Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-916/15-2/AS
z 21 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia właściwej stawki podatku dla usługi budowlanej w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym oraz sposobu dokumentowania prawa do zastosowania stawki obniżonej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia właściwej stawki podatku dla usługi budowlanej w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka głównie zajmuje się produkcją betonu oraz sprzedażą materiałów budowlanych wraz z transportem na plac budowy. Dotychczas Spółka fakturowała odrębnie sprzedaż betonu, transport i pracę pompy do betonu. Odbiorcami Spółki są firmy budowlane (deweloperzy), spółdzielnie mieszkaniowe, przedsiębiorcy indywidualni oraz osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej.

Obecnie Wnioskodawca planuje rozszerzyć zakres działalności o świadczenie kompleksowej usługi budowlanej betonowania czyli transport wyprodukowanego betonu, pompowanie i wylewanie, czyli betonowanie ław fundamentowych, podłóg, stropów, ścian itp. W przypadku spełniania warunków art. 41 ust. 12a czyli usługi na potrzeby budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym Spółka może zastosować dla tej usługi obniżoną stawkę VAT – obecnie 8%. Usługa ta byłaby świadczona na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej z określeniem zakresu betonowania, ilości betonu, terminów dostaw i wylewania betonu. Podstawą zaliczenia obiektu betonowanego do społecznego programu mieszkaniowego byłoby oświadczenie odbiorcy usługi, iż obiekt spełnia te kryteria (sprecyzowane w oświadczeniu powierzchnie budownictwa indywidualnego lub zbiorowego). Oświadczenie byłoby integralną częścią umowy. W umowie byłaby zawarta również klauzula o rozliczeniu proporcjonalnym gdyby tylko część budynku spełniała warunki społecznego programu budownictwa mieszkaniowego (art. 41 ust. 12c).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy umowa wraz z takim oświadczeniem jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym prawo sprzedawcy do zastosowania obniżonej stawki VAT (obecnie 8%)?

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa ze wskazaniem powierzchni mieszkalnej będącej celem wykonania kompleksowej usługi budowlanej wraz z oświadczeniem nabywcy potwierdzającym prawo do zaliczenia budynku do społecznego programu mieszkaniowego wydaje się dostatecznym dowodem na możliwość zastosowania obniżonej stawki VAT zgodnie z art. 41 ust. 12a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Świadczeniem usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Co do zasady, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie jednak do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%;
   
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
   
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Na mocy art. 2 pkt 12 ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanego wyżej przepisu art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wybudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych (...).

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne. Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy budynków: Budynki mieszkalne jednorodzinne - 111, Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe - 112, Budynki zbiorowego zamieszkania - 113.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2013 r., poz. 1409), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 cyt. ustawy, przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

W myśl art. 3 pkt 7 cyt. ustawy, przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 7a cyt. ustawy, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast w myśl art. 3 pkt 8 cyt. ustawy przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się produkcją betonu oraz sprzedażą materiałów budowlanych wraz z transportem na plac budowy. Obecnie Wnioskodawca planuje rozszerzyć zakres działalności o świadczenie kompleksowej usługi budowlanej betonowania, czyli transportu wyprodukowanego betony, pompowania i wylewania, czyli betonowania ław fundamentowych, podłóg, stropów, ścian itp. Usługa ta będzie świadczona na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej z określeniem zakresu betonowania, ilości betonu, terminów dostaw i wylewania betonu. Podstawą zaliczenia obiektu betonowanego do społecznego programu mieszkaniowego będzie oświadczenie odbiorcy usługi, iż obiekt ten spełnia kryteria (sprecyzowane w oświadczeniu powierzchnie budownictwa indywidualnego lub zbiorowego). Oświadczenie będzie integralną częścią umowy. W umowie będzie zawarta również klauzula o rozliczeniu proporcjonalnym, gdyby tylko część budynku spełniała warunki społecznego programu budownictwa mieszkaniowego (art. 41 ust. 12c).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy umowa wraz z takim oświadczeniem jest wystarczającym dokumentem potwierdzającym prawo sprzedawcy do zastosowania obniżonej stawki VAT.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie choćby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej 8% stawki podatku.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca zamierza świadczyć usługę betonowania, która obejmuje transport wyprodukowanego betonu, pompowanie i wylewanie. Zatem w analizowanej sytuacji niewątpliwie mamy do czynienia z usługą kompleksową składającą z szeregu czynności stanowiących z ekonomicznego punktu widzenia jedną całość. Świadczeniem głównym będzie usługa budowlana polegająca na wylaniu betonu, natomiast transport i pompowanie należy uznać za czynności pomocnicze do świadczenia zasadniczego. Wnioskodawca oferując na rzecz klientów poszczególne świadczenia realizuje w istocie jedną kompleksową usługę budowlaną – betonowania. W przypadku gdy usługa ta wykonywana jest w związku z budową, remontem, modernizacją, termomodernizacją lub przebudową obiektów zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, określonych w art. 41 ust. 12a i 12b ustawy, będzie korzystała z obniżonej stawki podatku w wysokości 8%.

W konsekwencji odnosząc stan prawny do przedstawionego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, wykonywana przez Wnioskodawcę usługa budowlana, obejmująca transport wyprodukowanego betonu, pompowanie i wylewanie betonu w obiektach zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, spełniających kryteria określone w art. 41 ust. 12a i ust. 12b ustawy, będzie podlegać opodatkowaniu jedną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

W odniesieniu do sposobu dokumentowania potwierdzającego prawo sprzedawcy do zastosowania obniżonej stawki należy wskazać, że to na podatniku ciąży odpowiedzialność w zakresie udowodnienia wystąpienia okoliczności uzasadniających zastosowanie stawki podatku innej niż stawka podstawowa, tj. w tym przypadku 8%. Podatnik obowiązany jest wykazać, że świadczone przez niego usługi są związane z budownictwem mieszkaniowym oraz że powierzchnie użytkowe są odpowiednie. Powyższe ma wynikać z materiału dowodowego jakim dysponuje podatnik.

Ustawa o podatku od towarów i usług oraz rozporządzenia wydane na jej podstawie w celu zastosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a ustawy nie określają rodzaju i formy dokumentów, jednakże podatnik powinien posiadać w swojej dokumentacji dowody wiarygodne, które formalnie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać będą prawo do zastosowania obniżonej stawki. Wyżej cytowane przepisy nie nakładają obowiązku na świadczącego usługi, o których mowa w art. 41 ust. 12 ustawy uzyskania od nabywcy jakiegokolwiek oświadczenia, potwierdzającego, że czynności te związane są z obiektami objętymi społecznym programem mieszkaniowym. Niemniej jednak fakt posiadania takiego oświadczenia nie pozostaje w sprzeczności z prawem.

Wskazać należy, że w świetle art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej – za dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem, jednakże na etapie prowadzonego postępowania podatkowego. Zgodnie z treścią art. 14h Ordynacji podatkowej w sprawach dotyczących interpretacji indywidualnej nie stosuje się przepisów rozdziału 11 (dowody) działu IV Ordynacji podatkowej.

Podkreślenia wymaga fakt, że ciężar odpowiedzialności w zakresie wykazania okoliczności uzasadniających zastosowanie stawki preferencyjnej spoczywa na podatniku. Posiadane przez podatnika dokumenty i dowody mają potwierdzić określony stan faktyczny i tym samym potwierdzać rzetelność preferencyjnego opodatkowania. Weryfikacja jednak zgodności informacji zgromadzonej dokumentacji, w tym w oświadczeniu klienta stanowiącym podstawę do obliczenia wielkości powierzchni użytkowej, z danymi wynikającymi z dokumentów określających wielkość powierzchni (w postaci np. dokumentacji budowlanej, aktu notarialnego), potwierdzających spełnienie warunków wynikających z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług umożliwiających zastosowanie stawki obniżonej w wysokości 8% do obiektów budownictwa społecznego, a zatem ocena dowodów przedłożonych w sprawie będzie dokonywana w ramach postępowania podatkowego i kontrolnego.

W konsekwencji należy wskazać, że przepisy podatkowe nie narzucają środków dowodowych dla wykazania określonej okoliczności faktycznej. Tym samym umowę i oświadczenie klienta można dopuścić jako dowód potwierdzający prawo do zastosowania obniżonej stawki podatku. Podkreślić jednak należy, że ww. dokumenty nie będą mogły stanowić dla podatnika podstawy do zastosowania preferencyjnej stawki, jeżeli z innych dowodów, np. przydziału ze spółdzielni mieszkaniowej, aktu notarialnego, będzie wynikać, że wielkość powierzchni użytkowej przekracza ustalone w ustawie o VAT limity.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.