Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-316/15-4/WS
z 29 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 marca 2015 r. (data wpływu 23 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 25 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. nr ILPB2/4511-1-316/15-2/WS, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 15 czerwca 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 19 czerwca 2015 r., zaś w dniu 25 czerwca 2015 r. (data nadania 24 czerwca 2015 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 2013 w związku z pogarszającym się słuchem i po wykonaniu badań laryngologicznych Wnioskodawczyni otrzymała od lekarza specjalisty otolaryngologa diagnozę o trwałej dysfunkcji narządu słuchu - ucha prawego. Lekarz polecił noszenie aparatu słuchowego i wypisał z datą 15 listopada 2013 roku zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne, będące przedmiotami ortopedycznymi i środki pomocnicze ze wskazaniem na aparat słuchowy i wkładkę uszną, potwierdzając swoim podpisem orzeczenie o trwałej dysfunkcji i klasyfikując rodzaj schorzenia.

Aparat słuchowy wraz z wkładką uszną Wnioskodawczyni zakupiła w Firmie (…). Potwierdzeniem na dokonanie zakupu jest faktura VAT wystawiona z datą 10 grudnia 2013 roku na kwotę łączną 4 120 zł.; z tego aparat słuchowy 4 000 zł i wkładka uszna 120 zł.

Wydatek na zakup aparatu słuchowego i wkładki usznej na podstawie zlecenia na zaopatrzenie medyczne wystawionego przez lekarza otolaryngologa został zrefundowany w kwocie łącznej 610 zł, ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ).

Koszt, który Wnioskodawczyni poniosła ze środków własnych na zakup aparatu i wkładki usznej po dofinansowaniu z NFZ wyniósł 3 510 zł.

Zainteresowana choruje od kilkunastu lat na inne choroby, posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności, powstały od czerwca 2012 roku o symbolach niepełnosprawności 04-0 (choroby narządu wzroku) i 07-S (choroby układu oddechowego i krążenia).

Orzeczenie o niepełnosprawności wydał na stałe powiatowy zespół ds. orzekania o niepełnosprawności.

Wnioskodawczyni nie otrzymała dofinansowania na zakup aparatu słuchowego i wkładki usznej ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) z powodu braku środków. Odpowiedź na złożony wniosek o dofinansowanie Zainteresowana otrzymała 15 grudnia 2014 r. Wnioskodawczyni nie otrzymała także dofinansowania ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych i zakładowego funduszu aktywności, ani wydatki te nie zostały jej zwrócone w innej formie.

Jednocześnie Wnioskodawczyni wskazała, że określony stopień niepełnosprawności (orzeczenie z dnia 25 lipca 2012 r.) jako umiarkowany, (…) nie został zmieniony przez powiatowy zespół ds. orzekania o niepełnosprawności, mimo wniosku Zainteresowanej, który złożyła w 2014 r. w związku ze zmianą w stanie zdrowia, dotyczącą trwałego upośledzenia narządu słuchu. Odmówiono wydania orzeczenia uzasadniając, że nadal stan zdrowia Wnioskodawczyni, na podstawie nowej dokumentacji medycznej i oceny składu orzekającego kwalifikuje ją do umiarkowanego, a nie wyższego stopnia niepełnosprawności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy poniesione wydatki w 2013 roku na zakup aparatu słuchowego i wkładki usznej w kwocie 3510 zł (kwota po pomniejszeniu o dofinansowanie z NFZ), Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu za rok 2013 w ramach ulgi rehabilitacyjnej na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6, w związku z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy Wnioskodawczyni może dokonać korekty zeznania rocznego PIT -37 za rok 2013?

Wnioskodawczyni nie dokonała odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej (PIT-O) wydatku na zakup aparatu słuchowego za rok 2013, ponieważ zwróciła się o refundację do PFRON, ale jej nie otrzymała.

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1.

Posiadając orzeczenie o ustaleniu stopnia niepełnosprawności zaliczonym do umiarkowanego jest ona uprawniona do odliczenia od dochodu kwoty wydatków w wysokości 3 510 zł poniesionych z własnych środków finansowych na zakup aparatu słuchowego i wkładki usznej, jako wydatku na cele rehabilitacyjne oraz wydatku związanego z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy i w związku z art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakupiony aparat słuchowy wraz z wkładką uszną ma charakter indywidualny.

Ponadto Wnioskodawczyni nie otrzymała dofinansowania na zakup aparatu słuchowego i wkładki usznej ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) z powodu braku środków.

Odpowiedź na złożony wniosek o dofinansowanie Zainteresowana otrzymała 15 grudnia 2014 r.

Wnioskodawczyni nie otrzymała także dofinansowania ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych i zakładowego funduszu aktywności, ani wydatki te nie zostały jej zwrócone w innej formie.

Ad. 2.

Wnioskodawczyni może dokonać korekty zeznania rocznego za rok 2013 PIT-37 i złożyć PIT-0 wraz z uzasadnieniem przyczyn korekty na druku ORD-ZU, zgodnie z art. 81 § 2 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa ponieważ nie toczy się postępowanie podatkowe ani kontrola podatkowa w stosunku do rozliczenia za rok 2013.

Ponadto nie nastąpiło przedawnienie zobowiązania podatkowego za rok 2013.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7d tej ustawy, warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Na podstawie art. 26 ust. 7f tejże ustawy o podatku dochodowym, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
   3. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
      1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
      
      

Stosownie do art. 26 ust. 7b ww. ustawy wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Zgodnie z art. 26 ust. 13a ww. ustawy, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. Rozszerzająca interpretacja przepisu art. 26 ust. 7a cyt. ustawy jest niedozwolona. Zgodnie bowiem z zasadą, przyjętą w orzecznictwie NSA, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z treści wniosku wynika, że w roku 2013 w związku z pogarszającym się słuchem i po wykonaniu badań laryngologicznych Wnioskodawczyni otrzymała od lekarza specjalisty otolaryngologa diagnozę o trwałej dysfunkcji narządu słuchu - ucha prawego. Lekarz polecił noszenie aparatu słuchowego i wypisał z datą 15 listopada 2013 roku zlecenie na zaopatrzenie w wyroby medyczne, będące przedmiotami ortopedycznymi i środki pomocnicze ze wskazaniem na aparat słuchowy i wkładkę uszną, potwierdzając swoim podpisem orzeczenie o trwałej dysfunkcji i klasyfikując rodzaj schorzenia.

Aparat słuchowy wraz z wkładką uszną Wnioskodawczyni zakupiła w Firmie (…). Potwierdzeniem na dokonanie zakupu jest faktura VAT wystawiona z datą 10 grudnia 2013 roku na kwotę łączną 4 120 zł, z tego aparat słuchowy 4 000 zł i wkładka uszna 120 zł.

Zainteresowana choruje od kilkunastu lat na inne choroby, posiada umiarkowany stopień niepełnosprawności, powstały od czerwca 2012 roku (…).

Określony stopień niepełnosprawności (orzeczenie z dnia 25 lipca 2012 r.) jako umiarkowany, (…) nie został zmieniony przez powiatowy zespół ds. orzekania o niepełnosprawności, mimo wniosku Zainteresowanej, który złożyła w 2014 r. w związku ze zmianą w stanie zdrowia, dotyczącą trwałego upośledzenia narządu słuchu.

Zgodnie z art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy, za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że aby wydatki na zakup sprzętu rehabilitacyjnego podlegały odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej, sprzęt ten musi posiadać właściwości leczniczo-rehabilitacyjne.

Ponadto z uregulowań zawartych w powołanym przepisie wynika, że pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek, cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter. Tak więc zakup urządzeń i sprzętów dokonany przez Wnioskodawczynię musi mieć związek z chorobami i schorzeniami, które stanowiły podstawę do wydania orzeczenia o niepełnosprawności.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni nie może odliczyć wydatków poniesionych na zakup aparatu słuchowego wraz z wkładką uszną, ponieważ zakup ten nastąpił w związku z ujawnieniem w 2013 r. nowego schorzenia - trwałej dysfunkcji narządu słuchu, ucha prawego - które nie stanowiło podstawy do wydania orzeczenia o niepełnosprawności. Posiadany bowiem przez Wnioskodawczynię umiarkowany stopień niepełnosprawności, powstały od czerwca 2012 roku związany jest z chorobą narządu wzroku i chorobą układu oddechowego i krążenia, a nie chorobą narządu słuchu.

Reasumując, Wnioskodawczyni nie może odliczyć wydatków poniesionych na zakup aparatu słuchowego wraz z wkładką uszną w ramach ulgi rehabilitacyjnej, ponieważ ich zakup nie ma związku z chorobami i schorzeniami, stanowiącymi podstawę orzeczenia stopnia niepełnosprawności.

W związku z powyższym w przypadku Wnioskodawczyni nie ma podstaw do dokonania korekty zeznania rocznego złożonego za 2013 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.