Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP4/4512-1-261/15-3/BA
z 8 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2015 r. (data wpływu do Biura KIP w Piotrkowie Trybunalskim 22 lipca 2015 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 31 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 lipca 2015 r. (data wpływu do Biura KIP w Piotrkowie Trybunalskim 24 lipca 2015 r., data wpływu do Biura KIP w Lesznie 31 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu usług. Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 lipca 2015 r. (data wpływu 24 lipca 2015 r.) o wskazanie miejsca siedziby pożyczkodawcy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm., dalej ustawa o VAT), a w konsekwencji nie jest podatnikiem podatku VAT w Polsce. Wnioskodawca planuje zawarcie umowy pożyczki ze spółką kapitałową z siedzibą w Estonii lub na Łotwie (dalej: spółka zagraniczna lub pożyczkodawca). W przyszłości, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej spółka zagraniczna może udzielić także innych pożyczek. Omawiana powyżej usługa świadczona na rzecz Wnioskodawcy przez pożyczkodawcę polega na przeniesieniu przez pożyczkodawcę na rzecz Wnioskodawcy określonej ilości pieniędzy. Wnioskodawca zobowiązuje się zaś zwrócić pożyczkodawcy tę samą ilość pieniędzy wraz z odsetkami w terminach ustalonych w indywidualnej umowie. Odsetki te stanowią wynagrodzenie pożyczkodawcy z tytułu świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług polegających na udzielaniu pożyczek pieniężnych. Wnioskodawca nie wyklucza również, że udzielone pożyczki mogą w przyszłości zostać nie spłacone.

Wnioskodawca zaznaczył, że pożyczkodawca nie jest podmiotem zarejestrowanym dla celów VAT w Polsce i podlega opodatkowaniu VAT w Estonii lub na Łotwie (w innej niż Polska jurysdykcji).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zawarcie przez Wnioskodawcę umowy pożyczki, a w konsekwencji nabycie usług finansowych (do których zaliczają się usługi polegające na udzielaniu pożyczek), nie wiąże się z koniecznością rozliczenia importu usług dla celów VAT przez Wnioskodawcę?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do rozpoznania importu usług finansowych dla celów VAT z tytułu zawarcia umowy pożyczki ze spółką zagraniczną.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z treścią przepisu art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednocześnie, przepis art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że „przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów”.

W przedmiotowej sprawie, spółka zagraniczna zawrze z Wnioskodawcą umowę pożyczki. Ustawa o VAT nie definiuje w sposób autonomiczny pojęcia „pożyczki”, w konsekwencji należy w tym zakresie odwołać się do stosownej definicji cywilistycznej.

Zgodnie z przepisem art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm., dalej KC) – przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Mając na uwadze powyższe, co do zasady, udzielenie pożyczki powinno zostać uznane za odpłatne świadczenie usług na gruncie ustawy o VAT, polegające na udostępnieniu środków pieniężnych na wskazany w umowie okres czasu w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek.

Określając zakres podmiotowy przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, ustawodawca zdefiniował pojęcia podatnika obejmując nim osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Celem do określenia powyższego terminu, w ust. 2 powołanego przepisu wskazano, że działalność gospodarcza „obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie wskazać, że usługi świadczone przez pożyczkodawcę podlegać powinny opodatkowaniu VAT zgodnie z zasadą dotyczącą ustalenia miejsca świadczenia w przypadku usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, a zatem w miejscu siedziby usługodawcy (art. 28c ust. 1 ustawy o VAT), tj. w Estonii lub na Łotwie.

W tym kontekście należy wskazać, że zgodnie z unormowaniami przepisu art. 2 pkt 9 ustawy o VAT świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 należy uznać za import usług.

W przepisie art. 17 ust. 1 ustawy o VAT, ustawodawca ustanawia bowiem szczególne przesłanki, które powinny zostać spełnione celem uznania określonego podmiotu za podatnika na gruncie ustawy o VAT, poprzez wskazanie, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, między innymi nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• „usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
• usługobiorcą jest:
  • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
  • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 art. 4”.
  
  

W konsekwencji, zgodnie z zacytowanym przepisem art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, polscy usługobiorcy usług niematerialnych, świadczonych na ich rzecz przez podmioty zagraniczne, którzy:

• w przypadku czynności dla których miejscem świadczenia jest miejsce siedziby usługobiorcy spełniają definicję uznania za podatnika na gruncie art. 15 ustawy o VAT lub stanowią osobę prawną zarejestrowaną lub obowiązaną do zarejestrowania zgodnie z przepisem art. 97 ust. 4 ustawy o VAT;
• w pozostałych przypadkach – spełniają definicję uznania za podatnika na gruncie przepisu art. 15 ustawy o VAT oraz posiadają siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju

są podatnikami z tytułu tych czynności, co oznacza, że są oni zobowiązani do rozliczania importu usług, o którym mowa w art. 2 pkt 9 ustawy o VAT.

Niemniej jednak, celem zastosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT usługobiorcą powinien być podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju.

W konsekwencji, mając na względzie że Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT, nie będzie on zobowiązany do rozliczenia importu usług. Udzielenie pożyczki będzie bowiem podlegało opodatkowaniu w miejscu siedziby spółki zagranicznej, tj. w Estonii lub na Łotwie.

Z kolei zgodnie z przepisami obowiązującymi w państwach członkowskich UE (w tym także w Estonii oraz na Łotwie), na podstawie odpowiednich przepisów Dyrektywy (Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r.), udzielanie pożyczek jest zwolnione z opodatkowania VAT (art. 135 wspomnianej Dyrektywy).

Powyższe konkluzje dotyczące miejsca opodatkowania usług oraz braku obowiązku rozliczenia importu usług znajdują potwierdzenie także w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2010 r. (sygn. ILPP2/443-155/10-2/EWW): „Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Zainteresowany będący usługobiorcą usługi będącej przedmiotem pytania, nie jest podatnikiem w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Dla ustalenia miejsca świadczenia usługi finansowej ma więc zastosowanie art. 28c ust. 1 ustawy, zgodnie z którym miejscem jej świadczenia, a tym samym opodatkowania jest terytorium Cypru. Wobec powyższego, w przedstawionej sprawie nie dochodzi do świadczenia usług na terytorium Polski, tym samym nie znajdzie w niej zastosowania także art. 2 pkt 9 ustawy. Reasumując, Wnioskodawca (osoba fizyczna) nie ma obowiązku rozliczenia importu usług z tytułu nabycia usług finansowych, ponieważ miejscem ich świadczenia (opodatkowania) jest terytorium Cypru”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.