Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-613/12-2/AG
z 13 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 14.08.2012r. (data wpływu 17.08.2012r.) w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.08.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: „Wnioskodawca”) jest domem maklerskim należącym do grupy kapitałowej (dalej: Grupa). W dniu 15 grudnia 2011 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2011 r. w sprawie zasad ustalania przez dom maklerski polityki zmiennych składników wynagrodzeń osób zajmujących stanowiska kierownicze (dalej „Rozporządzenie”). Rozporządzenie implementuje do polskiego porządku prawnego przepisy Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie zmiany dyrektyw 2006/48/WE oraz 2006/46/WE w zakresie wymogów kapitałowych dotyczących portfela handlowego i resekurytyzacji oraz przeglądu nadzorczego polityki wynagrodzeń. Warto wskazać, że powyższa dyrektywa została wprowadzona w odpowiedzi na doświadczenia z ostatniego kryzysu finansowego. Zawarte w niej regulacje ostrożnościowe mają na celu zapewnienie prawidłowej kondycji finansowej banków i firm inwestycyjnych, a także zaradzenie nierozważnemu podejmowaniu nadmiernego ryzyka w sektorze finansowym, potęgowanemu przez nieodpowiednio skonstruowane systemy wynagrodzeń. W szczególności, z przywołanych regulacji wynika wymóg odpowiedniego ustrukturyzowania wypłaty tzw. zmiennych składników wynagrodzenia w stosunku do osób zajmujących stanowiska kierownicze. Jedną z form wypłaty takich zmiennych składników wynagrodzeń — wymaganą dla Wnioskodawcy jako podmiotu spełniającego określone w Rozporządzeniu kryteria — jest wypłata w formie instrumentów finansowych, których wartość powiązana jest z sytuacją finansową domu maklerskiego (np. Wnioskodawcy). Takie uzależnienie części wypłacanego wynagrodzenia od przyszłej sytuacji finansowej domu maklerskiego ma zniechęcić te osoby do podejmowania decyzji biznesowych obarczonych zbyt dużym ryzykiem.

W celu realizacji założeń Rozporządzenia oraz w celu wzmocnienia systemu zarządzania ryzykiem ekonomicznym i biznesowym u Wnioskodawcy oraz w wybranych innych spółkach z Grupy (dalej łącznie z Wnioskodawcą: „Spółki z Grupy”), Grupa zamierza uruchomić program finansowy (dalej: „Program”) dla wybranych osób zatrudnionych w określonych Spółkach z Grupy bądź pracujących na ich rzecz (w tym dla członków zarządów tych Spółek z Grupy — obowiązkowo objętych na mocy Rozporządzenia tą formą wynagradzania) (dalej: („Uczestnicy”). Wnioskodawca i osoby u niego zatrudnione lub z nim współpracujące (w tym, członkowie zarządu Wnioskodawcy) również będą objęte tym Programem. Program zostanie oparty o instrumenty finansowe ustrukturyzowane jako instrumenty pochodne, które — z uwagi na ich zmienną wartość oraz możliwość ich powiązania z sytuacją finansową poszczególnych Spółek z Grupy — w najlepszy sposób realizują założenia Rozporządzenia. W szczególności, konstrukcja instrumentu pochodnego ma na celu skłonienie jego uczestników (jako osób wpływających, w ramach swoich obowiązków, na politykę inwestycyjną poszczególnych Spółek z Grupy), aby nie podejmowali w swojej codziennej pracy nadmiernego ryzyka, które mogłoby wpłynąć negatywnie na sytuację finansową danej instytucji finansowej w przyszłości.

Program zakłada zawarcie umowy o finansowy instrument pochodny. Szczegółowe założenia Programu przedstawiono poniżej:

• W celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z powierzenia obsługi Programu jednemu podmiotowi (m.in. redukcji kosztów wynikającej z efektu skali) oraz operacyjnego usprawnienia procesu zarządzania Programem, będzie on organizowany dla Uczestników przez wyspecjalizowaną spółkę celową należącą do Grupy lub spoza Grupy (dalej: „Spółka Celowa”). Spółka Celowa będzie współpracować ze Spółkami z Grupy przy ustalaniu zasad i realizacji Programu.
  
• Uczestnicy będą zawierali ze Spółką Celową kontrakty terminowe (dalej: „Kontrakty Terminowe”). Uczestnicy nie będą ponosili opłat na rzecz Spółki Celowej w związku z zawarciem Kontraktu Terminowego.
  
• Instrumentem bazowym dla Kontraktów Terminowych będą obligacje (lub obligacja) wyemitowane przez Wnioskodawcę (i odpowiednio Spółki z Grupy biorące udział w Programie) na rzecz Spółki Celowej (dalej: „Obligacje”). Obligacje będą miały charakter tzw. credit linked note, tj. obligacji, których cena wykupu zależy od wystąpienia lub nie wystąpienia określonego zdarzenia kredytowego. W odniesieniu do Obligacji zdarzenie kredytowe będzie zdefiniowane jako wszczęcie postępowania upadłościowego bądź naprawczego w stosunku do emitenta Obligacji, opóźnienie emitenta Obligacji w spłacie zobowiązań wobec stron trzecich czy wystąpienie innych zdarzeń o podobnym charakterze, jednoznacznie wskazujących na istotne pogorszenie się sytuacji finansowej emitenta Obligacji (wymagany przez Rozporządzenie element powiązania z sytuacją finansową domu maklerskiego). Wykup Obligacji będzie dokonywany przez emitenta Obligacji w dacie zapadalności (a) po cenie nominalnej — gdy pomiędzy datą emisji a datą zapadalności nie wystąpi zdarzenie kredytowe (w takim przypadku Spółka Celowa osiągnie zysk w postaci różnicy pomiędzy ceną nominalną Obligacji a ceną zakupu Obligacji z dyskontem) — albo (b) poniżej ceny nominalnej — gdy zdarzenie kredytowe wystąpi (nie jest realizowany taki sam zysk, jak w przypadku pierwszym). Tym samym do dnia zapadalności Obligacji nie jest możliwe stwierdzenie, po jakiej cenie Obligacje będą wykupywane, a hipotetyczna wartość rynkowa Obligacji w czasie po ich emisji a przed dniem zapadalności będzie zmienna i uzależniona od długości czasu pozostałego do dnia zapadalności Obligacji oraz od prawdopodobieństwa wystąpienia zdarzenia kredytowego w tym okresie.
• Rozliczenie Kontraktu Terminowego będzie dokonywane na koniec ustalonego okresu; w dacie rozliczenia Kontraktu Terminowego Uczestnik będzie mógł otrzymać od Spółki Celowej równowartość różnicy pomiędzy: (i) cena wykupu Obligacji w dacie zapadalności (wartością końcową) a (ii) cena emisyjną Obligacji w dacie emisji (wartością początkową). Uczestnik, w zależności od warunków Programu, będzie mógł zawrzeć jeden bądź więcej Kontraktów Terminowych. W przypadku zatem braku wystąpienia zdarzenia kredytowego Uczestnik otrzyma z każdego Kontraktu Terminowego wypłatę równą różnicy pomiędzy wartością nominalną a wartością emisyjną Obligacji.
• Uczestnik nie ma jednak gwarancji, czy ostatecznie uzyska wypłatę z Kontraktu Terminowego — wartość końcowa Obligacji, jako instrumentu bazowego dla Kontraktu Terminowego, będzie bowiem uzależniona od tego, czy na dzień rozliczenia Kontraktu Terminowego po stronie emitenta Obligacji (czyli podmiotu u którego Uczestnik jest zatrudniony lub z którym Uczestnik współpracuje, np. jako członek zarządu) wystąpiło zdarzenie kredytowe. Jeżeli zdarzenie kredytowe wystąpi wartość końcowa Obligacji będzie: (i) równa wartości początkowej Obligacji, lub (ii) będzie kształtowała się pomiędzy wartością nominalną Obligacji a jej wartością emisyjną — w obu sytuacjach Uczestnik nie otrzyma wypłaty z tytułu Kontraktu Terminowego lub otrzyma z jego tytułu kwotę niższą niż w przypadku braku zdarzenia kredytowego.
• Kontrakt Terminowy będzie nieprzenaszalny na osoby trzecie w drodze czynności prawnej; dopuszczalne jest dziedziczenie Kontraktu Terminowego.
• Poza porozumieniem dotyczącym Kontraktu Terminowego zawarte zostanie dodatkowe porozumienie pomiędzy Spółką Celową a Uczestnikiem uzależniające prawo Uczestnika do wypłaty z Kontraktu Terminowego od spełnienia przez tego Uczestnika ewentualnych dodatkowych warunków i kryteriów, np. nie działania na szkodę danej Spółki z Grupy.
  
  

Zdefiniowane w powyższy sposób Kontrakty Terminowe będą stanowiły pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

Jak wskazano powyżej, Spółka Celowa będzie właścicielem Obligacji wyemitowanych przez Wnioskodawcę (i odpowiednio Spółki z Grupy biorące udział w Programie), na bazie których zawrze Kontrakty Terminowe z Uczestnikami. Jednocześnie, w celu realizacji Programu, Spółka Celowa zawrze z Wnioskodawcą (i odpowiednio z poszczególnymi Spółkami z Grupy) analogiczne kontrakty terminowe (dalej: „Instrumenty Finansowe”) do tych zawieranych z Uczestnikami. Przy czym, w przypadku Instrumentów Finansowych, to Spółka Celowa będzie otrzymywała od Wnioskodawcy (oraz Spółek z Grupy) płatności oparte o różnicę pomiędzy wartością końcową a wartością początkową poszczególnych Obligacji (uzależnione od braku wystąpienia zdarzenia kredytowego po Wnioskodawcy i odpowiednio Spółek z Grupy), przy czym zakłada się, że ww. kwoty otrzymywane przez Spółkę Celową powinny zapewnić pokrycie Spółce Celowej kosztów Programu i osiągnięcie zysku.

W świetle powyższego, Wnioskodawca i jego pracownicy (oraz inne osoby pracujące na jego rzecz definiowane w niniejszym wniosku jako Uczestnicy) będą brali udział w opisanym powyżej Programie, co oznacza, że będą zawierali Kontrakty Terminowe ze Spółką Celową, dla których instrumentem bazowym będą Obligacje wyemitowane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej. Jednocześnie, niezależnie od emisji Obligacji na rzecz Spółki Celowej, Wnioskodawca zawrze Instrumenty Finansowe ze Spółką Celową (analogiczne do Kontraktów Terminowych pomiędzy Spółką Celową a Uczestnikami), na podstawie których Wnioskodawca będzie dokonywał na rzecz Spółki Celowej określonych wypłat (uzależnionych od braku wystąpienia zdarzenia kredytowego po stronie Wnioskodawcy).

Najistotniejsze założenia Instrumentów Finansowych zawieranych pomiędzy Wnioskodawcą i Spółką Celową będą następujące:

• Instrumentem bazowym dla Instrumentów Finansowych będą Obligacje emitowane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej.
• Rozliczenie Instrumentów Finansowych będzie dokonywane na koniec ustalonego okresu; w dacie rozliczenia Instrumentów Finansowych Spółka Celowa będzie mogła otrzymać od Wnioskodawcy równowartość różnicy pomiędzy: (i) ceną wykupu Obligacji w dacie zapadalności (wartością końcową) a (ii) ceną emisyjną Obligacji w dacie emisji (wartością początkowa). W przypadku braku wystąpienia zdarzenia kredytowego Spółka Celowa otrzyma z Instrumentu Finansowego wypłatę równą różnicy pomiędzy wartością nominalną a wartością emisyjną Obligacji. Spółka Celowa i Wnioskodawca będą mogły zawrzeć jeden bądź więcej Instrumentów Finansowych.
• Spółka Celowa nie ma jednak gwarancji, czy ostatecznie uzyska wypłatę z Instrumentów Finansowych — wartość końcowa Obligacji będzie bowiem uzależniona od tego, czy na dzień rozliczenia Instrumentu Finansowego po stronie Wnioskodawcy wystąpiło zdarzenie kredytowe; jeżeli zdarzenie kredytowe wystąpi, wartość końcowa Obligacji będzie: (i) równa wartości początkowej Obligacji, lub (ii) będzie kształtowała się pomiędzy wartością nominalną Obligacji a jej wartością emisyjną - w obu sytuacjach Spółka Celowa nie otrzyma wypłaty z tytułu Instrumentu Finansowego lub otrzyma z jego tytułu kwotę niższą niż w przypadku braku zdarzenia kredytowego.
• W przypadku niespełnienia warunków do wypłaty przez Spółkę Celową kwot z realizacji Kontraktu Terminowego na rzecz Uczestników (np. w związku z działaniem przez Uczestnika na szkodę Wnioskodawcy), analogiczna kwota uzyskana przez Spółkę Celową na podstawie Instrumentu Finansowego zostanie zwrócona na rzecz Wnioskodawcy.
  
  

Instrumenty Finansowe będą stanowiły pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

W związku z wyżej opisanym zdarzeniem przyszłym Spółka zadała następujące pytanie:

Czy opisane w zdarzeniu przyszłym wypłaty z Instrumentów Finansowych dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisane w zdarzeniu przyszłym wypłaty z Instrumentów Finansowych dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm. – dalej: ustawy o PDOP).

Zgodnie z art. 15 ust.1 ustawy o PDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z praktyką organów podatkowych, kosztem uzyskania przychodów jest taki koszt, który został poniesiony przez podatnika, jest definitywny (rzeczywisty), pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, tj. został poniesiony w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła, został właściwie udokumentowany i nie został wyłączony z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, wypłaty z Instrumentów Finansowych dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, jeżeli:

1. będą pozostawały w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, tj. zostaną poniesione w celu uzyskania przychodów Wnioskodawcy, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła;
2. zostaną właściwie udokumentowane;
3. będą definitywne (rzeczywiste);
4. nie są wyłączone na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłaty z Instrumentów Finansowych dokonywane na rzecz Spółki Celowej będą spełniały powyższe kryteria kosztów uzyskania przychodów.

Poniżej zaprezentowano argumenty potwierdzające to stanowisko w odniesieniu do poszczególnych kryteriów.

Ad. 1 (związek wydatków z działalnością gospodarczą i ich celowość)

Należy zaznaczyć, że zgodnie z ugruntowaną praktyką orzeczniczą, związek kosztów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, z przychodami podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni (pogląd taki wyrażał wielokrotnie Naczelny Sąd Administracyjny, m.in. w wyroku z 17 stycznia 2012 r., sygn. II FSK 1365/10). Z tego względu, dla wykazania, iż wypłaty dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów wystarczające będzie udowodnienie, że koszty te wykazują pośredni związek z przychodami Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, wypłaty dokonywane przez niego na rzecz Spółki Celowej będą związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, tj. będą ponoszone w celu uzyskania przychodów Wnioskodawcy, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła. Wypłaty te będą bowiem związane z wdrożeniem Programu, który będzie stanowić:

1. narzędzie zarządzania własnym ryzykiem biznesowym oraz wypełniania przez Wnioskodawcę obowiązków nałożonych przepisami Rozporządzenia,
2. istotne narzędzie motywacji pracowników i członków zarządu Wnioskodawcy.
   
   

Ad a)

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Program zostanie wdrożony w związku z wejściem w życie Rozporządzenia. Wskazane rozporządzenie implementuje do polskiego porządku prawnego przepisy Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/76/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie zmiany dyrektyw 2006/48/WE oraz 2006/46/WE w zakresie wymogów kapitałowych dotyczących portfela handlowego i resekurytyzacji oraz przeglądu nadzorczego polityki wynagrodzeń. Zawarte w niej regulacje ostrożnościowe wprowadzone w związku z ostatnim kryzysem finansowym mają na celu zapewnienie prawidłowej kondycji finansowej banków i firm inwestycyjnych, a także zaradzenie nierozważnemu podejmowaniu nadmiernego ryzyka w sektorze bankowym.

Stosownie do Rozporządzenia, zarząd domu maklerskiego jest odpowiedzialny za opracowanie, wdrożenie i aktualizację rozwiązań mających na celu:

• prawidłowe i skuteczne zarządzanie ryzykiem i zniechęcanie do podejmowania ryzyka wykraczającego poza poziom akceptowany przez dom maklerski;
• realizację strategii prowadzenia działalności przyjętej przez dom maklerski;
• wspieranie zapobiegania konfliktowi interesów.
  
  

Opisany w zdarzeniu przyszłym Program zostanie wdrożony w Spółkach z Grupy (w tym u Wnioskodawcy) jako instrument realizacji obowiązków nałożonych przez Rozporządzenie. Konstrukcja Programu zapewnia, że pracownicy i członkowie zarządu Wnioskodawcy (Uczestnicy) będą zawierali ze Spółką Celową Kontrakty Terminowe. Wypłaty z Kontraktów Terminowych na rzecz pracowników i członków zarządu Wnioskodawcy będą uzależnione od tego, czy na dzień rozliczenia wystąpiło, zdefiniowane w tym Kontrakcie, zdarzenie kredytowe w odniesieniu do Wnioskodawcy. W ten sposób, wartość Kontraktów Terminowych (stanowiących instrumenty finansowe) zawieranych przez Spółkę Celową z pracownikami i członkami zarządu Wnioskodawcy została powiązana z sytuacją finansową Wnioskodawcy.

Wdrożenie Programu dla pracowników i członków zarządu Wnioskodawcy stanowi zatem dla Wnioskodawcy wykonanie przepisów nakładających obowiązek zarządzania ryzykiem biznesowym. Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji gdy ponoszone wydatki wynikają z realizacji obowiązków nałożonych na podatnika przepisami prawa, wydatki takie mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP (zakładając że nie są wymienione w katalogu kosztów niepodatkowych określonym w art. 16 ust 1 ustawy).

Ponadto, niezależnie od faktu, iż Program został wdrożony w wyniku realizacji obowiązków nałożonych na Wnioskodawcę przepisami Rozporządzenia, przynosi on sam w sobie Wnioskodawcy istotne korzyści biznesowe, gdyż stanowi narzędzie zarządzania ryzykiem biznesowym Wnioskodawcy. Nawet w przypadku, gdyby Rozporządzenie nie istniało, wprowadzenie Programu byłoby narzędziem mającym na celu ograniczanie ewentualnych strat finansowych Wnioskodawcy, gdyż jego konstrukcja zapewnia, że pracownicy i członkowie zarządu Wnioskodawcy będą zniechęceni do podejmowania w swojej codziennej pracy nadmiernego ryzyka wykraczającego poza ogólny poziom ryzyka akceptowanego przez instytucje finansowe. Oznacza to, że Program niewątpliwie służy zachowaniu i zabezpieczeniu źródeł przychodu Wnioskodawcy.

W konsekwencji, wypłaty z Instrumentów Finansowych ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z realizacją Programu, stanowić będą koszty podatkowe Wnioskodawcy.

Ad b)

Program przynosi także korzyści Wnioskodawcy w sferze motywacji jego pracowników i członków zarządu, co niewątpliwie pozytywnie wpłynie na możliwość osiągania przez Wnioskodawcę przychodów podatkowych, jak i zabezpieczenia oraz zachowania ich źródeł.

W ramach Programu, pracownicy i członkowie zarządu Wnioskodawcy (Uczestnicy) będą zawierali ze Spółką Celową Kontrakty Terminowe, dla których instrumentem bazowym będą Obligacje wyemitowane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej. W dacie rozliczenia Kontraktu Terminowego Uczestnik będzie mógł otrzymać od Spółki Celowej równowartość różnicy pomiędzy: (i) ceną wykupu Obligacji (w dacie zapadalności) (wartością końcową) a (ii) ceną emisyjną Obligacji (w dacie emisji) (wartością początkową).

Uczestnik, w zależności od warunków Programu, będzie mógł zawrzeć jeden bądź więcej Kontraktów Terminowych. W przypadku braku wystąpienia zdarzenia kredytowego Uczestnik otrzyma z każdego Kontraktu Terminowego wypłatę równą różnicy pomiędzy wartością nominalną a wartością emisyjną Obligacji. Uczestnik nie ma jednak gwarancji, czy ostatecznie uzyska wypłatę z Kontraktu Terminowego — wartość końcowa Obligacji będzie bowiem uzależniona od tego, czy na dzień rozliczenia Kontraktu Terminowego po stronie pracodawcy Uczestnika wystąpiło zdarzenie kredytowe; jeżeli zdarzenie kredytowe wystąpi wartość końcowa Obligacji będzie: (i) równa wartości początkowej Obligacji, lub (ii) będzie kształtowała się pomiędzy wartością nominalną Obligacji a jej wartością emisyjną — w obu sytuacjach Uczestnik nie otrzyma wypłaty z tytułu Kontraktu Terminowego lub otrzyma z jego tytułu kwotę niższą niż w przypadku braku zdarzenia kredytowego.

Wskazana konstrukcja Kontraktu Terminowego zapewnia, że pracownicy i członkowie zarządu Wnioskodawcy będą motywowani w swojej codziennej pracy do nie podejmowania nadmiernego ryzyka, tj. ryzyka wykraczającego poza ogólny poziom ryzyka tolerowany przez instytucje finansowe (co mogłoby potencjalnie skutkować wystąpieniem zdarzenia kredytowego u Wnioskodawcy). Jeżeli podejmowane przez nich działania i ryzyko doprowadziłyby do wystąpienia zdarzenia kredytowego u Wnioskodawcy, pracownik / członek zarządu Wnioskodawcy nie uzyska wypłaty z Kontraktu Terminowego lub uzyska wypłatę w niższej wysokości. W rezultacie, uznać należy, że Program będzie motywował pracowników i członków zarządu Wnioskodawcy do ostrożności w podejmowanych działaniach. Zwiększy on także współodpowiedzialność pracowników i członków zarządu za sytuację finansową Wnioskodawcy. Stanowi to dla Wnioskodawcy zabezpieczenie jego interesów przed nadmiernym ryzykiem finansowym podejmowanym przez pracowników i członków zarządu przy wykonywaniu ich codziennych obowiązków. Dodatkowym zabezpieczeniem interesów Wnioskodawcy jest wprowadzenie zasady, iż wypłata z Kontraktu Terminowego będzie uzależniona od spełnienia przez pracowników i członków zarządu Wnioskodawcy ewentualnych dodatkowych warunków i kryteriów, np. nie działania na szkodę Wnioskodawcy.

Warto także podkreślić, iż wprowadzenie Programu, z uwagi na możliwość uzyskania w przyszłości przez Uczestników wypłat z Kontraktów Terminowych, powinno zwiększyć przywiązanie Uczestników do ich miejsca pracy. Z założenia, Program będzie motywował pracowników i członków zarządu do lojalności względem Wnioskodawcy i kontynuowania zatrudnienia u Wnioskodawcy. Przynosić to będzie Wnioskodawcy wymierne korzyści, np. zmniejszy odpływ specjalistów do konkurencji, będzie zapobiegać rozprzestrzenianiu się know-how wypracowanego przez Wnioskodawcę, ograniczy koszty ewentualnych rekrutacji nowych pracowników i ich szkoleń, sprzyjać będzie akumulacji wiedzy i doświadczenia w zespole Wnioskodawcy itp.

Podsumowując, Program stanowić będzie istotne narzędzie motywacji pracowników i członków zarządu Wnioskodawcy, zatem wydatki związane z tym Programem ponoszone przez Wnioskodawcę należy uznać za ściśle związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Jest to dodatkowy argument przemawiający za możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy wypłat z Instrumentów Finansowych dokonywanych na rzecz Spółki Celowej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że zaprezentowane stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych wydawanych w sprawach programów motywacyjnych (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 27 stycznia 2012 r., sygn. IPPB5/423-1112/11-2/AS: „(...) Należy podzielić stanowisko Wnioskodawcy, iż koszty uczestnictwa pracowników Spółki w Programie, jako koszty o charakterze pośrednim, będą ponoszone w celu osiągnięcia przychodów (utrzymanie cennej kadry pozytywnie wpływa na poziom przychodów generowanych przez Spółkę) oraz zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Udział w Programie minimalizuje ryzyko utraty pracowników cennych dla Wnioskodawcy, a taka utrata mogłaby spowodować utratę części przychodów Spółki lub konieczność poniesienia dodatkowych kosztów na rekrutację nowych pracowników. Ponadto, koszty, którymi Akcjonariusz obciąża i będzie obciążał Spółkę nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji istnieją zatem podstawy, by można było mówić o istnieniu związku przyczynowo-skutkowego między poniesionym wydatkiem a potencjalnym lub zwiększonym przychodem, dlatego też - co do zasady - wydatki poniesione w związku z realizacją Programu spełniające przedstawione powyżej kryteria, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (…)”

Biorąc powyższe pod uwagę, wypłaty z Instrumentów Finansowych dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej będą ponoszone w celu uzyskania przychodów Wnioskodawcy, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła. Wypłaty te będą bowiem związane z wdrożeniem Programu, który będzie stanowić:

1. narzędzie wypełniania przez Wnioskodawcę obowiązków nałożonych przepisami Rozporządzenia i jednocześnie narzędzie zarządzania własnym ryzykiem biznesowym;
2. istotne narzędzie motywacji pracowników członków zarządu Wnioskodawcy.
   
   

Ad. 2 (właściwe udokumentowanie wydatków)

Wypłaty z Instrumentów Finansowych dokonywane na rzecz Spółki Celowej będą dokumentowane właściwymi dowodami księgowymi, a ich wartość, termin zapłaty itp. będą wynikały z samych umów o Instrument Finansowy. W ten sposób spełniony zostanie kolejny warunek niezbędny do zakwalifikowania tych wypłat jako kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy.

Ad. 3 (definitywny charakter wydatków)

Wypłaty z Instrumentów Finansowych dokonywane na rzecz Spółki Celowej będą miały charakter definitywny i rzeczywisty (co, zgodnie z praktyką podatkową, jest warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów). W szczególności, nie jest planowane, aby Wnioskodawca otrzymywał od Spółki Celowej i innego podmiotu zwrot tych wydatków w jakiejkolwiek formie. Oznacza to, że spełniony zostanie kolejny warunek pozwalający na zaliczenie wypłat z Instrumentu Finansowego do kosztów podatkowych Wnioskodawcy.

Ad. 4 (brak wyłączenia na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP)

Wypłaty z Instrumentów Finansowych dokonywane na rzecz Spółki Celowej nie zostały wykluczone z kosztów uzyskanie przychodów na mocy art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP.

W szczególności, wydatki te nie będą podlegały wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o PDOP, zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych — do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia, o ile wydatki te, stosownie do art. 16g ust. 3 i 4 ustawy o PDOP, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Wypłaty na rzecz Spółki Celowej dokonywane będą przez Wnioskodawcę w wyniku realizacji pochodnego instrumentu finansowego, jakim jest Instrument Finansowy i nie będą rozpoznawane dla celów podatkowych przed dniem realizacji (rozliczenia) Instrumentów Finansowych. Ponadto, wydatki te nie będą powiększały wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych. Brak jest więc podstaw, aby uznać, że wypłaty na rzecz Spółki Celowej podlegałyby wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na mocy art. 16 ust. 1 pkt 8b ustawy o PDOP. Wypłaty tego typu nie zostały też wymienione w jakimkolwiek innym punkcie art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Zatem, wypłaty Wnioskodawcy z Instrumentów Finansowych powinny być zaliczane do kosztów podatkowych w momencie realizacji Instrumentów Pochodnych.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że opisane w zdarzeniu przyszłym wypłaty z Instrumentów Finansowych dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP. Wypłaty dokonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki Celowej będą pozostawały w związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy i zostaną poniesione w celu uzyskania przychodów Wnioskodawcy, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła. Wypłaty te będą właściwie udokumentowane oraz będą miały definitywny charakter. Nie zostały one także wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP. Spełniają one zatem warunki zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.