzecz firmy zarządzającej podejmowana jest drogą Uchwały członków, a więc między innymi przy udziale Wnioskodawcy, bez udziału osób, które lokale od niego wynajmują. Tym samym cena może się zmieniać i to niezależnie od woli i działań najemcy. Ryczałt od osoby za wywóz nieczystości jest narzucony przez firmy świadczące takie usługi i najemca może mieć wpływ na ich wysokość jedynie poprzez decyzję, ile osób będzie w lokalu przebywało, na samą cenę usługi nie ma natomiast żadnego wpływu.

Stawki za wywóz nieczystości są stawkami narzuconymi przez urząd gminy. Koszty zarządu ustalane są również przez firmy tzw. zewnętrzne. Członkowie Wspólnoty mają wpływ na ich wysokość jedynie poprzez wybór firmy i ocenę pracy w stosunku do oferowanej ceny. Stawka miesięczna za koszty zarządu poszczególnych lokali uzależniona jest od metrażu. Wszystkie ceny mają charakter stały przez okres obowiązywania i nie ulegają zmianie do czasu ewentualnego renegocjowania. Osoby wynajmujące od Wnioskodawcy nie mają zatem żadnego wpływu na ich wysokość.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy refakturowanie kosztów gazu i energii elektrycznej winno zawierać stawkę VAT taką samą jak na fakturze źródłowej tj. 23% oraz czy pozostałe koszty tzn.: woda, wywóz nieczystości, centralne ogrzewanie, koszty zarządu powinny być refakturowane ze stawką zwolnioną.

Trybunał Sprawiedliwości w wyroku w sprawie C-42/14 kierując się ogólną zasadą wynikającą z art. 1 ust. 2 akapit drugi dyrektywy VAT, zgodnie z którą każde świadczenie należy traktować jako odrębne, rozstrzygnął, że najem nieruchomości i związane z nim: dostawa wody, energii elektrycznej, energii cieplnej oraz wywóz nieczystości, co do zasady należy uważać za odrębne i niezależne świadczenia, które winno się oceniać oddzielnie z punktu widzenia podatku od wartości dodanej, chyba że elementy transakcji, które obejmują również ekonomiczne przesłanki zawarcia umowy, są ze sobą tak ściśle związane, iż tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie ekonomiczne, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

Biorąc pod uwagę powyższe rozstrzygnięcie Trybunału należy stwierdzić, że co do zasady towarzyszące najmowi nieruchomości dostawy ww. towarów i usług należy traktować jako świadczenie odrębne od usługi najmu nieruchomości. Traktowanie wskazanych powyżej dostaw towarów oraz świadczenia usług jako jednej usługi z najmem uzasadnione będzie jedynie w przypadku, gdy świadczenia te są nierozerwalnie związane z najmem i ich podział miałby charakter sztuczny.

Odnosząc się do opłat z tytułu wywozu nieczystości należy zauważyć, że obowiązki właścicieli nieruchomości dotyczące utrzymania czystości i porządku określa ustawa z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 236, poz. 2008 ze zm.).

Od dnia 1 lipca 2013 r. w związku ze zmianą przepisów ustawy z dnia 13 września 2013 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. z 2012 r. poz. 391, ze zm.) wprowadzone zostały nowe zasady gospodarowania odpadami.

W rozdziale 3a tej ustawy – „Gospodarowanie odpadami komunalnymi przez gminę” wskazano, iż gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne (art. 6c pkt 1 i 2).

W myśl art. 6h tej ustawy właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Oznacza to, że zarówno wynajmujący jak i najemca nie mają możliwości dokonania wyboru świadczeniodawcy tych usług.

Opłaty za wywóz nieczystości są uzależnione od liczby osób zamieszkujących dany lokal, a stawki za wywóz nieczystości są stawkami narzuconymi przez urząd gminy.

Zobowiązanie do uiszczania opłat z tytułu wywozu nieczystości ciąży bowiem na właścicielu nieruchomości i nie może być w drodze umowy przeniesione na najemcę ze skutkiem zwalniającym wynajmującego z obowiązku jej zapłaty.

Biorą powyższe pod uwagę należy uznać, że w związku z wprowadzoną z dniem 1 lipca 2013 r. zmianą przepisów ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, opłata za wywóz nieczystości stanowi nieodłączny element usługi najmu i powinna być traktowana jako jedna usługa z najmem (o ile wynajmujący decyduje się na „przeniesienie” jej kosztu na najemcę).

Wnioskodawca obciążając najemców nieruchomości (wystawiając faktury) opłatami za wywóz nieczystości pobieranymi na zasadach obowiązujących od dnia 1 lipca 2013 r., jest zobowiązany do zastosowania stawki właściwej dla usługi zasadniczej, którą jest usługa najmu lokali mieszkalnych korzystająca ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36. Usługi te stanowią bowiem w tym okresie element zasadniczej usługi najmu.

Odmienne regulacje znajdą natomiast zastosowanie w przypadku usług wywozu nieczystości na zasadach obowiązujących przed dniem 1 lipca 2013 r., które w tym okresie należy traktować jako usługi odrębne od usługi najmu.

Dopiero bowiem wprowadzone z dniem 1 lipca 2013 r., przepisy ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, zobowiązują właściciela nieruchomości do uiszczania opłat z tytułu wywozu nieczystości, które nie mogą być w drodze umowy przeniesione na najemcę ze skutkiem zwalniającym wynajmującego.

W przypadku zatem usługi wywozu nieczystości na zasadach obowiązujących przed dniem 1 lipca 2013 r., zastosowanie znajdzie zwolnienie o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 16b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r., w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., bowiem wszystkie warunki przewidziane w ww. przepisie zostały spełnione.

Uwzględniając natomiast brzmienie art. § 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 2011 r., zgodnie z którym ww. zwolnienie od podatku może być stosowane do czynności wykonywanych w okresie od dnia 2 sierpnia 2011 r., należy stwierdzić, że usługi wywozu nieczystości, wykonywane przez Wnioskodawcę przed dniem 2 sierpnia 2011 r., należy opodatkować z zastosowaniem właściwej stawki podatku dla danej usługi.

Odnosząc się natomiast do kosztów zarządu nieruchomością przez Wspólnotę Mieszkaniową, należy stwierdzić, że stanowią one element zasadniczej usługi najmu.

Jak wynika z wniosku, to Wnioskodawca jako właściciel nieruchomości i członek Wspólnoty Mieszkaniowej jest zobowiązany do ponoszenia kosztów zarządu nieruchomością. Członkowie Wspólnoty mają wpływ na ustalenie wysokości kosztów zarządu jedynie poprzez wybór firmy i ocenę pracy w stosunku do oferowanej ceny. Stawka miesięczna za koszty zarządu poszczególnych lokali uzależniona jest od metrażu, a osoby wynajmujące lokale od Wnioskodawcy nie mają żadnego wpływu na ich wysokość.

Skoro zatem wolą Wnioskodawcy jest przeniesienie tych kosztów na najemców należących do niego lokali, to w tym przypadku, koszty związane z zarządem nieruchomością przez Wspólnotę Mieszkaniową są nierozerwalnie związane z najmem, a zatem stanowią wraz z nim jedną usługę.

Koszty zarządu stanowiące element zasadniczej usługi najmu korzystają zatem ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Odnosząc się natomiast do opłat za media tj. opłat za energię elektryczną, gaz, wodę i c.o., należy zauważyć, że zgodnie z powołanym wyżej wyrokiem TSUE w sprawie C-42/14, w sytuacji gdy mamy do czynienia z mediami takimi jak: dostawa energii elektrycznej, gazu, wody, c.o., to co do zasady uznajemy je za usługi odrębne od stricte usługi najmu w sytuacji gdy najemca ma możliwość wyboru ilości zużycia mediów.

Zatem kryterium zużycia będzie jednym z czynników decydujących o odrębności świadczeń.

W przedmiotowej sprawie koszty zużycia mediów obliczane są w oparciu o wskazania liczników.

Wnioskodawca nie ma możliwości decydowania o wielkości zużycia mediów przez najemców lokali mieszkalnych.

Zatem to najemca decyduje o wielkości zużycia ww. mediów a wysokość opłaty z tytułu ich zużycia określana jest na podstawie wskazań liczników.

Z wniosku wynika również, że umowy najmu przewidują odrębne od czynszu obliczanie i rozliczanie opłat za media. Wysokość czynszu wynika z umowy podpisanej pomiędzy stronami i nie ulega zmianie przez okres jej obowiązywania, natomiast jak wynika z wniosku kwota opłat za poszczególne media jest zależna jedynie od rzeczywistego ich zużycia.

Tak więc w takich przypadkach dostawę ww. mediów tj. energii elektrycznej, gazu, wody i c.o., należy traktować odrębnie od usługi najmu.

Podkreślić należy, że ww. rozwiązanie będzie miało zastosowanie zarówno w przypadku mediów nabywanych przez Wnioskodawcę od bezpośrednich dostawców (energia elektryczna i gaz), jak i w przypadku mediów nabywanych przez Wnioskodawcę od Wspólnoty Mieszkaniowej (woda, c.o.).

Przechodząc do ustalenia właściwych stawek podatku VAT, należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie zostały spełnione warunki o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. (odpowiednio § 13 ust. 1 pkt 16b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.), bowiem Wnioskodawca jest właścicielem lokali mieszkalnych tworzących w tej nieruchomości wspólnotę mieszkaniową oraz świadczy na rzecz osób trzecich usługi najmu i pobiera opłaty za media (tj. opłaty niezależne), a przedmiotowe lokale wykorzystywane są przez najemców wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Wnioskodawca ma zatem prawo do zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku opłat pobieranych za czynności odsprzedaży energii elektrycznej, gazu, wody i c.o., od najemców lokali mieszkalnych wykorzystujących te lokale na cele mieszkaniowe, na podstawie § 3 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. (odpowiednio § 13 ust. 1 pkt 16b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.).

Należy jednak podkreślić, że zwolnienie to zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 września 2011 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, może być stosowane przez Wnioskodawcę wyłącznie do czynności wykonywanych w okresie od dnia 2 sierpnia 2011 r.

Natomiast czynności dostawy mediów tj. energii elektrycznej, gazu, wody i c.o. wykonywane przez Wnioskodawcę przed dniem 2 sierpnia 2011 r., należy opodatkować z zastosowaniem właściwej stawki podatku dla danej usługi.

W związku z powyższym, świadczone przez Wnioskodawcę od dnia 2 sierpnia 2011 r. usługi odsprzedaży energii elektrycznej, gazu, wody i c.o., korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. (odpowiednio § 13 ust. 1 pkt 16b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.).

Z tego zwolnienia nie mogą natomiast korzystać usługi polegające na odsprzedaży energii elektrycznej, gazu, wody i c.o., wykonywane przez Wnioskodawcę przed dniem 2 sierpnia 2011 r., które należy opodatkować z zastosowaniem właściwych stawek podatku dla poszczególnych usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że refakturowanie kosztów gazu i energii elektrycznej winno zawierać stawkę VAT taką samą jak stawka na fakturze źródłowej tj. 23% należało uznać za nieprawidłowe. Odsprzedaż gazu i energii elektrycznej podlega bowiem opodatkowaniu taką samą stawką podatku VAT jak na fakturze źródłowej jedynie przed dniem 2 sierpnia 2011 r., przy czym zaznaczyć należy, że do 31 grudnia 2010 r., stawka podatku VAT wynosiła 22%, natomiast od 1 stycznia 2011 r. stawka ta wynosi 23%.

Natomiast odsprzedaż gazu i energii elektrycznej od dnia 2 sierpnia 2011 r. korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 13 ust. 1 pkt 16b rozporządzenia Ministra Finansów z 4 kwietnia 2011 r. obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. i § 3 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.

Również za nieprawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy, że pozostałe koszty (tj. woda, wywóz nieczystości, centralne ogrzewanie, koszty zarządu) winny być refakturowane ze stawką „zw” (na mocy paragrafu 13 pkt 16 i 16b rozporządzenia wykonawczego do ustawy o VAT) – art. 8 ust. 2 pkt 2a ustawy o VAT.

Koszty zarządu stanowiące element zasadniczej usługi najmu korzystają bowiem w całym okresie ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.

Koszty wywozu nieczystości w okresie od 1 lipca 2013 r. stanowią element zasadniczej usługi najmu korzystającej ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT, w okresie od 2 sierpnia 2011 r. do 30 czerwca 2013 r. korzystają ze zwolnienia od podatku VAT (na podstawie § 13 ust. 1 pkt 16b rozporządzenia Ministra Finansów z 4 kwietnia 2011 r. obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.) a przed dniem 2 sierpnia 2011 r. podlegają opodatkowaniu według właściwych dla ich świadczenia stawek podatku VAT.

Pozostałe media tj. woda, wywóz nieczystości, centralne ogrzewanie, w okresie od 2 sierpnia 2011 r. korzystają ze zwolnienia od podatku VAT (na podstawie § 13 ust. 1 pkt 16b rozporządzenia Ministra Finansów z 4 kwietnia 2011 r. obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. i § 3 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 grudnia 2013 r. obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.), natomiast przed dniem 2 sierpnia 2011 r. podlegają opodatkowaniu według właściwych dla ich świadczenia stawek podatku VAT.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę § 3 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (obowiązującego od 1 stycznia 2014 r.) oraz § 13 ust. 1 pkt 16a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r., w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (obowiązującego do 31 grudnia 2013 r.), należy zauważyć, że ww. przepisy nie znajdą zastosowania w przedmiotowej sprawie bowiem dotyczą one czynności wykonywanych przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz właścicieli lokali, tworzących w określonej nieruchomości wspólnotę mieszkaniową.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, iż przedmiotowa interpretacja wydana została dla Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnopodatkowych, o których mowa w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa, dla Wspólnoty Mieszkaniowej.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w X., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.