2015.11.17 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-325/15-6/UNR
z 17 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2015 r. (data wpływu 10 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym pismami z dnia 12 października 2015 r. (data wpływu 14 października 2015) oraz z dnia 3 listopada 2015 r. (data wpływu 4 listopada 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT transakcji sprzedaży zakładu głównego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT transakcji sprzedaży zakładu głównego oraz zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości zabudowanej przy ul. A..

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 12 października 2015 r. (data wpływu 14 października 2015) oraz z dnia 3 listopada 2015 r. (data wpływu 4 listopada 2015 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.(ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku z dnia 3 listopada 2015 r.)

Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 11 maja 2015 r. ogłoszona została upadłość likwidacyjna wobec Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT. Księgowość Wnioskodawcy prowadzona jest w formie ksiąg rachunkowych. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa i konserwacji mięsa z drobiu w siedzibie przy ul. R..

Aktualnie działalność Wnioskodawcy ogranicza się do wynajmu i dzierżawy składników majątku. Nie zatrudnia pracowników.

Wnioskodawca posiada też nieruchomość zabudowaną przy ul. A., która od wielu lat jest wynajmowana. Syndyk planuje odrębną sprzedaż tej nieruchomości.

Składniki majątku przedsiębiorstwa upadłego zlokalizowane przy ul. R. obejmują: budynki, plac, maszyny, urządzenia i wyposażenie i przeznaczone są do działalności w zakresie przetwórstwa i konserwacji mięsa z drobiu. Składniki te są aktualnie przedmiotem dzierżawy na rzecz podmiotu, który wykorzystuje je również do przetwórstwa i konserwacji mięsa z drobiu. Składniki te stanowią zwarty funkcjonalnie kompleks wykorzystywany do działalności gospodarczej upadłego - zasadnicze przedsiębiorstwo/główny zakład upadłego.

Syndyk planuje sprzedaż głównego zakładu upadłego jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, obejmującej zespół składników majątkowych upadłego, w tym nieruchomość przy ul. R. wraz ze wszystkimi ruchomościami - maszynami, urządzeniami i wyposażeniem, które łącznie stanowią zwarty funkcjonalnie kompleks wykorzystywany do działalności gospodarczej. Zdaniem Syndyka, spełnia on definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartą w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Sprzedaż tych składników nie będzie podlegać zatem opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Z kolei, nieruchomość zabudowana przy ul. A. jest zlokalizowana w części przemysłowej i przeznaczona jest na działalność w zakresie produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych. Nieruchomość została nabyta 09.10.2002 r. i korzystała ze zwolnienia od VAT, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT w brzmieniu z tego okresu. Wnioskodawca od wielu lat ją wynajmował (co najmniej od 2011 r) i nie wykorzystywał bezpośrednio do prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej w zakresie przetwórstwa i konserwacji mięsa z drobiu. Nie posiada tam też własnych maszyn, ani urządzeń, które wykorzystywane byłyby do produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych.

Syndyk planuje odrębną sprzedaż tej nieruchomości i skorzystanie ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Główny zakład upadłego, mieszczący się przy ul. R., stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, wyodrębniony:

na płaszczyźnie organizacyjnej tj. stanowi wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania. Ze względu na niewielkie rozmiary działalności upadłego i aktualny brak zatrudnienia, upadły nie posiada sformalizowanej struktury zatrudnienia, w której można byłoby wyodrębnić działy, wydziały itp. Wyodrębnienie organizacyjne nie zostało dokonane w sposób formalny na bazie statutu, regulaminu lub aktu o podobnym charakterze. Brak jest takich dokumentów w aktach upadłego. Jednocześnie zakład główny upadłego pod względem organizacyjnym stanowił główne i podstawowe przedsiębiorstwo upadłego, ponieważ nieruchomość przy ul. A. stanowiła tylko przedmiot dzierżawy od 2007 r. i nie wiązała się z odrębną strukturą organizacyjna. Zatem wyodrębnienie organizacyjne widoczne jest w sposób oczywisty i naturalny. Zespół składników majątkowych przeznaczony do zbycia jest wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań, a prowadzenie działalności przez wydzieloną część przedsiębiorstwa nie wymaga pozostałych struktur,

na płaszczyźnie finansowej, tj. posiada samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym, a także na podstawie prowadzonej przez upadłego ksiąg rachunkowych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, przez co możliwe jest określenie ich wyniku finansowego,

na płaszczyźnie funkcjonalnej tj. może stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Zdaniem Wnioskodawcy, główny zakład upadłego, stanowiący przedmiot sprzedaży stanowi zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

oznaczenie wyodrębnionej części przedsiębiorstwa (nazwę),

prawo wieczystego użytkowania gruntu,

własność budynków i ruchomości, w tym urządzeń,

bazę kontrahentów.

Zakład główny upadłego posiada zdolność zorganizowanej części przedsiębiorstwa do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielne, niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 (1) i art. 55 (2) ustawy Kodeks cywilny.

Dodać należy, że zgodnie z art. 331 ustawy z dnia 5 lutego 2015 r. Prawo upadłościowe i naprawcze, likwidacja wierzytelności upadłego następuje przez ich ściągnięcie, zatem w skład przedsiębiorstwa nie będą wchodzić należności.

Podobnie, zgodnie z art. 313 ust. 1 tej ustawy, sprzedaż dokonana w postępowaniu upadłościowym ma skutki sprzedaży egzekucyjnej, cc oznacza, że zobowiązania upadłego nie przechodzą na nabywcę.

Jednocześnie, zgodnie z art. 316 ust. 1 ww. ustawy, przedsiębiorstwo upadłego powinno być sprzedane jako całość, chyba że nie jest to możliwe. Art. 318 ust. 1 ww. ustawy stanowi że jeżeli sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego jako całości nie jest możliwa ze względów ekonomicznych lub innych przyczyn, można sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Obowiązek sprzedaży przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wynika zatem wprost z przepisów prawa upadłościowego, a w jego skład nie wchodzą z zasady należności i zobowiązania przedsiębiorstwa upadłego.

Syndyk ocenia, iż docelowo sprzedaż majątku upadłego będzie najbardziej skuteczna po wyłączeniu nieruchomości przy ul. A., ze względu na aktualną sytuację na rynku nieruchomości oraz odmienną specyfikę tej nieruchomości, która od 2007 r. była tylko przedmiotem dzierżawy i jest wykorzystywana do produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych. Wyłączenie z masy majątkowej ww. składników majątkowych nie pozbawia wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa. Zakład główny upadłego jest aktualnie wykorzystywany przez wydzierżawiającego do prowadzenia działalności zgodnej ze specyfiką zakładu i dotychczasową działalnością upadłego tj. do przetwórstwa i konserwacji mięsa z drobiu.

Dodać także należy, iż syndyk uzyskał opracowanie biegłych, wyznaczonych przez sad w zakresie opisu i oszacowania przedsiębiorstwa upadłego wraz z wyodrębnieniem wartości zorganizowanej części przedsiębiorstwa zakładu głównego upadłego. Uzyskał również zezwolenie Sędziego Komisarza na odstąpienie od sprzedaży przedsiębiorstwa jako całości. Syndyk planuje sprzedaż głównego zakładu upadłego jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Składniki majątku będące przedmiotem sprzedaży były wykorzystane do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem nieruchomości przy ul. A.. Nabyta nieruchomość korzystała ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dn. 8 stycznia 1993 r. (Dz. U. nr 11 poz. 50 ze zm.).

Przy ul. A. znajduje się budynek biurowo-socjalno-produkcyjny o powierzchni użytkowej 849,06 m².

Obiekt posadowiony na działce przy ul. A. zgodnie z ustawą z dn. 7 lipca 1994 r Prawo Budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409, z późniejszymi zm.) stanowi obiekt budowlany, a dokładnie budynek trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych posiadający fundamenty oraz dach, a także wszystkie instalacje zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Niniejszy budynek budowany w konstrukcji tradycyjnej, murowany ze stropodachem o konstrukcji żelbetowej oraz w dobudówce z dachem o konstrukcji drewnianej. Budynek wolnostojący, jednokondygnacyjny, niepodpiwniczony.

Budynek przy ul. A. zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych , według Rozporządzenia Rady Ministrów z dn. 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) można zakwalifikować pod kodem PKOB 125 - Budynki przemysłowe i magazynowe.

Zakup nieruchomości przy ul. A. nastąpił w 2002 r. Nieruchomość została oddana w dzierżawę na podstawie umowy z dnia 29.01.2007 r. z mocą obowiązującą od tego dnia. Zatem pomiędzy pierwszym zasiedleniem, rozumianym jako oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a planowaną dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż 2 lata. W okresie od stycznia 2007 r. nieruchomość była wydzierżawiana użytkownikom w celu prowadzenia na niej działalności gospodarczej.

Upadły poniósł wydatki na ulepszenie ww. budynku w okresie 2002 - 2007 r. które przekroczyły 30% wartości początkowej budynku. Budynek oddano do użytkowania w 2007 r. W stanie ulepszonym był wykorzystywany do czynności opodatkowanych przez okres dłuższy niż 5 lat. Najem nieruchomości w okresie 01/2007 do 09/2015. Budynek był przedmiotem umowy dzierżawy w okresie od 29 stycznia 2007 r. do chwili obecnej. Umowa dzierżawy z dnia 29.01.2007 została zawarta na czas nieokreślony. Budynek w okresie od stycznia 2007 r. był wykorzystywany na cele działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT (dzierżawa nieruchomości opodatkowana aktualną stawką VAT).

Z tytułu nabycia budynku Upadłemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przy dokonywaniu wydatków na ulepszenie ww. budynku w okresie 2002- 2007 Upadłemu przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Budynek jest trwale związany z gruntem.

Do chwili obecnej nie ma uchwalonego miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego miasta. Przyjęto dotychczasowe przeznaczenie i aktualne użytkowanie nieruchomości jako teren zabudowy przemysłowo-składowej. W chwili obecnej nieruchomość jest wykorzystywana zgodnie z jej przeznaczeniem, tzn. na cele przemysłowe i magazynowe.

Nieruchomość przy ul. A. była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (umowa dzierżawy nieruchomości).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w opisanym stanie faktycznym,

planowana transakcja sprzedaży głównego zakładu upadłego przez syndyka masy upadłości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?
planowana sprzedaż nieruchomości zabudowanej przy ul. A. należącej do upadłej spółki skorzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku z dnia 3 listopada 2015 r.).

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, planowana transakcja głównego zakładu upadłego przez syndyka masy upadłościowej nie będzie podlegać opodatkowaniem podatkiem VAT zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Syndyka, zakład główny upadłego spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartą w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „przedsiębiorstwo”, należy więc odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121).

Zgodnie z art. 55 1 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej. Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, by bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55 2 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa jest natomiast w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa występuje w strukturze organizacyjnej podatnika. Ocena ta musi być dokonana według podstawowego kryterium, tj. ustalenia jaką rolę składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne odgrywały w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Powyższą przesłankę należy rozumieć jako potencjalną zdolność zorganizowanej części przedsiębiorstwa do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielnego podmiotu gospodarczego i to jeszcze w ramach istniejącego przedsiębiorstwa. Winno ono mieć również zdolność zaistnienia jako niezależne przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55 1 i art. 55 2 ustawy Kodeks cywilny.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana cześć przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przedsiębiorstwo, czy też zorganizowana część przedsiębiorstwa jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której z czynności zbycia przedsiębiorstwa wyłączone zostaną m.in. księgi handlowe, środki pieniężne, należności i zobowiązania. Wyłączenie tych elementów spośród zespołu składników przedsiębiorstwa mających być przedmiotem zbycia spowodowane jest specyfiką sytuacji, w jakiej znajduje się przedsiębiorstwo Wnioskodawcy po ogłoszeniu upadłości.

Wyłączenie tych elementów nie ma żadnego negatywnego wpływu na potencjalną zdolność prowadzenia działalności gospodarczej przez nabywcę w zakresie, w jakim powadził ją Wnioskodawca i prowadzi aktualny dzierżawca.

Przeniesienie bowiem zobowiązań w przypadku przedsiębiorstwa w upadłości likwidacyjnej nie decyduje o możliwości bądź jego braku opodatkowania podatkiem VAT przedmiotowej transakcji. Także uzależnienie uznania przedmiotu transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa od wyłączenia zbycia zobowiązań w okolicznościach przedstawionych w złożonym wniosku nie znajduje uzasadnienia.

Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa powinny pozostać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym majątku zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności.

Jak wynika z powołanego wyżej art. 55 2 Kodeksu cywilnego, strony (poza wyłączeniami wynikającymi z przepisów szczególnych) mają pozostawioną swobodę co do tego, jakie elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej, z tym że swoboda w wyłączeniu poszczególnych składników nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa (art. 55 1 Kodeksu cywilnego). Dlatego też zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwa. Niewątpliwie do dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa w dotychczasowym kształcie, zasadnicze znaczenie ma przejęcie kluczowych „składników” przedsiębiorstwa. Zatem, wyłączenie z masy majątkowej przedsiębiorstwa niektórych składników majątku nie pozbawia wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa.

Zespół składników majątkowych przeznaczony do zbycia jest wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań, a prowadzenie działalności przez wydzieloną część przedsiębiorstwa nie wymaga pozostałych struktur. Cześć przedsiębiorstwa przeznaczona do sprzedaży jest wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie pod względem funkcjonalnym i finansowym. Oznacza to, że nabywca przy wykorzystaniu nabytych składników może prowadzić taką samą działalność i w takim samym zakresie jak upadły, nawet jeżeli nie przejmie pracowników i będzie musiał zapewnić środki finansowe niezbędne dla funkcjonowania przedsiębiorstwa.

Oznacza to, że w rozpoznawanej sprawie będzie miał zastosowanie przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym, przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W świetle przytoczonych przepisów prawa oraz opisu sprawy stwierdzić należy, że zamierzona przez Wnioskodawcę sprzedaż zakładu głównego upadłego opisanych powyżej będzie czynnością sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tym samym będzie nosiła znamiona czynności do której zastosowanie będzie miał przepis art. 6 pkt 1 ustawy, zgodnie z którym, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji, planowana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem wymienione we wniosku zbywane składniki mieszczą się w pojęciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie, planowana transakcja zbycia nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało poparte interpretacjami indywidualnymi:

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lipca 2014 r. IPPP1/443-506/14-4/IGo,

Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 11 grudnia 2014 r. ILPP1/443-781/14-4/MK,

Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 października 2014 r. ILPP1/443-643/14-4/HW.

W odniesieniu do wezwania Dyrektora Izby Skarbowej do uzupełnienia wniosku, zdaniem syndyka, konieczność jednoznacznego wskazania czy główny zakład upadłego, będący przedmiotem sprzedaży, będzie zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, czy przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 55 (1) i 55 (2) jest bezzasadne. Definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika z ustawy o VAT i nie oznacza to, że definicja ta nie mieści w ramach definicji zawartej w przepisach kodeksu cywilnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – według art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te – chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług – nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu. Zbycie przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

W świetle art. 19 ust. 1 i 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Wobec tego w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem – przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Natomiast przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa – w myśl art. 2 pkt 27e ustawy – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przedsiębiorstwem będącym w upadłości, zatem zasadnym jest odwołanie do przepisów ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. z 2015 r., poz. 233, z póżn. zm.).

W myśl art. 306 tej ustawy, po ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego, syndyk niezwłocznie przystępuje do spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości oraz sporządzenia planu likwidacyjnego. Syndyk składa sędziemu-komisarzowi spis inwentarza wraz z planem likwidacyjnym w terminie jednego miesiąca od dnia ogłoszenia upadłości. Plan likwidacyjny powinien określać proponowane sposoby sprzedaży składników majątku upadłego, w szczególności sprzedaży przedsiębiorstwa, termin sprzedaży, preliminarz wydatków oraz ekonomiczne uzasadnienie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 307 ust. 1 cyt. ustawy, na podstawie spisu inwentarza i innych dokumentów upadłego oraz oszacowania syndyk sporządza sprawozdanie finansowe na dzień poprzedzający ogłoszenie upadłości i niezwłocznie przedkłada je sędziemu-komisarzowi.

Stosownie do art. 308 ustawy, po sporządzeniu spisu inwentarza i sprawozdania finansowego albo po złożeniu pisemnego sprawozdania ogólnego syndyk przeprowadza likwidację masy upadłości.

Na podstawie art. 311 ust. 1 ww. ustawy, likwidacji masy upadłości dokonuje się przez sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części, sprzedaż nieruchomości i ruchomości, przez ściągnięcie wierzytelności od dłużników upadłego i wykonanie innych jego praw majątkowych wchodzących w skład masy upadłości albo ich zbycie.

Stosownie do brzmienia art. 313 ust. 1 ustawy, sprzedaż dokonana w postępowaniu upadłościowym ma skutki sprzedaży egzekucyjnej. Nabywca składników masy upadłości nie odpowiada za zobowiązania podatkowe upadłego, także powstałe po ogłoszeniu upadłości.

Jak stanowi art. 316 ust. 1 ustawy, przedsiębiorstwo upadłego powinno być sprzedane jako całość, chyba że nie jest to możliwe.

Według regulacji art. 318 ust. 1 tej ustawy, jeżeli sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego jako całości nie jest możliwa ze względów ekonomicznych lub innych przyczyn, można sprzedać zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT. Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 11 maja 2015 r. ogłoszona została upadłość likwidacyjna wobec Wnioskodawcy. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w zakresie przetwórstwa i konserwacji mięsa z drobiu w siedzibie przy ul. R.. Aktualnie działalność Wnioskodawcy ogranicza się do wynajmu i dzierżawy składników majątku. Nie zatrudnia pracowników. Wnioskodawca posiada również nieruchomość zabudowaną przy ul. A., która od wielu lat jest wynajmowana. Syndyk planuje odrębną sprzedaż tej nieruchomości. Składniki majątku przedsiębiorstwa upadłego zlokalizowane przy ul. R. obejmują: budynki, plac, maszyny, urządzenia i wyposażenie i przeznaczone są do działalności w zakresie przetwórstwa i konserwacji mięsa z drobiu. Składniki te są aktualnie przedmiotem dzierżawcy na rzecz podmiotu, który wykorzystuje je również do przetwórstwa i konserwacji mięsa z drobiu. Składniki te stanowią zwarty funkcjonalnie kompleks wykorzystywany do działalności gospodarczej upadłego - zasadnicze przedsiębiorstwo/główny zakład upadłego. Syndyk planuje sprzedaż głównego zakładu upadłego jako zorganizowanej części przedsiębiorstwa, obejmującą zespół składników majątkowych upadłego, w tym nieruchomość przy ul. R. wraz ze wszystkimi ruchomościami - maszynami, urządzeniami i wyposażeniem, które łącznie stanowią zwarty funkcjonalnie kompleks wykorzystywany do działalności gospodarczej. Spełnia on definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartą w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Główny zakład upadłego, mieszczący się przy ul. R., stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, wyodrębniony:

na płaszczyźnie organizacyjnej tj. stanowi wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania. Zespół składników majątkowych przeznaczony do zbycia jest wystarczający do samodzielnego wykonywania zadań, a prowadzenie działalności przez wydzieloną część przedsiębiorstwa nie wymaga pozostałych struktur,

na płaszczyźnie finansowej, tj. posiada samodzielność finansową, pozwalającą na autonomiczne funkcjonowanie w obrocie gospodarczym, a także na podstawie prowadzonej przez upadłego ksiąg rachunkowych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do wyodrębnionej działalności, przez co możliwe jest określenie ich wyniku finansowego,

na płaszczyźnie funkcjonalnej tj. może stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze.

Główny zakład upadłego, stanowiący przedmiot sprzedaży stanowi zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, obejmujący w szczególności:

oznaczenie wyodrębnionej części przedsiębiorstwa (nazwę),

prawo wieczystego użytkowania gruntu,

własność budynków i ruchomości, w tym urządzeń,

bazę kontrahentów.

Podkreślić należy, że interpretacji pojęcia „zorganizowana część przedsiębiorstwa”, określonego w art. 2 pkt 27e ustawy, należy dokonywać w ramach wykładni prowspólnotowej z uwzględnieniem cyt. normy art. 19 Dyrektywy 112. Regulacja ta natomiast była przedmiotem orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01) Trybunał stwierdził, że „(…) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy dyrektywy – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christem Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Zatem należy wskazać, że fakt wyłączenia niektórych składników materialnych i niematerialnych może pozostawać bez wpływu na kwalifikację zbywanych składników jako zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W kontekście bowiem uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy uznać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ, jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zatem, mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – główny zakład jest wydzielony pod względem finansowym, funkcjonalnym oraz organizacyjnym z całości przedsiębiorstwa Wnioskodawcy i stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych, przeznaczony do prowadzenia odrębnej i samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnia definicję zorganizowanej części przedsiębiorstwa, stosownie do treści art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji, transakcja sprzedaży opisanego zakładu głównego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, w związku z faktem, że Wnioskodawca wywiódł prawidłowy skutek prawny, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT transakcji sprzedaży zakładu głównego. Natomiast wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT dostawy nieruchomości zabudowanej przy ul. A. został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin