Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB3/4511-110/15-7/IR
z 20 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2015 r. (data wpływu 6 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 listopada 2015 r. (data wpływu 16 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokumentowania wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2015 r. do Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokumentowania wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Pismem z dnia 14 sierpnia 2015 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) w związku z § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), przesłał powyższy wniosek celem załatwienia według właściwości, Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi.

Pismo wraz z wnioskiem wpłynęło do tutejszego Organu w dniu 18 sierpnia 2015 r.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), pismem z dnia 29 października 2015 r., (doręczonym w dniu 3 listopada 2015 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 16 listopada 2015 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 10 listopada 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (po uzupełnieniu):

Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność gospodarczą polegającą na stworzeniu i zarządzaniu serwisem internetowym integrującym działania reklamowe z dystrybucją usług on-line oraz oprogramowania cyfrowego. Wnioskodawca stworzy platformę internetową, która zostanie umieszczona na najętej przestrzeni dyskowej i dostępna będzie poprzez sieć internetową. Będzie ona służyła za miejsce wymiany pomiędzy trzema rodzajami podmiotów: sieciami afiliacyjnymi, partnerami i użytkownikami. Partnerzy będą zamieszczali treści cyfrowe takie jak usługi on-line (np. bramki do wysyłania wiadomości SMS) lub programy do pobrania i zainstalowania (np. na smartfonach). Aby skorzystać z takich treści użytkownik będzie musiał zapoznać się w sposób aktywny z treściami reklamowymi sieci afiliacyjnej. W zamian uzyska prawo do skorzystania z oferowanej przez partnera usługi on-line lub nabędzie licencję do programu. Partner uzyska legalny kanał dystrybucji usług lub oprogramowania oraz wynagrodzenie za swoje dzieło. Sieć afiliacyjna uzyska realny efekt w postaci dotarcia treści reklamowej w sposób świadomy do wymiernej (policzalnej) liczby odbiorców. Opisany powyżej system jest popularny na świecie z uwagi na jego powszechność oraz czerpanie wymiernych korzyści przez wszystkich jego uczestników. Większość sieci afiliacyjnych to przedsiębiorstwa z siedzibą w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Natomiast partnerzy i użytkownicy pochodzą z różnych krajów.

Do obowiązków Wnioskodawcy będzie należało pozyskanie wszystkich trzech podmiotów m.in. poprzez stworzenie systemu, który umożliwi łatwe i sprawne zamieszczenie i dostęp do treści cyfrowych oraz rozliczenie aktywności użytkowników i należności partnerów. W praktyce Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie dla określonej sieci afiliacyjnej za każde zapoznanie się przez użytkownika z treściami reklamowymi w związku ze skorzystaniem z treści cyfrowych tego partnera. Z wynagrodzenia tego pobierać będzie określoną procentowo prowizję stanowiącą jego zryczałtowane wynagrodzenie oraz zwrot kosztów prowadzenia systemu. Pozostałą część przekaże partnerowi. Partner otrzymuje wynagrodzenie, ponieważ to dzięki jego aktywności klienci okazują zainteresowanie treściami sieci afiliacyjnych, a w konsekwencji sieci afiliacyjne współpracują z Wnioskodawcą i przekazują wynagrodzenie Wnioskodawcy. Nie wystarczy przy tym samo zamieszczenie treści, gdyż z uwagi na postęp technologiczny, względy bezpieczeństwa oraz zmienność potrzeb i trendów, niezbędne będzie ciągłe rozwijanie oferty. Partnerzy będą musieli wykazywać się aktywnością. W tym celu winni otrzymywać wynagrodzenie obliczone rzetelnie i przekazane terminowo. Zatem, z punktu widzenia Wnioskodawcy partnerzy stanowić będą źródło przychodów, a wydatki na ich rzecz (wynagrodzenie) stanowić będą koszt służący utrzymaniu tego źródła i jego rozwój. Nawiązanie współpracy z partnerami następować będzie poprzez rejestrację, w trakcie której podawać będą swoje dane (imię, nazwisko, kraj i adres e-mail). Wybiorą login (nazwę w systemie) i hasło, a następnie zaakceptują treść umowy z Wnioskodawcą. Dopiero po tych czynnościach otrzymają e-mail z odnośnikiem (hiperłączem) do aktywacji ich indywidualnego konta. Po aktywacji będą mogli zamieszczać i udostępniać treści w systemie Wnioskodawcy. Całość procedury odbywać się będzie drogą elektroniczną on-line w sposób zapewniający bezpieczne połączenie i wymianę danych, jednakże bez możliwości weryfikacji prawdziwości podanych danych partnera. Wynika to, z braku jednolitych (ponadkrajowych) standardów i unormowań dotyczących podpisów elektronicznych, jak i ich niewielkiej popularności. W praktyce nie będzie też możliwe wykorzystanie tradycyjnej korespondencji. Stanowiłoby to, z jednej strony zaprzeczenie idei Internetu i sposobu działania usług w nim oferowanych, a z drugiej spotkałoby się na pewno z negatywnym odbiorem partnerów, wynikającym z ogólnej niechęci środowiska programistów i deweloperów do wszelkich „papierowych” form komunikacji. Z podobnych przyczyn nie będą pobierane adresy partnerów. Nie jest to bowiem przyjęte w środowisku Internetu, a wymóg spowoduje bądź podawanie danych fałszywych, bądź rezygnację ze współpracy.

Zapłata na rzecz partnera następować będzie przelewem bankowym lub poprzez serwisy takie jak PayPal i PayZ – tzw. portfele internetowe. Zaznaczyć należy, że przelewy bankowe cechują się częściową anonimowością, ponieważ do ich skutecznego wykonania nie jest niezbędne posiadanie danych odbiorcy. Portfele internetowe są całkowicie anonimowe – nadawca nie ma możliwości uzyskania danych odbiorcy, a przekaz następować będzie wyłącznie na rzecz użytkownika identyfikowanego poprzez adres e-mail wskazany przez partnera. W konsekwencji, to czy partnerzy podadzą swoje dane i czy będą one prawdziwe zależy wyłącznie od ich dobrej woli, a Wnioskodawca danych tych w żaden sposób nie będzie mógł zweryfikować. W momencie przekazania partnerowi wynagrodzenia, Wnioskodawca sporządzi dowód księgowy, który będzie rozliczał jako koszt w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Do dowodu dołączone będzie potwierdzenie przekazu na rzecz partnera. Dane zawarte w dowodzie księgowym i przekazie będą danymi podanymi przez partnera.

Wnioskodawca zamierza prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Rola Wnioskodawcy polega na pośrednictwie pomiędzy stronami (sieci afiliacyjne, partnerzy, użytkownicy) oraz ich rozliczanie zgodnie z regulaminem zawartym na platformie cyfrowej (stronie internetowej):

• stworzy platformę internetową i zamieści na niej treści cyfrowe partnera, umożliwi korzystanie z nich przez użytkowników i powiąże korzystanie z zapoznaniem się z treściami reklamowymi sieci afiliacyjnych;
  

• zliczać będzie korzystanie z treści partnera w powiązaniu z treściami reklamowymi, tak aby możliwe było dokładne określenie ilości zapoznań z określonym partnerem;
  

• pobierze wynagrodzenie od sieci afiliacyjnej w wysokości zależnej od ilości zapoznań z treściami reklamowymi tej sieci;
  

• wypłaci partnerowi wynagrodzenie w wysokości stosownej do ilości zapoznań z treściami reklamowymi dokonanymi przy korzystaniu z treści cyfrowych tego partnera.
  
  

Wnioskodawca otrzymywać będzie wynagrodzenie dla partnera od sieci afiliacyjnej jako część wynagrodzenia za zapoznanie się z treściami reklamowymi. Wynagrodzenie dla partnera będzie ewidencjonowane jako koszt. Wnioskodawca nie będzie ze środków własnych finansował wynagrodzenia partnerowi. Podstawą ewidencjonowania wynagrodzenia partnera będzie przelew środków na rachunek partnera. W przelewie zawarte będą dane udostępnione przez partnera i w takim zakresie, w jakim je udostępni. Zawierać on będzie co najmniej imię i nazwisko oraz numer rachunku bankowego lub adres e-mail stanowiący podstawę do przekazania do portfela internetowego partnera. Wynagrodzenie partnera ewidencjonowane będzie jako koszty wynagrodzeń w chwili zapłaty (przekazania partnerowi).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy wynagrodzenie przekazane przez Wnioskodawcę partnerowi stanowić będzie koszt uzyskania przychodu przez Wnioskodawcę w sytuacji, gdy partner nie wystawia Wnioskodawcy rachunku, a rozliczenie kosztu następować będzie oparciu o dokument księgowy Wnioskodawcy oraz przekaz na rachunek bankowy lub do portfela elektronicznego wskazany przez partnera, przy założeniu, że Wnioskodawca będzie prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą, a zdarzenia z tą działalnością związane będzie ewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów – jednakże bez wskazania danych adresowych kontrahenta (partnera)?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), wynagrodzenie przekazane partnerowi stanowić będzie koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy.

Podstawę ujęcia w ewidencji podatkowej wydatku na rzecz partnera stanowić będzie sporządzony przez Wnioskodawcę dowód księgowy sporządzony w oparciu o potwierdzenie przekazania środków partnerowi i zawierający:

• datę wystawienia i miesiąc, w którym dokonuje się zwiększenia kosztów uzyskania przychodów,
  

• wskazanie umowy stanowiącej podstawę poniesienia kosztu,
  

• wskazanie kwoty, o którą zwiększeniu ulegają koszty uzyskania przychodów,
  

• wskazanie dowodu potwierdzającego uregulowanie zobowiązania, o które zwiększeniu ulegają koszty uzyskania przychodów,
  

• podpis osoby sporządzającej dokument
  

oraz potwierdzenie przekazania kwoty na rachunek bankowy lub w portfelu internetowym.

Spełniają one zatem, zdaniem Wnioskodawcy, wymogi prawne wymagane dla dokumentów stanowiących podstawę do dokonywania wpisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
  

• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  

• nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 23 ust. 1 ww. ustawy,
  

• został właściwie udokumentowany.
  
  

Powyższe oznacza, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Wydatki te muszą być zatem związane z wykonywaną działalnością gospodarczą i poniesione w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z tej działalności, nie mogą być równocześnie wymienione w katalogu wydatków nieuznawanych za taki koszt. Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia danego wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku.

Podkreślić przy tym należy, że obowiązek wykazania celowości ponoszonych wydatków, ich racjonalności z punktu widzenia zakresu i rozmiaru prowadzonej działalności gospodarczej oraz ich związku z uzyskaniem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodu, należy do podatnika. Należy podkreślić, że podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentną korzyść podatkową, ponieważ ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na podatniku spoczywa więc ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Ma on obowiązek nie tylko udokumentować, że wydatek został poniesiony (prawidłowo zarachowany) ale wykazać także, że poniesiony został w celu osiągnięcia przychodu. Kwestia ta może zostać zweryfikowana przez upoważnione organy administracji skarbowej w toku prowadzonego ewentualnie postępowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca stworzy platformę internetową, która zostanie umieszczona na najętej przestrzeni dyskowej i dostępna będzie poprzez sieć internetową. Będzie ona służyła za miejsce wymiany pomiędzy trzema rodzajami podmiotów: sieciami afiliacyjnymi, partnerami i użytkownikami. Partnerzy będą zamieszczali treści cyfrowe takie jak usługi on-line (np. bramki do wysyłania wiadomości SMS) lub programy do pobrania i zainstalowania (np. na smartfonach). Aby skorzystać z takich treści użytkownik będzie musiał zapoznać się w sposób aktywny z treściami reklamowymi sieci afiliacyjnej. Do obowiązków Wnioskodawcy będzie należało pozyskanie wszystkich trzech podmiotów, m.in. poprzez stworzenie systemu, który umożliwi łatwe i sprawne zamieszczenie i dostęp do treści cyfrowych oraz rozliczenie aktywności użytkowników i należności partnerów. W praktyce, Wnioskodawca otrzyma wynagrodzenie dla określonej sieci afiliacyjnej za każde zapoznanie się przez użytkownika z treściami reklamowymi w związku ze skorzystaniem z treści cyfrowych tego partnera. Z wynagrodzenia tego pobierać będzie określoną procentowo prowizję stanowiącą jego zryczałtowane wynagrodzenie oraz zwrot kosztów prowadzenia systemu. Pozostałą część przekaże partnerowi. Partner otrzymuje wynagrodzenie, ponieważ to dzięki jego aktywności klienci okazują zainteresowanie treściami sieci afiliacyjnych, a w konsekwencji sieci afiliacyjne współpracują z Wnioskodawcą i przekazują wynagrodzenie Wnioskodawcy. Nawiązanie współpracy z partnerami następować będzie poprzez rejestrację, w trakcie której podawać będą swoje dane (imię, nazwisko, kraj i adres e-mail). Wybiorą login (nazwę w systemie) i hasło, a następnie zaakceptują treść umowy z Wnioskodawcą. Całość procedury odbywać się będzie drogą elektroniczną on-line w sposób zapewniający bezpieczne połączenie i wymianę danych, jednakże bez możliwości weryfikacji prawdziwości podanych danych partnera. Wynika to z braku jednolitych (ponadkrajowych) standardów i unormowań dotyczących podpisów elektronicznych, jak i ich niewielkiej popularności. W praktyce nie będzie też możliwe wykorzystanie tradycyjnej korespondencji. Stanowiłoby to z jednej strony zaprzeczenie idei Internetu i sposobu działania usług w nim oferowanych, a z drugiej spotkałoby się na pewno z negatywnym odbiorem partnerów, wynikającym z ogólnej niechęci środowiska programistów i deweloperów do wszelkich „papierowych” form komunikacji. Z podobnych przyczyn nie będą pobierane adresy partnerów. Nie jest to bowiem przyjęte w środowisku Internetu, a wymóg spowoduje bądź podawanie danych fałszywych, bądź rezygnację ze współpracy. Zapłata na rzecz partnera następować będzie przelewem bankowym lub poprzez serwisy takie jak PayPal i PayZ – tzw. portfele internetowe. Portfele internetowe są całkowicie anonimowe – nadawca nie ma możliwości uzyskania danych odbiorcy, a przekaz następować będzie wyłącznie na rzecz użytkownika identyfikowanego poprzez adres e-mail wskazany przez partnera. W konsekwencji, to czy partnerzy podadzą swoje dane i czy będą one prawdziwe zależy wyłącznie od ich dobrej woli, a Wnioskodawca danych tych w żaden sposób nie będzie mógł zweryfikować. W momencie przekazania partnerowi wynagrodzenia, Wnioskodawca sporządzi dowód księgowy, który będzie rozliczał jako koszt w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Do dowodu dołączone będzie potwierdzenie przekazu na rzecz partnera. Dane zawarte w dowodzie księgowym i przekazie będą danymi podanymi przez partnera. Wnioskodawca zamierza prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wynagrodzenie dla partnera będzie ewidencjonowane jako koszt. Wnioskodawca nie będzie ze środków własnych finansował wynagrodzenia partnerowi. Podstawą ewidencjonowania wynagrodzenia partnera będzie przelew środków na rachunek partnera. W przelewie zawarte będą dane udostępnione przez partnera i w takim zakresie, w jakim je udostępni. Zawierać on będzie co najmniej imię i nazwisko oraz numer rachunku bankowego lub adres e-mail stanowiący podstawę do przekazania do portfela internetowego partnera.

W myśl art. 24a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe warunki, jakie musi spełniać dokument, aby mógł stanowić podstawę wpisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r., poz. 1037, z późn. zm.).

Stosownie do treści § 12 ust. 3 pkt 1 i 2 powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są m.in.:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

–oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Natomiast § 13 ww. rozporządzenia stanowi, że za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem,
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi,
3. dowody przesunięć,
4. dowody opłat pocztowych i bankowych,
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Ponadto, zgodnie z § 14 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Przy czym, możliwość dokumentowania wydatków dowodami wewnętrznymi została ograniczona wyłącznie do wydatków enumeratywnie wskazanych w ww. rozporządzeniu.

W myśl bowiem § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, dowody wewnętrzne mogą dotyczyć wyłącznie:

1. zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt;
2. zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0);
3. wartości produktów roślinnych i zwierzęcych pochodzących z własnej uprawy lub hodowli prowadzonej przez podatnika;
4. zakupu w jednostkach handlu detalicznego materiałów pomocniczych;
5. kosztów diet i innych należności za czas podróży służbowej pracowników oraz wartości diet z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą i osób z nimi współpracujących;
6. zakupu od ludności odpadów poużytkowych, stanowiących surowce wtórne, z wyłączeniem zakupu (skupu) metali nieżelaznych oraz przeznaczonych na złom samochodów i ich części składowych;
7. wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele;
8. opłat sądowych i notarialnych;

8a) opłaty skarbowej uiszczanej znakami tej opłaty do dnia 31 grudnia 2008 r.;

9. wydatków związanych z parkowaniem samochodu w sytuacji, gdy są one poparte dokumentami niezawierającymi danych, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2; podstawą wystawienia dowodu wewnętrznego jest bilet z parkometru, kupon, bilet jednorazowy załączony do sporządzonego dowodu.
   
   

Zaznaczyć przy tym należy, że cytowane wyżej przepisy ww. rozporządzenia zawierają zamknięty katalog dokumentów, mogących stanowić podstawę dokonania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca otrzymywać będzie wynagrodzenie dla partnera od sieci afiliacyjnej, które będzie przychodem Wnioskodawcy. Wynagrodzenie dla partnera będzie następnie ewidencjonowane jako koszt. Wnioskodawca nie będzie jednak ze środków własnych finansował wynagrodzenia partnerowi. Jego rola sprowadza się do pośredniczenia pomiędzy siecią afiliacyjną a partnerem.

Jak już wskazano powyżej, przepisy rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, określają zasady dokonywania zapisów w księdze oraz dokumentowania ponoszonych wydatków.

Według cytowanych przepisów, dokumentem będącym podstawą do ujęcia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wynagrodzenia dla partnera z tytułu świadczenia przez niego opisanych we wniosku usług powinna być faktura bądź rachunek o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego, a także powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że wynagrodzenie wypłacane partnerowi świadczącemu wymienione we wniosku usługi może (co do zasady) stanowić na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszt uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej. Art. 23 ww. ustawy, nie wymienia bowiem rodzaju wydatku wymienionego w opisie zdarzenia przyszłego w katalogu wydatków, które nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Jednakże, warunkiem zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, jest ich właściwe udokumentowanie dowodem księgowym, przy czym podkreślić należy, że dowód ten powinien spełniać wymogi określone w przepisach regulujących zasady dokumentowania wydatków w ewidencji księgowej. Katalog przypadków, w których poniesione koszty mogą być udokumentowane dowodami wewnętrznymi jest zamknięty – został wymieniony w § 13 i 14 ww. rozporządzenia.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym, w sytuacji gdy, wydatek z tytułu wynagrodzenia na rzecz partnera za świadczone przez niego usługi będzie udokumentowany sporządzonym przez Wnioskodawcę dokumentem księgowym oraz przekazem na rachunek bankowy lub do portfela elektronicznego wskazanego przez partnera bez wskazania danych adresowych partnera, wydatek stanowiący wynagrodzenie dla partnera, nie może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w księdze przychodów i rozchodów. Dokument sporządzony przez Wnioskodawcę nie mieści się bowiem w zakresie dowodów księgowych wymienionych w § 13 ani też w zakresie dowodów określonych w § 14 ust. 2 ww. rozporządzenia, który wprost wskazuje, kiedy na udokumentowanie niektórych wydatków lub zakupów mogą być sporządzone dowody wewnętrzne.

Z uwagi na cytowane powyżej uregulowania w sprawie zasad dokumentowania ponoszonych wydatków, stwierdzić należy, że dokumentem będącym podstawą do ujęcia w księdze przychodów i rozchodów i zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatku określonego przez Wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego powinna być faktura bądź rachunek, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wobec powyższego, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.