Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-988/15-3/AA
z 9 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 lipca 2015 r. (data wpływu 9 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie źródła przychodów oraz w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 22 września 2015 r. znak ILPB1/4511-1-988/15-2/AA na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania w zakresie kosztów uzyskania przychodów bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 24 września 2015 r., a zatem wyznaczony termin upłynął z dniem 1 października 2015 r. i w tym czasie Wnioskodawca nie uzupełnił wniosku o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest jednym z trzech wspólników A. sp. j. (dalej: A. lub Spółka). Spółka została założona w 2001 roku. Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki od samego początku - od jej powstania.

Dochody Wnioskodawcy z tytułu udziału w zysku A. opodatkowane są tzw. podatkiem liniowym - wg zasad określonych w art. 30c ustawy o PIT (Wnioskodawca dokonał w tym zakresie stosownego oświadczenia zgodnie z art. 9a ust. 2 ustawy o PIT).

W 2014 roku A. nabyła 100% udziałów w B. Sp. z o.o. (dalej: B.). Do 2002 r. B. nosiło nazwę Scala Plastics Poland Sp. z o.o. (dalej: SPP). Majątek B. składa się główne z hali magazynowej wraz z gruntem na którym jest posadowiona o powierzchni ok. 1,3 ha oraz gruntów niezabudowanych o powierzchni ok. 3,3 ha (dalej: Hala oraz Grunty).

Planowana jest likwidacja B.. W ramach likwidacji Hala i Grunty nie będą sprzedawane lecz przejdą na własność A. Hala i Grunty staną się w takim przypadku środkami trwałymi A.. Po objęciu ww. majątku wskutek likwidacji B., prawdopodobne jest, że A. dokona sprzedaży Gruntów, przy czym nie jest wiadome kiedy owa sprzedaż nastąpi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Jeżeli w przyszłości dojdzie do sprzedaży Gruntów przez A., do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować przychód z tej sprzedaży po stronie Wspólnika w części odpowiadającej przysługującemu mu prawu do udziału w zyskach A.?
2. Czy w razie dokonania w przyszłości sprzedaży Gruntów przez A., kosztem uzyskania przychodów dla Wspólnika A. (w odpowiedniej proporcji odpowiadającej jego prawu do udziału w zyskach A.) będzie wartość początkowa Gruntów wynikająca z ksiąg A. odpowiadająca wartości rynkowej tego majątku z dnia jego przeniesienia na rzecz A. w związku z likwidacją B.?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1, tj. w zakresie źródła przychodów. Natomiast wniosek w części dotyczącej odpowiedzi na pytanie nr 2, tj. w zakresie kosztów uzyskania przychodów został w dniu 9 października 2015 r., rozstrzygnięty postanowieniem o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr ILPB1/4511-1-988/15-4/AA.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 1, wskutek ewentualnej sprzedaży w przyszłości przez A. Gruntów przejętych w drodze likwidacji B., uzyskany przychód w świetle regulacji art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o PIT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., należy zakwalifikować jako przychód z działalności gospodarczej. Po stronie Wspólnika wartość przychodu podlegała będzie opodatkowaniu w proporcji do przysługującego mu udziału w zyskach A., zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania nr 2, kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży Gruntów przez A. w przyszłości będzie wartość początkowa tych składników majątku wynikająca z ksiąg A., a odpowiadająca wartości rynkowej Gruntów z dnia ich przejęcia przez A. w następstwie likwidacji B..

Uzasadnienie

Ad. 1.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących m.in.: środkami trwałymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych lub składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych. Warunkiem takiej kwalifikacji przychodu jest, aby ww. składniki majątku były wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą.

W świetle powyższego, dla uznania przychodu ze zbycia majątku za przychód z działalności gospodarczej konieczne jest, aby zbycie dotyczyło składników majątku będących środkami trwałymi, podlegających ujęciu w ewidencji środków trwałych, lub składnikami majątku, które ze względu na krótszy planowany czas użytkowania nie zostały zaliczone do tej kategorii. Dodatkowo, ww. składniki majątku powinny być przed zbyciem wykorzystywane do działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22c ustawy o PIT, środkami trwałymi są również grunty, niezależnie od przewidywanego okresu ich użytkowania w działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 22d ust. 2 ustawy o PIT, ww. środki trwałe ujmuje się w ewidencji środków trwałych najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania.

Zdaniem Wnioskodawcy, Grunty po przejęciu ich przez A. od B. w związku z rozważaną likwidacją tego podmiotu, stanowić będą środki trwałe i jako takie będą ujęte w ewidencji środków trwałych A. (niezależnie od przewidywanego okresu ich użytkowania). Zatem spełnione zostaną ww. przesłanki wskazane w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, uprawniające do kwalifikacji przychodu ze zbycia Gruntów w przyszłości jako przychodu z działalności gospodarczej.

Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, że nie znajdzie w takim przypadku zastosowania regulacja art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT dotycząca zasad opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Przepis ten bowiem dotyczy zbycia, które nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Co więcej zgodnie z brzmieniem ust. 2 ww. artykułu, zasad w nim zawartych nie stosuje się do składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Zatem regulacje art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT, należy w tym przypadku traktować jako przepis szczególny, mający pierwszeństwo zastosowania przed regulacją ww. art. 10 tejże ustawy.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT, wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w razie otrzymania w związku z likwidacją spółki lub osoby prawnej, z zastrzeżeniem ust. 14b (który nie ma zastosowania w omawianej sytuacji, gdyż dotyczy środków trwałych uprzednio wniesionych do likwidowanej osoby prawnej w postaci wkładu niepieniężnego), stanowi ustalona przez podatnika wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej.

W świetle powyższych przepisów zdaniem Wnioskodawcy, właściwe będzie ustalenie wartości początkowej Gruntów przejętych od B. dla celów rozliczeń A. na poziomie ich wartości rynkowej z dnia ich przejęcia przez A.. Jakkolwiek ww. przepis art. 22g ust. 1 pkt 5 zezwala na ustalenie wartości początkowej przejętego majątku likwidacyjnego na poziomie niższym z uwagi na brzmienie art. 19 ustawy o PIT, przy braku innego uzasadnienia, wartość tę powinna stanowić de facto wartość rynkowa objętych składników majątku (Gruntów).

Dodatkowo, Wnioskodawca zwraca uwagę, że jego zdaniem nie znajdą w omawianym przypadku zastosowania przepisy art. 22g ust. 14b i 14c (w powiązaniu z ust. 12 tego artykułu). Przypadki w nich wskazane dotyczą objęcia majątku w drodze likwidacji odpowiednio: środków trwałych, które uprzednio zostały wniesione jako wkład niepieniężny do likwidowanej osoby prawnej oraz środków trwałych otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną. Żadna z tych okoliczności nie będzie miała miejsca w omawianej sytuacji.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Przepis ten zawiera zatem ogólną regulację, zgodnie z którą w przypadku zbycia środków trwałych kosztem podatkowym jest ich wartość początkowa netto, czyli pomniejszona o dokonane już odpisy amortyzacyjne. Zgodnie z art. 22c pkt 1 ustawy o PIT, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów. A zatem, kosztem podatkowym przy zbyciu Gruntów będzie ich wartość początkowa ustalona zgodnie ze wskazanym powyżej art. 22g ust. 1 pkt 5 ustawy o PIT (czyli wg ich wartości rynkowej).

Prawidłowość powyższego podejścia potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z 18 grudnia 2013 r. wyjaśniając, że „(...) w niniejszej sprawie przychodem Wnioskodawcy ze sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu jest cena, za jaką Wnioskodawca sprzedał ww. udział (o ile odpowiada ona cenie rynkowej) pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Natomiast kosztem nabycia udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu jest wartość rynkowa z dnia jego nabycia przez Wnioskodawcę w wyniku likwidacji spółki kapitałowej (...).”

Analogiczne do powyższego stanowisko przedstawił m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 25 września 2014 r. (sygn. IPTPB3/423-216/14-3/GG). Jakkolwiek dotyczy ona regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych niemniej brzmienie przepisów, w oparciu o które została wydana jest analogiczne do brzmienia przytoczonych powyżej regulacji ustawy o PIT. W szczególności ww. organ wyjaśnił, iż: „Należy zauważyć, że pojęcie wydatków jest szerokie a ustawa nie ogranicza wskazanego pojęcia tylko i wyłącznie do wydatków pieniężnych podmiotu nabywającego dane składniki majątkowe. Mając powyższe na uwadze należy zgodzić się z poglądem Wnioskodawcy, że w przypadku sprzedaży Domu Wczasowego będzie miał On prawo rozpoznać koszty uzyskania przychodu z tej sprzedaży w wysokości wartości rynkowej składników majątkowych z dnia przeniesienia majątku Spółki na rzecz Zakładów (podkreślenie Wnioskodawcy) (…).”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie źródła przychodów jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Przy czym w myśl art. 10 ust. 3 ww. aktu prawnego, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Aby zatem przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości mógł zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego wyżej wskazanym przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 cytowanej ustawy, spełnione winny zostać co najmniej dwie podstawowe przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.
  
  

Odrębnym źródłem przychodów jest, wskazana w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza.

W świetle art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

– wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest jednym z trzech wspólników spółki jawnej. W 2014 roku spółka nabyła 100% udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Majątek spółki kapitałowej składa się główne z hali magazynowej wraz z gruntem, na którym jest posadowiona, oraz gruntów niezabudowanych.

Planowana jest likwidacja spółki kapitałowej. W ramach likwidacji hala i grunty nie będą sprzedawane lecz przejdą na własność spółki jawnej; staną się one w takim przypadku środkami trwałymi spółki osobowej.

Po objęciu ww. majątku wskutek likwidacji spółki kapitałowej, prawdopodobne jest, że spółka jawna dokona sprzedaży gruntów, przy czym nie jest wiadome kiedy owa sprzedaż nastąpi.

Zauważyć zatem należy, że skoro przedmiotowe nieruchomości (grunty), które prawdopodobnie zostaną sprzedane, stanowić będą w spółce jawnej środki trwałe, to przychód uzyskany z ich zbycia stanowić będzie przychód ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej. Przy czym, Wnioskodawca jako wspólnik spółki jawnej zbywającej przedmiotowe grunty ustala wartość przypadającego na niego przychodu w proporcji do przysługującego mu udziału w zyskach spółki osobowej, zgodnie z art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano zatem za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę pism urzędowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.