2015.11.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-848/15-4/AOg
z 24 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 31 sierpnia 2015 r. (data wpływu 2 września 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/4512-848/15-2/AOg z dnia 15 października 2015 r. (data doręczenia 22 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług zarządzania świadczonych na podstawie kontraktu menedżerskiego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług zarządzania świadczonych na podstawie kontraktu menedżerskiego, uzupełniony pismem z dnia 29 października 2015 r. (data wpływu 30 października 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/4512-848/15-2/AOg z dnia 15 października 2015 r. (data doręczenia 22 października 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W sierpniu 2015 r. Wnioskodawca zawarł ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością kontrakt menedżerski, którego przedmiotem jest osobiste zarządzanie powierzonymi obszarami działalności Spółki, przypisanymi do funkcji zarządzającego pełnionej w Zarządzie Spółki wraz z reprezentacją Spółki wobec organów państwowych, organów samorządu terytorialnego i innych podmiotów trzecich. Szczegółowy zakres zadań został przedstawiony w załączniku.

Obecnie Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Zakres prowadzonej działalności zgłoszony do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej obejmuje „pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania” (PKD 70.22.Z). Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Zawarty kontrakt menedżerski reguluje w szczególności: zakres obowiązków, wysokość miesięcznego wynagrodzenia, termin płatności wynagrodzenia, okres wypowiedzenia, obowiązek zachowania poufności. Według kontraktu menedżerskiego Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przedmiotu umowy, będące następstwem niewykonywania lub nienależytego wykonania obowiązków zarządzającego wynikających z umowy lub z przepisów prawa. Odpowiedzialność, o której mowa powyżej, jest niezależna od odpowiedzialności, którą ponosi on z tytułu pełnienia funkcji w Zarządzie Spółki. Zawarty kontrakt menedżerski ze Spółką, którego przedmiotem jest zarządzanie powierzonymi obszarami działalności Spółki reguluje w par. 4 odpowiedzialność zarządzającego w sposób następujący:

Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z Umowy lub z przepisów prawa.
Odpowiedzialność, o której mowa w ust. 1, jest niezależna od odpowiedzialności Zarządzającego, którą ponosi on z tytułu pełnienia funkcji w Zarządzie Spółki, określonej przepisami Kodeksu spółek handlowych i innymi przepisami.
Strony zgodnie potwierdzają, że w celu zagwarantowania wykonania przez Zarządzającego zobowiązania, o którym mowa w ust. 1 i 2, Zarządzający ustanowił na własny koszt zabezpieczenie, tj. zawarł na własny koszt umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie usług zarządzania nr polisy 2363001240 w okresie ubezpieczenia obejmującym od 12 sierpnia 2015 r. do 11 sierpnia 2016 r. z następującymi warunkami: a) suma ubezpieczenia: minimum 1.000.000,00 zł (słownie: jeden milion złotych) w odniesieniu do jednego i wszystkich wypadków w okresie ubezpieczenia; b) zakres odpowiedzialności: odpowiedzialność kontraktowa (za działania lub zaniechania) z tytułu działalności zawodowej/świadczenia usług zarządzania przez Zarządzającego; c) zakres wyłączeń odpowiedzialności: szkody wyrządzone z winy umyślnej i inne określone w umowie ubezpieczenia.”

Przychód uzyskany z tytułu kontraktu menedżerskiego jest klasyfikowany jako przychód z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka będzie pobierała od wynagrodzenia zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wnioskodawca ma wątpliwość co do opodatkowania podatkiem VAT ww. umowy.

W dniu 29 października 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek o poniższe informacje.

Zgodnie z § 2 ust. 10 Umowy o świadczenie usług w zakresie zarządzania (dalej jako „Umowa”), „miejscem wykonywania usług stanowiących przedmiot Umowy jest siedziba Spółki. W przypadku uzasadnionego braku możliwości wykonywania Umowy w siedzibie Spółki lub potrzeby wykonywania przedmiotu umowy w innym miejscu niż siedziba Spółki ze względu na realizację zobowiązań Zarządzającego wynikających z Umowy, Zarządzający zobowiązany jest do wykonywania przedmiotu Umowy w takim miejscu. Niezależnie od powyższego Zarządzający ma prawo do wykonywania przedmiotu Umowy w innym miejscu przez siebie wybranym przez okres 30 dni kalendarzowych w danym roku kalendarzowym, w każdym przypadku zapewniając stałą możliwość komunikacji za pośrednictwem telefonu komórkowego i poczty elektronicznej. O realizacji przedmiotu Umowy w miejscach innych niż wynikające ze zdania pierwszego powyżej Zarządzający informuje Przewodniczącego Rady Nadzorczej i pozostałych Członków Zarządu niezwłocznie, ale nie później niż w dniu skorzystania z uprawnienia”,

Zarządzający nie korzysta wyłącznie z organizacji i infrastruktury Spółki przy wykonywaniu czynności w ramach Umowy. Usługi w ramach zawartego kontraktu menedżerskiego są świadczone również przy wykorzystaniu składników majątkowych należących do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, w szczególności z przenośnego komputera osobistego z bezprzewodowym dostępem do sieci Internet, środków łączności, w tym telefonu komórkowego. Niniejsze wynika w szczególności z § 2 ust. 11 Umowy, zgodnie z którym „Zarządzający zobowiązuje się w przypadku wykonywania przedmiotu Umowy w miejscu innym niż siedziba Spółki do używania i korzystania z przedmiotów i urządzeń składających się na majątek przedsiębiorstwa Zarządzającego, w szczególności przenośnego komputera osobistego z bezprzewodowym dostępem do sieci internet, środków łączności, w tym telefonu komórkowego, spełniających - po uprzednim sprawdzeniu przez Spółkę - takie same wymogi bezpieczeństwa, jak przedmioty i urządzenia, o których mowa w ust. 7 powyżej.” Ponadto, Wnioskodawca korzysta z lokalu (gabinetu) w miejscu zamieszkania na potrzeby świadczenia usług zgodnie z Umową.

Z zawartej Umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką nie wynika, aby Spółka sprawowała nadzór nad czynnościami wykonywanymi przez Zarządzającego w ramach Umowy.

Przedmiotem Umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką jest świadczenie usług zarządzania polegających na osobistym zarządzaniu powierzonymi obszarami działalności Spółki przypisanymi do funkcji Zarządzającego pełnionej w Zarządzie Spółki i zgodnie z każdorazowo obowiązującymi regulacjami wewnętrznymi w Spółce określającymi podział zadań/kompetencji pomiędzy Członków Zarządu lub zgodnie z każdorazowo obowiązującą uchwałą Rady Nadzorczej w przedmiocie podziału kompetencji pomiędzy Członkami Zarządu, wraz z reprezentacją Spółki wobec organów państwowych, organów samorządu terytorialnego i innych podmiotów trzecich. Zarządzający zobowiązany jest zarządzać powierzonymi obszarami Spółki określonymi w § 2 ust. 4 Umowy i zgodnie z przyjętym podziałem kompetencji, z należytą starannością, zgodnie z Umową, z przepisami prawa oraz regulacjami wewnętrznymi obowiązującymi w przedsiębiorstwie Spółki, w tym uchwałami organów Spółki (§ 1 Umowy).

Zarządzający zobowiązany jest prowadzić sprawy Spółki i ją reprezentować z najwyższą starannością i sumiennością ocenianą przy uwzględnieniu profesjonalnego charakteru działalności Zarządzającego oraz charakteru i zakresu działalności Spółki, z zachowaniem lojalności wobec Spółki i troski o materialne i niematerialne interesy Spółki, przy przyjęciu zasady podejmowania ryzyka uzasadnionego gospodarczo i z uwzględnieniem ryzyka uzasadnionego z punktu widzenia realizowanych przez Spółkę zadań. Zarządzający zobowiązuje się do takiego prowadzenia własnych i realizacji innych niż określone niniejszą Umową zobowiązań, by nie kolidowały one z należytym i starannym wykonywaniem niniejszej Umowy (§ 2 ust. 1 Umowy).

Zarządzający ma współdziałać ze spółką, jej organami oraz poszczególnymi członkami tych organów, w szczególności pozostałymi członkami tych organów, w szczególności z pozostałymi członkami Zarządu Spółki (§ 2 ust. 2 Umowy).

Z kolei z § 2 ust. 8 Umowy wynika, że „Zgromadzenie Wspólników lub Rada Nadzorcza nie mogą wydawać Zarządzającemu wiążących poleceń dotyczących realizacji przedmiotu Umowy. Zarządzający, uwzględniając treść § 1, każdorazowo samodzielnie ustała przedmiot i harmonogram czynności wykonywanych w celu prawidłowej realizacji przedmiotu Umowy. Nie wyklucza to jednak uprawnień organów Spółki do bieżącego określania celów i uzyskiwania informacji o stanie ich realizacji, jak również wszelkich innych informacji związanych z wykonywaniem usług przez Zarządzającego”.

Wnioskodawca przy wykonywaniu Umowy jest niezależny i samodzielny. Niniejsze przejawia się przede wszystkim, w tym że:

Zarządzający osobiście zarządza powierzonymi obszarami działalności Spółki przypisanymi do funkcji Zarządzającego pełnionej w Zarządzie ( § 1 ust. 1 Umowy); niniejsze oznacza, że Zarządzający sam podejmuje decyzje, które mają na celu doprowadzenie do zapewnienia funkcjonowania powierzonych obszarów Spółki oraz samodzielnie kształtuje sposób wykonywania usług, tak aby mogły one być wykonane należycie w czasie oraz w zakresie odpowiednim dla potrzeb Spółki;
Zarządzający ma możliwość korzystania na własny koszt i ryzyko z usług osób zatrudnionych (bez względu na podstawę prawną, w tym w szczególności zgodnie z przepisami prawa pracy tub przepisami Kodeksu cywilnego) w jego przedsiębiorstwie przy czym Zarządzający ponosi odpowiedzialność za działania tub zaniechania tych osób jak za własne działania i zaniechania ( § 2 ust. 2 Umowy);
Zgromadzenie Wspólników ani Rada Nadzorcza nie mogą wydawać Zarządzającemu wiążących poleceń dotyczących realizacji przedmiotu Umowy ( § 2 ust. 8 zd. pierwsze Umowy);
Zarządzający każdorazowo samodzielnie ustala przedmiot i harmonogram czynności wykonywanych w celu prawidłowej realizacji przedmiotu Umowy ( § 2 ust. 8 zd. drugie Umowy);
Zarządzający samodzielnie określa czas świadczenia usług, musi przy tym tylko uwzględniać konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji Umowy ( § 2 ust. 8 Umowy);
Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z Umowy lub z przepisów prawa ( § 4 ust. 1 Umowy), Przy czym odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności Zarządzającego, którą ponosi z tytułu pełnienia funkcji w Zarządzie Spółki, określonej przepisami k.s.h. i innymi przepisami ( § 4 ust. 2 Umowy). W celu zagwarantowania powyższego Zarządzający zawarł na własny koszt umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarcza w zakresie usług zarządzania w okresie ubezpieczenia obejmującym od 12 sierpnia 2015 r. do 11 sierpnia 2016 r., na warunkach wskazanych w Umowie ( § 4 ust. 3 Umowy). Obowiązek ubezpieczenia na warunkach zapewniających minimalne warunki, wskazane w Umowie trwa przez okres obowiązywania Umowy.

Z zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką Umowy nie wynika prawo Zarządzającego do urlopu wypoczynkowego.

W § 6 ust. 1 Umowy jest mowa wyłącznie o tym, że „Zarządzający ma prawo do przerw w wykonywaniu przedmiotu Umowy, w tym w przypadku niezdolności do wykonywania przedmiotu Umowy wskutek choroby. Zarządzający uprawniony jest do samodzielnego wskazywania i wyznaczania okresów przerw w świadczeniu usług wynikających z Umowy, jednakże podejmując powyższą decyzję Zarządzający zobowiązany jest do poinformowania o terminie przerwy pozostałych członków Zarządu Spółki oraz Przewodniczącego Rady Nadzorczej z co najmniej 2 dniowym wyprzedzeniem z wyłączeniem przypadku choroby (w takiej sytuacji Zarządzający zobowiązany jest poinformować o tym pozostałych Członków Zarządu Spółki oraz Przewodniczącego Rady Nadzorczej tak szybko, jak to będzie możliwe), z uwzględnieniem konieczności zapewnienia nieprzerwanego funkcjonowania Spółki, realizacji przedmiotu jej działalności, jak również realizacji zadań Spółki, o których mowa w Umowie”.

Wykorzystanie przez Wnioskodawcę przerw w wykonywaniu przedmiotu Umowy, o których mowa powyżej, wpływa na zmniejszenie wysokości wynagrodzenia miesięcznego Zarządzającego wynikającego 2 § 5 ust. 1 Umowy (§ 6 ust. 3 Umowy).

Wnioskodawcy z tytułu wykonywanej Umowy przysługuje ryczałtowe wynagrodzenie miesięczne, które jest odpowiednio pomniejszane o przerwy w wykonywaniu przedmiotu Umowy (§ 5 ust. 1 Umowy w zw. z art § 6 ust. 3 Umowy). Ponadto Zarządzającemu przysługuje wynagrodzenie dodatkowe (§ 5 ust. 5 Umowy) w razie zrealizowania w danym roku kalendarzowym celów, ustalanych zgodnie z postanowieniami Umowy zależne od ekonomicznego ryzyka. Wynagrodzenie dodatkowe wynosi do 50% rocznego, tj. za 12 miesięcy kalendarzowych, wynagrodzenia Zarządzającego (§ 5 ust. 6 Umowy). Wynagrodzenie to jest uzależnione od zrealizowania przez Zarządzającego w danym foku określonych wskaźników określanych każdorazowo w Karcie Celów (§ 5 ust. 6 Umowy). Ponadto, strony wskazały w Umowie możliwość ustalenia wynagrodzenia specjalnego z tytułu świadczenia usług zarządzania za osiągnięcie określonego celu w ustalonej wysokości - cel, termin realizacji danego celu, wysokość wynagrodzenia specjalnego oraz termin i zasady jego wypłaty będą każdorazowo uzgadniane przez Strony w formie aneksu do Umowy (§ 5 ust. 12 Umowy). Tym samym, znaczna część wynagrodzenia Zarządzającego jest uzależniona od ekonomicznego ryzyka.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługi zarządzania świadczone przeze Wnioskodawcę na podstawie kontraktu menedżerskiego będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi zarządzania świadczone w ramach kontraktu menedżerskiego będą podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej Ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 8 ust. 1 Ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenia na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 Ustawy. Stosownie do art. 15 ust. 1 Ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 Ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W myśl przepisu art. 15 ust. 3 Ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności: (1) z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307, z późn. zm.); (2) z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z przepisami art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odrębnymi źródłami przychodów są działalność wykonywana osobiście i pozarolnicza działalność gospodarcza. Stosownie do przepisu art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z przepisu art. 15 ust 3 pkt 3 Ustawy wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług, istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie, tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, iż zawarty kontrakt menedżerski to stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje. Kontrakt jest ściśle określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. W zawartej umowie jest również określony zakres odpowiedzialności zlecającego za wykonanie zlecanych czynności. Odpowiedzialność za wykonanie czynności określa, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich. Przedmiotem zawartej umowy jest osobiste zarządzanie powierzonymi obszarami działalności Spółki, przypisanymi do funkcji zarządzającego pełnionej w Zarządzie Spółki wraz z reprezentacją Spółki wobec organów państwowych, organów samorządu terytorialnego i innych podmiotów trzecich. Zawarty kontrakt menedżerski ze Spółką, którego przedmiotem jest zarządzanie powierzonymi obszarami działalności Spółki reguluje w par. 4 odpowiedzialność zarządzającego w sposób następujący: „1. Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z Umowy lub z przepisów prawa.”

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu zdarzenia należy stwierdzić, że w ramach zawartej umowy Wnioskodawca wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie zostały spełnione wszystkie przesłanki wynikające z art. 15 ust. 3 pkt 3 Ustawy. Zawarta umowa - kontrakt menedżerski - spowodowała powstanie stosunku prawnego, w ramach którego jako Zarządzający Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność względem osób trzecich. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż wykonywane przez Wnioskodawcę usługi na podstawie zawartego kontraktu menedżerskiego spełniają definicję samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy, podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z cytowanego art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT wynika, że dla uznania, że określone czynności wykonywane przez osobę fizyczną nie stanowią samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i tym samym pozostają poza regulacjami ustawy o podatku od towarów i usług istotne jest łączne spełnienie wszystkich elementów wymienionych w tym przepisie tj. związanie zleceniobiorcy ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym a wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Dokonując wykładni analizowanego art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług należy wskazać, że za nie spełniające warunku samodzielności należy uznać czynności prawne zawarte między podmiotami, które w swej istocie zbliżone są do umowy o pracę kreujące stosunek podporządkowania co się tyczy warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności wobec osób trzecich.

W uchwale NSA z dnia 12 stycznia 2009 r. w sprawie o sygn. akt I FPS 3/08, wskazano, że za samodzielną działalność nie będzie mogła zostać uznana działalność, która jest stosunkiem pracy lub stosunkiem do niego bardzo zbliżonym ponieważ wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Należy przy tym zauważyć, że sformułowanie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy.

Tak rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności określa, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich. Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem VAT.

Zagadnienie to było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera v segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zatem, wyłączone z opodatkowania VAT są stosunki, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego tożsame są ze stosunkiem pracy. Chodzi tutaj w szczególności o element podporządkowania zlecającemu, który jest charakterystyczny dla stosunku pracy.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że w sierpniu 2015 r. Wnioskodawca zawarł ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością kontrakt menedżerski, którego przedmiotem jest osobiste zarządzanie powierzonymi obszarami działalności Spółki, przypisanymi do funkcji zarządzającego pełnionej w Zarządzie Spółki wraz z reprezentacją Spółki wobec organów państwowych, organów samorządu terytorialnego i innych podmiotów trzecich.

Miejscem wykonywania usług stanowiących przedmiot Umowy jest siedziba Spółki, w przypadku uzasadnionego braku możliwości wykonywania Umowy w siedzibie Spółki lub potrzeby wykonywania przedmiotu umowy w innym miejscu niż siedziba Spółki ze względu na realizację zobowiązań Zarządzającego wynikających z Umowy, Zarządzający zobowiązany jest do wykonywania przedmiotu Umowy w takim miejscu. Niezależnie od powyższego Zarządzający ma prawo do wykonywania przedmiotu Umowy w innym miejscu przez siebie wybranym przez okres 30 dni kalendarzowych w danym roku kalendarzowym, w każdym przypadku zapewniając stałą możliwość komunikacji za pośrednictwem telefonu komórkowego i poczty elektronicznej. O realizacji przedmiotu Umowy w miejscach innych niż wynikające ze zdania pierwszego powyżej Zarządzający informuje Przewodniczącego Rady Nadzorczej i pozostałych Członków Zarządu niezwłocznie, ale nie później niż w dniu skorzystania z uprawnienia,

Z zawartej Umowy pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką nie wynika, aby Spółka sprawowała nadzór nad czynnościami wykonywanymi przez Zarządzającego w ramach Umowy.

Wnioskodawca wskazał, że przy wykonywaniu Umowy jest niezależny i samodzielny. Niniejsze przejawia się przede wszystkim, w tym że:

Zarządzający osobiście zarządza powierzonymi obszarami działalności Spółki przypisanymi do funkcji Zarządzającego pełnionej w Zarządzie; Zarządzający sam podejmuje decyzje, które mają na celu doprowadzenie do zapewnienia funkcjonowania powierzonych obszarów Spółki oraz samodzielnie kształtuje sposób wykonywania usług, tak aby mogły one być wykonane należycie w czasie oraz w zakresie odpowiednim dla potrzeb Spółki;
Zarządzający ma możliwość korzystania przez na własny koszt i ryzyko z usług osób zatrudnionych (bez względu na podstawę prawną, w tym w szczególności zgodnie z przepisami prawa pracy tub przepisami Kodeksu cywilnego) w jego przedsiębiorstwie przy czym Zarządzający ponosi odpowiedzialność za działania lub zaniechania tych osób jak za własne działania i zaniechania;
Zgromadzenie Wspólników ani Rada Nadzorcza nie mogą wydawać Zarządzającemu wiążących poleceń dotyczących realizacji przedmiotu Umowy;
Zarządzający każdorazowo samodzielnie ustala przedmiot i harmonogram czynności wykonywanych w celu prawidłowej realizacji przedmiotu Umowy;
Zarządzający samodzielnie określa czas świadczenia usług, musi przy tym tylko uwzględniać konieczność zapewnienia prawidłowej realizacji Umowy;
Zarządzający ponosi odpowiedzialność wobec Spółki oraz wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania przez niego przedmiotu Umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków Zarządzającego wynikających z Umowy lub z przepisów prawa, Przy czym odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności Zarządzającego, którą ponosi z tytułu pełnienia funkcji w Zarządzie Spółki, określonej przepisami k.s.h. i innymi przepisami. W celu zagwarantowania powyższego Zarządzający zawarł na własny koszt umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarcza w zakresie usług zarządzania nr polisy 2363001240 w okresie ubezpieczenia obejmującym od 12 sierpnia 2015 r. do 11 sierpnia 2016 r., na warunkach wskazanych w Umowie, Obowiązek ubezpieczenia na warunkach zapewniających minimalne warunki, wskazane w Umowie trwa przez okres obowiązywania Umowy.

Z zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką Umowy nie wynika prawo Zarządzającego do urlopu wypoczynkowego.

Umowa stanowi, że Zarządzający ma prawo do przerw w wykonywaniu przedmiotu Umowy, w tym w przypadku niezdolności do wykonywania przedmiotu Umowy wskutek choroby. Zarządzający uprawniony jest do samodzielnego wskazywania i wyznaczania okresów przerw w świadczeniu usług wynikających z Umowy, jednakże podejmując powyższą decyzję Zarządzający zobowiązany jest do poinformowania o terminie przerwy pozostałych członków Zarządu Spółki oraz Przewodniczącego Rady Nadzorczej z co najmniej 2 dniowym wyprzedzeniem z wyłączeniem przypadku choroby (w takiej sytuacji Zarządzający zobowiązany jest poinformować o tym pozostałych Członków Zarządu Spółki oraz Przewodniczącego Rady Nadzorczej tak szybko, jak to będzie możliwe), z uwzględnieniem konieczności zapewnienia nieprzerwanego funkcjonowania Spółki, realizacji przedmiotu jej działalności, jak również realizacji zadań Spółki, o których mowa w Umowie.

Wykorzystanie przez Wnioskodawcę przerw w wykonywaniu przedmiotu Umowy, o których mowa powyżej, wpływa na zmniejszenie wysokości wynagrodzenia miesięcznego Zarządzającego.

Wnioskodawcy z tytułu wykonywanej Umowy przysługuje ryczałtowe wynagrodzenie miesięczne, które jest odpowiednio pomniejszane o przerwy w wykonywaniu przedmiotu Umowy. Ponadto Zarządzającemu przysługuje wynagrodzenie dodatkowe w razie zrealizowania w danym roku kalendarzowym celów, ustalanych zgodnie z postanowieniami Umowy zależne od ekonomicznego ryzyka. Wynagrodzenie dodatkowe wynosi do 50% rocznego, tj. za 12 miesięcy kalendarzowych, wynagrodzenia Zarządzającego. Wynagrodzenie to jest uzależnione od zrealizowania przez Zarządzającego w danym foku określonych wskaźników określanych każdorazowo w Karcie Celów. Ponadto, strony wskazały w Umowie możliwość ustalenia wynagrodzenia specjalnego z tytułu świadczenia usług zarządzania za osiągnięcie określonego celu w ustalonej wysokości - cel, termin realizacji danego celu, wysokość wynagrodzenia specjalnego oraz termin i zasady jego wypłaty będą każdorazowo uzgadniane przez Strony w formie aneksu do Umowy. Tym samym, znaczna część wynagrodzenia Zarządzającego jest uzależniona od ekonomicznego ryzyka.

Analiza powołanych przepisów prawa w kontekście wskazanego opisu sprawy pozwala na uznanie, że stosunek prawny łączący Wnioskodawcę ze spółką nie spełnia przesłanek, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. O ile bowiem spełniona została pierwsza z przesłanek (przychody z tytułu świadczonych usług zarządzania mieszczą się w katalogu przychodów wskazanych w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) to nie nastąpiło spełnienie przesłanek pozostałych.

W analizowanej sprawie charakter oraz treść zawartej umowy o zarządzanie dowodzą, że nie tworzy ona stosunku prawnego takiego jak między pracodawcą a pracownikiem. Przede wszystkim brak jest w opisie warunków niniejszej umowy takich aspektów umowy zawieranej pomiędzy pracodawcą a pracownikiem jak prawo do urlopu wypoczynkowego czy wymiar czasu pracy. Wnioskodawca nie ma ściśle zakreślonych ram czasowych świadczenia usług objętych umową o zarządzanie oraz sposobu ich świadczenia. Umowa stanowi, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wykonywania przedmiotu Kontraktu menedżerskiego w czasie przez siebie wybranym, z uwzględnieniem potrzeb Spółki. Miejscem wykonywania usług stanowiących przedmiot Kontraktu menedżerskiego jest siedziba Spółki jednakże miejscem świadczenia usług mogą być miejsca inne niż siedziba spółki, ze względu na realizację zobowiązań. Wnioskodawca ma również prawo do wykonywania przedmiotu umowy w miejscu przez siebie wybranym (przez okres 30 dni kalendarzowych w roku).

Ponadto za realizację zobowiązań wynikających z Kontraktu menedżerskiego Wnioskodawcy przysługuje wynagrodzenie składające się z części stałej i części zmiennej (przysługujące w związku z osiągnięciem przez Wnioskodawcę określonych celów, wyznaczonych przez Radę Nadzorczą Spółki). Zatem w opisanej sytuacji to Wnioskodawca ponosi ryzyko, że zwiększony nakład czasu na świadczenie usług określonych w umowie nie spowoduje zwiększenia jego wynagrodzenia. Zawarta umowa nie przewiduje też innego wynagrodzenia ponad to ustalone zawartą umową, np. za ewentualny dodatkowy czas spędzony przez Wnioskodawcę z przyczyn leżących po stronie spółki. Powyższe postanowienia zawartej umowy jednoznacznie świadczą o tym, że nie jest to stosunek, który ma cechy stosunku pracy.

W umowie w sposób szczegółowy uregulowana została odpowiedzialność Wnioskodawcy za wykonywane przez niego czynności względem spółki i innych podmiotów. Zgodnie z umową Wnioskodawca odpowiada wobec Spółki lub osób trzecich za szkody wyrządzone w czasie wykonywania umowy, będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków z niej wynikających. Odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności ponoszonej z tytułu pełnienia funkcji w Zarządzie Spółki w zakresie określonym przepisami KSH oraz innymi przepisami prawa.

Wnioskodawca ponosi więc ryzyko związane z brakiem wykonania lub brakiem wystarczającej staranności w podejmowanych działaniach odnośnie obowiązków wynikających z zawartej umowy. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze, albowiem za rezultaty podejmowanych decyzji może zostać pociągnięty do odpowiedzialności nie tylko przez Spółkę, z którą związał się umową o świadczenie usług zarządzania, ale również przez inne podmioty. Celem realnego zagwarantowania wykonania przez Wnioskodawcę zobowiązań wynikających z nałożonej na niego odpowiedzialności Wnioskodawca zawarł na własny koszt umowę ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie usług zarządzania.

Odpowiedzialność z tytułu wykonywania usług zarządzania została w niniejszych okolicznościach oddzielona od odpowiedzialności z tytułu pełnienia funkcji w Zarządzie w zakresie określonym przepisami KSH oraz innymi przepisami prawa. W konsekwencji, odpowiedzialność Wnioskodawcy została ukształtowana w sposób odmienny niż odpowiedzialność pracownika za szkody wyrządzone w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych.

Art. 3 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagrodzeniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.) przewiduje ponoszenie przez osobę zarządzającą jednostką organizacyjną odpowiedzialności na zasadach odmiennych od zasad wynikających ze stosunku pracy. Zgodnie z ust. 2 ww. regulacji przepisów tej ustawy nie stosuje się do członka zarządu świadczącego usługi w zakresie zarządzania w ramach prowadzonej przez tego członka zarządu działalności gospodarczej, jeżeli ustanowi on „zabezpieczenie osobowe lub rzeczowe ewentualnych roszczeń powstałych z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania umowy albo na własny koszt ubezpieczy się lub osobę wskazaną do pełnienia funkcji członka Zarządu od odpowiedzialności cywilnej powstałej w związku z zarządzaniem”. W opisanej sytuacji potwierdzeniem tego zabezpieczenia jest właśnie zawarcie umowy ubezpieczenia.

Wskazując na konkretne normy prawne, które statuują odpowiedzialność członków zarządów spółek kapitałowych względem osób trzecich poza samą spółką (tj. względem wierzycieli spółki, wspólników czy wreszcie Skarbu Państwa) można przywołać art. 291 ustawy Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2013 r., poz. 1030) o treści: „Jeżeli członkowie zarządu umyślnie lub przez niedbalstwo podali fałszywe dane w oświadczeniu, o którym mowa w art. 167 § 1 pkt 2 lub art. 262 § 2 pkt 3, odpowiadają wobec wierzycieli spółki solidarnie ze spółką przez trzy lata od dnia zarejestrowania spółki lub zarejestrowania podwyższenia kapitału zakładowego”. Odpowiedzialność taka wynika z art. 299 par. 1 Ksh, który stanowi, że jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, członkowie zarządu odpowiadają solidarnie za jej zobowiązania. Zgodnie z par. 2 członek zarządu może się uwolnić od odpowiedzialności, o której mowa w § 1, jeżeli wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie układowe, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło nie z jego winy, albo że pomimo niezgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości oraz niewszczęcia postępowania układowego wierzyciel nie poniósł szkody. Ponadto art. 300 Ksh stanowi o tym, że przepisy m.in. wskazanych art. 291 i 299 Ksh nie naruszają praw wspólników oraz osób trzecich do dochodzenia naprawienia szkody na zasadach ogólnych.

Kolejnym aktem prawnym, który również w sposób wyraźny przewiduje odpowiedzialność członków zarządu za działania podejmowane w ramach zarządzania spółką jest ustawa z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), której art. 116 § 1 stanowi: „Za zaległości podatkowe spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w organizacji, spółki akcyjnej lub spółki akcyjnej w organizacji odpowiadają solidarnie całym swoim majątkiem członkowie jej zarządu, jeżeli egzekucja z majątku spółki okazała się w całości lub w części bezskuteczna, a członek zarządu nie wykazał, że: we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie zapobiegające ogłoszeniu upadłości (postępowanie układowe) albo niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości lub niewszczęcie postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości (postępowania układowego) nastąpiło bez jego winy oraz nie wskazał mienia spółki, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych spółki w znacznej części. Odpowiedzialność członków zarządu obejmuje zaległości podatkowe z tytułu zobowiązań, których termin płatności upływał w czasie pełnienia przez nich obowiązków członka zarządu oraz zaległości wymienione w art. 52 powstałe w czasie pełnienia obowiązków członka zarządu (art. 116 § 2 Ordynacji podatkowej).

Odpowiedzialność w rozumieniu powyższych przepisów nosi znamiona odpowiedzialności solidarnej tj. Wnioskodawcy i Spółki. Ponieważ z opisu zawartej umowy wynika, że Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za wykonywane przez siebie działania również względem innych podmiotów aniżeli sama spółka oraz ze względu w szczególności na zapis umowny stanowiący o tym, że odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności ponoszonej z tytułu pełnienia funkcji w Zarządzie Spółki w zakresie określonym przepisami KSH oraz innymi przepisami prawa brak jest prawnej możliwości wyłączenia odpowiedzialności Wnioskodawcy za działanie wobec osób trzecich. Powoduje to, że nie można mieć wątpliwości, że ponosi on tym samym ryzyko gospodarcze związane ze świadczonymi przez siebie usługami zarządzania w zakresie prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle poczynionych rozważań na tle przedstawionego opisu sprawy i przywołanych uregulowań wszystkie powyżej wymienione aspekty działalności, w ramach której Wnioskodawca zawarł ze Spółką, w której pełni równocześnie funkcję członka zarządu, kontrakt dotyczący usług w zakresie zarządzania, z którego jednoznacznie wynika brak podporządkowania wobec Spółki jak i ponoszenie odpowiedzialności za podejmowane przez siebie działania wobec osób trzecich świadczy o tym, że stosunek prawny łączący Wnioskodawcę ze Spółką nie nosi cech właściwych stosunkowi pracy, jak i stosunkowi do niego zbliżonemu. W stosunku prawnym powstałym w oparciu o opisany w stanie faktycznym niniejszego wniosku kontrakt menedżerski nie występują elementy typowe dla stosunku pracy, tzn. menedżer nie świadczy usług w miejscu i czasie wyznaczonym ani pod kierownictwem. Jednocześnie, inaczej niż w przypadku gdybyśmy mieli do czynienia ze stosunkiem pracy, menedżer ponosi ryzyko związane z działalnością podmiotu, z którym zawarł umowę oraz za określone szkody wyrządzone osobom trzecim. W związku z tym, stosunek prawny łączący Wnioskodawcę ze spółką nie spełnia przesłanek, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem czynności realizowane przez Wnioskodawcę na podstawie Kontraktu menedżerskiego stanowią samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co powoduje że Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy.

W świetle przedstawionych argumentów stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin